Tot vorige week geloofde ik nog alles wat meester Impe me in het vijfde leerjaar vertelde.
Hij leerde ons onder andere dat de “Golf van Gasconje” (tegenwoordig de Golf van Biscaje) het “zeemansgraf” genoemd werd omwille van de verschrikkelijke stormen en de ontelbare schipbreuken. Nu weet ik beter:
Een recreatieplas voor heren op leeftijd!

Alhoewel:  Terwijl we vanuit Nederland onderweg waren, en tot we vrijdag uit Brest vertrokken, rolden de hele tijd stormwaarschuwingen voor Biscaje binnen op de Navtex. Maar het goede weer dat we de laatste dagen in Frankrijk hadden schoof gewoon mee op. De hele overtocht hadden we dragende winden, nooit meer dan 5Bft, en La Coruña voeren we zelfs binnen in complete windstilte. Dat had dan weer als gevolg dat we de laatste drie uur door een mistbank moesten waarin we met moeite de voorsteven van de boot konden zien (11m). Goede oefening voor blind navigeren met gecombineerde hulp van elektronische kaart, radar en AIS. De tankers schoven ons op het scherm voorbij zonder dat we ze te zien kregen.

Geluk moet je verdienen. Geluk had ook de Nederlandse duif die meer dan 100 km van de kust uitgeput op de boot neerstreek, en door Marcel geadopteerd werd. In ruil voor de helft van onze muesli-voorraad scheet ze de hele boot onder en voer parmantig mee tot in de haven, en ook daar blijft ze Wapper zien als haar nieuw duivenkot. Gelukkig moet Marcel even over-en-weer met de auto naar België zodat ik de tijd krijg om een hartig woordje met Flup te praten, ik wed dat hij een lokale duivin versiert voor Marcel terug is!

Bijlagen:
Flup.jpg (33.5 KB)   

Over de tocht van Guernsey naar Brest valt niet heel veel te vertellen. 4 Beaufort, net bezeild, veel meer kan je niet wensen. Behalve dan een beetje warmere temperaturen want de bemanning begint te morren: dit was toch een tocht naar de zon, waarom blijft het dan zo koud…? En zoals de kapiteins op de Oost-Indiëvaarders de bemanning heel de reis lieten poetsen om de discipline te onderhouden heb ik dan maar gezorgd voor wat technische probleempjes die moesten opgelost worden: een grootzeil dat vast zit in de mast (zie je wel zeggen zeilende lezers, wie uit gemakzucht een rolgrootzeil neemt vráagt toch om problemen…), een lek in het koelcircuit waardoor de halve motor onder een zoutkorst zit (waarom heb ik voor het vertrek toch zélf dat schoepje van die impeller uit de warmtewisselaar gehaald ipv dat door een deskundige zoals Fons te laten doen…?).

En het was wel láng natuurlijk. Nadat ik om middernacht het roer overnam om "ons even om het hoekje te navigeren naar de haven van Brest" legden we daar pas aan om… 7u. Dat komt dus van slordig navigeren op een klein plotterschermpje ipv op een papieren kaart, zeker als je lange tochten maakt.
En o ja, dolfijnen: heerlijk om ze bezig te zien, maar voor minder dan tien stuks komen we de kajuit al niet meer uit! Hoe snel wordt een mens blasé?

Overigens worden we door het geluk gediend: het is vrijdagmorgen, en na enkele dagen stormwaarschuwingen voor de Golf van Biscaje geven de kaarten nu een heel zachtaardig weerbeeld. Je hoort dus enkele dagen niets van ons. Tot aan de overkant!

01-07-2011, 08:47 geschreven door Paul  

Voor een zeiler zijn er zo van die mythische eilanden waar je graag een vinkje achter zet nadat je er geweest bent.
Zo passeerde ik vroeger al op
- de Isles of Scilly: aan het uiterste westpuntje van Zuid-Engeland, met hun tropische plantengroei en hun ontelbare scheepswrakken o.a. dat van de Torrey Canyon;
- Helgoland in de beruchte Duitse Bocht met zijn stormweer en zijn oorlogsverleden;
- Walcheren (!) vanwaar ooit Agamemnon en Achilles vertrokken om Troje te gaan veroveren. Dat lag immers niet zoals velen denken in het huidige Turkije maar in Engeland. En wie dit nog niet wist leze maar eens het boeiende “Waar eens Troje lag”, van Iman Wilkens...

Vandaag mag er een vinkje achter Guernsey, of in het algemeen de Kanaaleilanden, met hun autonomie, hun zwart geld en hun Postbussen, en hier en daar zelfs nog feodale toestanden met een “Seigneur” die naar eigen goeddunken belastingen int.

Om op die eilanden te geraken moet je door de “Race of Alderney” waar je te maken krijgt met de beruchtste getijstroming van West-Europa: op sommige plekken kan die een snelheid van 8 knopen bereiken, waar je met geen enkele plezierjachtje tegen opkan. In ons geval hielp de stroom Wapper om de grootste snelheid te bereiken die hij waarschijnlijk ooit zal waarmaken: 9,8 knopen over de grond…

28-06-2011, 18:45 geschreven door Paul  

Na het dagje gedwongen rust in Calais waren we er helemaal klaar om eens een nacht door te varen.
We vertrokken de zondag rond 10u in Calais en kwamen maandag om 14u toe in Cherbourg, zo’n 160 mijl verder. Afwisselend een mooie 5Bft en dan weer windstil, maar we hebben voor het eerst eens een stuk kunnen doorzeilen. Geen zieken meer aan boord, dolfijnen bij de boot, probleempjes die opgelost worden (read the f*cking manual!), zons- en maansopgangen en ondergangen, alles wat een zeiltocht mooi maakt. Eerste experimenten ook met verdeling van de nachtwacht: de plaatjes dateren van the morning after…

27-06-2011, 17:11 geschreven door Paul  

Ondanks alle hypermoderne elektronica zonder welke we niet meer in zee zouden willen (durven) steken blijft zeilen toch nog een beetje lijken op vroeger. Bij ons vertrek op 23 juni beloofden ze ons 5Bft, maar toen we net Zeebrugge voorbij waren werd dat een flinke 7 met uitschieters tot 35 kn. We gingen dan maar in Zeebrugge een nachtje voor Pampus liggen. We weten van vroeger dat Marcel een dagje moet “inschommelen”, dat was hem dus niet gegund met alle onprettige gevolgen vandien. Fons is daarentegen helemaal immuun, hij kan ondertussen rustig binnen een boekje zitten lezen.

De volgende dag prima gezeild met 5Bft tot Nieuwpoort, maar toen de wind weer toenam (uit het zuidwesten) en de stroom ook nog eens tegenzat ging de motor weer aan tot in Calais. Onprettig varen is dat. Een comfortschip zoals een Bavaria met ook nog een boel gewicht achterin geeft dan enorme klappen in de golven zodat we een hele tijd niet sneller dan een knoop of drie vooruit kwamen. Voor de niet-zeilers, dat is ongeveer wandeltempo!
Zo kwamen we daar pas om middernacht aan en moesten we een nachtje aan de boei.

Zaterdag dan de  haven binnen om even te tanken, maar omdat men ondertussen alweer 7Bft voorspelt blijven we een dagje liggen. Het moet prettig blijven, en haastig zijn we niet: op onze leeftijd aanvaarden wij geen deadlines meer!

25-06-2011, 14:32 geschreven door Paul