Nadat ze het mondaine Cascais gezien hadden waren niet alle
bemanningsleden even enthousiast over Sines als pleisterplaats, maar zelf vond
ik het wel charmant. De ligging van het haventje was pittoresk, en het stadje
zal ik me herinneren als de geboorteplaats van Vasco da Gama (ruim 500 jaar
geleden, in heus kasteel-met-zicht-op-zee, nu met een standbeeld ervoor dat er
toen nog niet stond), én van een oud ventje (ook zon 100 jaar geleden) met
minder stamboom die het tot kapper gebracht had. Pas toen ik al in zijn stoel
zat, in de deuropening van zijn zaak op een pleintje, merkte ik hoe hevig hij
beefde. Tot mijn grote opluchting begon hij aan de klus met een ongevaarlijke
tondeuse, al deed mijn nek pijn van het gedaver van zijn steunhand op mijn schedel.
Maar na een paar minuten greep hij naar een scheermes
! Was het verbeelding, of
zaten alle mensen op de terrasjes naar me te kijken alsof ze een spektakel
verwachtten? Nu, die oude Portugezen konden wel met een mes overweg, en ik kwam
ongeschonden weg. Recht naar een terrasje, want ik wou ook wel eens iemand
anders op die stoel zien zitten. Tevergeefs, ik was die dag zijn enige klant
Vanuit Sines moesten we naar Lagos, en dat zou nachtwerk
worden. De weerberichten waren niet te slecht, maar nog een ander mannetje dat
in het stadje geboren was voorspelde slecht weer, en dan blijft deze schipper
toch maar liever een dagje liggen. In de haven merkten we er niet veel van, behalve
verweg wat donder en bliksem en een plensbui. En welgeteld één bijzonder hevige rukwind van
misschien 30 seconden die zomaar een schoepje van onze windmeter boven in de
mast afbrak. Hoeft het gezegd: 's anderendaags in Lagos kwamen we voor de zoveelste keer de
Engelsen van de Antaeus tegen, en die hadden afgrijselijke verhalen over een
vliegende storm met valwinden van 45 knopen. En hoe was het mogelijk, die
Portrugezen hadden helemaal niets voorspeld
! Tja
20-08-2011, 00:00 geschreven door Paul 
|