Het is zo gek nog niet of het gebeurd. Grappige of ernstige kritiek al dan niet op de actualiteit. Soms kolder, soms gevoelig.
Ga ook naar
http://michaelpfjanssens.deviantart.com
Daar vind je kunst van mij
28-06-2014
Travestie
In mijn tienerjaren terroriseerde ik ma haar kledij en makeup set. Ik kocht drie pruiken, lipstick en een lederen minirok, en maakte foto's en filmpjes van mezelf. Het was een fase waar ik door moest. Ik kan begrijpen dat er heel wat verwarde tieners met diezelfde nood om zich als vrouw voor te doen rondlopen. Ik stopte zakdoeken in mijn bh en had een b-cup. Het gevoel van nylons rond mijn benen wond me op. Het is onbegrijpelijk. Ik ben bi, dat kan ik nu wel met een gerust hart zeggen, en nogal onderdanig. Uren dweilde ik sites af om lotgenoten te vinden. Ik ontdekte dat velen van hen er beter uitzagen als ik en een uitgebreidere garderobe hadden. Uiteindelijk verrichte ik de langdradige taak van mezelf overal te scheren Het had kunnen doorgaan, waren we niet gearresteerd op het station om half 5 's morgens omdat mijn zogenaamde vriend dringend moest plassen. We zaten onder de xtc en in onze koffer lag een speelgoedwapen en masker. Leg dat maar uit aan de flikken die voor iets totaal anders waren uitgerukt. Resultaat: al onze escapades, druggebruik en drugsgebruikers en dealers hingen er aan. Alles was gefilmd. In ieder geval, er ging een huiszoeking door. Pa was verrast twee vreemden aan zijn bed te zien staan vlak voor hij moest vertrekken voor zijn werk. Ze namen mijn sextape mee. De schaamte toen ik terug moest komen naar het politiebureau was overweldigend.
'Die onnozelheid interesseert ons niet.', stelde de rechercheur me gerust
Ik gaf commentaar bij alle beelden op de videocamera. En wandelde als een vrij man buiten, in meer dan één opzicht. Ik heb me nooit meer verkleed. Soms is de drang er nog, maar mijn lichaam is niet vrouwelijk. Ik hou het bij kijken naar andere mensen die een meer geslaagde impressie van een vrouw konden geven.
Ik ben geen alcoholicus. Ik geniet van een fris pintje. Het geeft me een drive om te schrijven. Vroeger was dat wel even anders, toen zoop ik me klem. Er was dat episch nieuwjaarsfeestje. Psychopate Maxine was daar, mijn nicht, helaas. Ik dronk twee flessen rode wijn en een litertje sangria uit. Toch kon ik nog opdienen. De twist met nonkel Walter die volgens meme enkel verstand heeft van fietsen over het woord autrocious mondde uit in een storm naar de zolder. Ik vond het woord in mijn Oxford Advanced Dictionary die ik eens gejat had op school toen ik de boeken terug mocht dragen naar de kast. Ik maakte met mijn Magnum mes een jaap in mijn been. Die begon te sijpelen tijdens de quiz. Spoed, veel tralala en gelukkig een lieve pa die me terug mee naar huis nam. Tante Inge was furieus:'waarom brengt ge die mee terug naar huis!'
Sindsdien vieren we het onder ons. Het is zo al moeilijk genoeg. Ik haat feestdagen. Ik heb er twee in de psychiatrische instelling doorgebracht. Je kon het vuurwerk goed zien vanop het vierde. Ik stond stijf van de Tranxene, een kalmeermiddel en kreeg de slappe lach toen een oude man vertelde dat hij vroeger bij het 1ste regiment van de cyclisten was, maar dat hij geen velo had. Toen lag ik plat en het werkte aanstekelijk. 32 van de 54 spellletjes uno won ik. Om half 7 kroop ik in mijn bed. Dat was in de goeie dagen dat het rokerskot nog een ganse nacht open was.
Alcohol is niet onschuldig. Het heeft me mezelf doen verminken, mijn pa bijna een oog laten uitduwen en nog meer van dat fraais. Je moet er verantwoordelijk mee omspringen. Kun je dat niet, blijf er dan af. Een gouden raad.
Ik deed alles voor Annelies. Ik was zorgzaam in onze relatie, onze seks was teder. Ik kocht haar juwelen, kleren, gaf haar 2 camera's omdat 1 ervan haar vader had aangeslagen, een videocamera, een samsung galaxy s4 en een laptop. Niets mocht baten.
Ze kreeg pseudoeleptische aanvallen. Daarachter verschuilde ze zich. Ik lag op haar flat te dutten. Plots stonden ze daar allemaal. Zij, haar vriendin en haar moeder. Ik mocht ophoepelen.
'Hebben we nog een relatie?'
'Nee.'antwoordde ze ijskoud
Maar ik was vergeveningdgezind. Tot nu. Nu is de maat vol. Ze is lesbisch geworden, heeft een vette vriendin en vindt dat ze beter kust en zachter zoent dan mannen. Ook zingen ze van 5 uur 's avonds tot 4 uur 's nachts op de Wii. En vandaag gingen ze uit. Zij, Katrien (dikke lesbovriendin) en haar zus. Ik mocht niet mee. Ik paste niet in de klik. Het was lady's night.
'Maar ik zie op tegen de drukte.'was het lauwe excuus
3 whiskey cola's en ze denkt godverdomme dat gans de dansvloer van haar is.
Ik reageerde zoals gewoonlijk op de situatie. Een paar sneden in mijn ledematen, alle contacten met Annelies verbreken zodat ze enkel nog via email bereikbaar is. Ze kreeg een gepeperde. Maar zij kan mij niets meer zenden. En dan deed ik iets minder gewoons. Ik dronk een flesje verfvertrager uit. Pa wou persé met mij naar Spoed.
Ik lag daar in een nachtkleed.
'Mijn voeten stinken toch niet te erg?' vroeg ik ongerust
'Nee, hoor.' lachte de verpleegster
Toen ik besefte dat ik daar de nacht zou moeten doorbrengen sloegen de stoppen door. Ik heb twee persoonlijkheden. Jeckyll en Hyde. Een zachtaardige lieve man en een haatdragend beest. De laatste was aan zet. Ik kleedde me aan op w.c., trok de baxter eruit, stelpte het bloeden en stak het bebloede nachtkleed met baxter in de zak van mijn kledij. Ze hadden al 3 ampullen bloed gepakt, mijn longen gefotografeerd, mijn hartslag gemeten, mijn longen beluisterd. En waren bezorgd. Ik niet, dat is natuurlijk. Ik heb vernauwde luchtwegen en een hoge hartslag onder stress.
1ste ontsnappingspoging: ik mocht gaan na nog maar eens een "snelle" bloedtest.
2de ontsnappingspoging: ik werd door een vrouwelijke brilsmurf afgeblaft dat ik moest blijven
3de ontsnappingspoging: ik rookte een sigaret op w.c. en dat kreng van een bezoekster moest dat meteen aan de verpleging melden, dat had ik al moeten weten, ze zat al een half uur die arme vader het bloed van onder zijn nagels te halen
'De sprinklers en het rookalarm kunnen afgaan en er zijn hier patiënten die ECHT ziek zijn die niet in sigarettenrook willen liggen.'
Ik trok het gordijn naast mij open en stapte met volle kracht in het kniegewricht van de verraadster en verliet met gebalde vuisten en een psychopatische blik de Spoed.Op de parking vond ik een fiets zonder slot. Een mooie mountainbike. De mijne zijn wielen waren gepikt, ik dacht er even over na en besloot dat volgens het karma mijn recht is deze hier te stelen. Ik wou zo snel mogelijk thuis geraken. Ik parkeerde de fiets in de garage, haalde binnen mijn fietsslot en legde hem vast. Dat gaf me een voldaan gevoel. Eindelijk ben ik eens voor mijn eigen opgekomen. Tot ik weer normaal werd. Dan had ik spijt. Dat is een rotgevoel.
Thuis kreeg ik een uitbrander van pa. Ma kwam thuis met spuitwater. Alles werd vergeven en vergeten. 's Avonds belde de dokter met de bloeduitslagen. Ik verontschuldigde me voor mijn gedrag. Jeckyll mag altijd Hyde's rommel opkuisen.
De bende van Nijvel besloot zijn reünie te vieren in het lokale winkelfiliaal die ik regelmatig frequenteerde. Zoals vandaag.
'Iedereen op de vloer.', brulde een gemaskerde man 'en smoel toe of je gaat eraan.'
Hij zette zijn woorden kracht bij door een rek met bijpassende rekkenvuller aan flarden te schieten met zijn automatisch machinegeweer.
Ik besloot zonder af te rekenen stilletjes met mijn spuitwater naar buiten te sluipen. De kassierster was trouwens ook al murw geklopt. Ze hadden me niet in de mot. Buiten kwam ik tot de vaststelling dat mijn banden van mijn fiets waren gestolen. Ik zag een zwarte bestelwagen met draaiende motor staan, dat moesten de misdadigers hun vluchtauto zijn. Ik besloot het erop te wagen.
'Weg, rijden man, het was een val, we moeten hier weg!'
'En wie ben jij dan wel godverdomme?'
'Ge kent mij toch, ik heb enkel mijn masker niet op.'
'Ah, Jean, ja nu zie herken ik u, we zijn weg.', antwoordde de idioot
Met scheurende banden vertrokken we. 'Waar naartoe?'
'Zet mij maar af aan het station en hou je dan wat gedeisd o.k.? We moeten wachten tot de flikken het spoor bijster zijn. Hoe is het trouwens nog met je postzegelcollectie.?'
Ik had de gave om direct een filatelist tussen de mensen te ontdekken'
Jean's borst zwol van trots. 'Ik heb een onafgestempelde postzegel van Leopold I kunnen bemachtigen. Helaas was er al een tandje af.'
'Ik leef met je mee, dat drukt de prijzen natuurlijk.'
'Ja, zuchtte Jean, maar wat doe je eraan.'
Die Jean leek me nog een toffe peer. We deden de geheime filatelisten handdruk toch maar niet want we moesten dringend weg en de handdruk nam een half uur in beslag. Daarom dat filatelistenverenigingen hun vergaderingen steeds uitliepen, maar ook mede om dat ze hun straal gingen bezuipen in het dichts bijzijnde café na dat alle nieuwtjes waren verspreid. Filatelie is een passie. Je weekt met heet water de aangekoekte kwijl met lijm vermengde smurrie los van de postzegel die je liefdevol op een papiertje te drogen legde. Later stak je hem voorzichtig met pincet tussen het gleufje van je album. Je kon het een beetje vergelijken met cocaïne maken. Ook al een ambacht die niet naar waarde werd geschat. Een beetje met spijt nam ik afscheid van hem aan het station. Misschien moest ik ook maar eens bij een bende gaan. Mijn psychiater had toch gezegd dat ik een sociale bezigheid moest zoeken en ik was dol op vuurwapens. Geef mijn een vuurwapen en ik ben in mijn sas.
Thuis aangekomen hoorde ik:'wilt ge eens stoppen met op mijn kap te zitten, Janssens?'
'Tis hier altijd hetzelfde. Ge komt hier thuis en er is niks te drinken.'
'Ik kan me ook in geen duizend stukken kappen he?'
'De vuilnisbakkenmoordenaar kon dat anders wel, iemand in duizend stukken kappen.'mengde ik me in de discussie
'Zwijgen, gij, houdt u erbuiten.', gromde pa en smeet toen een bord van Delfts porcelein tegen de muur kapot. Het was de zomer van mijn collectie van vier seizoenen, dat had me een smak geld gekost bij de antiquair aan de overkant. Ik raapte één van de scherven op.
'Made in Taiwan.', stond erop
'Godverdomme, die oplichter bulderde ik. 5000 euro voor zo'n brol.'
Ik vloerde pa met een muilpeer, deed mijn jas aan en ging aan de overkant met mijn rambomes mijn gelijk halen. De oude stinkende luizenbaard deed open, ik prikte de punt van mijn mes bliksemsnel in zijn vetbuik. 'Luister eens, klojo, je servies was vals. Ik wil mijn geld terug tot op de laatste eurocent begrepen?'
'J...Ja, meneer Janssens.', stamelde de halve zwerver met onverholen paniek in zijn ogen
In zijn magazijn waar precies net een tyfoon door gewaaid was trok hij een piratenpistool. 'Haha, nu zijn de rollen omgedraaid, he makker.', grijnsde hij zijn bruine tanden bloot
'Daar raak je nog geen olifant mee.'
'Ah, nee, we zullen eens zien.'
Het pistool was al eeuwen niet gekuist, het verwonderde me dat het buskruit nog werkte. Het wapen ontplofte in de charlatan zijn hand.
Kermend gaf hij mij mijn geld terug.
5000 euro rijker kwam ik terug thuis. Daar zat pa al terug op zijn stoel me boos aan te kijken tot ik hem en ma 1000 euro toe stopte. 'Winst van mijn aandelen, doe er iets leuks mee.'
'Bedankt, jongen, dat had ge niet moeten doen.', antwoordde pa moeizaam met een gebroken kaak, 'ik zal er mee naar de dokter gaan en enkele vissen voor mijn vijver kopen.' Veel verstond ik niet van wat hij zei.
'En ik steek mij in het nieuw.', straalde mama
'Ach, mens waarom daar nog kosten aan doen.', gromde pa 'ge blijft er even oud en dik uitzien.'
Daar vloog de winter van mijn Delfts porselein door de lucht, veel kon het me niet meer schelen. Ik schonk me een glas spuitwater in en genoot van de hevige verbale polemiek. Algauw zouden ze met stompe voorwerpen op elkaar beginnen meppen. De stress van het werk moest geventileerd worden. Ma was dodelijk met de koekepan waar pa zijn hoofdafdruk al in stond, dat leverde altijd vreemde pannenkoeken. Oost west, thuis best.
'Pa zou je eens niet naar de dokter gaan?', raadde ik hem aan
'Ik slaap tegenwoordig slecht.', zuchtte hij
'Ik slaap nochtans in de zetel en ben altijd goed uitgerust.', merkte ik op
'Dat is het nu juist.', gromde hij bloeddorstig zich snel bedienend van een nieuwe Jupiler 'madam maakt mij altijd om half 5 wakker. Ze strompelt voort om van haar flesje luidruchtig te drinken, dan laat ze boeren en scheten en mikt ze een rokersrochel op mijn kop. Daarna doet ze het venster open zodat ik van de rumoerig vertrekkende auto's beneden kan genieten.'
'Zo erg, jong?'
'Erger,' gromde hij snel nog een blik Jupiler openend 'dan doet ze alle lichten aan om te gaan plassen. Stamp, tegen het bed, stamp tegen de dozen op de gang die vol haar rotboeken van Catherine Coockson zitten die enkel goed zijn voor een neonazistische boeken verbranding mee te organiseren om Hitler's verjaardag te herdenken. Op het w.c. scheurt ze met een ongeloofelijk kabaal het w.c.papier van de rol waar je een overstroming in India mee aan kan.'
'Echt, zo erg?'
'Erger.'tierde een lallende vader die gauw nog een blikje bier soldaat maakte.'Dan als mevrouw haar een ander slaapkleed aangetrokken heeft met kwantiteit waar een mannequin voor zou passen begint ze te snurken met een intensiteit van een uitbarstende vulkaan. Ik krijg daarvan proppen in mijn oren van al dat speeksel dat ze ermee in mijn buis van Eustachius spuwt.'
Ma kwam thuis.
'Awel, ge ziet er weer zo slechtgezind uit?,'zei ze tegen pa die snel nog een Jupiler zijn keel binnenloodste en even naar een vleesmes staarde wikkend en wegend.
In mijn wanen was ik soms iemand
anders. In dit geval Sherlock Holmes; omdat ik nogal vaak me vereenzelvig met
personen die ik leuk vind mag ik van pa niet naar homoporno en Shakespeare
kijken, wat eigenlijk op hetzelfde neerkomt. Ik zette mijn pet op, nam mijn
vergrootglas en deed de vlam in mijn pijp. Op het einde van de straat was het al
prijs. Een hondenstront op het trottoir. Ikonderzocht het nader met mijn vergrootglas.
'Donkerbruin, korrelig van structuur met stukjes kraakbeen in.'
Naast een vuilnisbak zag ik een zakje dat daar gesluikstort was. Ik kieperde de
inhoud leeg op het voetpad. Een passerende vrouw keek me aan of ik gek
was.'Heb ik soms wat van je aan?', gromde ik Ze haastte zich weg. In het zakje zaten lege sigarettenverpakkingen vanhet merk Bastos, peukjes en een
afgekloven kippenborst, en dan kwam de doorbraak. Een bankafschrift, achteloos
in twee gescheurd. 'Nu heb ik je Mario De Winter.'Wat ik vermoedde klopte op het pleintje naast de hondenstront lag ook een Bastos peuk. Ik joeg weer de vlam
in mijn pijp en zocht op mijn smart phone het adres op van Mario De Winter in
Aalst. Vlakbij, de Schrijversstraat, op studio 4. Ik doofde mijn pijp in het pand en liep de 4 trappen op. Ik klopte aan. 'Ja,
wie is daar? 'Sherlock Holmes.', antwoordde ik bloedserieus 'Watte?',
vroeg een verbijsterde stem Ik
trapte de goedkope deur in en stak een alarmpistool in de lucht. Mario
zakte jankend van schrik op zijn kniëen. Zijn hond gromde, het was een fox terriër.Doe dat mormel zwijgen of ik schiet zijn kop
eraf., blufte ik Mario wreef zijn hond en maakte sussende geluiden. Goed, u weet denk ik wel waarom ik hier ben. Luister, volgende maand heb ik het geld? Welk geld?, vroeg ik verbaasd Voor mijn gokschulden natuurlijk. Daarvoor bent u toch hier?Nee voor dit. Ik kwakte de vuilniszak en de daaraan toegevoegde hondenstront
op zijn parket. Sluikstorters, die moeten boeten., bromde ik terwijl ik weg wandelde, weer
een spannend avontuur tegemoet
Naar jaarlijkse gewoonte ging boer Teun met zijn vrouw Janine voor een weekje op vakantie. Via via was ik te weten gekomen dat hij iemand zocht om zijn beesten te verzorgen en de groenten in de moestuin water te geven. Dus ook dit jaar trok ik met mijn kampeerrugzak op de fiets naar Smeerebbe-Vloerzegem. Ik mocht wel binnen slapen maar wou één zijn met de natuur en sliep dus als een cowboy tussen het vee. Net als de cowboys gewapend met een longrifle. Het eerste jaar had ik de dorpsgek er mee in zijn gat geschoten. Hij stond appelen te happen in de boomgaard. Dat kwijlend misbaksel hebben we nooit meer terug gezien. Het schijnt dat hij na twee jaar nog niet kon gaan zitten.Ik installeerde me, buiten eten en drinken die ik leende ging ik het huis niet in. Oh ja, om mijn gevoeg te doen ook. Dan gaf ik het eten en drinken terug in een lichtelijk gewijzigde vorm. Het eerste jaar had ik zo'n angst om de w.c. te bevuilen dat ik in de wei kakte. Maar boer Teun had het in de smiezen. Die kon heus wel een koeienvlaai van een mensenstront onderscheiden. Sindsdien drukte hij me op het hart dat ik binnen de w.c. mocht gebruiken.Mijn kampvuur wou maar niet branden, ik had gelukkig een fles petroleum bij, ik kieperde er wat over. Een vlam maar even later, weer niets. Kwistig stortte ik de fles over het smeulend vuurtje. Een steekvlam en de helft van de wei in de fik. Het vuur breidde rap uit. Ik maakte de omheining los en werkte de loeiende koeien de weg op waar een BMW met scheurende banden tot stilstand kwam en een combi met loeiende sirenes in zijn gat reed. Het bleken twee overvallers van een juwelier te zijn. De politie blij met de vangst. 'Euh, kunnen jullie even de brandweer verwittigen, want er staat hier iets in de fik.''Bedoelt u de wei?', vroeg de slimste met een enorme opmerkingsgave'Ja.''En wie ben jij?', vroeg de neus peuterende andereMet een vies gezicht keek ik naar een klodder slijm die in zijn Stalinsnor bleef plakken.'Ik let hier op de boerderij nu boer Teun op vakantie is.'De agent brabbelde iets in zijn walkie talkie en een halfuur later kwam de brandweer de half verkoolde wei nablussen.Teun was dat jaar niet zo gelukkig over mijn werk. Sindsdien heb ik al 5 jaar niets meer van hem gehoord. Zou ik zijn w.c. dan toch per ongeluk besmeurd hebben?
Open VLD trekt de pensioenleeftijd op en bevriest de lonen. Die Karel Van Eetvelde van UNIZO zweert bij deze clowns.
NVA wil Vlaanderen splitsen (zijn we nog niet klein genoeg), de vreemdelingen pesten en ons terug slingeren naar 1900 met hun besparingen en draconische maatregelen.
Groen maakt afvalverwerking aartsmoeilijk, tijdrovend en duur
De Socialisten zijn de enige die zich nog iets van de modale lage middenklasser en de minder gefortuneerden aantrekt. De vreemdelingenstroom moet je er maar bij nemen.
Ik stem voor mijn bed, net als bij de vorige verkiezingen. Ik geloof niet in onze nep democratie. Coalities zijn ondemocratisch. Een cordon sanitaire ook, niet dat ik een Vlaams Belanger ben. Mijn beste vriendin is van marokkaanse origine. Het liefste meisje dat ik ooit kende. Politiek is een vreemd spel van intriges en complotten. Ze worden duur betaald om als een bende kleuters in Villa Politica zich hopeloos belachelijk te maken. Macht corrumpeert. NVA is slim, divida et conquera. Verdeel en heers. We zijn zo op de Walen gefixeerd dat we vergeten wat ons boven het hoofd hangt. Na de gemeenteraadsverkiezingen werd in ons stadhuis het koninklijk portret door een Vlaamse Leeuw vervangen. Dat iconoclasme doet me denken aan de fascisten in de Tweede Wereldoorlog. En nu wil De Wever plots weer voor de federale verkiezingen opkomen, ik huiver bij de gedachte.
Als wij niet zo futloos en verwend waren marcheerden we naar de Wetstraat en wierpen die zooi omver. Dan kwamen er echte idealisten in het parlement te zitten. Geef de jeugd een kans, laat hen werken en stuur de oude rotten op pensioen. Zeg nee aan de wurggreep van Europa, voor taksen in voor camions die onze wegen kapot rijden; breng auto's op de markt met een snelheidslimiet van 120 km per uur. Leer samenwerken met de Walen. Zei hebben meer natuur en grotere industrieparken als wij. Maak de afvalverwerking eenvoudiger en betaalbaarder in plaats van rode stickers op vuilniszakken te kleven. Zorg dat de NMBS gestroomlijnd wordt. Staking is een recht, maak er geen misbruik van. Investeer in genetica en informatica. Vernieuwing maakt een land groot. Voer een correct vreemdelingenbeleid. Criminelen en onwilligen om zich te integreren moeten uitgewezen worden. Hier één dag werken en dan naar het OCMW gaan om ook nog eens heel je familie binnen te smokkelen, dat kan niet. Bouw nieuwe gevangenissen, jeugdinstellingen en vooral instellingen voor waanzinnigen die iets op hun kerfstok hebben.
Laat het koningshuis in zijn waarde, zij zijn onze beste ambassadeurs als het op buitenlandse missies aankomt. Als je ze te duur vindt, schaf dan de federale regering en senaat af. Stel per provincie een gouverneur aan en een parlement. Laat 1 partij aan de macht komen en de rest in de oppositie komen. Maak veelvuldig gebruik van een volksreferendum. Hou voeling met wat de man op de straat denkt. De gerechtsmolen moet sneller draaien, laten het runnen als een topbedrijf. Incompetente magistraten moeten vervangen worden door gemotiveerde mensen die wel willen dat dossiers snel worden afgehandeld. Hou rechtszaken sober en mediavrij. Laat de bewijslast spreken, en hou het bij maximum 2 advocaten à charge en à décharge.
Dit zijn maar een paar tips. Maar ik hou het toch maar bij mijn bed, misschien droom ik over een België waar dit allemaal echt gebeurd.
Verliefd zijn, er is niets beters. Maar het gaat over. Dan na hysterische vrouwen die je vermorzelen en verwensen tijdens de bevalling, jaren van krijsende baby's, hypotheken en een slopende carrière denk je dat het ergste achter de rug is. Vergeet het makker. Vrouwen bereiken hun menopauze. Dan zwellen ze op als walvissen die 's nachts in je oor liggen te blazen, je versmachten en plots het deken op de grond rukt (dit bij tempraturen van ruim onder het vriespunt). Bovendien zette ze het raam open zodat je van de couleur locale van de stad kan genieten. Een razende brommer die zich op Franchorchamps waant, 2 ruziënde dronken Polen en ga zo maar door. Dat fenomeen noemen we een vapeurke. De volgende dag vraagt ze je het vuilnis buiten te zetten. Dacht je goed te doen met 60 zakken kleding waar ze uitgegroeid was buiten te zetten? Vergeet het. Dat wordt op de zetel slapen. Je wordt wakker met een gesloopte rug en krijgt een ganse dag beeld zonder klank. 's Avonds tijdens een spannende voetbalmatch gaat die echter terug aan terwijl ze je tegen ene Jessica aan de telefoon een ongevoelige klootzak noemt. Die Jessica zul je nooit ontmoeten want zij is wel nog aantrekkelijk. 'Ik ga een pint pakken.'besluit je 'Ga je je weer bezatten, lamzak.'blafte ze 'Ik ze jou ook graag.' In de kroeg verenigen misnoegde uitgeleefde mannen zich, ze delen het schuimend bier en hun vrouwenhaat. Enkel Daisy, de cafébazin met de volupteuze boezem werd gedoogd. En Daisy maakte het zatte gezeik niet uit, zolang er maar werd verteerd. En dat is het lot van velen onder ons. Een goeie raad:'neem je midlifecrisis serieus op, koop een Harley en lach eens lief naar een snoezig snoetje die je dochter kan zijn en rijd met haar de zonsondergang tegemoet.'
'Als Amerika nog eens op hun ruimtestation willen geraken kunnen ze maar best een trampoline kopen.', zei Poetin
Zalig. Ik heb een broertje de dood aan al die bemoeienissen van Amerika en Europa in affaires waar ze geen zaken mee hebben. Deze democratische dictators denken dat ze heel de wereld onder de knoet hebben. De situatie in de Oekraïne is nochtans vreedzaam opgelost met een referendum. Rusland zei zich daar bij neer te leggen zolang de pro-Russische bevolking met rust werd gelaten. Een billijke eis.
Het lijkt wel alsof elke grote natie een zondebok moet hebben, een vijand voor aan te pakken. Iedereen bespioneerd iedereen en diegenen die zeggen van niet doen het nog het meest. Ik wil eigenlijk niet in zo'n big brother wereld leven. Ik maak valse identiteiten aan op het net, scramble mijn ip adres, niet om illegale dingen te doen maar gewoon om op mijn gemak te zijn. Het is net als de gordijnen dicht trekken als je het licht aan doet.
Natuurlijk camera's lossen ook wel veel misdrijven op. Maar er zijn nog steeds plekken waar je anoniem de beest kan uithangen. Dus ze moeten er nog een 500 tal bij plaatsen. Dat geld kunnen ze halen door de pensioenleeftijd naar 70 jaar op te trekken. Ach, privacy of niet, gezien ben je toch. Men weet je wonen, dat vertelt elke rekening die ik in mijn handen krijg me.
Ze leven 's nachts, meneer. Ze drinken sloten koffie, zuipen zich verloren, snuiven speed met bergen en rukken zich af om toch maar een extra pagina eruit te persen. Hemingway apprecieerde een goed glas, won een Pullitzer en de Nobelprijs maar toen de FBI hem begon te volgen omdat hij banden met Cuba had maakte de grootmeester er een eind aan.
Rust in Vrede,Hemmy.
Zelf schrijf ik wanneer ik er zin in heb, dag of nacht, het is mij eender. Koffie werkt bij mij niet, ik word er eerder nog slaperiger van dan wakker. Van drank wordt ik een gedegenereerd beest, grommend en kervend met een mes in armen. Speed, daar snak ik naar maar ik ken geen degelijke dealers meer. Bovendien weet je nooit hoe dat gaat uitpakken. De laatste keer zette ik geen letter op papier maar zat me enkel drie dagen non-stop af te rukken. Niet erg productief. Ach, iedereen heeft zo zijn eigen methode. Ik zal nooit werken, exposeren en mijn kansen op de liefdesmarkt zijn nihil, zei mijn psychiater.
Naast mijn schilderijen en tekeningen zijn mijn woorden mijn kinderen, mijn erfenis.7Danse Macabre, de wilde carrousel van de dood. Wat eeuwig leek is
eindig, gisteren allang begraven. Doorgeknipte familiebanden, bloedbanden zo
vluchtig als het meest verfijnde parfum. Waar was de tijd dat we nog voetbalden
op de koer bij opa. De ruiten deden daveren zodat hij buiten kwam vloeken. De
bal uiteindelijk bij de buren schoppend, met stokken elkaar als ridders te lijf
gingen?Waar zijn die vermaledijde tijden. Let jij maar op, vroeg of laat komt jouw
dag, geen ontkomen aan een one-way ticket naar het knekelhuis. Doen we nog wat
met die geleende tijd. Roeren wij ons en durven we met ons hoofd boven de rest
van het graan uitsteken, ons riskerend dat de menigte ons kortwiekt. Ja, dat
durven wij, we zijn met velen denkwerk aan het verrichten en hebben een plan.
Wacht jij maar af, je zal nog wel eens wat zien.Het gene waar elke schrijver voor moet oppassen is het kwijt raken van
de rode draad, naast writers block één van de ergste dingen die je kan
overkomen. Hier is het nogal simpel, er is geen rode draad. Geen doorwrocht
plot waar je je hoofd dient over te breken. Ik volg de gebeurtenissen op de
voet en mengel ze met wat er binnen in mij zich afspeelt. De stank van
hondeneten bezwangerde de lucht. Ik had zin om mijn vinger in mijn keel te
steken en de keuken onder te kotsen, of om mijn flurk uit mijn broek te hijsen
en in alle hoeken te urineren. Pa de tuin zijn vijver. Een combinatie die
de tijd doorstaat. Normaliteit in zijn saaiste vorm. Ik zie graag dieren,
vissen niet, die kan je niet aaien. De wind stak een tandje bij. Het was alsof
die me terug naar mijn bed wou blazen, ik gaf niet toe. Binnen 2 weken met Manu Anne gaan opzoeken dat beloofd. Ik versta nog altijd
niet waarom die zich voor 6 maanden liet opnemen.
Om in de maatschappij te
kunnen functioneren. Lulkoek. De laatste keer zag ze er als Alyssa Milano uit,
danig afgeslankt. Ze had haar kettinkje niet meer om. Het zilveren halve
hartje. Ik had zin het hare eruit te rukken en op te vreten. Ik liet ma het
mijne nadien ook maar verwijderen. Anne denkt dat ze lesbisch of bi is,
nogmaals lulkoek. Let op voor de wijven jongen. had opa bezwerend gezegd na
vijf jonge jenevers ze brengen je ten val het moment dat je je op de top
waant. Neuk ze, sla ze; doe wat je wil ermee, maar toon nooit dat je zwakker
bent dan zij. Sommigen zeggen dat ze op gevoelige mannen vallen. Dat is
broebelekoek. Zachte mannen zijn homos.
Daar ben ik het niet met eens, zachte mannen zijn goed. Een luisterend oor, tedere minnaars maar ook goeie vrienden.
Ik mis opa. Hij was merendeels een lichtend voorbeeld, woest zwaaiend met zijn bijl naar de buur, een melkboer. Moge ook hij ruste in vrede. Danse Macabre, de dood speelt op zijn viool. En hou dat maar eens tegen, ze vallen als vliegen. Het Al zal ooit de duimen leggen tegen het Niets. Ach, de mensheid heeft toch niet lang meer te gaan. De overbevolking, het kapitalisme en de vervuiling zullen ons vellen als bomen die bestemd zijn voor een papierfabriek. Maar laten we het gezellig houden, ik heb al kritiek gekregen dat ik wat te pessimistisch uit de hoek durf komen. De tekening van Gauguin zijn bedrieglijk simpel schilderij staat op papier, vandaag wordt het ingekleurd met potlood en doorgestuurd naar Deviant Art.
Schrijvers zijn soldaten van het eeuwige, ze streven naar onsterfelijkheid en laken en vrezen de dood. Niets doorstaat de tand des tijds. Mijn wielen niet die gepikt zijn aan Van Den Borre, mijn relatie met Annelies, de 2 dode mezen in de vijver. Alles moet kapot. Hup, op het berg oud ijzer, onder de grond of in een urne. Daarom schrijf ik, dat ben ik.
Daarom zwoeg ik aan alle stilte aan "Gekooid". Een boek over gedwongen collocatie , vriendschap en de strijd tegen het kwaad.
Op een gegeven moment in je relatie mag je jezelf aan de vraag verwachten
'Schat, mijn biologische klok tikt, wat dacht je ervan om een kindje te maken?'
Krijsend sprong ik uit het raam. Met twee gebroken benen, een hersenschudding en een gescheurde milt trok ik een wijf uit haar auto en scheurde na deze gewaagde carjacking naar veiliger oorden. Het is niet dat ik kinderen haat, ik moet er gewoon niet van weten. Als baby bleit en schijt dat zich verloren. Eten kotsen en urineren nog niet eens vermeldend. Wie staat er op voor die kleine. Ik heb het gevoel dat ik dat wel eens zou kunnen zijn. En worden ze dan iets groter en kunnen ze lopen dan begint de hel pas echt. 5 seconden je rug draaien en die idioten steken iets levensgevaarlijk uit, je zou gaan denken dat ze met tegenzin leven. In de winkel graaien hun hebberige handjes naar alles wat ze kunnen grijpen.
'Nee, Jantje, geen snoep voor jou.'zeg je kordaat
De kleine zet zijn sirene op en de helft van de winkel kijkt afkeurend of verstoord jouw richting uit. En wat nog erger is, kinderen zijn niet in staat te liegen, ze zeggen steeds de waarheid.
'Papa, waarom heb jij zo'n vreemd haar?'
'Omdat papa schizoaffectief is.'
'Wat is dat schisoafectiev?'
'Dat wil zeggen dat papa de helft van zijn tijd zijn kas vol chocolade steekt en zijn bed in kruipt en de andere helft zonder slaap en voedsel dolgelukkig van alles bij elkaar schrijf en schildert. Dat hij gemene stemmen hoort en af en toe een afgehakt hoofd of aanverwanten ziet liggen op de weg.'
'Werk je daarom niet, papa. Mijn vriend Thomas zegt dat omdat je lui en dom bent.'
'Waarom nodig je die etter eens niet uit en ik zal hem eens tonen hoe lui en dom ik ben.'knarsetandde ik
Dan zit je eens in een ontspannen bad, gaat de telefoon.
'Meneer Janssens, het is de juf van Jantje. Hij heeft gevochten op de speelplaats.'
'Waarom?'zei ik korzelig
'Kevin zei dat hij een dikzak en een brillekas is.'
'Wel, dan kreeg die Kevin wat hij verdiende.'
'Meneer, geweld laten wij niet toe op school, ongeacht de reden.'neuzelde ze
'Wacht maar tot het volgende oudercontact, trut, dan zul je pas geweld zien.'dreigde ik en smakte toen de telefoon neer
En dan komt alles in een stroomversnelling terecht, de tienerjaren: rebelleren, blowen, slikken, snuiven, etc...
Als de dag dan toch komt dat die oen zijn school afmaakt en jij je zure centen spendeert aan zijn universitaire opleiding komt karma om de hoek kijken. Het eerste liefdesverdriet, een goeie partner en op een dag de vraag van haar:'schat, mijn biologische klok tikt, zouden we geen kindje maken?'
Ik zat al een week op een chatsite en het had me al geld gekost ook. Chatsite mijn kloten. Die achterlijke wijven bezochten mijn profiel maar antwoorden als je hen aanspreekt, ho maar. Wat denken die lellebellen wel? Ze ruiken natuurlijk angst, mijn gynofobie is de eeuwige spelbreker. Maar wat doe je eraan. Ik stortte mijn hart uit tegen de schemerlamp, een gesprek op mijn niveau. Mijn hond staat met zijn Oxford diploma helaas boven mij. Hij zegt steeds:'fuck off, peasant.'
Het altijd hetzelfde liedje, de woorden 'mentaal ziek' en 'invalide' werken als de beste muggenspray op vrouwen. Wat moeten ze met een man die knettergek is en amper geld genoeg heeft om rond te komen. Leven van de liefde noemen ze dat, gemakkelijk gezegd als je gezond in het hoofd bent en een miljoen op de bank staan hebt.
Die Engelsen zouden zogenaamd zo slim zijn maar waarom eten ze dan friet met vis en azijn uit een stuk vies krantenpapier? En van hun ontbijt moet elk normaal mens direct even over de pot gaan hangen. Achter elke man staat een goeie vrouw. Achter mij staat alleen een gribus die op instorten staat. Als ik de Mount Everest wil beklimmen weet ik dat er achter mij niemand staat want er zijn ondertussen al twintig sherpa's naar beneden gedonderd. Wat wil je, ze zuipen zich lam aan hun gefermenteerde geitenmelk.
Nee, leven in eenzaamheid is niet te bejubelen. Het vraagt een ijzeren wil en doorzettingsvermogen die aan het onwaarschijnlijke grenst om je 's morgens nog uit je bedstee te hijsen. En het helpt niet als je geen commentaar op je columns krijgt van zowel de Humo als P-magazine. De Story of De Allemaal is dan weer beneden mijn stand. Ik schiet nog liever mijn ballen eraf met een buks alvorens naar die kut redacties iets anders dan mijn misprijzen te sturen. De Flair en Libelle zijn ook al off limits want daarvoor moet je een vrouw begrijpen en die komen met een onbegrijpelijke Ikea handleiding. De Eos is te wetenschappelijk, de Knack te saai. Het is altijd wat. Nee, ik denk dat een aspirant schrijver het best de weg van Hemingway in hogere versnelling aflegt. De roem even vergetend en dan maar meteen na wat gepest van de FBI een kogel door zijn hoofd schietend.
Of je zoekt je een andere passie. Zoals duiven tellen, om het gemakkelijk te houden. Je hebt meer duiven dan vinken. Je moet ze dan wel effe taggen met een paintball geweer om niet steeds weer diezelfde duif te tellen want dat is vals spelen. Ik zal me weer maar gaan onderhouden op vieze sites en één voor schilderijen en aanverwanten. Daar heb ik toch al een schijnbare semi-goddelijke status verworven.
Daar antwoord ik volmondig 'ja!' op. De Aziatische woestijnmus namelijk. Deze lijd er een hard bestaan, in die hitte vind ze in het mulle zand maar weinig wormen. Verder werd ze belaagd door woestijnvossen en zandstormen. Dierenleed laat me niet koud. De eerste die in mijn buurt een dier mishandeld toon ik zijn uitgescheurde ingewanden na de lever en het hart onder mijn hielen te hebben geplet. Maar verder ben ik een vreedzaam mens. Ik help jan en alleman, rook 2 pakjes per dag om de Belgische Staat te steunen en probeer zo weinig mogelijk naar waterige porno te kijken.
Ik ben in mijn leven nog maar 2 keer verliefd geweest. Op dezelfde vrouw, twee keer omdat we twee keer met vlammende haat uit elkaar zijn gegaan. Nu is ze mijn beste vriendin, ik zou alles voor dat meisje over hebben. Ze is een deel van mij. Ik kan al bijna in het ziekenhuis kamperen, ik moest voor een spuit die niet werkte of een bloedonderzoek die een vitamine d tekort aanwijst waarop je druppeltjes moet slikken die smaken naar het voorvocht van een ontbindende prostituee langsgaan. Dat wilde die pillendraaier me nog een medicijn opsolferen dat ik elke week op bloedonderzoek moest komen. Ik loog dat het een lieve lust was. Hij kon zijn medicament zelf beginnen slikken. En leren schrijven. Want altijd ontbreek ik wel één medicament.
Dus ben ik alleen met wat vrienden, ouders hond en een trits stemmen in mijn hoofd. Die laatste maken constant ruzie. Ze hebben al een berisping van een ingebeelde wijkagent gekregen voor burengerucht. Deze werd op het matje geroepen omdat hij zonder huiszoekingsbevel alle stripteaseuses in een bar had gefouilleerd op zoek naar a little green bag. De tip kwam van George Baker. En René, de flik, had een hekel aan cannabis. Maar nu moet ik echt vertrekken. Boeken gaan kopen die ik toch nooit zal lezen omdat ik er godverdomme de tijd niet voor heb.
Geen nieuwe Brusselmans, geen Amoras. Uitverkocht of niet binnen. Ik koos dus maar lukraak 4 strips die op elkaar volgden. Ik had mijn moede lijf nog maar net neergevlijd of de wijkagent stond aan mijn deur (de echte). Of ik klachten had over onze straat of een misdrijf wist aan te geven.
'Wel ik wil geen verklikker zijn maar onze buurman, ik wees met mijn duim naar links, is een heroïnedealer. Hij versnijdt zijn stuff in dat zogenaamde duivenkot van hem.'
De agent trok ogen en rukte zijn walkie talkie van zijn gesp. 'Alfa October, eenheid 6 waar bent u?'
'In de Meuleschettestraat.'
'Ruk meteen uit naar mijn locatie, en verwittig het speciaal interventie squadron nadat je een huiszoeking hebt geregeld...'
De rest hoorde ik niet meer. Ik had de deur al dicht gesmeten. Mijn burgerplicht zat erop. Wist ik veel of er drugs te vinden was, maar sinds Eigen Kweek moest je opletten met de derde leeftijd. Die waren sinds de Benimdorm Bastards rond uit misdadig geworden.
Even later weer de bel. Een lelijke dikzak en een al even afschuwelijk karkas.
Ik zag mijn buurman zwaar toegetakeld in handboeien afgevoerd worden.
'Gelooft u meneer in een betere wereld en een hemel, wij Getuigen van Jehova...'
'Sorry, maar ik ben satanist en u stoort me eigenlijk in een belangrijk ritueel, mijn mensenoffer, een baby zou wel eens de buurt durven bijeen krijsen. En ik wil geen ambras met de wijkagent.'
Ik zat in Lede om af te kicken van de drank. Mijn vriend Manuel kwam met het idee aanzetten om een citytrip naar Rome te maken. Leila, mijn lieve ex wou ook wel mee. Het werd geregeld. Mijn psychiater zag er geen graten in en ontsloeg me van de afdeling. Pa zat op dat moment met een joekel van een hernia, toch offerde deze brave ziel zich op om me naar de luchthaven van Chaleroi te brengen. Een beslissing die hij hem zou beklagen. Bij het inchecken merkte ik tot mijn consternatie op dat ik mijn identiteitskaart vergeten was. Bellen naar huis. Pa was net daar aangekomen. Terug de auto in om me te helpen. In ware actiefilm stijl scheurde zijn auto voor de luchthaven naar mij. Ma deed het venster naar beneden, papa brulde dat het vooruit moest gaan. Ze wierp me een identiteitskaart toe, de hare zou blijken. Een derde rit Chaleroi. Mistroostig ging ik naar huis, mijn vrienden zaten al op het vliegtuig dat ik gemist had. Met vijf slaappillen achter de kiezen kon het me achteraf eigenlijk weinig schelen.
De volgende morgen was mijn lust om nog te gaan al danig getemperd. Maar pa zou me op het vliegtuig kijken. Hij bleef zelfs wachten tot het opsteeg.
'Is dit het vliegtuig naar Parijs?' vroeg de man naast mij
Ik kreeg haast een beroerte. Ik bestelde me een wit wijntje om bij mijn zes slaappillen te gaan. Die dingen kalmeerden me gelukkig want de ellende was verre van voorbij.
In Rome vond ik wonderwel een taxi met koppel die me voor de riante som van tweehonderd euro naar mijn hotel wouden rijden. Tegen honderdtachtig vlamden we weg, piepend de bochten nemend en door het rood rijden. Ik dacht:'nu ga ik dood.'
Wonderwel kwamen we heelhuids aan. De oplichters haastten zich weg en ik kreeg te horen in het hotel dat ze van mijn vrienden nooit gehoord hadden. Paniek, slaappillen en met een haast platte gsm in paniek naar huis gebeld. Ik was ervan overtuigd dat ik beroofd en in elkaar getimmerd zo worden als ik lang op straat bleef staan.
Ze kwamen de hoek om, meneer Manuel die hier trouwens enkel voor de voetbal was had in het restaurant vijf keer zijn geld herteld, vandaar het oponthoud. Leila dook met mij de stad in, we crashten een verjaardagsfuif. Ik zag om twee uur eindelijk mijn bed en sliep in.
Tok tok! 'Michaël, we gaan naar de paus gaan zien.'riep Leila
Over aanslagen, parkeerplaatsen en blotebillenselfies
Rusland is woedend door de aanslag (even origineel tegenwoordig als een wafelenbak voor de giro) van rechtse nationalisten op Russisch-gezinden op de Krim. De Russische separatisten schreeuwden om wapens, wellicht aangevuurd door sloten peperwodka. Hebben ze dan geen 't Amerikaantje in hun contreien waar je voor een bescheiden bedrag een machete kunt kopen? Ondertussen toont Rusland zijn spierballen door een lange afstandsraket te lanceren die raketschilden kan omzeilen. Als er op t.v. overal Thuis, voetbal en softporno te zien zou zijn zou er veel minder geweld in de wereld zijn. Wil je een rustig leven, engageer je dan niet politiek. Blijf weg van die slangenkuil. Obama wacht af, maar stuurt aan op economische sancties tegen Rusland als die militair ingrijpen. En wat als Poetin na een slechte portie Borsjtsjer genoeg van krijgt en de gaskraan eens dichtdraait. Dan zit de helft van Europa met de ongebakken peren. Ach in tijden waar je stamkroeg waar je gezellig kon zuipen, zeveren, dartsen en biljarten plotsklaps vervangen wordt door een Mc Donalds of een nacht winkel en elke scheet die je laat met een GAS-boete wordt bestraft, in die tijden waar je je auto zover moet parkeren dat je met de bus naar huis moet, siert het een persoon dat hij vriendelijk blijft.
Het nieuwe woord van de maand in de Van Dale is dan toch niet blotebillenselfies. Spijtig, ik heb net al mijn zweren van mijn gat door mijn ma laten uitknijpen. Die klaagde dat ze teveel brilpoetsdoekjes moest verspillen omdat alle etter en pus op haar bril terechtkwamen. Nee, het woord van de maand is knuffelwild. Wilde dieren die als huisdieren worden gehouden. Gevaarlijk en dierenmishandeling waarschuwde National Geographic. Ik doe mijn knuffelolifant toch niet weg. Zijn mest is een zegen voor mijn rozenstruiken. Met de laxeermiddelen die ik elke dag dag door zijn voer meng stat mijn tuin vol sierlijke bloemen. De overschot verkoop ik aan Jules, de bloemist die gespecialiseerd is in het urineren met effect. De straal raakt de drie kanten van de pot. Een echte Raymond Ceulemans, die driebander. En geloof het maar, zet jullie niet in de zeik.
Mama heeft echt Vlaamse asperges uit Nederland gekocht bij Albert Heyn. We kunnen ons echt geen leven meer voorstellen zonder deze uitstekende supermarkt met zijn scherpe prijzen. O ja, de Aldi. Maar een mens is kort van memorie. De dag ervoor hadden we immers ook al asperges gegeten van bij de traiteur. Daar zou Sergio Hermans :'Die shit is niet te eten. Wat een kutzooi.' Helaas is de grootmeester druk bezig met een nieuw boek te schrijven vol vergeten recepten voor de boerinnenbond. Ik eet geen asperges, ma kan ze immers niet deftig schillen.Ze eet constant, praat altijd over eeuwig veranderende menu's dat pa serieus na twintig keren een vraag moeten te trotseren over prei en eendenborst op zijn zenuwen gaat werken en kijkt naar alle kookprogramma's. Toch overleven wij in de werkweek op gefrituurd voedsel van de frituur, eeuwig hetzelfde eten van de Lunch (voor mij meestal spaghetti) en Comme a Casa lasagne uit de Carrefour.
Ik ben zeer terughoudend op het gebied van delicatessen. Asperges, ja. Maar ook truffels, die worden je door een vunzig varken uit de grond gepoot en je ongewassen (het aroma dient intact te blijven) geserveerd. Kaviaar zijn visseneieren, foie gras gemartelde ganzenlever en oesters als je ze al ope krijgt zonder een bezoek aan de Spoed, een hoopje naar zee smakend snot. Die smaak draag je dagen mee in je mond.
Asielzoekers klagen dat ze te vaak moeten verhuizen. Wij belanden voor een sociale woonstek op een wachtlijst van jaren, die mannen klaren de klus in maanden, als ze uitgezet worden gebeurd dat humaan met een knusse bus en ze krijgen geld toe op de gratis rit naar de zon. Is het onze schuld dat ze hier met de eerste de beste vrachtwagen terug hier belanden? Wat is het volgende, rovende Albanese maffiabendes die gaan klagen over hun onkosten en aan de regering gaan vragen dat ze hun benzine terugbetalen als ze met kilo's koper en geld en juwelen van beurs geslagen Belgen de grenzen oversteken. Het volgende dat ik nu ga schrijven heb ik van een INSPECTRICE op het GERECHT. DIT IS ECHT GEBEURD.
Enkele Albanezen werden laat voor de procureur gebracht na een gefaalde gewapende overval.
'Ik ga naar huis, noteer hun adres en ik laat ze convoceren.'
Natuurlijk hadden die hier geen adres.
Tot slot de vakantie. Politici van de CD en V, de partij van de antichrist, wil de zomervakantie met 2 weken inkorten. Waarom? Tijdens al die pedagogische studiedagen en examens lopen die jonge lummels toch al op straat rond. Verdwaasd met oortjes in hun Iphone bedienend. Volgens ze misschien les op het Internet. Dat zou het fileprobleem kunnen indijken. Want er wordt voorspeld dat we in de nabije toekomst allemaal in een constante file gaan staan. Gedaan met snelheidsduivels en verkeersdoden. 'Tenzij je natuurlijk door een wielerterrorist wordt aangereden. Als alle leraren achter hun pc een konijn dissecteren of seksuele voorlichting geven.
Pinksteren zou volgens de duivelse partij ook moeten sneuvelen. Dank u, meneer De Crem.
Voila, dit moest u nederige schrijver even van het hart.
Ik haat feestdagen. Laatst nog met Sint-Nicolaas ontstond er grote paniek toen één van de Sinten zichzelf wou laten opblazen. Het ging om Muhmed El Schazlick die met een bom, ineengeknutseld door zijn negenjarige zoon Mohammed die het als bouwpakket voor het Suikerfeest cadeau had gekregen. De schurk droeg een tulband, wat je meer van zwarte piet zou verwachten maar die was afwezig door de schuld van de Nederlanders. Die verboden zwarte piet immers omdat dat te rascistisch en denigrerend overkwam. Die verzuurde wet werd gretig door België overgenomen die alles zowat nadoet van de buurlanden dat het leven onaangenamer maakt. Neem nu de pensioenen, volop streven ze naar een pensioenleeftijd van 78 jarig, zoals in Noorwegen. Gelukkig hebben ze nog geen lucht gekregen van het feit dat in Rusland na de val van het gezegende communisme er 70% van hun loon naar de belastingen gaat.
'En wat wil jij, westerse gedegenireerde hond?'murmelde de namaaksint
'Een Ipad.'zei de in zijn neus pulkende kleine die wijzelijk zijn snot aan de baard van de terrorist afveegde.
El Schazlick had er genoeg van en ging naar de knop van de ontsteker die aan zijn kruis bevestigd was.
'Pedofiel!'gilde de moeder van de kleine snotaap.
El Sschazlick werd direct door een meute overklopt. Heiligen waren immers net als priesters bestempeld als fervente pederasten. De toegesnelde terreurseenheid ranselde er met hun matrak op los. Toen stopte er met piepende banden een busje van de gelijke kansen commissie die zich over El Sazhlick wou ontfermen en de rest een les wou leren over de gevaren van rascisme. Die werden ook in elkaar getimmerd. Iedereen gelijk voor de wet. Toch in die winkelgalerij op dat moment.
Kleine bemerking, tegenwoordig kun je met de pc via een webcam zien naar een nest slechtvalken op de Sint-Goedelekathedraal in Brussel. Deze nobele vogels hebben hun naam enkel en alleen te danken omdat ze in hun jeugd overdreven blank zijn, zelfs hun stront die nagenoeg constant uitspoot. 'White supremmacy!'tsjirpen ze in afwachting van een lekker stukje duif die hun ouders zijn gaan zoeken.
Maar feestdagen dus. Die kuddementaliteit stoort me. Vreselijke evergreens blèren naast een vermassacreerde kerstboom die langzaam aan bruin werd. Of vandaag met Pazen als een debiel paaseieren gaan zoeken. Je doet alsof want je hebt ze er de dag ervoor zelf gelegd.
Weet je wat het ook is, met de rokershetze en de verlaging van het toegestane promilleniveau die de sfeer rechtevenredig kelderde snak ik niet meer naar familiefeestjes ter gelegenheid van wat dan ook. Ik ben een kettingroker. De laatste leuke kerst die ik me herinnerwas toen tante Inge ons naar huis bracht omdat pa laddderzat was. De rebel in pa ontwaakte en we gingen terug om vier uur 's nachts om alsnog met de auto naar huis te rijden.
De dag erna op Kerstdag zei pa tegen tante Inge:'Wat is er gebeurd, mijn auto is gestolen.'
Met briezende open en dichtgaande neusgaten riep tante bevend:'gij onnozelaar!'
Wat een lol.
Nadien maakte ik er door mijn zieke en alcoholprobleem er een gewoonte van om de gemiddelde feestdag in de psychiatrie door te brengen. Met Nieuwjaar zagen we vanop het vierde verdiep in het rokerskot overal rond twaalf uur vuurwerk de hoogte in gaan. Het leek een beetje op het luchtbombardement van de Amerikanen in de tijd dat ze Milosevic uit zijn konijnenpijp wilden roken.
We dronken lauwe koffie die nog op de karretjes stond van het voormalige avondeten. Een oudstrijder deelde zijn legerdienst met ons.
'Ik was bij het eerste regiment van de cyclisten maar we hadden geen fiets.'
Compleet high van de tranxene en andere leuke pillen die ik er toegediend kreeg schoot ik in een slappe lach van een half uur. Om duur lachte iedereen mee.
Daarna won ik tweeëndertig spelletjes uno van de vierenvijftig en om zeven uur kroop ik in mijn nest, ik zag nog steeds kaarten voor mijn ogen. Die psychiatrie in het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis noemt PAAZ, het is nu pasen, zou ik een bezoekje brengen?
Neh, toch maar niet.j
Ik haat feestdagen. Laatst nog met Sint-Nicolaas ontstond er grote paniek toen één van de Sinten zichzelf wou laten opblazen. Het ging om Muhmed El Schazlick die met een bom, ineengeknutseld door zijn negenjarige zoon Mohammed die het als bouwpakket voor het Suikerfeest cadeau had gekregen. De schurk droeg een tulband, wat je meer van zwarte piet zou verwachten maar die was afwezig door de schuld van de Nederlanders. Die verboden zwarte piet immers omdat dat te rascistisch en denigrerend overkwam. Die verzuurde wet werd gretig door België overgenomen die alles zowat nadoet van de buurlanden dat het leven onaangenamer maakt. Neem nu de pensioenen, volop streven ze naar een pensioenleeftijd van 78 jarig, zoals in Noorwegen. Gelukkig hebben ze nog geen lucht gekregen van het feit dat in Rusland na de val van het gezegende communisme er 70% van hun loon naar de belastingen gaat.
'En wat wil jij, westerse gedegenireerde hond?'murmelde de namaaksint
'Een Ipad.'zei de in zijn neus pulkende kleine die wijzelijk zijn snot aan de baard van de terrorist afveegde.
El Schazlick had er genoeg van en ging naar de knop van de ontsteker die aan zijn kruis bevestigd was.
'Pedofiel!'gilde de moeder van de kleine snotaap.
El Sschazlick werd direct door een meute overklopt. Heiligen waren immers net als priesters bestempeld als fervente pederasten. De toegesnelde terreurseenheid ranselde er met hun matrak op los. Toen stopte er met piepende banden een busje van de gelijke kansen commissie die zich over El Sazhlick wou ontfermen en de rest een les wou leren over de gevaren van rascisme. Die werden ook in elkaar getimmerd. Iedereen gelijk voor de wet. Toch in die winkelgalerij op dat moment.
Kleine bemerking, tegenwoordig kun je met de pc via een webcam zien naar een nest slechtvalken op de Sint-Goedelekathedraal in Brussel. Deze nobele vogels hebben hun naam enkel en alleen te danken omdat ze in hun jeugd overdreven blank zijn, zelfs hun stront die nagenoeg constant uitspoot. 'White supremmacy!'tsjirpen ze in afwachting van een lekker stukje duif die hun ouders zijn gaan zoeken.
Maar feestdagen dus. Die kuddementaliteit stoort me. Vreselijke evergreens blèren naast een vermassacreerde kerstboom die langzaam aan bruin werd. Of vandaag met Pazen als een debiel paaseieren gaan zoeken. Je doet alsof want je hebt ze er de dag ervoor zelf gelegd.
Weet je wat het ook is, met de rokershetze en de verlaging van het toegestane promilleniveau die de sfeer rechtevenredig kelderde snak ik niet meer naar familiefeestjes ter gelegenheid van wat dan ook. Ik ben een kettingroker. De laatste leuke kerst die ik me herinnerwas toen tante Inge ons naar huis bracht omdat pa laddderzat was. De rebel in pa ontwaakte en we gingen terug om vier uur 's nachts om alsnog met de auto naar huis te rijden.
De dag erna op Kerstdag zei pa tegen tante Inge:'Wat is er gebeurd, mijn auto is gestolen.'
Met briezende open en dichtgaande neusgaten riep tante bevend:'gij onnozelaar!'
Wat een lol.
Nadien maakte ik er door mijn zieke en alcoholprobleem er een gewoonte van om de gemiddelde feestdag in de psychiatrie door te brengen. Met Nieuwjaar zagen we vanop het vierde verdiep in het rokerskot overal rond twaalf uur vuurwerk de hoogte in gaan. Het leek een beetje op het luchtbombardement van de Amerikanen in de tijd dat ze Milosevic uit zijn konijnenpijp wilden roken.
We dronken lauwe koffie die nog op de karretjes stond van het voormalige avondeten. Een oudstrijder deelde zijn legerdienst met ons.
'Ik was bij het eerste regiment van de cyclisten maar we hadden geen fiets.'
Compleet high van de tranxene en andere leuke pillen die ik er toegediend kreeg schoot ik in een slappe lach van een half uur. Om duur lachte iedereen mee.
Daarna won ik tweeëndertig spelletjes uno van de vierenvijftig en om zeven uur kroop ik in mijn nest, ik zag nog steeds kaarten voor mijn ogen. Die psychiatrie in het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis noemt PAAZ, het is nu pasen, zou ik een bezoekje brengen?
Toen ik acht was kreeg ik de kinkhoes. Mij ma ging ongerust met mij naar de dichts bijzijnde arts. Dokter Flebiet, die bijnaam had gij gekregen amat hij ams stagair iemand flebitis had bezorgd doordat hij vergeten was zijn infuus in een andere ader te steken. Eerst moest je langs het bureau van de secretaresse, die controleerde of je een afsprak had. Elke keer was het na een paar weken een andere omdat de viriele dokter graag zijn snikkel in hun foef draaide. Negen maanden later werd er dan een kindje met ros haar geboren want de dokter had veel weg van een oerang oetang. Inclusief het grommend en gillend in de luster gaan hangen als hij wat gestresseerd was. Zijn vrouw had uiteindelijk lucht van zijn praktijken gekregen en posteerde haar moeder achter de bureau.Het was een mens dat lelijkheid een heel nieuwe dimensie gaf.
'Naam!, blafte ze op een wijze waar de gestapo nog een puntje kon aan zuigen
'Janssens.'
'U bent tien minuten te vroeg en zorg dat dat vervelende kind stopt met hoesten. Dat stoort me enorm.'
Ma, passief agressief, schuifelde deemoedig met mij de wachtkamer in.
Exact twee uur later marcheerde de secretaresse binnen. 'De dokter kan u nu ontvangen.'
In het kantoortje van de dokter werd de hoest erger want de rook van havanasigaren was er te snijden. Hij pafte met zijn door nicotine bruin geworde vinger lustig aan zijn stinkstok en krabde in zijn baard.
'Zozo, de kinkhoest dus. En rookt uwe kleine al, mevrouw.'
'Nee, dokter, hij is nog maar acht.' antwoordde mijn moeder verbouwereerd
'Ja, maar je kan er niet vlug genoeg bij zijn. De rook dood de bacteriëen in de longen. Allez, ik zal hem een spuit morfine zetten dat hij wat kalmer wordt. En ik heb hier ook nog wat twijfelachtige pillen liggen maar aangezien er nog geen enkele patiënt er levend over komen klage is zal het wel geen kwaad kunnen.' Er volgde een doorrookte bulderlach en een klodder groen slijmerige rochel spuwde hij op de grond.
'Dat is dan 500 frank. En denk eraan, koop uw kind zo rap mogelijk een sloef sigaretten.'
In deze antirookwereld denk ik vaak terug aan dokter Flebiet? Hoe is het dokter Flebiet dan wel gevaren zult u zich wel afvragen. Wel dat is een tragisch gegeven. Op een keer moest hij een patiënt gaan verzorgen in een waanzinnigengesticht. Deze had hondsdolheid wegens het feit dat hij dacht een Duitse Scheper te zijn.
'Spreek hem aan met Rex en laat haam aan je hand eerst eens snuffelen, geef hem dan een koekje.' raadde de verpleger aan
Flebiet was er echter de man niet naar om orders te krijgen. Hij nam zijn reflexhamertje en stapte de speciale cel binnen. Hij laveerde voorzichtig tussen de hopen uitwerpselen en plassen urine. De man op handen en voeten gromde, er stond schuim op zijn mond. Flebiet gaf hem een flinke tik op het hoofd.
'Net wat ik dacht, compleet gestoord. U bent duidelijk geen Duitse Scheper maar een chiuahua.'
Dat liet Rex niet over zijn kant gaan en hij viel brullend aan. Flebiet werd zwaar toegetakeld. Aangezien het personeel een confrontatie hadden voelen aankomen waren ze flink beginnen gokken op de winnaar. Zwaargewond wist dokter Flebiet de patiënt toch buitenwesten te kloppen met zijn reflexhamertje. Helaas bezweek hij kort daarna aan iet totaal anders. Waar gebeurd.
Er komt
een moment in je leven dat je begint te beseffen dat je je ouders
voorbijstreeft betreffende intelligentie. Ik ervoer dat gisteren toen ze meer
dan vier achter de laptop zaten te vloeken en vitten om een reservatie voor een
vakantie aan zee te maken. Na heel wat schuttingstaai en toetsengeram kwamen ze
uiteindelijk aan het uiteinde van de pagina. Ik lachte me een kriek toen er
stond 'gelieve kredietkaartgegevens in te geven'. Wij, nog van de tamelijk oude
stempel en niet rijk genoeg om het hebben van een kredietkaart te
rechtvaardigen waren mooi gekloot. Tenminste zei waren dat, ik lag zowat onder
tafel met de slappe lach. Later had ik daar last van toen ik scheidsrechter
moest spelen omdat ma beweerde dat pa een punt vergeten te zetten had in zijn emailadres.
De tranen liepen uit mijn ogen. Maar op een gegeven moment werd de situatie zo
erg dat het meelijwekkend begon te worden. Ze waren het zelfs al niet meer eens
over de bestemming. Tirol, voor jonge mensen. Blankenberge, geen lekker eten.
Ardennen, zagen ze wel zitten maar dan moesten ze tot daar rijden om te
reserveren omdat ze blijkbaar incapabel waren om een reservatie in het Frans
via de telefoon te doen. Op een gegeven moment dacht ik dat pa zijn zwaar
gereedschap en ma haar steelpan ging bovenhalen. Ik hield de camera van mijn
smart Phone in aanslag. Uiteindelijk gaven ze het om middernacht simpelweg op.
De dag erna lieten ze mij even aan de computer mijn ding doen en ik boekte hun
een weekje Center Parcs in Limburg. Ik ben ergens wel blij want mijn beste
vriendin (vriendschapsliefde, zoek maar eens op in de woordenboek, luie lezer.
Hoe bedoel je die heb je niet? Je leest de playboy? Viespeuk, een Van Dale kan
er niet vanaf maar obsceen
materiaal om je flurk op af te snokken dat kan dan wel. Barbaar!) Ik ga me in
ieder geval nog beter amuseren als de vorige vakanties. Op de eerste was ik
strontzat vol wodka in slaap gevallen in het waskot. Ik had een gedragen slipje
van pa op mijn gezicht hangen. Niet aan te raden! Ik bedwater nog zo nu en dan.
Ik was de tweede vakantie verslaafd aan de pseudoephedrine uit tabletten tegen
de hooikoorts. Ik was dankzij het internet er achter gekomen dat die ongeveer
dezelfde werking had als speed. Ik liep twee apothekers af en bestelde massa's
online. En wat deed ik dan hele dagen en nachten dat ik wakker bleef. Op de
Sims spelen. Zielig? Gestoord? Zeer zeker. Op echte speed ruk ik me tenminste
drie dagen en nachten non-stop af. Deze keer houden we het echter clean en
nuchter, wel ik toch. Annelies zal wel wat duveltjes verzetten. Laat ze maar,
ik word tegenwoordig happy van spuitwater, raar.
Maar
Michaël, ga je je ouders dan niet missen? Mijn ma alleszins want die is er niet
om mijn spuitwater aan te voeren. Gelukkig kan Annelies rijden. Pa, ja, die
ook. Mijn schattig beertje knor zal ik zeker mankeren. Of al die keren dat hij
straalbezopen met mij over de belangrijke dingen des levens aan de keukentafel
praat. Zoals de intense haat voor zijn werk die na een hectisch weekend shoppen
en bezoeken weer helemaal verdwenen is, over zijn naderende pensioen en
natuurlijk, last but not least. ZIJN BEGRAFENIS. Het wordt een crematie,
hopelijk ontploft de oven niet van al die alcohol waar hij al jaren in
gemarineerd is. Ja, ik ga die ouwe rukkers eigenlijk wel missen. Zelfs al
kunnen ze absoluut niet in peis en vree met een laptop overweg.
Winkelen,
ik haat het, zeker met mijn ma erbij. Die haar boodschappenlijstjes zijn altijd
bedrieglijk klein maar eigenlijk doet ze dat enkel om je mee te krijgen om de
zware dingen te helpen sjouwen. Het begint al bij het nemen van een kar, plots
staat er een meute ongeduldig zuchtende mensen achter je terwijl je lieftallige
moeder een 2 euro stuk uit haar handtas probeert op te diepen. Wat is dat toch
met vrouwen en handtassen? Veranderen die soms in zwarte gaten waarin alles
wordt opgeslokt? Binnen begint het spel pas echt, op het allerlaatste moment
kun je nog voorkomen dat je door een zwaar pallet op de tenen wordt
gereden door een uitgebluste winkelmedewerker. En dan heb je nog de
winkelkarren van op koop beluste maniakken die van alle kanten op je afkomen.
Ondertussen staat ma te treuzelen. 'Zou ik die kaas nu kopen of niet?' 'Dat kan
me geen fluit schelen, maar koop hem snel want anders gaat iemand het hier
bekopen. 'Gromde ik tussen mijn tanden 'Ja ja, me niet afjagen, he.' Zucht. En
dan heb je nog de karren met blèrende peuters in die hun favoriet snoepgoed
ontzegd werd door ouders die bezorgd zijn over mogelijk tandbederf. What the
fuck maakt dat uit, het zijn toch melktanden, die vallen uit! Uiteindelijk lukt
het dan toch iemand om je hielen plat te walsen.
Hij
bekeek me alsof ik het vuil van de straat was. Ik nam een blikje gepelde
tomaten uit zijn winkelkar en smeet het op volle kracht tegen zijn hoofd. Had
een Amerikaanse baseballmanager die worp gezien, hij zou me direct rekruteren
voor de eerste divisie te gaan pitchen.
Uiteindelijk staan we toch in een ellenlange rij aan
te schuiven aan de kassa die bemand was door een depressieve misantroop met een burn-ou
Een bejaarde
oetlul vergat steeds door zijn beginnende Alzheimer hoeveel hij moest betalen.
Bovendien wou hij die 26 euro absoluut in 2 eurocentjes betalen. Ik hoopte dat
de herseninspanning hem een bloeding opleverde zodat het hier wat vooruit zou
gaan. Helaas, niet alle wensen worden beantwoord.
'Oei, ik
ben iets vergeten, 'riep mama 'ik ben direct terug. Ik wist genoeg. Ik zou een
eeuwigheid met de "overvriendelijke" verkoopster mogen doorbrengen alvorens
ze met een kotelet kwam aangerend. De klanten achter mij begonnen al te morren.
Ik schonk ze een psychopathische blik en tastte naar mijn binnenzak; die truc
werkt altijd. Ze dachten dat ik een revolver ging trekken. Er stak er zelfs één
zijn handen angstig omhoog waarbij zijn eieren kapot vielen op de grond. Ma
rekende af, rukte alles wat ik in de kar wou keilen uit mijn handen en wierp ze
er dan zelf in. Ik dacht even dat ik hier zou sterven aan een hartaanval of
eventueel aan de ouderdom.
Buiten slaakte
ik een zucht van verlichting niet tegenstaande het feit dat ik geladen was als
een muilezel.
'Michaël we moeten ook nog even hiernaast bij de slager binnen voor het eten vanavond.'
Op een manier gillend waar Midden-Oosterse gozers nog een puntje konden
aanzuigen slingerde ik mijn boodschappen weg en stormde op een aanrijdende auto
af. Ik werd wakker op de Spoed. Ze hadden me volledig in het gips gelegd. De
morfine deed me goed. Even geen winkels niet meer voor mij. Waar gebeurd.
