Ze kreeg pseudoeleptische aanvallen. Daarachter verschuilde ze zich. Ik lag op haar flat te dutten. Plots stonden ze daar allemaal. Zij, haar vriendin en haar moeder. Ik mocht ophoepelen. 

'Hebben we nog een relatie?'

'Nee.'antwoordde ze ijskoud

Maar ik was vergeveningdgezind. Tot nu. Nu is de maat vol. Ze is lesbisch geworden, heeft een vette vriendin en vindt dat ze beter kust en zachter zoent dan mannen. Ook zingen ze van 5 uur 's avonds tot 4 uur 's nachts op de Wii. En vandaag gingen ze uit. Zij, Katrien (dikke lesbovriendin) en haar zus. Ik mocht niet mee. Ik paste niet in de klik. Het was lady's night. 

'Maar ik zie op tegen de drukte.'was het lauwe excuus

3 whiskey cola's en ze denkt godverdomme dat gans de dansvloer van haar is.

Ik reageerde zoals gewoonlijk op de situatie. Een paar sneden in mijn ledematen, alle contacten met Annelies verbreken zodat ze enkel nog via email bereikbaar is. Ze kreeg een gepeperde. Maar zij kan mij niets meer zenden. En dan deed ik iets minder gewoons. Ik dronk een flesje verfvertrager uit. Pa wou persé met mij naar Spoed.

Ik lag daar in een nachtkleed.

'Mijn voeten stinken toch niet te erg?' vroeg ik ongerust

'Nee, hoor.' lachte de verpleegster

Toen ik besefte dat ik daar de nacht zou moeten doorbrengen sloegen de stoppen door. Ik heb twee persoonlijkheden. Jeckyll en Hyde. Een zachtaardige lieve man en een haatdragend beest. De laatste was aan zet. Ik kleedde me aan op w.c., trok de baxter eruit, stelpte het bloeden en stak het bebloede nachtkleed met baxter in de zak van mijn kledij. Ze hadden al 3 ampullen bloed gepakt, mijn longen gefotografeerd, mijn hartslag gemeten, mijn longen beluisterd. En waren bezorgd. Ik niet, dat is natuurlijk. Ik heb vernauwde luchtwegen en een hoge hartslag onder stress.

1ste ontsnappingspoging: ik mocht gaan na nog maar eens een "snelle" bloedtest.

2de ontsnappingspoging: ik werd door een vrouwelijke brilsmurf afgeblaft dat ik moest blijven

3de ontsnappingspoging: ik rookte een sigaret op w.c. en dat kreng van een bezoekster moest dat meteen aan de verpleging melden, dat had ik al moeten weten, ze zat al een half uur die arme vader het bloed van onder zijn nagels te halen

'De sprinklers en het rookalarm kunnen afgaan en er zijn hier patiënten die ECHT ziek zijn die niet in sigarettenrook willen liggen.'

Ik trok het gordijn naast mij open en stapte met volle kracht in het kniegewricht van de verraadster en verliet met gebalde vuisten en een psychopatische blik de Spoed.Op de parking vond ik een fiets zonder slot. Een mooie mountainbike. De mijne zijn wielen waren gepikt, ik dacht er even over na en besloot dat volgens het karma mijn recht is deze hier te stelen. Ik wou zo snel mogelijk thuis geraken. Ik parkeerde de fiets in de garage, haalde binnen mijn fietsslot en legde hem vast. Dat gaf me een voldaan gevoel. Eindelijk ben ik eens voor mijn eigen opgekomen. Tot ik weer normaal werd. Dan had ik spijt. Dat is een rotgevoel.

Thuis kreeg ik een uitbrander van pa. Ma kwam thuis met spuitwater. Alles werd vergeven en vergeten. 's Avonds belde de dokter met de bloeduitslagen. Ik verontschuldigde me voor mijn gedrag. Jeckyll mag altijd Hyde's rommel opkuisen.

De bende van Nijvel besloot zijn reünie te vieren in het lokale winkelfiliaal die ik regelmatig frequenteerde. Zoals vandaag. 

'Iedereen op de vloer.', brulde een gemaskerde man 'en smoel toe of je gaat eraan.'

Hij zette zijn woorden kracht bij door een rek met bijpassende rekkenvuller aan flarden te schieten met zijn automatisch machinegeweer.

Ik besloot zonder af te rekenen stilletjes met mijn spuitwater naar buiten te sluipen. De kassierster was trouwens ook al murw geklopt. Ze hadden me niet in de mot. Buiten kwam ik tot de vaststelling dat mijn banden van mijn fiets waren gestolen. Ik zag een zwarte bestelwagen met draaiende motor staan, dat moesten de misdadigers hun vluchtauto zijn. Ik besloot het erop te wagen. 

'Weg, rijden man, het was een val, we moeten hier weg!'

'En wie ben jij dan wel godverdomme?'

'Ge kent mij toch, ik heb enkel mijn masker niet op.'

'Ah, Jean, ja nu zie herken ik u, we zijn weg.', antwoordde de idioot

Met scheurende banden vertrokken we. 'Waar naartoe?' 

'Zet mij maar af aan het station en hou je dan wat gedeisd o.k.? We moeten wachten tot de flikken het spoor bijster zijn. Hoe is het trouwens nog met je postzegelcollectie.?'

Ik had de gave om direct een filatelist tussen de mensen te ontdekken'

Jean's borst zwol van trots. 'Ik heb een onafgestempelde postzegel van Leopold I kunnen bemachtigen. Helaas was er al een tandje af.'

'Ik leef met je mee, dat drukt de prijzen natuurlijk.'

'Ja, zuchtte Jean, maar wat doe je eraan.'

Die Jean leek me nog een toffe peer. We deden de geheime filatelisten handdruk toch maar niet want we moesten dringend weg en de handdruk nam een half uur in beslag. Daarom dat filatelistenverenigingen hun vergaderingen steeds uitliepen, maar ook mede om dat ze hun straal gingen bezuipen in het dichts bijzijnde café na dat alle nieuwtjes waren verspreid. Filatelie is een passie. Je weekt met heet water de aangekoekte kwijl met lijm vermengde smurrie los van de postzegel die je liefdevol op een papiertje te drogen legde. Later stak je hem voorzichtig met pincet tussen het gleufje van je album. Je kon het een beetje vergelijken met cocaïne maken. Ook al een ambacht die niet naar waarde werd geschat. Een beetje met spijt nam ik afscheid van hem aan het station. Misschien moest ik ook maar eens bij een bende gaan. Mijn psychiater had toch gezegd dat ik een sociale bezigheid moest zoeken en ik was dol op vuurwapens. Geef mijn een vuurwapen en ik ben in mijn sas.

Thuis aangekomen hoorde ik:'wilt ge eens stoppen met op mijn kap te zitten, Janssens?'

'Tis hier altijd hetzelfde. Ge komt hier thuis en er is niks te drinken.'

'Ik kan me ook in geen duizend stukken kappen he?'

'De vuilnisbakkenmoordenaar kon dat anders wel, iemand in duizend stukken kappen.'mengde ik me in de discussie

'Zwijgen, gij, houdt u erbuiten.', gromde pa en smeet toen een bord van Delfts porcelein tegen de muur kapot. Het was de zomer van mijn collectie van vier seizoenen, dat had me een smak geld gekost bij de antiquair aan de overkant. Ik raapte één van de scherven op.

'Made in Taiwan.', stond erop

'Godverdomme, die oplichter bulderde ik. 5000 euro voor zo'n brol.'

Ik vloerde pa met een muilpeer, deed mijn jas aan en ging aan de overkant met mijn rambomes mijn gelijk halen. De oude stinkende luizenbaard deed open, ik prikte de punt van mijn mes bliksemsnel in zijn vetbuik. 'Luister eens, klojo, je servies was vals. Ik wil mijn geld terug tot op de laatste eurocent begrepen?'

'J...Ja, meneer Janssens.', stamelde de halve zwerver met onverholen paniek in zijn ogen

In zijn magazijn waar precies net een tyfoon door gewaaid was trok hij een piratenpistool. 'Haha, nu zijn de rollen omgedraaid, he makker.', grijnsde hij zijn bruine tanden bloot

'Daar raak je nog geen olifant mee.'

'Ah, nee, we zullen eens zien.'

Het pistool was al eeuwen niet gekuist, het verwonderde me dat het buskruit nog werkte. Het wapen ontplofte in de charlatan zijn hand.

Kermend gaf hij mij mijn geld terug.

5000 euro rijker kwam ik terug thuis. Daar zat pa al terug op zijn stoel me boos aan te kijken tot ik hem en ma 1000 euro toe stopte. 'Winst van mijn aandelen, doe er iets leuks mee.'

'Bedankt, jongen, dat had ge niet moeten doen.', antwoordde pa moeizaam met een gebroken kaak, 'ik zal er mee naar de dokter gaan en enkele vissen voor mijn vijver kopen.' Veel verstond ik niet van wat hij zei.

'En ik steek mij in het nieuw.', straalde mama

'Ach, mens waarom daar nog kosten aan doen.', gromde pa 'ge blijft er even oud en dik uitzien.'

Daar vloog de winter van mijn Delfts porselein door de lucht, veel kon het me niet meer schelen. Ik schonk me een glas spuitwater in en genoot van de hevige verbale polemiek. Algauw zouden ze met stompe voorwerpen op elkaar beginnen meppen. De stress van het werk moest geventileerd worden. Ma was dodelijk met de koekepan waar pa zijn hoofdafdruk al in stond, dat leverde altijd vreemde pannenkoeken. Oost west, thuis best.