Waar_Gebeurd
Inhoud blog
  • Travestie
  • Acohol
  • En toen werd ze lesbisch
  • Een gewoon dagje
  • Slaperigheid
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    De wereld door de ogen van een gek
    Het is zo gek nog niet of het gebeurd. Grappige of ernstige kritiek al dan niet op de actualiteit. Soms kolder, soms gevoelig. Ga ook naar http://michaelpfjanssens.deviantart.com Daar vind je kunst van mij
    04-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schrijvers
    Ze leven 's nachts, meneer. Ze drinken sloten koffie, zuipen zich verloren, snuiven speed met bergen en rukken zich af om toch maar een extra pagina eruit te persen. Hemingway apprecieerde een goed glas, won een Pullitzer en de Nobelprijs maar toen de FBI hem begon te volgen omdat hij banden met Cuba had maakte de grootmeester er een eind aan.
    Rust in Vrede,Hemmy.
    Zelf schrijf ik wanneer ik er zin in heb, dag of nacht, het is mij eender. Koffie werkt bij mij niet, ik word er eerder nog slaperiger van dan wakker. Van drank wordt ik een gedegenereerd beest, grommend en kervend met een mes in armen. Speed, daar snak ik naar maar ik ken geen degelijke dealers meer. Bovendien weet je nooit hoe dat gaat uitpakken. De laatste keer zette ik geen letter op papier maar zat me enkel drie dagen non-stop af te rukken. Niet erg productief. Ach, iedereen heeft zo zijn eigen methode. Ik zal nooit werken, exposeren en mijn kansen op de liefdesmarkt zijn nihil, zei mijn psychiater.
    Naast mijn schilderijen en tekeningen zijn mijn woorden mijn kinderen, mijn erfenis.7Danse Macabre, de wilde carrousel van de dood. Wat eeuwig leek is eindig, gisteren allang begraven. Doorgeknipte familiebanden, bloedbanden zo vluchtig als het meest verfijnde parfum. Waar was de tijd dat we nog voetbalden op de koer bij opa. De ruiten deden daveren zodat hij buiten kwam vloeken. De bal uiteindelijk bij de buren schoppend, met stokken elkaar als ridders te lijf gingen?Waar zijn die vermaledijde tijden. Let jij maar op, vroeg of laat komt jouw dag, geen ontkomen aan een one-way ticket naar het knekelhuis. Doen we nog wat met die geleende tijd. Roeren wij ons en durven we met ons hoofd boven de rest van het graan uitsteken, ons riskerend dat de menigte ons kortwiekt. Ja, dat durven wij, we zijn met velen denkwerk aan het verrichten en hebben een plan. Wacht jij maar af, je zal nog wel eens wat zien.Het gene waar elke schrijver voor moet oppassen is het kwijt raken van de rode draad, naast writer’s block één van de ergste dingen die je kan overkomen. Hier is het nogal simpel, er is geen rode draad. Geen doorwrocht plot waar je je hoofd dient over te breken. Ik volg de gebeurtenissen op de voet en mengel ze met wat er binnen in mij zich afspeelt. De stank van hondeneten bezwangerde de lucht. Ik had zin om mijn vinger in mijn keel te steken en de keuken onder te kotsen, of om mijn flurk uit mijn broek te hijsen en in alle hoeken te urineren. Pa – de tuin – zijn vijver. Een combinatie die de tijd doorstaat. Normaliteit in zijn saaiste vorm. Ik zie graag dieren, vissen niet, die kan je niet aaien. De wind stak een tandje bij. Het was alsof die me terug naar mijn bed wou blazen, ik gaf niet toe. Binnen 2 weken met Manu Anne gaan opzoeken dat beloofd. Ik versta nog altijd niet waarom die zich voor 6 maanden liet opnemen. 
    ‘Om in de maatschappij te kunnen functioneren.’ Lulkoek. De laatste keer zag ze er als Alyssa Milano uit, danig afgeslankt. Ze had haar kettinkje niet meer om. Het zilveren halve hartje. Ik had zin het hare eruit te rukken en op te vreten. Ik liet ma het mijne nadien ook maar verwijderen. Anne denkt dat ze lesbisch of bi is, nogmaals lulkoek. ‘Let op voor de wijven jongen.’ had opa bezwerend gezegd na vijf jonge jenevers ‘ze brengen je ten val het moment dat je je op de top waant. Neuk ze, sla ze; doe wat je wil ermee, maar toon nooit dat je zwakker bent dan zij. Sommigen zeggen dat ze op gevoelige mannen vallen. Dat is broebelekoek. Zachte mannen zijn homo’s.
    Daar ben ik het niet met eens, zachte mannen zijn goed. Een luisterend oor, tedere minnaars maar ook goeie vrienden.

    Ik mis opa. Hij was merendeels een lichtend voorbeeld, woest zwaaiend met zijn bijl naar de buur, een melkboer. Moge ook hij ruste in vrede. Danse Macabre, de dood speelt op zijn viool. En hou dat maar eens tegen, ze vallen als vliegen. Het Al zal ooit de duimen leggen tegen het Niets. Ach, de mensheid heeft toch niet lang meer te gaan. De overbevolking, het kapitalisme en de vervuiling zullen ons vellen als bomen die bestemd zijn voor een papierfabriek. Maar laten we het gezellig houden, ik heb al kritiek gekregen dat ik wat te pessimistisch uit de hoek durf komen. De tekening van Gauguin zijn bedrieglijk simpel schilderij staat op papier, vandaag wordt het ingekleurd met potlood en doorgestuurd naar Deviant Art.

     Schrijvers zijn soldaten van het eeuwige, ze streven naar onsterfelijkheid en laken en vrezen de dood. Niets doorstaat de tand des tijds. Mijn wielen niet die gepikt zijn aan Van Den Borre, mijn relatie met Annelies, de 2 dode mezen in de vijver. Alles moet kapot. Hup, op het berg oud ijzer, onder de grond of in een urne. Daarom schrijf ik, dat ben ik.

    Daarom zwoeg ik aan alle stilte aan "Gekooid". Een boek over gedwongen collocatie , vriendschap en de strijd tegen het kwaad.
     

     

    Bijlagen:
    DSC05298.JPG (4.4 MB)   

    04-05-2014, 00:00 Geschreven door Michaël Janssens  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    01-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kinderen
    Op een gegeven moment in je relatie mag je jezelf aan de vraag verwachten
    'Schat, mijn biologische klok tikt, wat dacht je ervan om een kindje te maken?'
    Krijsend sprong ik uit het raam. Met twee gebroken benen, een hersenschudding en een gescheurde milt trok ik een wijf uit haar auto en scheurde na deze gewaagde carjacking naar veiliger oorden. Het is niet dat ik kinderen haat, ik moet er gewoon niet van weten. Als baby bleit en schijt dat zich verloren. Eten kotsen en urineren nog niet eens vermeldend. Wie staat er op voor die kleine. Ik heb het gevoel dat ik dat wel eens zou kunnen zijn. En worden ze dan iets groter en kunnen ze lopen dan begint de hel pas echt. 5 seconden je rug draaien en die idioten steken iets levensgevaarlijk uit, je zou gaan denken dat ze met tegenzin leven. In de winkel graaien hun hebberige handjes naar alles wat ze kunnen grijpen.
    'Nee, Jantje, geen snoep voor jou.'zeg je kordaat
    De kleine zet zijn sirene op en de helft van de winkel kijkt afkeurend of verstoord jouw richting uit. En wat nog erger is, kinderen zijn niet in staat te liegen, ze zeggen steeds de waarheid.
    'Papa, waarom heb jij zo'n vreemd haar?'
    'Omdat papa schizoaffectief  is.'
    'Wat is dat schisoafectiev?'
    'Dat wil zeggen dat papa de helft van zijn tijd zijn kas vol chocolade steekt en zijn bed in kruipt en de andere helft zonder slaap en voedsel dolgelukkig van alles bij elkaar schrijf en schildert. Dat hij gemene stemmen hoort en af en toe een afgehakt hoofd of aanverwanten ziet liggen op de weg.'
    'Werk je daarom niet, papa. Mijn vriend Thomas zegt dat omdat je lui en dom bent.'
    'Waarom nodig je die etter eens niet uit en ik zal hem eens tonen hoe lui en dom ik ben.'knarsetandde ik
    Dan zit je eens in een ontspannen bad, gaat de telefoon.
    'Meneer Janssens, het is de juf van Jantje. Hij heeft gevochten op de speelplaats.'
    'Waarom?'zei ik korzelig
    'Kevin zei dat hij een dikzak en een brillekas is.'
    'Wel, dan kreeg die Kevin wat hij verdiende.'
    'Meneer, geweld laten wij niet toe op school, ongeacht de reden.'neuzelde ze
    'Wacht maar tot het volgende oudercontact, trut, dan zul je pas geweld zien.'dreigde ik en smakte toen de telefoon neer
    En dan komt alles in een stroomversnelling terecht, de tienerjaren: rebelleren, blowen, slikken, snuiven, etc...
    Als de dag dan toch komt dat die oen zijn school afmaakt en jij je zure centen spendeert aan zijn universitaire opleiding komt karma om de hoek kijken. Het eerste liefdesverdriet, een goeie partner en op een dag de vraag van haar:'schat, mijn biologische klok tikt, zouden we geen kindje maken?'

    01-05-2014, 00:00 Geschreven door Michaël Janssens  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    28-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chatten
    Ik zat al een week op een chatsite en het had me al geld gekost ook. Chatsite mijn kloten. Die achterlijke wijven bezochten mijn profiel maar antwoorden als je hen aanspreekt, ho maar. Wat denken die lellebellen wel? Ze ruiken natuurlijk angst, mijn gynofobie is de eeuwige spelbreker. Maar wat doe je eraan. Ik stortte mijn hart uit tegen de schemerlamp, een gesprek op mijn niveau. Mijn hond staat met zijn Oxford diploma helaas boven mij. Hij zegt steeds:'fuck off, peasant.'
    Het altijd hetzelfde liedje, de woorden 'mentaal ziek' en 'invalide' werken als de beste muggenspray op vrouwen. Wat moeten ze met een man die knettergek is en amper geld genoeg heeft om rond te komen. 
    Leven van de liefde noemen ze dat, gemakkelijk gezegd als je gezond in het hoofd bent en een miljoen op de bank staan hebt.
    Die Engelsen zouden zogenaamd zo slim zijn maar waarom eten ze dan friet met vis en azijn uit een stuk vies krantenpapier? En van hun ontbijt moet elk normaal mens direct even over de pot gaan hangen. Achter elke man staat een goeie vrouw. Achter mij staat alleen een gribus die op instorten staat. Als ik de Mount Everest wil beklimmen weet ik dat er achter mij niemand staat want er zijn ondertussen al twintig sherpa's naar beneden gedonderd. Wat wil je, ze zuipen zich lam aan hun gefermenteerde geitenmelk.
    Nee, leven in eenzaamheid is niet te bejubelen. Het vraagt een ijzeren wil en doorzettingsvermogen die aan het onwaarschijnlijke grenst om je 's morgens nog uit je bedstee te hijsen. En het helpt niet als je geen commentaar op je columns krijgt van zowel de Humo als P-magazine. De Story of De Allemaal is dan weer beneden mijn stand. Ik schiet nog liever mijn ballen eraf met een buks alvorens naar die kut redacties iets anders dan mijn misprijzen te sturen. De Flair en Libelle zijn ook al off limits want daarvoor moet je een vrouw begrijpen en die komen met een onbegrijpelijke Ikea handleiding. De Eos is te wetenschappelijk, de Knack te saai. Het is altijd wat. Nee, ik denk dat een aspirant schrijver het best de weg van Hemingway in hogere versnelling aflegt. De roem even vergetend en dan maar meteen na wat gepest van de FBI een kogel door zijn hoofd schietend.
    Of je zoekt je een andere passie. Zoals duiven tellen, om het gemakkelijk te houden. Je hebt meer duiven dan vinken. Je moet ze dan wel effe taggen met een paintball geweer om niet steeds weer diezelfde duif te tellen want dat is vals spelen. Ik zal me weer maar gaan onderhouden op vieze sites en één voor schilderijen en aanverwanten. Daar heb ik toch al een schijnbare semi-goddelijke status verworven.

    28-04-2014, 00:00 Geschreven door Michaël Janssens  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Archief per week
  • 23/06-29/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Laatste commentaren
  • mhr (Michaël Janssens)
        op Slaperigheid
  • Een aangename vrijdag vanuit Noord-Holland (angedo)
        op Slaperigheid

  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs