Egoïsme is een grote begoocheling, het levert ten slotte niets anders op dan teleurstelling, leemte of verborgen wanhoop J. Henry Dunand
26-10-2006
We Can CanCan
Het durft zo nu en dan eens gebeuren, dat je plots met een liedje in je kop zit en dat het er niet meer uitgeraakt. Soms is dat wel eens leuk, en zit ik enkele uren te "damdamdadaa'en" (Hiervoor is Matthieu verantwoordelijk ) of te "tititititiriren", of minder aangenaam, als je bijvoorbeeld een godganse dag met "snappie" in je kop blijft zitten . Zo zat ik over tijd plots met een liedje uit de film Moulin Rouge in mijn hoofd, en in zo'n geval doe k der dan wel het een en het ander voor om daar iets over te vinden. Hmm, met de Moulin Rouge heb ik misschien een iets leuker onderwerp om jullie bezig te houden dan met een aantal "schlagers". Tijdens mijn zoektocht achter muziek en fragmentjes van deze prachtige film mag ik toch wel zeggen ben ik op een klein stukje cancan uit de film gekomen. Waarom ik het een prachtige film vind? Een vrij klassiek liefdesverhaal waarin de liefde uiteindelijk alle obstakels overwint, maar ook de flitsende, overweldigende dansscènes die soms ietwat dromerig aandoen waarbij alle kleuren door elkaar bewegen. Bekende en minder bekende liedjes worden er in een nieuw kleedje gestoken en leveren zo een verassend nieuwe hit op. Ook slapsticks, grappige tussengeluidjes, en ook natuurlijk niet te vergeten de prachtige liefdesliederen tussen Satine en Christian zijn aandoenlijk. Het clipje dat ik gevonden heb is niet zo goed van kwaliteit, wat het misschien zo mogelijk nog beter maakt, omdat alles er zo nog wanordelijker en dromeriger en wat dan ook in wordt. Laat je meesleuren in één van Parijs' meest roemruchte nachclubs op het ritme van de opzwepende muziek, en de nachtvlinders, getooid in honderdkleurige kostums, een must voor oor en oog. Groetjes, Vogatoro
De verkiezingen zijn alweer verleden tijd, en weer hebben we een vast fenomeen gezien waaraan we al zo'n 27 jaar jammer genoeg gewend zijn in Vlaanderen: een vooruitgang voor het VB. Zelf ben ik geen voorstander van het VB, laat dat duidelijk zijn, maar volgens mij hoeven we het VB helemaal niet in te dijken door "monstercoalities te smeden" waarbij we soms 5 partijen hebben, zonder enige ideologische samenhang. Neen, het is allemaal veel simpeler, althans volgens mij: laat het VB gewoon meeregeren, dan kunnen ze na 27 jaar vanuit de oppositie banken te hebben liggen roepen hoe slecht het hier is, zelf eens laten zien het ze het dan wel willen oplossen. Wellicht zullen ze dan net zoals de FPÖ en de LPF binnen de kortste keren verdwenen zijn, maar we kunnen ook zoals een inteligente politieker zondag aanhaalde de pijnpunten wegnemen, waardoor het VB zijn bestaansreden eigenlijk verliest. De eerste methode houdt misschien risico's in, maar we moeten nu eenmaal bereid zijn deze te nemen. Zo dit wilde ik even kwijt. En om iedereen toch nog een beetje een onveiligheidsgevoel te geven volgt hierna een filmpje over een overvallenplaag in de banksector (uit Buiten de zone natuurlijk)
De Sneeuw, Maagdelijk wit en dan langzaam aan rozerood
Een man ligt gehuld in zijn grijze jas op zijn rug
Zijn ene hand beschermend over de rode grot De ander zacht en teder over een vel papier met bovenaan, door een kinderhand geschreven "Ich liebe dich Vati"
Vogatoro's plek
) of te "tititititiriren", of minder aangenaam, als je bijvoorbeeld een godganse dag met "snappie" in je kop blijft zitten
. Zo zat ik over tijd plots met een liedje uit de film Moulin Rouge in mijn hoofd, en in zo'n geval doe k der dan wel het een en het ander voor om daar iets over te vinden.
