Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
04-10-2012
't Is moeilijk
tussen de blinden een ziende te zijn. 't Is nog veel minder plezant tussen moedwillig niet- willende-zienden een ziende te zijn. Wij hebben een kleine voldoening, maar ze is belangrijk, ook al zijn de anderen niet in staat dat in de verste verte te begrijpen. Veel, heel veel van wat wij zagen aankomen, wat wij reeds lang geleden hebben voorspeld, zien wij stap voor stap waar worden. Dat is enorm, formidabel. 't Is alsof wij de geschiedenis mee schrijven, maar dat is niet zo. Dat is des te formidabeler omdat wij zelf mee in de shit, in de stront getrokken worden. Met onze sterke solidariteit en overdreven verantwoordelijkheidszin, delen wij het lot van de dwazen. Ooit hadden wij de keuze om een andere weg in te slaan. Wij zagen de afgrond in de verte, wij wisten dat wij op een hellend vlak zaten, wij beschikten over het enig echte wapen, een voldoende ontwikkelde geest en een kritische denkwijze, maar wij wilden de weg van het egoïsme niet inslaan. Wij gilden en blijven gillen en zien de afgrond nu met de dag groter en dreigender, geen ontkomen meer aan. En hoewel ze meeschuiven roept de meer en meer afgerichte, blinde meute dat wij de verkeerden zijn. Toppunt van achterlijke dwaasheid. Maar wij vergeven het hen, zij kunnen het niet zien, zij zijn stekeblind, zij kunnen het niet begrijpen want ze zijn er te dom voor. Ja dat is pessimisme puur. Ja dat is negatief!Is dat verwonderlijk? Is het niet begrijpelijk dat wij onszelf om de oren willen slaan met masochistisch zelfverwijt: hadden wij onze mogelijkheden niet beter voor onszelf ingezet en de dwazen en onwetenden aan hun lot overgelaten? Is dat niet menselijk? Dat is tenslotte wat alle machtigen, alle rijken in alle tijden gedaan hebben. Voor die groep machtigen en rijken staan de dommen en de dwazen uren in de rij om ze toe te juichen en te bewonderen, om hun kleed te kussen. Ben ik verkeerd? Kennen wij de namen van wetenschappers, die in hun laboratoria jaar na jaar vorsen om ons te helpen? Neen! Kennen wij de namen van schrijvers, denkers, filosofen die de mens wijzen op de consequenties en de gevaren van bepaalde beslissingen? Neen! Kennen wij de namen van de duizenden, tienduizenden die onbaatzuchtig anderen, onbekenden helpen? Neen! Kennen wij de namen van de zovele brave mensen die hun plicht doen, hun steentje bijdragen, die werkbijen van onze maatschappij zijn en in alle bescheidenheid ongemerkt verdwijnen? Helaas, voor al dezen geen Path of Glory. Meer nog ze interesseren ons geen zier, komen niet of nauwelijks in het nieuws. Ik blaas nu met alle kracht mijn pessimisme, mijn ontgoocheling, mijn verontwaardiging uit. Ik moet ze kwijt, ik wil ze bannen uit mijn leven. De geschiedenis komt hoe dan ook, onafwendbaar, het zij zo. Dat betekent dat ik me alleen nog thuis zal voelen in een links, zeer Links milieu. Het moet Links zijn en hoog ontwikkeld, voor de rest heb ik geen aandacht meer. Mijn diep rode, frisse groet.
04-10-2012 om 00:00
geschreven door Walter
28-09-2012
De vragende partij.
Wat te verwachten was is bevestigd. De belangstelling was nog kleiner dan men had mogen vrezen. In Niel is er geen politieke cultuur. Waarom? Heeft het te maken met een te lage scholingsgraad? Is het een erfenis uit het verleden? Of is het in feite een veel ergere kwaal? Dat er in deze blijkbaar politiek amorfe gemeente een aantal individuen zijn die zich bij de heersende onverschilligheid niet neerleggen is een minuscuul klein tekentje van hoop. Als die weinigen er niet in slagen elkaar te vinden in een platform, los van politieke bindingen, dan zal het fenomeen opdrogen. Vermoedelijk hadden de kandidaten het te druk met het ophangen van de eigen foto's, of zoals sommigen met kleur te krijgen, wat echt niet zo gezond is, dan om zich met zo'n flauwe kul op het internet bezig te houden. Ik had niets anders verwacht, het tegendeel had mij met verstomming geslagen. De redactie is in het onmogelijke geslaagd enkele antwoorden van bepaalde bewindvoerders los te peuteren. Was er van enig progressief, creatief denken, van ondernemingslust zelfs niet gesproken, sprake? Indien ja, heb ik dat gemist. Dieper op de zoveelste ontnuchtering in gaan is puur masochisme. Diegenen die het vermogen, misschien het inzicht, en de gedrevenheid hebben om een echt beleid te voeren, spelen niet mee, diegenen die blijven denken, wars van de feieten, dat ze alles kunnen, staan te trappelen om opnieuw hun postjes in te pikken en zullen tevreden zijn als de onnodige herrie voorbij is en ze zich weer rustig met belangrijkere zaken kunnen bezig houden. Doe ze de groetjes op de camping en waar ook. Het was genoeg, Als het niet van de poenpakkers in Europa komt, zal het hier nooit komen... Mijn prognose: Over zes jaar, staan er vele nieuwbouwwoningen hopeloos te koop, is de kern nog meer verloederd, is het verkeersprobleem natuurlijk niet opgelost, hoewel autorijden zeer duur zal zijn, zullen er stemmen opgaan om de natuurgebieden in te pikken, de criminaliteit sterk toenemen, nog minder blauw op straat te zien zijn maar wel meer "boetenjagers" van de gemeente, de belastingen niet verlaagd, maar, MAAR, de PVDA zal dan opkomen met een andere visie en voor een schier onmogelijke taak staan. Dat was het.
28-09-2012 om 11:17
geschreven door Walter
25-09-2012
wentel, wentel, wentel,
was dat goed, wentelen in genoegzaamheid, in ijdelheid, in stompzinnigheid, wentel, wentel en krab nog eens op mijn rug, ja daar, fijn! Nu, juist dat mis ik helaas. Al jaren wil ik mezelf bekwamen in de kunst mezelf op te blazen tot buitensporige proporties. Zodra ik dan opnieuw wil ademen, ontsnapt al die zo dierbare, ijle of verbruikte lucht. Ik ben niet uit het goede hout gesneden, dat zal dus wel zo zijn. Nog steeds luk ik er niet in zonder een ander aan te horen al te beginnen neen knikken en een gezicht trekken dat de ander moet overtuigen dat hij of zij, rijp is voor een opname in een psychiatrische instelling, liefst met gesloten deuren. En al heb ik dan een grondwet van de fysica letterlijk voorgelezen, dan volgt nooit, maar dan ook nooit, een antwoord dat ook maar in de verste verte met mijn bescheiden bewering te maken heeft. Hoewel, het me ook reeds vaak voorgekomen dat ik dan mijn eigen betoog opnieuw door de ander hoor houden. Ondertussen gaat het afkeurend knikken en de uitdrukking van meelij voor zo'n, mijn, stommiteit verder. Zelfs mijn woordje "maar" wordt professioneel afgeblokt en het enige dat ik dan graag zou doen is die domme betweter een dreun op zijn smoel verkopen maar doe dat niet en probeer een vervelende onderdrukte geeuw op te roepen die de inleiding is om me terug te trekken. Met tientallen, met trossen ben ik die soort al tegengekomen en het maakt me moe. Waarom heb ik die stinkbommen die we op bepaalde momenten wel konden afpakken van ondernemende leerlingen niet angstvallig bewaard voor zulke aangelegenheden. Nu ik eindelijk dacht dat ik me grotendeels bevrijd had van dergelijke kwalen of zijn het kwallen, duiken die plots weer op in een nieuwe gedaante. Ze doen zich voor als beroeps afwimpelaars, naast de questie lullende aandachttrekkers. De uitdrukking op hun gezicht kan ik gelukkig niet zien maar ik weet hoe die er uit ziet, ik meen zelfs hun afkeurend gemompel te horen achter mij scherm. Ze antwoorden soms, gedwongen door de hogere macht van de drang verkozen te worden. Ze zijn als vliegen die rond de lamp tollen, helaas ze blijven tollen. Ik ga een all-in-pakket boeken, het volle pond afwimpelen, negeren, belachelijk maken, naast de pot pissen, smoelen trekken, gezichten trekken, gebaren van verstoten maken, kortom leren een... Sorry, neen, daarin ga ik me niet wentelen.
25-09-2012 om 18:19
geschreven door Walter
De kiezer heeft nog zelden gelijk!
Dat denk en zeg ik hoe langer hoe vaker en ik ben niet alleen.
Het is inderdaad niet zo prettig vast te stellen dat men in een enorme gammele reddingssloep met een massa volk zit en al die mensen zijn zo druk met zichzelf of met hun eigen kringetje bezig, dat gij alleen moet hozen en roeien. En dat is niet prettig, dat is ook uitputtend en na een poos stelt men zich de vraag: waarom? Met begint zich in te beelden dat het normaal is dat alleen gij zou moeten hozen, dat alleen gij zou moeten roeien en dat het normaal is dat al die anderen alleen met zichzelf bezig zijn. Als men tot dat inzicht gekomen is is het zeer twijfelachtig of men verder doet met hozen en roeien. De keuze wordt langzaam duidelijk, men kan proberen zijn volle aandacht op zichzelf te richten, wat voor die niet-normale bovenaards moeilijk is, of wat meer voor de hand ligt, men kan gewoon over boord springen en die enorme reddingssloep vol egocentrische wezens aan haar lot overlaten. Heel waarschijnlijk zal men dan verzuipen, en hulp bestaat dan toch niet, maar dan tenminste niet samen met zo'n amorfe, ongeïnteresseerde bende. Er is echter nog een andere mogelijkheid. Het is niet de enige reddingssloep die zinkend ronddobbert. Zwem als een gek naar die andere sloep waar er een soortgenoot van je zit, die krak hetzelfde meemaakt en dan kan er één hozen en de ander roeien. De kans dat die twee een derde en een vierde en dan steeds meer tegenkomen en kunnen opvissen wordt groter en groter. Eens er voldoende hozers en roeiers zijn kunnen zij die amorfe groep die ook in hun sloep alleen maar met zichzelf bezig zijn, flink en hard tegen hun kloten trappen. Zo lang trappen dat die van pijn en miserie de hoosbeker overnemen en de roeispanen oppakken en beginnen doen wat men van elk volwaardig lid van het menselijk ras zou mogen verwachten. Veel geluk, hopelijk vreten de haaien U niet op tijdens het zwemmen. En trap stevig! Dit gevoelen en deze gedachte bekruipt mij als ik de povere reacties op "De vragende partij" lees en tel. Enkelingen tussen een bende herkauwers die schijten waar ze staan. Bedroevend!
22-09-2012 om 10:04
geschreven door Walter
18-09-2012
Mag ik U in het kruis grijpen,
brutaal op de tenen trappen, nijdig tegen de schenen stampen? Ja, toch, of doet U weer moeilijk? Te zot om los te lopen, te dwaas om mogelijk te zijn! Een groter schoolvoorbeeld van wanbeheer en a-politiek is nauwelijks voorstelbaar. Moet U horen. Samen, ja dat Samen in Niel nu een mengelmoes van vroeger rood en groen, of is het slechts het deel vroeger rood, belegde een extra vergadering, niet om voorstellen en wantoestanden te behandelen, neen, die raken hen blijkbaar niet, zij gaan samen achter hun vaandel van samen ten strijde trekken tegen een andere overheid. Ja, U leest goed, zij trekken met wapengekletter schoorvoetend en omzichtig ten strijde tegen hun vijand. Een boze overheid heeft het namelijk aangedurfd een sedert lang geklasseerd of is het beschermd dorpszicht als zodanig te beschermen. Ze, die durven. Iets beschermen dat al jaren moest beschermd worden, maar dat à la tête du client vervuild, gebruikt, misbruikt, verloederd aan zijn lot werd overgelaten. En samen, geen hoofdletter waard in deze tekst, timmert zich op de borst en wil zelf kunnen beslissen over deze misbruiken, verloedering, verwaarlozing, ze zelfs plannen en leiden. "Komaan, terug naar het verleden, terug naar de duistere Middeleeuwen, die helemaal niet zo duister waren". Dat samen cultuurloos is, is toch niet de schuld van die andere overheid, die eindelijk orde op zaken heeft gesteld. Samen beseft niet dat het Sint Hubertusplein niet hun eigendom is, het is ook niet hun vuilmat, zoals het jaar en dag was. Het is nu, vandaag een plaats van cultuur, van rust, van respect van bezinning! Dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Samen is onbekwaam, sorry, neen , geen sorry! Zolang de Heideplaats een "bruisend" plein van "feesten, manifestaties, evenementen en parkeren is, zullen de zeer gewaardeerde kunstenaars, vaklui, de smeden daar een goed onderkomen kunnen vinden. Voor het tentoonstellen van het vee tijdens de jaarmarkt moet een andere locatie gevonden worden. Waarom niet op de weiden van "Boer Pun" Dat is een landbouwer! Samen handen af van ons Sint Hubertusplein. Flets Groen, slapen jullie? Samen, foei, foei!
18-09-2012 om 14:05
geschreven door Walter
13-09-2012
Gij krijgt geen bord, voilà !
Er was een tijd dat de socialisten van Niel mij, mijn aanhangwagen, mijn pattattenschop en mankracht nodig hadden om ook in mijn tuin een reeks verkiezingsborden te plaatsen en daarna ook weg te halen. Vergeten, weten we niks van, willen we niks van weten... Er was een tijd dat men mij vroeg affiches te mogen ophangen aan mijn garagepoort, dat mocht en vandaag... Niks, geen vraag, geen verzoek. Blijkbaar, nee het is niet blijkbaar, het is overduidelijk in het groepje dat nu in het partijbestuur zit, zijn er die moeilijk kunnen slikken. Ze weten niks van het verleden, ze waren er niet bij, ze begrijpen niks van de evolutie van de opvattingen over socialisme, want dat zal waarschijnlijk te moeilijk zijn, het schijnt hen niet teinteresseren. En het is zo dat ik mensen, partijgenoten die zich te goed achten om zelfs beleefd te zijn tegen iemand die zovele jaren een bewust, overtuigd socialist is, wel die mensen kan ik dus nu niet en nooit steunen om verkozen te worden, ik zou wel stapelzot zijn. Het spijt mij oprecht voor enkele andere kandidaten die ik succes wens. Ik begrijp dat sommige partijgenoten last hebben met slikken. Maar wie niet kan schrijven, moet het ook niet doen, wie niet kan spreken, moet het ook niet doen, wie geen visie heeft, kan ze niet verkondigen, wie geen strijder is voor een ideaal moet niet op de voorgrond treden, wie alleen bezorgd is voor het eigen postje en de voordelen, die krijgt mijn stem nu niet, vroeger niet, en zal ze nooit krijgen. Dus aan die kwaadwilligen:" Ik ben en blijf socialist!" Is dat duidelijk? Dat wil zeggen dat ik voor socialisten stem. Duidelijk? Als U mij kan overtuigen dat U een echte socialist bent, een beleefde, dan is er geen probleem. Nu terug belangrijker zaken...
13-09-2012 om 13:36
geschreven door Walter
09-09-2012
Was ik bijna vergeten
dat ik nog een ander blogske heb lopen, of is het meer sluimeren. Tot nu dacht ik dat de inhoud alleen, indien dat mogelijk zou zijn, belangrijk is, de naam dus niet. Nu stap ik daar van af. Walter is een mooie naam, een toffe naam, een naam die iets zegt over de enorme persoonlijkheid die daar wel moet achter schuilen, dus waarom een schuilnaam gebruiken als de eigen naam zoveel belangrijker is, zeker voor mijn zich over de grenzen van... uitstrekkend (lezers)publiek, want geloof me trouwe gast/ lezer die deze woorden nu tot zich laat doordringen, U bent niet de enige die mijn blog aantikt. Vermits ik dat ook doe telkens ik mij gedwongen voel een tekst te plegen, zo heet dat in mijn middens van... tik ik dus ook dit meer dan gewoon interessant blog aan. U moet me geloven dat ik me soms verbaas over de inhoud, maar tot nu toe ben ik het steeds roerend eens met de auteur met de hemelse naam: Walter, ooit Walterke, Wawa, wat ik vandaag niet wens.
Dus hier dat vergeten, maar oh zo belangrijke blog: Ga ende lees, U zal geopenbaard worden, sprak ik in alle nederigheid.
Van Niel naar Istanbul vliegen is veel gemakkelijker dan een verband zien in de ontwikkeling tussen beide en dan zeker op het gebied van urbanisatie. Het verband zit in de visie of juist in het ontbreken van visie. Zelfs en vooral de mollen beseffen en ondervinden aan den lijve wat onze buitensporig snelle uitdeining van steden als Antwerpen tot gevolg hebben. En een dorp als Niel zit daar al volledig in opgeslokt. Maar er is meer de overheid, zeker die in Niel, streeft er naar elke vierkante meter te laten volbouwen, dat op de meest verkwistende wijze. De overheid beseft de waarde van de vrije, van de open ruimte niet. De overheden schijnen niet te beseffen dat hun visie, de olievlekvisie, aan de basis zal liggen en al ligt van grote sociale, economische en maatschappelijke problemen. Wie ben ik als niet-specialist, als niet deskundige om zulke stellingen te durven naar voren brengen? Wel laat het bij mij een overtuiging zijn die reeds in mijn prilste jeugd aanwezig was en steeds maar sterker is geworden. Over de jaren heen heb ik een metamorfose meegemaakt, beleefd, gezien die beangstigend is, vooral omdat de jonge, de nieuwe generaties die verandering niet zo ervaren, zij leven anders, zij leven groter, veel groter, helaas de wereld is niet groter geworden en de bevolking explodeert. Wel mag ik U verzoeken een tekst door te werken die dan van een echte deskundige komt en lees ook wat er tussen de lijnen staat. http://listserv.cddc.vt.edu/digitalfordism/fordism_materials/Kesteloot.pdf Ik kom even terug op Niel. Zulke dorpen zouden moeten vechten om elke meter open ruimte te bewaren en woonzones met een totaal ander concept en visie, liefst in en vlak bij hun kern in te planten. Zeker een dorp als Niel zou de waarde van grond moeten beseffen, in het verleden werd die hier verwerkt en verkocht.... Istanbul heeft niets met Niel te maken, maar staat een pak verder in uit de hand gelopen problemen en dreigt daaraan kapot te gaan. De video die door het Nederlandse studiebureau gemaakt is van de studie en van de plannen om het tij te keren in die exploderende mega-stad moet U aangrijpen om te begrijpen dat de weg die onze overheid bewandelt, de verkeerde is. Kijk a.u.b. naar: IABR - International Architecture Biennale Rotterdam Vooral de visie betreffende de kringloop van het water is buitengewoon knap, hoewel helemaal niet nieuw. Het is geen pretentie, geen hoog van de toren blazen maar ik ben overtuigd dat politiek, zelfs en zeker dorpspolitiek een zaak is voor bijzonder degelijke, zeer verstandige en sociale mensen. Lijstjesvullers en consoorten kunnen we niet meer gebruiken, er zijn clubjes genoeg die medewerkers, "WERKERS" dringend nodig hebben.
09-09-2012 om 10:21
geschreven door Walter
06-09-2012
Vauban!!
Oh, ja, natuurlijk, roept elke zich respecterende politicus met overtuigende zelfverzekering, "Vauban!". Toch denk ik dat er hier aan mijn tafeltje voor vier nog een paar stoelen vrij blijven, als ik alle verantwoordelijken in ons Pareltje aan de Rupel , die Vauban kennen, zou uitnodigen op een drink en een gedachtenwisseling. Is Vauban de oplossing? Weet ik niet, want morgen kunnen er al betere oplossingen gevonden worden voor de groeiende problemen . Vauban is een voorbeeld dat aantoont dat het anders kan, omdat het anders moet. Vauban is het bewijs dat wij een andere soort politiek nodig hebben. ---Vauban is het zoveelste voorbeeld dat dromers zoals ik geen dwazen zijn, het spijt me, maar ik moet het kwijt, want het stoort me enorm.---
Der Stadteil "Quartier Vauban"in Freiburg stelt zich op haar website voor. Indrukwekkend. Helaas voor wie geen woordje Duits kan lezen, is het wachten tot er een vertaling komt en die kan ondertussen plaatjes kijken. Het is een must! het is cool, in, whaw!
Dit is leerstof voor enkele uren, dit zou onder andere verplichte leerstof moeten zijn voor al diegenen die nu hun foto aan hun vensters hangen. En als U de moeite gedaan hebt al is het dan maar dit voorbeeld de nodige aandacht te schenken dan zal U moeten bekennen dat er van dromers nog heel wat kan geleerd worden. "Zachte heelmeesters, stinkende wonden. De tijd dringt, de mijne wordt kostbaar!
06-09-2012 om 11:01
geschreven door Walter
05-09-2012
Aleen maar met heel velen...
Het internet is een stille maar heilzame bondgenoot. Enkele klikken en op je vragen krijg je een berg aan informatie. Niks weten wordt een armzalig excuus. Daarom ben ik zo vrij enkele lukraak gekozen sites die iets te vertellen hebben over wonen, leven in gemeenschap, visie op de toekomst hier verzameld. Als U dacht dat ik een dromerige eenling ben denk dan maar wat anders. Klikken maar!
Het zou natuurlijk prettig zijn als men in zijn gemeente ook nog een politicus, die naam waardig, zou aantreffen die voor zulke "futiliteiten" een klein beetje belangstelling heeft... of zijn ze er maar houden ze zich stil?
05-09-2012 om 12:49
geschreven door Walter
04-09-2012
Met losse teugel en wapperende manen...
moeten wij de bekrompenheid , de kortzichtigheid en laten wij het maar noemen zoals het is, het totale onvermogen om te dromen, om te denken, om te plannen van te vele van onze zogezegd aan politiek doende medemensen afschudden en ons galopperend in eigen ruimte storten. Oef dat doet goed! Zoals Hoog-Diep mij al jaren obsedeert, zo schotelde ik jaren geleden die hoger vermelde politici een brok tot materie geworden waanzin voor, toch in hun ogen. Stel je voor dat er in Niel dankzij of tengevolge het archaïsche wanbeheer van de steenboeren een overvloed aan putten en industriegronden vrij kwamen. Opvullen, opvullen wat kan men er anders mee doen en zoveel mogelijk verkavelen... Van dat verder opvullen hebben wij het nageslacht alleszins voorlopig kunnen behoeden, van het verkavelen niet. Dat gaat met een heroïsche obsessie en een demonische bezetenheid onverpoosd door en kortelings zullen wij het bebouwen van de laatste kavel feestelijk mogen vieren en wat dan? Oeps, daar hebben ze nog niet aan gedacht. Ik stelde toen mijn droom voor. Niet te nemen of te laten, ik ben toch geen machtsmens, neen een uitgestrekte hand om samen, ik druk nu op Samen, naar een bredere horizon te kijken. Stel je voor dat die toen zo kenmerkende talrijke, kale, lelijke straten, op een (gelukkig)paar na in onze geliefde gemeente, aanplantingen zouden krijgen. Ja boompjes! En geen gewone boompjes maar fruitbomen.... whoeoeoeoeoahhhh! Zot geworden! compleet maf, hij trapt door...... Terug op mijn vurige hengst of was het een merrie. In die straten zouden dan mensen wonen die respect hebben voor natuur, voor overheid en voor projecten, dat is natuurlijk normaal.... Waarom en hoe van waar, leg ik later uit. Vermits er toen nog geen afvalwaterpark(?) bestond, maar er wel biologische mogelijkheden waren om afvalwater dat normaal verontreinigd is te zuiveren voor een bepaald hergebruik, gaan wij deze reeds op meerdere plaatsen toegepaste techniek ook hier invoeren, want wij hebben hier de mogelijkheid. ( Ook dit leg ik misschien later uit.) Volkstuintjes en gemeente-tuinen leveren groenten en fruit op, naast biologische afval die we composteren en natuurlijk hergebruiken. (Ja, ik leg ook dat uit.) De zuiveringsbekkens leveren een permanente aanvoer van hout. Hout afval is brandbaar en met de in Oostenrijk en Duitsland reeds lang toegepaste techniek een vrij schone energie. (uitleg kan volgen) Scholen, bejaardenhuizen en alle minder bedeelden, die er hoe dan ook in het rijke Niel zijn, gaan de zelf gewonnen producten verbruiken. Wat van tafel overblijft wordt natuurlijk geconsumeerd door andere gasten die dan later ... (hoeft geen uitleg) Wie gaat dat allemaal doen? Belachelijke vraag, in die tijd stonden er lange rijen aan het stempellokaal. Maar er is werk genoeg zelfs voor liefhebbers, vrijwilligers, jong en oud. Pedagogie wordt ingeschakeld, in het lespakket komt er ruimte voor toegepaste "tuinervaring" en gemeenschapszin. Wie vaart er wel bij? Wie zou dat wel kunnen zijn? U, Ik, Wij! Kostenplaatje? Dwaas, voor die uitgebruikte, achtergelaten, waardeloze gronden moet een gemeenschap vergoed worden, niet betalen! (Het is wel anders verlopen, wist U dat,) Maar wat heb je dan echt nodig? Visie, durf, gemeenschapszin, kennis, ondernemingslust, solidariteit, bezieling. Waar haal je dat? Goede vraag, ofwel heb je dat, ofwel sta je er voor open, ofwel versta je er de ballen van, poepsimpel.
04-09-2012 om 11:57
geschreven door Walter
31-08-2012
Over een doodsstrijd en een lijkenpikkersfestijn.
Tegen mijn gewoonte in kan ik ditmaal niet anders dan een snuifje cynisme, een vleugje sarcasme mijn steeds zo bezadigde tekstjes te laten infiltreren. Het zou de leeftijd kunnen zijn of het weer, aan enige politieke activiteit mag deze mij vreemde verbittering zeker niet verweten worden. Niel is politiek dood, tenzij men het brullend gelal van een paar beroepsdrinkers in de steeds sporadischer wordende Nielse cafés als politiek engagement zou bestempelen. Ook de frequente aanwezigheid van onze gebruinde en sympathieke burger nummer één op meestal hetzelfde terras als er zon schijnt, kan de totale afwezigheid van politiek in onze nu al tot overwinteringsslaap gedegradeerde gemeenschap niet tot leven brengen. Voor een feestje met tas en ondertas en een heerlijk broodje moet er geld zijn en dat wordt zo iets als een klompje goud in de tijd van de grote goudkoorts in het toen nog Wilde Westen, of het nu beschaafder zou zijn wordt door kenners betwijfeld. Elke nog overlevende en zieltogende partij die een beetje zelfrespect heeft staat voor de keuze, een bloempje voor een nieuw lid of een bloempje voor een overleden lid. De lege plaatsen van de overledenen worden opgevuld door nog dichter bij elkaar te kruipen en nog argwanender naar de buitenlucht van Niel, Dorp niet ver van de Rupel, te gluren. Met ongekende ijver worden de eeltlagen die de goeroes over de te bannen concurrenten hebben geproclameerd met dikke, weerbestendige verf overschilderd zodat deze eenzame verzetstrijders zich nog nauwelijks kunnen bewegen en hun woorden vanachter een metersdikke muur fluisteren in de doodsreutel van het reeds vernoemde ter ziele gaande relikwie. Ooit was er een tijd dat ik in mijn jeugdige onozelheid,noem het overmoed, noem het onwetendheid, durfde veronderstellen dat ergens in dit op Zondag troosteloze en uitgestorven dorp kiemen van regeneratie zouden opschieten. En ze schoten op en ze kwamen soms, heel zelden tot een flinke groei, maar met alle chemische middelen werden ze door de gevestigde waarden tot naar adem en leven snakkende minimale levensvormen herleid. In Niel kan wat door de geschiedenis heen misgroeid is alleen een nieuwe misgroei baren, zegt men en ik ben geneigd deze vreemde zienswijze meer dan geloof te schenken. Ja, de Sossenhaters en dat zijn er steeds meer in Niel, dat ooit echt Rood was maar het sneller vergat dan goed voor haar was, likkebaarden bij het begrafenisfeest van diezelfde Sossen, die gelukkig voor het Socialisme op enkele onbenulligheden weinig met elkaar te maken hebben. De versieringen in vorm van prachtige bloementuilen en de aanleg van een nieuwe Sint Hubertusplein, dat een oefenplaats is om permanent opnieuw opengebroken te worden, zullen hun luister en glorie al verloren hebben voor de schare zwaar foeterende kiezers manu militari verplicht wordt hun stem tegen iets uit te brengen. Inderdaad zij stemmen voor iets, omdat ze tegen iets anders zijn, of ze er eigenlijk ook maar iets van begrijpen blijft een duistere, onbelangrijke vraag. Het lijkenpikkersfestijn zal doorgaan tot het magere karkas tot enkele verspreide botten met het brandbaar groot vuil wordt meegegeven en indien dit te betalen valt, in een gracht langs de Broeklei voor de vogels zal gedumpt worden... Zal het beter worden? Dit is een dwaze vraag. Is er één aanwijzing dat een nieuwe ploeg het beter gaat doen? Dan moeten wij natuurlijk eerst weten wat beter zou betekenen, en voor wie? Dus neen, het wordt niet beter voor de meerderheid van de burgers die een normaal leven leiden of steeds geleid hebben, Het wordt duurder, moeilijker, eenzamer, onveiliger, troostelozer, kortom een enorme, uitgestrekte slaapstee met een enorm verkeersprobleem en torenhoge belastingen, ingepakt in verharde vervreemding met de zure stank van vreemdelingenhaat. Geniet dus waarde kiezer van de mooie bloemenkorven want de verkiezingen zullen die niet meer opvrolijken. Treur niet makkers, na de ene doodstrijd volgt al de andere doodstrijd, dus voor de lijkenpikkers komen er vreugdevolle tijden aan.
31-08-2012 om 12:38
geschreven door Walter
26-08-2012
Kom, kom, steek je kop nu toch eindelijk
in de strop. Doe niet zo moeilijk. Wij doen de rest wel. Och het doet niet zoveel pijn, een beetje moed man, wat meer solidariteit. Luister vooral niet naar die oproerkraaiers, die pessimisten, die achterdochtigen, die nooit tevreden zijn, wees positief en steek nu eindelijk die verdomde kop in die strop. Of doe dan toch een beetje moeite door belangstelling te tonen voor de mensen die met veel moeite, met veel moed, met grote risico's proberen ons iets bij te brengen, ons te doen inzien dat wij sullen zijn, idioten, schijters. Sorry het moest even van mijn gezwollen lever want die steekt.
Indrukwekkende reportage van Vranckx over transport. -Moordroute op 47000m!-
Maar klik dan ook op "Meest bekeken" en zoek dan even: - Europese lonen blijven verbluffend, ook in crisistijden.- probeer niet te kotsen op uw keyboard.
Waar zijn wij mee bezig? OK, varkens worden ook vetgemest, maar ze worden geslacht en wij eten ze op, maar... Ik druk me waarschijnlijk wat verward uit...
Kom steek je domme kop nu maar in die strop, wij kunnen niet blijven wachten...
26-08-2012 om 11:54
geschreven door Walter
21-08-2012
Uit de voorhistorie...
voel ik me in deze gemeenschap. Ik ben er thuis, maar wat wil dat zeggen, thuis? Ik woon er al veel te veel jaren, ik ken er een paar mensen, sommigen zijn vriendelijk en beleefd en een babbel meer dan waard, maar dat zijn dun gezaaide uitzonderingen. Oneindig veel talrijker zijn diegenen die ik soms reeds tientallen jaren van gezicht herken, die ik in het verleden gegroet heb maar geen groet terug kreeg, die ik toeknikte maar ook geen knik terug kreeg. Een koploper in deze, wat ik noem, incestueuze groepsbinding en vreemden afkeer is de vorige wijkagent die wegens "redenen" geen wijkagent meer mag of kan zijn. Ontelbare malen kruiste ik die geüniformeerde agent op de dijk van Niel tijdens de diensturen, telkens als het een zalig weertje was rustig pedalerend op zijn fiets en genietend van de ontspannen sfeer. Nooit verraadde en kleinste knik of mijn wijkagent mij, die met die grote hond, die altijd zulke grote honden had en er al erg lang woonde, mij dus herkende en een knik goedkeurde. In sommige streken is dit een belediging en een vorm van kwetsende onbeschoftheid, in Niel doodnormaal. Tientallen jaren ben ik lid van de socialisten in Niel, zat er in het partijbestuur, was zelfs verkozen, en probeerde onafgebroken beweging in het compleet vastgeroeste mechanisme te krijgen. Diegenen, die weinigen die van bij de aanvang mij al herkenden, zelfs spraken, ook op straat, doen dat nog maar ook zij zijn uitzonderingen. Voor de grote meerderheid ben ik lucht, zou men denken, maar ik ben meer dan lucht, zware lucht, moeilijk te slikken en heel slecht te verteren lucht. Lucht die hen op hun adem pakt. Blijkbaar beseffen die hardleersen en onbeschoften niet dat dat ik nog liever mijn kiesbiljet zou opvreten dan op zo'n individu te stemmen. En naarmate het aantal voor mij aanvaardbare kandidaten slinkt wordt het problematisch nog een stem uit te brengen die de vernoemde hardleersen en onbeschoften ook maar het geringste voordeel zou kunnen opleveren. Het spijt me een beetje, niet veel voor diegenen die anders mijn welwillende stem zouden krijgen omdat ik geen geschiktere partij vind. Tot andere partijen behorende verkozenen of kandidaten daarentegen zijn er komischer wijze wel een paar die al die jaren een vriendelijke en spontane groet uitwisselen. Wat zijn dat goede mannieren? Waar leer je die? Zijn dat overblijfselen uit de voorhistorie?
21-08-2012 om 00:00
geschreven door Walter
18-08-2012
Even iets anders...
Zijn er geen verkiezingen op komst? Is het de warmte die ze allemaal suf en lam gemaakt heeft? Goed zo, laat het zo! Ze hebben toch niets te vertellen. Het uitzicht van het dorp heeft geen behoefte aan storende verkiezingsborden. De kandidaten zullen op de camping zitten puffen en suffen, wat ook normaal is. Het dorp loopt niet weg en de postjes ook niet. Een verkiezing om ter bruinst, om ter grootste tattoo, om ter meeste peercings, en om ter luidst staan brullen in en voor een café, dat zou nog eens wat zijn, hoewel... Neen, de politiek laat ons gerust, de rekeningen komen toch, betalen zullen we wel moeten en het zal nog meer zijn. Het beetje groen in de Veldstraat wordt met de dag schraler en het gerucht doet de ronde dat het alleszins grotendeels zal moeten verdwijnen om de chauffeur van de schoolbus de kans te geven daar te parkeren als hij zijn koffie komt drinken. En koffiedrinken is nodig bij die warmte en een chauffeur van een schoolbus voor de gemeentescholen is niet de eerste de beste. Sorry bomen en struiken en de laatste overlevende veldmuis en de slakken ik denk dat het moeilijk zal worden, verhuizen, ja maar waarheen? En de verkiezingen, jullie mogen niet stemmen, jullie hebben geen rechten, zelfs geen bestaansrechten. Nogmaals sorry...
18-08-2012 om 09:51
geschreven door Walter
Laat de boel maar verder verzieken...
Onder een stralend blauwe hemel en een te warme zon ben ik nog eens naar Turnhout gereden. Sporadisch was er nog een stukje vergezicht, mooie weiden en partijtjes bomen, maar de eindeloze lintbebouwing langs die Turnhoutsebaan is bangelijk. Bijna elk dorp moet zijn eigen industriezone hebben waar alleen zo plat en zo breed mogelijk de norm is, de verkeerde. Waar is de tijd dat de kerktorens in de verte ons vertelden waar we al waren. Vandaag over Hoog-Diep en over Volkstuintjes dromen lijkt alsof men de binding met de realiteit verloren heeft. Aan de varkens en kippen die met honderden, neen duizenden opeengepakt in vieze onleefbare hokken moeten wachten op hun dood, hun mening vragen over de levenswijze van broeder ever en zuster fazant in de overgebleven natuur, heeft geen zin. Zij kennen niet beter, zijn delen hun lot en hebben zoveel problemen met elkaar dat al de rest onbelangrijk wordt. Laat ik het hierbij laten, de kruik gaat zo lang te water tot ze breekt, en ze zal breken, er zijn al scheuren en barsten. Om tot nieuwe, en tegelijk eigenlijk oude oplossingen te komen, zullen wij de boel maar verder laten verzieken.
18-08-2012 om 09:32
geschreven door Walter
14-08-2012
Het kan slechts als men het wil.
En dat impliceert dat er niets kan als men het niet wil. Een spoteenvoudig zinnetje met enorm verstrekkende consequenties!
14-08-2012 om 12:45
geschreven door Walter
Liever klein en plat?
What you see, is not what you get... Impossante villa's met tuinen als parken waar een klein legertje groene vingers dagelijks een fijne kam doortrekt doet watertanden. Zulke lappen grond werden meestal gekocht, geërfd, toen de grondprijzen nog zeer laag waren. Vandaag is het voor gewone werkende mensen niet meer mogelijk zulke oppervlakten te bemachtigen. Toch zijn er die het proberen in overstromingsgebieden en die schreeuwen moord en brand als hun garage onder water loopt. Neen, de lapjes worden veel, veel kleiner. Eigenlijk nog juist genoeg ruimte rond het huis om het niet tegen dat van de buur aan te zetten. Een dure bouwvorm, ieder trekt alleen en op zijn kosten al zijn muren op, en moet zich isoleren tot hij blauw ziet. Wie wordt er goed van? Van tuin mag men echt niet spreken zonder de mond zeer te doen. De tuinarchitect, als uit de hemel gezonden, weet raad en tovert met stenen en houten terrassen en enkele bloempotten een status object waarvan de buren evenveel plezier hebben als de eigenaars, dus bitter weinig, tenzij er een rondleiding is. Het huis dat toch al te duur is, moet afhankelijk van de termijn van de lening zo klein mogelijk, heeft geen -natte?- kelder en geen -stoffige?- zolder van doen, de auto kan voor de deur, een extra berging kan in een tuinhuis in de statustuin. Wie wordt er goed van? Vermits één inkomen meestal te klein is voor een levenslange afbetaling van een snel vervlogen droom, gaan beiden werken en wordt het huis een knusse slaapplaats. Hopelijk, als de zorgen niet te groot zijn. En als de druk te groot wordt kan de opbrengst van de verkoop de strop wat wijder trekken. Wat blijft er over van de sideseeing langs de pronkvilla's waarvan men de geschiedenis maar kan raden? Niets. De oversize badkuip tussen de bloempotten en de blikken van de buren is eigenlijk een miskoop, zoals bijna de ganse rest en de bewoners worden nestvlieders van het vlugste soort. Als ze niet voor het werk thuis moeten zijn, jagen ze op last minute trips om daar het genieten van het hotel. Oei! Wat is dat? Een groot hotel, hoog en nogal diep met all in? Ik heb erg veel prachtige woningen gezien met een droomtuintje waar de bewoners hun ziel ingelegd hebben en hun geluk eruit gehaald. Dat zijn voorbeelden, dat spreekt mij heel erg aan. Maar dat is mathematisch niet voor ieder mens mogelijk. Iedereen wenst dit niet, juist, maar iedereen moet het wel kunnen hebben, indien gewenst. Dan zal men eerst de wereldbevolking moeten decimeren en grote uitverkoop houden van de allespakkers en alleshebbers. De grote steden op de wereld en zeker een landje zoals het onze dat er alles aan doet om een mislukking te worden, een oase van onleefbaarheid, vervuiling, agressie, fraude, corruptie en nog veel ander goeds als Bourgondische paradijs, toont ieder die niet pervers egoïst is dat de olievlek niet kan.Dus niet klein plat, wel hoog diep.
