Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
09-09-2012
Van heel klein naar te groot...
Van Niel naar Istanbul vliegen is veel gemakkelijker dan een verband zien in de ontwikkeling tussen beide en dan zeker op het gebied van urbanisatie. Het verband zit in de visie of juist in het ontbreken van visie. Zelfs en vooral de mollen beseffen en ondervinden aan den lijve wat onze buitensporig snelle uitdeining van steden als Antwerpen tot gevolg hebben. En een dorp als Niel zit daar al volledig in opgeslokt. Maar er is meer de overheid, zeker die in Niel, streeft er naar elke vierkante meter te laten volbouwen, dat op de meest verkwistende wijze. De overheid beseft de waarde van de vrije, van de open ruimte niet. De overheden schijnen niet te beseffen dat hun visie, de olievlekvisie, aan de basis zal liggen en al ligt van grote sociale, economische en maatschappelijke problemen. Wie ben ik als niet-specialist, als niet deskundige om zulke stellingen te durven naar voren brengen? Wel laat het bij mij een overtuiging zijn die reeds in mijn prilste jeugd aanwezig was en steeds maar sterker is geworden. Over de jaren heen heb ik een metamorfose meegemaakt, beleefd, gezien die beangstigend is, vooral omdat de jonge, de nieuwe generaties die verandering niet zo ervaren, zij leven anders, zij leven groter, veel groter, helaas de wereld is niet groter geworden en de bevolking explodeert. Wel mag ik U verzoeken een tekst door te werken die dan van een echte deskundige komt en lees ook wat er tussen de lijnen staat. http://listserv.cddc.vt.edu/digitalfordism/fordism_materials/Kesteloot.pdf Ik kom even terug op Niel. Zulke dorpen zouden moeten vechten om elke meter open ruimte te bewaren en woonzones met een totaal ander concept en visie, liefst in en vlak bij hun kern in te planten. Zeker een dorp als Niel zou de waarde van grond moeten beseffen, in het verleden werd die hier verwerkt en verkocht.... Istanbul heeft niets met Niel te maken, maar staat een pak verder in uit de hand gelopen problemen en dreigt daaraan kapot te gaan. De video die door het Nederlandse studiebureau gemaakt is van de studie en van de plannen om het tij te keren in die exploderende mega-stad moet U aangrijpen om te begrijpen dat de weg die onze overheid bewandelt, de verkeerde is. Kijk a.u.b. naar: IABR - International Architecture Biennale Rotterdam Vooral de visie betreffende de kringloop van het water is buitengewoon knap, hoewel helemaal niet nieuw. Het is geen pretentie, geen hoog van de toren blazen maar ik ben overtuigd dat politiek, zelfs en zeker dorpspolitiek een zaak is voor bijzonder degelijke, zeer verstandige en sociale mensen. Lijstjesvullers en consoorten kunnen we niet meer gebruiken, er zijn clubjes genoeg die medewerkers, "WERKERS" dringend nodig hebben.
09-09-2012 om 10:21
geschreven door Walter
06-09-2012
Vauban!!
Oh, ja, natuurlijk, roept elke zich respecterende politicus met overtuigende zelfverzekering, "Vauban!". Toch denk ik dat er hier aan mijn tafeltje voor vier nog een paar stoelen vrij blijven, als ik alle verantwoordelijken in ons Pareltje aan de Rupel , die Vauban kennen, zou uitnodigen op een drink en een gedachtenwisseling. Is Vauban de oplossing? Weet ik niet, want morgen kunnen er al betere oplossingen gevonden worden voor de groeiende problemen . Vauban is een voorbeeld dat aantoont dat het anders kan, omdat het anders moet. Vauban is het bewijs dat wij een andere soort politiek nodig hebben. ---Vauban is het zoveelste voorbeeld dat dromers zoals ik geen dwazen zijn, het spijt me, maar ik moet het kwijt, want het stoort me enorm.---
Der Stadteil "Quartier Vauban"in Freiburg stelt zich op haar website voor. Indrukwekkend. Helaas voor wie geen woordje Duits kan lezen, is het wachten tot er een vertaling komt en die kan ondertussen plaatjes kijken. Het is een must! het is cool, in, whaw!
Dit is leerstof voor enkele uren, dit zou onder andere verplichte leerstof moeten zijn voor al diegenen die nu hun foto aan hun vensters hangen. En als U de moeite gedaan hebt al is het dan maar dit voorbeeld de nodige aandacht te schenken dan zal U moeten bekennen dat er van dromers nog heel wat kan geleerd worden. "Zachte heelmeesters, stinkende wonden. De tijd dringt, de mijne wordt kostbaar!
06-09-2012 om 11:01
geschreven door Walter
05-09-2012
Aleen maar met heel velen...
Het internet is een stille maar heilzame bondgenoot. Enkele klikken en op je vragen krijg je een berg aan informatie. Niks weten wordt een armzalig excuus. Daarom ben ik zo vrij enkele lukraak gekozen sites die iets te vertellen hebben over wonen, leven in gemeenschap, visie op de toekomst hier verzameld. Als U dacht dat ik een dromerige eenling ben denk dan maar wat anders. Klikken maar!
Het zou natuurlijk prettig zijn als men in zijn gemeente ook nog een politicus, die naam waardig, zou aantreffen die voor zulke "futiliteiten" een klein beetje belangstelling heeft... of zijn ze er maar houden ze zich stil?
05-09-2012 om 12:49
geschreven door Walter
04-09-2012
Met losse teugel en wapperende manen...
moeten wij de bekrompenheid , de kortzichtigheid en laten wij het maar noemen zoals het is, het totale onvermogen om te dromen, om te denken, om te plannen van te vele van onze zogezegd aan politiek doende medemensen afschudden en ons galopperend in eigen ruimte storten. Oef dat doet goed! Zoals Hoog-Diep mij al jaren obsedeert, zo schotelde ik jaren geleden die hoger vermelde politici een brok tot materie geworden waanzin voor, toch in hun ogen. Stel je voor dat er in Niel dankzij of tengevolge het archaïsche wanbeheer van de steenboeren een overvloed aan putten en industriegronden vrij kwamen. Opvullen, opvullen wat kan men er anders mee doen en zoveel mogelijk verkavelen... Van dat verder opvullen hebben wij het nageslacht alleszins voorlopig kunnen behoeden, van het verkavelen niet. Dat gaat met een heroïsche obsessie en een demonische bezetenheid onverpoosd door en kortelings zullen wij het bebouwen van de laatste kavel feestelijk mogen vieren en wat dan? Oeps, daar hebben ze nog niet aan gedacht. Ik stelde toen mijn droom voor. Niet te nemen of te laten, ik ben toch geen machtsmens, neen een uitgestrekte hand om samen, ik druk nu op Samen, naar een bredere horizon te kijken. Stel je voor dat die toen zo kenmerkende talrijke, kale, lelijke straten, op een (gelukkig)paar na in onze geliefde gemeente, aanplantingen zouden krijgen. Ja boompjes! En geen gewone boompjes maar fruitbomen.... whoeoeoeoeoahhhh! Zot geworden! compleet maf, hij trapt door...... Terug op mijn vurige hengst of was het een merrie. In die straten zouden dan mensen wonen die respect hebben voor natuur, voor overheid en voor projecten, dat is natuurlijk normaal.... Waarom en hoe van waar, leg ik later uit. Vermits er toen nog geen afvalwaterpark(?) bestond, maar er wel biologische mogelijkheden waren om afvalwater dat normaal verontreinigd is te zuiveren voor een bepaald hergebruik, gaan wij deze reeds op meerdere plaatsen toegepaste techniek ook hier invoeren, want wij hebben hier de mogelijkheid. ( Ook dit leg ik misschien later uit.) Volkstuintjes en gemeente-tuinen leveren groenten en fruit op, naast biologische afval die we composteren en natuurlijk hergebruiken. (Ja, ik leg ook dat uit.) De zuiveringsbekkens leveren een permanente aanvoer van hout. Hout afval is brandbaar en met de in Oostenrijk en Duitsland reeds lang toegepaste techniek een vrij schone energie. (uitleg kan volgen) Scholen, bejaardenhuizen en alle minder bedeelden, die er hoe dan ook in het rijke Niel zijn, gaan de zelf gewonnen producten verbruiken. Wat van tafel overblijft wordt natuurlijk geconsumeerd door andere gasten die dan later ... (hoeft geen uitleg) Wie gaat dat allemaal doen? Belachelijke vraag, in die tijd stonden er lange rijen aan het stempellokaal. Maar er is werk genoeg zelfs voor liefhebbers, vrijwilligers, jong en oud. Pedagogie wordt ingeschakeld, in het lespakket komt er ruimte voor toegepaste "tuinervaring" en gemeenschapszin. Wie vaart er wel bij? Wie zou dat wel kunnen zijn? U, Ik, Wij! Kostenplaatje? Dwaas, voor die uitgebruikte, achtergelaten, waardeloze gronden moet een gemeenschap vergoed worden, niet betalen! (Het is wel anders verlopen, wist U dat,) Maar wat heb je dan echt nodig? Visie, durf, gemeenschapszin, kennis, ondernemingslust, solidariteit, bezieling. Waar haal je dat? Goede vraag, ofwel heb je dat, ofwel sta je er voor open, ofwel versta je er de ballen van, poepsimpel.
04-09-2012 om 11:57
geschreven door Walter
31-08-2012
Over een doodsstrijd en een lijkenpikkersfestijn.
Tegen mijn gewoonte in kan ik ditmaal niet anders dan een snuifje cynisme, een vleugje sarcasme mijn steeds zo bezadigde tekstjes te laten infiltreren. Het zou de leeftijd kunnen zijn of het weer, aan enige politieke activiteit mag deze mij vreemde verbittering zeker niet verweten worden. Niel is politiek dood, tenzij men het brullend gelal van een paar beroepsdrinkers in de steeds sporadischer wordende Nielse cafés als politiek engagement zou bestempelen. Ook de frequente aanwezigheid van onze gebruinde en sympathieke burger nummer één op meestal hetzelfde terras als er zon schijnt, kan de totale afwezigheid van politiek in onze nu al tot overwinteringsslaap gedegradeerde gemeenschap niet tot leven brengen. Voor een feestje met tas en ondertas en een heerlijk broodje moet er geld zijn en dat wordt zo iets als een klompje goud in de tijd van de grote goudkoorts in het toen nog Wilde Westen, of het nu beschaafder zou zijn wordt door kenners betwijfeld. Elke nog overlevende en zieltogende partij die een beetje zelfrespect heeft staat voor de keuze, een bloempje voor een nieuw lid of een bloempje voor een overleden lid. De lege plaatsen van de overledenen worden opgevuld door nog dichter bij elkaar te kruipen en nog argwanender naar de buitenlucht van Niel, Dorp niet ver van de Rupel, te gluren. Met ongekende ijver worden de eeltlagen die de goeroes over de te bannen concurrenten hebben geproclameerd met dikke, weerbestendige verf overschilderd zodat deze eenzame verzetstrijders zich nog nauwelijks kunnen bewegen en hun woorden vanachter een metersdikke muur fluisteren in de doodsreutel van het reeds vernoemde ter ziele gaande relikwie. Ooit was er een tijd dat ik in mijn jeugdige onozelheid,noem het overmoed, noem het onwetendheid, durfde veronderstellen dat ergens in dit op Zondag troosteloze en uitgestorven dorp kiemen van regeneratie zouden opschieten. En ze schoten op en ze kwamen soms, heel zelden tot een flinke groei, maar met alle chemische middelen werden ze door de gevestigde waarden tot naar adem en leven snakkende minimale levensvormen herleid. In Niel kan wat door de geschiedenis heen misgroeid is alleen een nieuwe misgroei baren, zegt men en ik ben geneigd deze vreemde zienswijze meer dan geloof te schenken. Ja, de Sossenhaters en dat zijn er steeds meer in Niel, dat ooit echt Rood was maar het sneller vergat dan goed voor haar was, likkebaarden bij het begrafenisfeest van diezelfde Sossen, die gelukkig voor het Socialisme op enkele onbenulligheden weinig met elkaar te maken hebben. De versieringen in vorm van prachtige bloementuilen en de aanleg van een nieuwe Sint Hubertusplein, dat een oefenplaats is om permanent opnieuw opengebroken te worden, zullen hun luister en glorie al verloren hebben voor de schare zwaar foeterende kiezers manu militari verplicht wordt hun stem tegen iets uit te brengen. Inderdaad zij stemmen voor iets, omdat ze tegen iets anders zijn, of ze er eigenlijk ook maar iets van begrijpen blijft een duistere, onbelangrijke vraag. Het lijkenpikkersfestijn zal doorgaan tot het magere karkas tot enkele verspreide botten met het brandbaar groot vuil wordt meegegeven en indien dit te betalen valt, in een gracht langs de Broeklei voor de vogels zal gedumpt worden... Zal het beter worden? Dit is een dwaze vraag. Is er één aanwijzing dat een nieuwe ploeg het beter gaat doen? Dan moeten wij natuurlijk eerst weten wat beter zou betekenen, en voor wie? Dus neen, het wordt niet beter voor de meerderheid van de burgers die een normaal leven leiden of steeds geleid hebben, Het wordt duurder, moeilijker, eenzamer, onveiliger, troostelozer, kortom een enorme, uitgestrekte slaapstee met een enorm verkeersprobleem en torenhoge belastingen, ingepakt in verharde vervreemding met de zure stank van vreemdelingenhaat. Geniet dus waarde kiezer van de mooie bloemenkorven want de verkiezingen zullen die niet meer opvrolijken. Treur niet makkers, na de ene doodstrijd volgt al de andere doodstrijd, dus voor de lijkenpikkers komen er vreugdevolle tijden aan.
31-08-2012 om 12:38
geschreven door Walter
26-08-2012
Kom, kom, steek je kop nu toch eindelijk
in de strop. Doe niet zo moeilijk. Wij doen de rest wel. Och het doet niet zoveel pijn, een beetje moed man, wat meer solidariteit. Luister vooral niet naar die oproerkraaiers, die pessimisten, die achterdochtigen, die nooit tevreden zijn, wees positief en steek nu eindelijk die verdomde kop in die strop. Of doe dan toch een beetje moeite door belangstelling te tonen voor de mensen die met veel moeite, met veel moed, met grote risico's proberen ons iets bij te brengen, ons te doen inzien dat wij sullen zijn, idioten, schijters. Sorry het moest even van mijn gezwollen lever want die steekt.
Indrukwekkende reportage van Vranckx over transport. -Moordroute op 47000m!-
Maar klik dan ook op "Meest bekeken" en zoek dan even: - Europese lonen blijven verbluffend, ook in crisistijden.- probeer niet te kotsen op uw keyboard.
Waar zijn wij mee bezig? OK, varkens worden ook vetgemest, maar ze worden geslacht en wij eten ze op, maar... Ik druk me waarschijnlijk wat verward uit...
Kom steek je domme kop nu maar in die strop, wij kunnen niet blijven wachten...
26-08-2012 om 11:54
geschreven door Walter
21-08-2012
Uit de voorhistorie...
voel ik me in deze gemeenschap. Ik ben er thuis, maar wat wil dat zeggen, thuis? Ik woon er al veel te veel jaren, ik ken er een paar mensen, sommigen zijn vriendelijk en beleefd en een babbel meer dan waard, maar dat zijn dun gezaaide uitzonderingen. Oneindig veel talrijker zijn diegenen die ik soms reeds tientallen jaren van gezicht herken, die ik in het verleden gegroet heb maar geen groet terug kreeg, die ik toeknikte maar ook geen knik terug kreeg. Een koploper in deze, wat ik noem, incestueuze groepsbinding en vreemden afkeer is de vorige wijkagent die wegens "redenen" geen wijkagent meer mag of kan zijn. Ontelbare malen kruiste ik die geüniformeerde agent op de dijk van Niel tijdens de diensturen, telkens als het een zalig weertje was rustig pedalerend op zijn fiets en genietend van de ontspannen sfeer. Nooit verraadde en kleinste knik of mijn wijkagent mij, die met die grote hond, die altijd zulke grote honden had en er al erg lang woonde, mij dus herkende en een knik goedkeurde. In sommige streken is dit een belediging en een vorm van kwetsende onbeschoftheid, in Niel doodnormaal. Tientallen jaren ben ik lid van de socialisten in Niel, zat er in het partijbestuur, was zelfs verkozen, en probeerde onafgebroken beweging in het compleet vastgeroeste mechanisme te krijgen. Diegenen, die weinigen die van bij de aanvang mij al herkenden, zelfs spraken, ook op straat, doen dat nog maar ook zij zijn uitzonderingen. Voor de grote meerderheid ben ik lucht, zou men denken, maar ik ben meer dan lucht, zware lucht, moeilijk te slikken en heel slecht te verteren lucht. Lucht die hen op hun adem pakt. Blijkbaar beseffen die hardleersen en onbeschoften niet dat dat ik nog liever mijn kiesbiljet zou opvreten dan op zo'n individu te stemmen. En naarmate het aantal voor mij aanvaardbare kandidaten slinkt wordt het problematisch nog een stem uit te brengen die de vernoemde hardleersen en onbeschoften ook maar het geringste voordeel zou kunnen opleveren. Het spijt me een beetje, niet veel voor diegenen die anders mijn welwillende stem zouden krijgen omdat ik geen geschiktere partij vind. Tot andere partijen behorende verkozenen of kandidaten daarentegen zijn er komischer wijze wel een paar die al die jaren een vriendelijke en spontane groet uitwisselen. Wat zijn dat goede mannieren? Waar leer je die? Zijn dat overblijfselen uit de voorhistorie?
21-08-2012 om 00:00
geschreven door Walter
18-08-2012
Even iets anders...
Zijn er geen verkiezingen op komst? Is het de warmte die ze allemaal suf en lam gemaakt heeft? Goed zo, laat het zo! Ze hebben toch niets te vertellen. Het uitzicht van het dorp heeft geen behoefte aan storende verkiezingsborden. De kandidaten zullen op de camping zitten puffen en suffen, wat ook normaal is. Het dorp loopt niet weg en de postjes ook niet. Een verkiezing om ter bruinst, om ter grootste tattoo, om ter meeste peercings, en om ter luidst staan brullen in en voor een café, dat zou nog eens wat zijn, hoewel... Neen, de politiek laat ons gerust, de rekeningen komen toch, betalen zullen we wel moeten en het zal nog meer zijn. Het beetje groen in de Veldstraat wordt met de dag schraler en het gerucht doet de ronde dat het alleszins grotendeels zal moeten verdwijnen om de chauffeur van de schoolbus de kans te geven daar te parkeren als hij zijn koffie komt drinken. En koffiedrinken is nodig bij die warmte en een chauffeur van een schoolbus voor de gemeentescholen is niet de eerste de beste. Sorry bomen en struiken en de laatste overlevende veldmuis en de slakken ik denk dat het moeilijk zal worden, verhuizen, ja maar waarheen? En de verkiezingen, jullie mogen niet stemmen, jullie hebben geen rechten, zelfs geen bestaansrechten. Nogmaals sorry...
18-08-2012 om 09:51
geschreven door Walter
Laat de boel maar verder verzieken...
Onder een stralend blauwe hemel en een te warme zon ben ik nog eens naar Turnhout gereden. Sporadisch was er nog een stukje vergezicht, mooie weiden en partijtjes bomen, maar de eindeloze lintbebouwing langs die Turnhoutsebaan is bangelijk. Bijna elk dorp moet zijn eigen industriezone hebben waar alleen zo plat en zo breed mogelijk de norm is, de verkeerde. Waar is de tijd dat de kerktorens in de verte ons vertelden waar we al waren. Vandaag over Hoog-Diep en over Volkstuintjes dromen lijkt alsof men de binding met de realiteit verloren heeft. Aan de varkens en kippen die met honderden, neen duizenden opeengepakt in vieze onleefbare hokken moeten wachten op hun dood, hun mening vragen over de levenswijze van broeder ever en zuster fazant in de overgebleven natuur, heeft geen zin. Zij kennen niet beter, zijn delen hun lot en hebben zoveel problemen met elkaar dat al de rest onbelangrijk wordt. Laat ik het hierbij laten, de kruik gaat zo lang te water tot ze breekt, en ze zal breken, er zijn al scheuren en barsten. Om tot nieuwe, en tegelijk eigenlijk oude oplossingen te komen, zullen wij de boel maar verder laten verzieken.
18-08-2012 om 09:32
geschreven door Walter
14-08-2012
Het kan slechts als men het wil.
En dat impliceert dat er niets kan als men het niet wil. Een spoteenvoudig zinnetje met enorm verstrekkende consequenties!
14-08-2012 om 12:45
geschreven door Walter
Liever klein en plat?
What you see, is not what you get... Impossante villa's met tuinen als parken waar een klein legertje groene vingers dagelijks een fijne kam doortrekt doet watertanden. Zulke lappen grond werden meestal gekocht, geërfd, toen de grondprijzen nog zeer laag waren. Vandaag is het voor gewone werkende mensen niet meer mogelijk zulke oppervlakten te bemachtigen. Toch zijn er die het proberen in overstromingsgebieden en die schreeuwen moord en brand als hun garage onder water loopt. Neen, de lapjes worden veel, veel kleiner. Eigenlijk nog juist genoeg ruimte rond het huis om het niet tegen dat van de buur aan te zetten. Een dure bouwvorm, ieder trekt alleen en op zijn kosten al zijn muren op, en moet zich isoleren tot hij blauw ziet. Wie wordt er goed van? Van tuin mag men echt niet spreken zonder de mond zeer te doen. De tuinarchitect, als uit de hemel gezonden, weet raad en tovert met stenen en houten terrassen en enkele bloempotten een status object waarvan de buren evenveel plezier hebben als de eigenaars, dus bitter weinig, tenzij er een rondleiding is. Het huis dat toch al te duur is, moet afhankelijk van de termijn van de lening zo klein mogelijk, heeft geen -natte?- kelder en geen -stoffige?- zolder van doen, de auto kan voor de deur, een extra berging kan in een tuinhuis in de statustuin. Wie wordt er goed van? Vermits één inkomen meestal te klein is voor een levenslange afbetaling van een snel vervlogen droom, gaan beiden werken en wordt het huis een knusse slaapplaats. Hopelijk, als de zorgen niet te groot zijn. En als de druk te groot wordt kan de opbrengst van de verkoop de strop wat wijder trekken. Wat blijft er over van de sideseeing langs de pronkvilla's waarvan men de geschiedenis maar kan raden? Niets. De oversize badkuip tussen de bloempotten en de blikken van de buren is eigenlijk een miskoop, zoals bijna de ganse rest en de bewoners worden nestvlieders van het vlugste soort. Als ze niet voor het werk thuis moeten zijn, jagen ze op last minute trips om daar het genieten van het hotel. Oei! Wat is dat? Een groot hotel, hoog en nogal diep met all in? Ik heb erg veel prachtige woningen gezien met een droomtuintje waar de bewoners hun ziel ingelegd hebben en hun geluk eruit gehaald. Dat zijn voorbeelden, dat spreekt mij heel erg aan. Maar dat is mathematisch niet voor ieder mens mogelijk. Iedereen wenst dit niet, juist, maar iedereen moet het wel kunnen hebben, indien gewenst. Dan zal men eerst de wereldbevolking moeten decimeren en grote uitverkoop houden van de allespakkers en alleshebbers. De grote steden op de wereld en zeker een landje zoals het onze dat er alles aan doet om een mislukking te worden, een oase van onleefbaarheid, vervuiling, agressie, fraude, corruptie en nog veel ander goeds als Bourgondische paradijs, toont ieder die niet pervers egoïst is dat de olievlek niet kan.Dus niet klein plat, wel hoog diep.
14-08-2012 om 10:45
geschreven door Walter
09-08-2012
Hoog en diep en geen olievlek...
Wij oordelen naarmate wij menen iets te kennen en velen oordelen zonder de minste kennis. Wanneer kennen wij iets? Nogal moeilijk, want ons kennen groeit naarmate wij meer inzicht bekomen naarmate wij ons meer verdiepen in de materie en naarmate wij onze horizon steeds verder verleggen. Twee minuten op het internet rondneuzen, vergt echt geen moeite en dan kan men een gedachte zoals hoog-diep niet met één handveeg naar de idiotenhoek verwijzen omdat men ooit iets gehoord of iets meegemaakt heeft in een sociaal niet aangepast woonblok. Daarom een paar verwijzingen, zomaar los van het net geplukt. Een aanzet om na te denken en te leren, later probeer ik er wat dieper op in te gaan. Stad en Architectuur
En stop nu AUB niet met meer te willen weten, anders gaan we beter met een paar tooghangers zuipen...
09-08-2012 om 12:17
geschreven door Walter
07-08-2012
Neen, geen olievlek...
Toen de wereld enorm, oneindig groot was en de mens nog op ontdekkingstochten naar onbewoonde streken kon gaan, is er bij een aantal volkeren de vreselijk verkeerde en fatale opvatting gegroeid dat men kon pakken wat men maar wou. De sterkste pakte en het was van hem en hij deed ermee wat hij wou. Niet alleen met vrouwen maar ook met de grond. Vandaag zijn er hindernissen gegroeid die dit onbegrensde pakken en veroveren wat hinderen, maar ook niet meer dan hinderen. In onze overbevolkte streken wordt naar de wens van de hebbers naar hartelust geknoeid. Landbouwgronden en natuurgebieden krijgen een andere kleur en zijn op slag een fortuin waard. Die hokus pokus legt al wie er aan vet vingert geen windeieren. En de politieke overheid is er zeker niet vies van, trouwens zij moeten hun kiezers toch plezieren. Om de teergevoelige idealist zoet te houden worden verloren en onbruikbare strookjes grond natuurpunten genoemd en in de straten enkele astmatische boompjes aangeplant. Daar zijn we blij mee want helemaal niks is helemaal niks en een veldmuis en een vlinder zijn met weinig tevreden. De olievlek verspreidt zich nu zo snel dat zelfs de rust van de rijken op hun domeinen verstoord wordt door het snel naderende en opslorpende stadsgewoel met de daarbij horende plaatsverslindende industrieparken. Makelaars beleven gouden en betere tijden want naarmate grond schaarser wordt,wordt de winst onwelvoeglijker. Met mokerslagen wordt de noodzaak van het ieder zijn eigen lap grond in de koppen van deze generaties geramd en zij beleven wat vroeger alleen de rijken konden doen, zij betalen zich ziek voor die verloren lap. Hoe succesvoller wij ons voordoen, hoe uitgestrekter het grasveld waarop geen voetbalploegen spelen, laat staan vee graast. De huidige ernstige crisis van onbeperkte machts- en geldhonger kan deze race naar een algemene collaps slechts even vertragen. De overblijvende en schaarser wordende koek wordt onder minder maar sterkere verdeeld. En wij racen verder naar onleefbaarheid, zullen wij tijdig Mars bereiken? Niet de politici die hun achterban moeten plezieren, niet de makelaars die hun beurzen moeten spekken, niet de promotoren die ook alleen op snelle winst jagen gaan iets veranderen. Dus U zal het moeten doen! U zal het eerst moeten inzien, dan begrijpen en tenslotte willen veranderen. Terzake, geen olievlekken meer! Wij moeten het in de hoogte en in de diepte zoeken. Nogal natuurlijk want een andere dimensie ken ik niet. Hoog en diep maar dan beter als alles wat wij vandaag gerealiseerd hebben. Vergeet niet die woonvorm is steeds een oplossing geweest om de minder gegoede burgers op te stapelen. Laat ons dus beseffen dat het noodoplossingen waren. En sommige van die noodoplossingen waren zeker niet slecht in die periode, niet voor de toekomst. Hoog en diep moet de oplossing zijn voor de gemeenschap. Voor de ganse gemeenschap en dan mag het wat kosten, dan mag het echte kwaliteit hebben. Hoog en diep wil niet zeggen dat de scheten van de buur U doen wakker schieten, en dat gij met een vuurwapen in de hand naar de kelder moet gaan of dat alleen een degelijke GPS U vertelt waar Uw flat is. Hoog en diep moet lucht, rust en zon kunnen bieden in een gezonde omgeving... Hoog en diep is geen project voor snelle poenpakkers en zwakke politiekers en zeker niet voor superegoïsten die menen van uit een ver verleden het onvervreembare recht te hebben nu en tot aan het einde der tijden te doen en te laten wat zij wensen. Hoog en diep is voor de nieuwe mens, de sociale mens, die echte kwaliteit boven kortzichtig eigenbelang kan stellen. Denkers, planners, filosofen, bouwmeesters, wetenschappers psychologen en echte mensen met een hart en een geest zijn gevraagd. Doet U mee?
07-08-2012 om 00:00
geschreven door Walter
06-08-2012
Ook wonen zal anders moeten...
Op een heerlijke zomerdag door een riante villawijk rijden en de verzorgde tuinen en vaak oogstrelende huizen met garages waarin een kleine allochtone gemeenschap zou kunnen verblijven, roept bij mij geen beeld van afgunst of weerzin op. Ik kan dat mooi vinden maar stel me onmiddellijk de vraag of zo wonen kan in een samenleving waar over enkele jaren onvoldoende plaats zal zijn om slechts een klein gedeelte van onze voeding te verbouwen. Ik voel me er niet thuis, en vermits ik zo'n halve eigendom bezat, kan ik uit ervaring zeggen dat dit een onnatuurlijke woonvorm is. Vraag het maar aan opgroeiende kinderen, aan ouderen, aan eigenaars die geen personeel nodig hebben om hun zogezegde hobby waar te maken. Dorpjes en kleine steden in het zuiden, waar ook tonen hoe het samenwonen anders kon en daar nog kan. Trouwens die vind je niet alleen in het zuiden, het is de echte oorspronkelijke woonvorm die wij vergeten zijn. Een dichte kern waar alle leden van de plaatselijke gemeenschap bijna alles te voet kunnen bereiken en waar de groene open ruimte vlak naast de kern ligt. Daar voel ik me wel thuis. Dat is gezellig, gemakkelijk, en zeker zeer sociaal. Dat is de charme van van die zuiderse dorpen en stadjes waar men midden in de drukte rustig kan worden. Dat zijn de gemeenschappen waar de inwoners zich niet alleen moeten voelen. Heel opvallend schieten daar de immobilliën kantoren nog niet als paddestoelen uit de grond, maar ze zitten klaar om hun verderfelijke slag te slaan en ook daar niet alleen de streek maar ook de gemeenschap te verknoeien. De hele kuststreek hebben zij reeds vast in hun verwoestende greep en gelukkig heeft de crisis daar nu even een stok in de wielen gegooid. Helaas ook daar is het te laat. Het verleden toont ons overduidelijk de enige weg naar de toekomst. Het zal moeten, het zal niet anders kunnen, of wij, neen, jullie zullen er voor moeten strijden, voor eigen bodem en eigen plaats... Kan het verleden onze toekomst worden? Wat denk je?
06-08-2012 om 09:44
geschreven door Walter
05-08-2012
Een roos zien ontluiken en verse worteltjes uit de grond halen...
momenten van intens geluk. Voor de masa een zin van een gestoorde, voor de kenner een statement dat geen verder betoog vergt. U, gast, op mijn blog, weet dat ik het al eens over Niel heb. Niel en volkstuintjes. Ze bestonden, lagen her en der verspreid en waren niet altijd een genot om te aanschouwen. Volkstuintjes en de achterkanten van vele huizen zijn hier geen statussymbolen zoals de voordeur en de auto. Hier in Niel had men de mogelijkheid om dit concept van volkstuinen degelijk aan te pakken. De vrij gekomen industriegronden waren ideaal om een aantal georganiseerde, afgebakende, verzorgde volkstuinen aan te leggen. Rond een visput of een voetbalveld of een andere vrijetijdsbezigheid vindt men een infrastructuur doodnormaal. Een chalet, een toegangsweg en de nodige nutsvoorzieningen. Juist daar waar de oorspronkelijke bewoners de grootste behoefte hadden aan een lapje grond, aan een behouden en beschermen van een sfeer en gezamenlijk verleden had een degelijk georganiseerd project alle kansen om een succes te worden. Het lag voor de hand, het was een verlengde van de geschiedenis, een getuigenis van respect voor de plaatselijke bewoners. Ga zelf zien wat de plaatselijke overheid er van gemaakt heeft. Een zoveelste slaapstad die nu al de kiemen van problemen in zich heeft. Slaapsteden of slaapwijken zijn geen gezonde leefgemeenschappen. De kans is verkeken en verknoeid. Creativiteit, visie, inzicht waar zijn ze? Niel is een dorp voor en van de auto, van het eigen verkeer, van totaal gebrek aan sociale toekomstgerichte visie. Vlugger dan verwacht zullen hier de sociale problemen en onlusten hun intrede doen. Niet de schuld van allochtonen en hangjongeren met negatieve instellingen, neen, de schuld van inwoners die denken dat ze geschikt zijn om aan politiek te doen en andere inwoners die zich van hun gemeente niets aantrekken. Het kan storend pretentieus klinken, dit is mijn toekomstbeeld voor dit dorp dat wegzinkt in groeiende problemen en schandalig duur is om in te wonen, tenzij men onderhouden wordt door een onbekwaam OCMW. Dus: Voor Niel geen Volkstuintjes, wel volbouwen tot een onleefbare slaapstad met problemen.
05-08-2012 om 10:09
geschreven door Walter
25-07-2012
Volkstuinen contra egoïsme.
Bij de aanvang van mijn "volkstuin" bedenkingen stelde ik dat men moet durven dromen. Dat dromen dat slaat hoofdzakelijk op de enorme kloof tussen wat de maatschappij zou kunnen zijn en wat ze verworden is. In de volkstuin-gemeente-stad kan men anders wonen en leven. Andere bouwvormen en noden bieden zich aan en dringen zich op. Op een kleinere oppervlakte kunnen meer mensen wonen. U denkt aan appartementen? Ja dat is het, maar de fantasie en visie van de architecten zal moeten rekening houden met de hoge eisen die zulke nieuwe en tegelijk zeer oude nederzettingen stellen. Iedereen komt al eens graag op zijn zonnig terras zitten met zicht op een parkje met speelhoek voor de kleintjes. Iedereen mag naar wens kunnen beschikken over een bergplaats met hobbyhoekje. Niemand wenst gestoord te worden door de radio of TV van de buren. Iedereen moet van de beste isolatie kunnen genieten en zijn energiekosten op de meest verantwoorde wijze kunnen drukken. Dat vraagt planning, dat vraagt gemotiveerde architecten met visie. Daarvoor is een sterke en hoog beschaafde overheid nodig. Och de auto. Zulke leefbare entiteiten moeten op die wijze gepland worden dat een efficiënt openbaar vervoer het gebruik van de privaat auto voor kleinere verplaatsingen overbodig, lees onmogelijk maakt. Wandelpaden en fietswegen zijn het echte verbindingsweb. Vermits de auto droog en veilig moet staan verdwijnt die onder de grond. Wie slecht ter been is moet kunnen beschikken over kleinere hulpmiddelen en dat op een veilige wijze. De woonentiteit moet in alle belangrijke behoefte voorzien. Een supermarkt, een bibliotheek, een fitnesscentrum, een restaurant, een cinema, een kerk, een noodcentrum dat kan allemaal in een geheel verwerkt worden en hoeft geen olievlek te zijn die plaats verslindt en het gebruik van de auto verplicht. Hetzelfde principe kan gelden voor de scholen en vormingsplaatsen. Vermits niet alles overal kan en moet zijn, zullen die voorzieningen die een groter aantal entiteiten bedienen opnieuw kunnen gegroepeerd worden in het web van veilige, niet-belastende verbindingen. Zelfs door deze avontuurlijke, gezellige woonzones in zoveel mogelijk groen te plaatsen is er een enorme plaatswinst. En daar zijn wij dan, die vrij gekomen plaats kunnen parken en ook volkstuinen zijn. Dat kan niet... Dat kan wel, dat was algemeen gangbaar lang geleden en vandaag in tal van landen waar een andere minder doorgedreven egoïsme de boel verknoeid heeft. Dit is een aanzet om na te denken over de mens en zijn omgeving. En die omgeving is veel meer dat een auto en een privaat zwembad.
25-07-2012 om 11:36
geschreven door Walter
22-07-2012
Marx in een volkstuintje?
Ik zou het niet weten, maar ben overtuigd dat Marx pro volkstuintjes was.
In ons super individualistisch landje waar niets de vrije hebzucht in de weg mocht staan en zelfs een partij zoals die van de socialisten het noorden kompleet is kwijt geraakt, zijn wij de totaal verkeerde toer op gegaan.
Ieder wil een eigen huis met een eigen tuin en dat noemt men een recht. Gelukkig is er nog een massa volk die op appartementen wonen, want indien die allemaal een eigen huis met een eigen tuin zouden willen moesten wij onze buurlanden annexeren. De bezittende, rijkere klasse spreekt over de vrije wil. Ieder mag een eigen huis met eigen tuin nastreven, maar of iedereen dat wel kan is een andere vraag.
Dat is liberale nonsens, vandaag zitten wij al ver onder de wetenschappelijk vastgestelde norm betreffende de bruikbare vrije ruimte voor de bevolking. Vandaag is er al een groot tekort aan grond om in onze levensbehoeften te voorzien. Wie daaraan twijfelt kent de grondprijzen niet.
Dorpen en steden groeien tot onleefbare olievlekken en spijtig voor wie het niet begrijpt, maar zelfs een eigen huisje en een eigen tuintje in zo'n olievlek is ver van een paradijs. Wie dat niet gelooft, moet maar eens kijken hoeveel van die eigen tuintjes voor de bezitters een pure, vervelende last zijn. De vervreemding van de stedeling, van de inwoner van de olievlek van de natuur, van omgaan met natuur, van genieten van die levende natuur is onvoorstelbaar en beangstigend.
Dat eigen tuintje is helaas voor immer meer jeugdige koppels een soort zandbak voor de kleine kinderen telkens ze niet op uitstap of op reis kunnen gaan. Het is een saaie last en geen verrijkende ontspanning en bron van rust en gezondheid. En dit weet elke eigenaar die van zijn tuin houdt. Wij zien het rond ons, steeds meer, een kaal grasveld al dan niet kunstgras of nog gemakkelijker een geplaveide tuin met bloempotten met kunstzinnige namaak.
Maar de mens is, of zou, een sociaal wezen moeten zijn. Genieten doen we graag met anderen, daarom hokt men in massa aan zee en in dezelfde vakantieoorden of pretparken. En nu ben ik terug bij Marx, misschien wel in zijn volkstuin.
De volkstuin is een ontmoetingsplaats waar men sociaal kan zijn en toch vrij. Men kan er ontspannen en tevens leren, men kan helpen en geholpen worden. De volkstuin is een groene oase van rust en van leven. Wat de volkstuin kan bieden kan een eigen tuintje achter het eigen huisje in feite nooit bieden.
Maar dankzij ons liberaal super-egoïsme hebben wij de totaal verkeerde politiek gevoerd. Ondanks het eigen huis en de eigen tuin snakken wij naar een handdoek naast een overvol blauw geschilderd zwembad en een buffet waar je best alleen de goed gekookte gerechten eet.In je kleine volkstuin steek je de rijpe bessen zo in je mond, wassen kan ook geen kwaad, zei Marx dat?
22-07-2012 om 00:00
geschreven door Walter
21-07-2012
Dus dromen mag?
Dat kan niet, dat is niet mogelijk, zijn de meest gehoorde commentaren in mijn politieke omgeving. Maar hier op mijn blog kan en moet dat zelfs. Zonder vernieuwende gedachten is er geen toekomst.
Volkstuintjes. Die lapjes grond die vele decennia geleden en nu nog sporadisch de eigenaars zoveel momenten van geluk, zalige ontspanning en gezonde groenten en fruit verschaften. Ja die volkstuintjes die een doorn in het oog van de bouwpromotoren waren, zijn voor de jongeren ongekend.
De vliegtuigreis en het verblijf van twee weken op een handdoek naast een blauw zwembad dat krioelt van de bacillen en bacteriën is de noodoplossing ter vervanging van een zinvolle, gezonde bezigheid, die men het ganse jaar kan uitoefenen, jaar na jaar. Maar die nuttige lapjes grond maken terug hun opgang.
De mens heeft dat contact met de natuur nodig, ook al zeggen de reisbureaus en de makelaars van onroerend goed in binnen-en buitenland iets anders. De natuur is een levende supermarkt, maar oneindig veel boeiender.
En dat het kan zien wij ook in het buitenland, maar dan moeten wij tegen de stroom in durven roeien. Alle signalen die wij van de natuur en van de bangelijke bevolkingsexplosie en het wankelende economische concept opvangen wijzen in dezelfde richting. En in die richting zal voor vele mensen ook een volkstuintje een noodzakelijke reddingsboei zijn.
Wij worden te dik, omdat wij niet bewegen, wij krijgen ziekten, omdat wij te dik zijn, wij reserveren een handdoek om te bruinen, wij verplaatsen ons in voertuigen en vliegtuigen, zo is dat en daar kan de handel heel vlot op inspelen. Loopbanden en fitness paradijzen bieden onze auto een gratis parkeerplaats en ons de gelegenheid tegen fikse betaling te zweten. Onze voeding heeft een enorme ecologische voetafdruk en bijzonder weinig voedingswaarde. Onze appels en tomaten hebben vaak meer gereisd dat diegene die ze wil eten. Wie geld heeft, koopt zich ruimte en de idee van gezonde lucht en rust. Wie veel geld heeft kan dat inderdaad voor een stukje kopen en de rest nog meer op een hoop drukken en nog ongezonder verplichten te leven. Het fors toenemend aanstootgevend aantal te rijken zorgt er voor dat er meer en meer mensen naar de armoedegrens zakken. De armen moeten nog ongezonder leven en wat kunnen wij er aan doen? Zonder drastische veranderingen door te drijven, eigenlijk opnieuw te beginnen, kunnen wij heel weinig doen, dan vaststellen dat het snel slechter wordt. Neen, politici zouden veel kunnen doen als wij ze daartoe zouden dwingen door zelf na te denken, door zelf inzicht te krijgen, door zelf te beslissen hoe wij willen leven. Zouden wij niet eens beginnen nadenken over ons leven, over waar we wonen, hoe we wonen, hoe wij leven en waarom wij zo leven en hoe het allemaal anders kan, veel beter kan? Rekenen op politici is verloren tijd en misplaatst vertrouwen. Ofwel zijn wij denkende wezens of slechts dom consumptievee. Vandaag is in de rijke landen de enorme massa een uiterst dom consumptievee. U kiest, wij plakken de label.
19-07-2012 om 18:36
geschreven door Walter
17-07-2012
Prijs goed gedrag.
Wij staan op onze rechten, wij eisen onze rechten op. Wij verlangen van diensten de beste service. Wij zijn als de dood als wij veronderstellen benadeeld te worden. Maar van onszelf eisen wij niets. Het moet allemaal van de ander komen.
Wij zijn vergeten dat wij zelf verplichtingen hebben tegenover onze maatschappij. Wij beseffen niet dat het onze plicht is bij te dragen tot een betere samenleving. Wij zijn gedegradeerd tot pak- en krijgwezens.
Dit is het resultaat van een mislukte opvoeding. De cultus van het ik!
Het resultaat is een samenleving waar het recht van de sterkste heerst, een bijzonder primitieve samenleving. Wij zien dat in het verkeer, in de ontzaglijke fraude, in de schaamteloze graaicultuur, in de toenemende agressie, in de domme onverdraagzaamheid, in een opkomend racisme.
Omdat die kwalen, die verwording ons allemaal als een boemerang terug in het gezicht geslingerd worden, roepen wij met zijn allen om meer toezicht, op strengere wetten, op nultollerantie en ander moois.
Zouden wij niet bij onszelf beginnen, een klein beetje meer burgerzin, wat meer beleefdheid, een helpend handje, wat minder frauderen, veel minder vervuilen, bewuster kopen er is zoveel te doen en het vraagt zo weinig moeite.
Laten wij wie goed doet, of probeert te doen, prijzen. Wij hebben terug voorbeelden nodig, positieve voorbeelden!
