't Was hier al lang stil, maar ik zat wel veel stil gedurende de vele uren dat ik met stijgende verbazing en steeds groter wordende appetijt mijn onwetendheid en compleet misleide informatie over onze geschiedenis, vooral sedert de onbegrijpelijke periode van de Grote Oorlog tot vandaag, aan het bijtimmeren was.
Hier de daders die ik al vermeldde: Parenti, Chomsky, Pauwels, Semni, Sax, Dierckx en al diegene die ik vergeet en niet te onderschatten, mijn eigen ervaring bijeengesprokkeld met kritisch kijken naar wat media per ongeluk toch vermelden, soms heel uitzonderlijk, opzettelijk en gedurfd toch aanbrengen.
Kort samengevat vergeet wat ons door media, school, leraars geschiedenis, de weinige echt goede vergeve het mij, ons tot in den treure door de strot duwden. Ik kotste er van, ik haatte die lessen en vulde die lessen door "echte literatuur " achter de rug van de leerling voor mij te verslinden.
Vandaag ben ik zwaar aangetast en getekend voor de beperkte rest van mijn leven. Ik moet me haasten om nog meer te weten te komen. Ik zal nu wel versleten worden voor een slachtoffer van de "samenzwering-theorie", fuck en nog eens fuck. De tijdens mijn leven kritische opgebouwde, vele vraagtekens zijn één na één veranderd in vlammende,gloeiende uitroeptekens. In de broodjesbar waar ik nu dagelijks, al meerdere maanden geen broodje maar heerlijk soep lepel, vroegen ze mij:" Je boek schijnt niet spannend te zijn..." Dit omdat ik voortdurend de kleine stukjes als te warme en te dikke brokken moest laten koelen en mals worden om door te slikken. Ik loop te praten met de wereld en luk er in tijdens de busreis, ondanks de schokken, te lezen, te studeren, te werken, me te informeren.
Maar daar zijn ze al: de nieuwe vragen, de mogelijke conclusies, de wellicht onafwendbare verplichtingen... Mijn container zit boordevol en ik moet er nog een vullen... Ik moet mijn verworven inzicht , mijn zo lang sterker wordend vermoeden dat nu tot een vermoedelijke zekerheid gegroeide overtuiging kwijt. Ik zoek oren, koppen, mensen, er moet gepraat worden.
Er is echter een klein probleem: Een gesprek vergt een partner die zich ook door deze informatie geworsteld heeft. Iemand die op zijn eigen wijze deze formidabele kennis ook heeft willen bekijken, doorslikken en laten garen. Alleen met zo iemand kan men op een zinnige wijze over zoveel misvattingen, opgedrongen onwetendheid, zoveel bedrieglijke misleiding met iemand spreken zonder onmiddellijk voor zot te worden versleten.
"Ik zoek een mens! " zei Diogenes en die wordt nog steeds voor een zonderling versleten. De hond wacht en de zon schijnt, straks stormt het weer...
05-03-2015 om 12:57
geschreven door Walter
|
