Beste u schrijft:
Ik heb indertijd het eerste boek van Erik De Bruyn gelezen. Of toch een deel.
Beter toch helemaal lezen en ook de andere geciteerde werken bestuderen,
alvorens tot conclusies te komen die niet opgaan.
Een Fordje van
voor de oorlog heeft zo goed als niets te maken met een hedendaagse wagen. Dat
geldt evenzeer voor de visie op de sociale en politieke ontwikkeling. Als we
daarover niet eens kunnen zijn heeft verdere dialoog geen zin.
Ik zal u mijn
visie geven. Niet het geld, niet de rijkdom mag verder de hoogste betrachting
van een systeem zijn. Het is de mens, het leven, de planeet.
Verbetering van
de kwaliteit van dat leven voor iedereen op alle vlakke moet de doelstelling
zijn. Dat is zon enorme opgave dat we daar tot in der eeuwigheid mee bezig
kunnen zijn.
Eigenlijk is
dit een zeer eenvoudige, zeer oude, zeer wijze visie.
Dat de
realiteit vandaag anders is, is geen natuurwet, is geen gebod van de goden.
Deze realiteit van vandaag, die beschamend is, die alleen minachting uitdrukt
voor alles wat niet ik is of bij ik hoort, is gemaakt door machtsgeile, op geld
beluste egoïsten. Het is geen wet van de fysica, wij kunnen dat monster zo
buiten trappen en begraven als een misstap van de mens, een zeer dure misstap,
misschien wel de laatste. De machthebbers hebben de werkkracht van anderen
gebruikt om hun eigen hemel te bouwen, maar die moest steeds groter. Arbeid ten
dienste van mens en leven moet de maat van alle dingen zijn.
Aan het
neo-kapitalisme sleutelen is verloren moeite en tijd. Die tijd hebben we niet
meer.
We moeten
herbronnen, of we willen of niet. Een maatschappij moet een evenbeeld zijn van
een gezonde familie waar ouders hun kinderen leren goed met elkaar om te gaan.
Stop met wijzen
naar pogingen die ergens gedeeltelijk vastgelopen zijn door de egoïstische
ingesteldheid van het individu.
De grootste
vrijheid zal er in bestaan een nuttige rol te spelen in die enorme familie, in
dat prachtige leven, het enige dat we eventjes mogen beleven. Die vrijheid zal
een onuitputtelijke motivatie zijn om zich in te zetten. De mens is een sociaal
wezen.
Neen dat is
niet dromen! Dat is inzien dat het huidige spoor nefast is en dood loopt en dat we het andere, het
nieuwe moeten nemen.
Inderdaad
vinden we deze gedachten al bij Marx
maar ze werden gedurende honderden, wellicht duizenden jaren toegepast
in kleine geïsoleerde stammen, met succes. Margaret Mead vertelt daar zeer veel
over.
Nog iets, lees
dan nu ook eens de laatste werken van Peter Mertens. Die verzamelt de
informatie die we nodig hebben om de oorzaken van de crisis te begrijpen en
vertelt het onwaarschijnlijke over de zogenaamde redders...
Waarschijnlijk
heeft u niets van Marx gelezen en dat is geen verwijt, maar u geraakt al een
stuk verder met een ander werkje van Peter Mertens: De arbeiderklasse in het
tijdperk van de transnationale ondernemingen.
Als u
schrijft:
Het betekent dat ieder individu, iedere gemeente, ieder gewest en ieder land
verantwoordelijkheid opneemt voor de eigen daden en beslissingen. Dan bent al een stuk op weg in de
goede richting, maar het moet dan wel de goede zijn.
Om een
wissel over te halen en de trein een andere richting te geven is niet alleen
inzicht nodig maar ook moed. Erich Fromm loopt in zijn Angst voor de vrijheid
niet erg op met die moed. Pak er dan ook De status zoekers van dezelfde
auteur bij, het zal duidelijk worden hoe snel we aan het afglijden zijn.
En nu het
allerlaatste: In eigen land zit die balans te veel richting socialisme.,zegt
u. Als u meent dat PS en
sp.a een socialistische koers varen, vergist u zich. Zij proberen het extreme,
rechtse liberalisme een socialer gezicht te geven en lukken daar met de dag
minder in. Links vindt u elders, is zeer actief, telt bijzondere mensen,
prachtige ideeën maar wordt de mond gesnoerd, vreemd niet? Veel lees plezier.
02-03-2012 om 23:21
geschreven door Walter
|