Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
16-04-2012
De democratie ontglipt ons.
De democratie ontglipt
ons.
De democratie is onze beste en sterkste levensverzekering en
toch laten wij ze verkommeren, waarom?
Toch merkwaardig dat de "andere" partijen hier ofwel er niks van weten, ofwel er niks over willen zeggen, ofwel hopen dat wij, jullie, U over enkele tijd in eenzelfde schuitje zitten? Zoek het eens uit.
Labeuren 5 uur per dag voor 400 à 500 per maand...
Terwijl ik me door het uiterst interessante en leerzame werk van Peter Mertens (De arbeidersklasse in het tijdperk van de transnationale ondernemingen) werk, stuit ik permanent op namen van journalisten, auteurs, denkers, politici. Een uitstapje op het internet loont bijna steeds de moeite. Zo ben ik Jan Cap tegengekomen. Hoofddelegee bij Boel zaliger. Zijn verhaal kan je lezen in: In naam van mijn klasse. Hoed af voor die kerel. Van de KAJ via de KWB mits een enorme aanpassing en groei naar de PVDA. Het Boel van Saverijns heeft na deze lectuur voor mij een ander gezicht gekregen.
Zo'n boek moet een aanrader zijn voor iedereen die denkt een roeping te horen om proberen verkozen te worden. Jan zegt: Men moet heel veel lezen, leren om meer te begrijpen en iets te kunnen zeggen. men moet leren spreken... dus ook een geestesgenoot.
Dan hebt U hier niets verloren, bye en slaap verder.
Maar dat geloof ik niet. Het zou erg zijn voor U, want zonder dat vermogen om solidair te zijn kunnen wij, mensen, niet overleven. Mensen zijn sociale wezens. Het kan zijn dat U tot een groep (klasse) denkt te behoren, die zich wijs maakt geen behoefte aan die solidariteit te hebben. Zou dat kunnen? Of bent U een struisvogel? Toch niet. Maar voor wie alleen maar zijn arbeid kan aanbieden om te overleven in een systeem dat hoe langer hoe meer lijkt op een citroenpers, is het niet evident na een slopende dag, zelf op zoek te gaan naar de realiteit. Wij verwachten van onze nieuwsankers dat zij ons op de hoogte brengen van wat er gebeurt... En dat doen ze, sensatie per kilo, en opkloppen en dan een volgende ramp tot we er mottig van worden. Maar aan de heilige huisjes raken ze niet. (hoe zou dat toch komen?) Alles moet sensatie, of leuk zijn! (Wie houdt ze dom en wie houdt ze arm.......)
Ver van mijn bed? Nederland, ons buurland, te ver? Of is de taalgrens de uiterste limiet? Sorry dan is dit niet voor U! Journaliste Stella Braam geeft u een pijnlijke inkijk in wat er tien jaar geleden al schering en inslag was is dat zo rijke Nederland. "De blinde vlek van Nederland." is geen volksverlakkerij, gaat niet over onze allochtonen of over onze Walen, maar over mensen zoals U en ik.
Uitstellen kan niet meer, blind en stom blijven mag niet meer!
Wat maken onze nieuwsankers zich toch zorgen voor de reiziger als het openbaar vervoer staakt. Zelfs de gepensioneerde die naar de markt wil, of de scholier die een paar kilometer te voet zou moeten, wat een problemen. Dat er meestal lange opgekropte frustraties door een overlopende druppel een staking in gang zetten, is onze nieuwsankers volkomen ontgaan. Een bus die niet komt is rot. Bussen die niet meer zullen komen is nog veel rotter. Ga dan klagen bij die politici die de staat en de diensten willen ontvetten, bij diegenen die beweren dat er op personeel moet bespaard worden. Gebruik het geld van de gemeenschap voor die gemeenschap en vergeet niet vandaag die gemeenschap steeds groter wordt. En wie te dom is om zelf in te zien dat we de verkeerde weg opstormen is er weer een aanrader op de markt. "De achterkant van de Amerikaanse droom" geschreven door journaliste, doctor Barbara Ehrenreich.
Als het in Amerika regent dan druppelt het hier (al fliink!)
Spaarzaam met onze centen omgaan is wat anders als ze in de verkeerde zakken steken.
11-04-2012 om 15:26
geschreven door Walter
10-04-2012
Mijn spandoek voor de volgende verkiezingen. Dwaas?
10-04-2012 om 14:41
geschreven door Walter
09-04-2012
Voor wie stem ik?
09-04-2012 om 18:57
geschreven door Walter
06-04-2012
De basis ja, natuurlijk, maar dan....
Nadat ik enkele teksten van Michael Parenti gelezen had, was mijn belangstelling gewekt. Via de PVDA-shop bekwam ik het boek :"Hoe de rijken de wereld regeren."Voorlopig heb ik de voorbeschouwingen gelezen en alleen dat is al een opsteker. Een beetje oneerbiedig zou ik dit kunnen samenvatten; daarom is het zo moeilijk tegen de bierkaai te vechten... Mijn minachting voor de demagogen wordt met de minuut groter.
06-04-2012 om 23:18
geschreven door Walter
Onbekend, onbemind, is wellicht iets te sterk!
Het vergt echt niet heel veel moeite om een vrij duidelijk beeld te krijgen van wie of wat de PVDA is en waarvoor ze staat. Ik vond het dan ook de hoogste tijd om mijn gebrek aan kennis wat bij te schaven en blijk er goed aan gedaan te hebben.
06-04-2012 om 23:03
geschreven door Walter
31-03-2012
Zo vrij als een vis of toch geketend
In een periode waarin het ik een sleutelpositie bekleedt, zou men verwachten dat samen met die cultus van eigenbelang en eigenwaan ook de vrijheid een zeer hoge vlucht neemt. Niets is minder waar, terwijl men om vrijheid schreeuwt, omgordt men zich met strakke ketenen.
Ik word er zo moe van, zo moe, zelfs mottig. De Vlamingen willen... De hardwerkende Vlamingen kozen... De echte Vlamingen zijn het beu...
Telkens ik per ongeluk met deze aberraties en obsessies in contact kom, krijg ik beelden van de invallende Hunnen voor de geest. Dan herleef ik de unieke beschrijvingen van Louis Paul Boon in zijn groot Geuzenboek. Vette geestelijken die hun slachtoffers aan een zwaaiende ketting levend boven een vuur braden en ander fraais. (klik even aan: Het Geuzenboek - Louis Paul Boon (1979) - BoekMeter.nl en natuurlijk: ::Bibliografie:: De achterban van dit verschijnsel maakt me ziek en zwaar depressief. Tegen deze stroom ingaan lijkt wel met enkele zandzakjes de Mississippi te moeten afdammen.
Mag ik het nog eens zeggen, ik ben ook een Vlaming. Of ik een echte ben weet ik niet, maar de mij gekende voorouders leefden al in Vlaanderen. Wat moet ik meer... Ik hou enorm veel van de landschappen inde letterkundige beschrijvingen van Vlaanderen, geschreven en geschetst door onze grote kunstenaars. En ik zie met afgrijzen hoe snel die schoonheid en rijkdom wordt opgeslokt door privaat bezit en verterende geldgier.
Mijn nieuwe kennis: Michael Parenti die over al die zaken zoveel meer weet en geschreven heeft, zet een paar puntjes op de i. Op het einde van de tekst die u hier kan aantikken, schrijft hij iets dat ik al een tijd geleden ook neerpende, wat een opsteker. Lees daarom : "Superatriotism"
Good things happening in Venezuela! by Michael Parenti.
Whaw!!!!
Wat een kennismaking. Overdonderend!
Hoe komt het dat ik dat nog niet zelf gezien had? Ja, ik wist al wel een klein beetje vermits ik verslaafd ben aan informatieve programma's. Maar die zijn zeldzaam, en als ze op een laat uur op het scherm komen dan zien we wel toestanden, soms vreselijk schrijnende toestanden, die ons overstuur maken, maar van het raderwerk dat die miserie misbruikt, zelfs vaak laat groeien, vernemen we blijkbaar bijzonder weinig. Bij de eerste zinnen, waarin Parenti vertelt over zijn ontmoeting in het vliegtuig met een dame uit Venezuela meent men het waanzinnig geraaskal van de believers en slippendragers van het rechtse kapitalisme, vermomd als verdedigers van de werkende mens, te horen. Dezelfde leugens, dezelfde verwijten, dezelfde hebzuchtige gedrevenheid...
Vroeger vernam je tijdens een college de naam van een wetenschapper of een filosoof of een socioloog of wat dan ook en dan kon je op stap gaan naar de bibliotheek. Na lang zoeken vond je, soms, soms niet, wat je zocht. Heel dikwijls kon je dan in de leeszaal nota's nemen en in bepaalde gevallen het werk ontlenen. Nu even zoeken op het internet, wat gaan rondneuzen bij bekende bronnen en een wereld aan informatie ligt aan je voeten. Ja, internet is wel wat meer dan de mogelijkheid om koopjes te ontdekken. Voor wie meer inzicht wil krijgen in het gedachtengoed van Links is de website van de PVDA een aanrader. Vanachter je bureau kan je op hun webwinkel lectuur bestellen die je niet overal vindt.
Gemakkelijk gezegd, maar... Toen ik, zovele jaren geleden uit nieuwsgierigheid, als kersverse Nielenaar, een meeting van het kersverse A.L.R. (actiecomité Rupelstreek) dat zich inzette voor het behoud van het Nielse Broek bijwoonde, was ik getuige hoe de toenmalige socialistische reizende ster W. Somers en de gevestigde waarde, burgemeester A.Weyn, de mannen, de jongens van het A.L.R. met politiek vakmanschap zaal Enting probeerden uit te vegen. Hoewel wij door toedoen van de burgemeester in deze Rupelgemeente een job bekomen hadden en er als tegenprestatie ook komen wonen waren, en wij overtuigd Links dachten, kreeg mijn groene adrenaline de bovenhand en nam ik het in volle zaal op voor dat groepje toffe mensen. Eddy en Eric Steur, Ward Bosmans en nog een paar anderen, het is zo lang geleden. Van lidkaarten was geen sprake, wel van enthousiasme en inzet. En er was enorm veel inzet nodig en ook durf. Om de plannen van een zo machtige opposant in die tijd te dwarsbomen was er veel moed nodig en wij wonnen die strijd; Vandaag kan men in en rond dat mooie Nielse Broek wandelen. Men is het vergeten, ik niet! Respect voor de natuur, voor het leefmilieu, voor de mens bestond toen niet, toch niet in deze streek. De werkmens was meer gewoon, hij kon tegen een stank en veel stof en vergif ziet men niet... A.L.R. redde de kleiputten in Niel van opvulling met allerlei smeerlapperij. Ook daar was veel, zeer veel inzet voor nodig en moed en wij kregen trappen onder de gordel en werden bespot en geminacht, het mag gezegd. In dat A.L.R. zat er in Niel een Socialist. En die drong zich ondanks de tegenwerking van achter de schermen door in het partijbestuur. Midden in de woestijn had ik met mijn tussenkomsten meer succes kunnen boeken, ik was een vreemd wezen, ik sprak over Socialisme met vuur en vlam en tegelijkertijd was ik een beschermer van wat gras en een bloempje. Wat een nonsens en ik zat mijn kas op te vreten. De putten werden niet opgevuld en vandaag hebben de vissers er een paradijs en de wandelaars een prachtige maar niet ongevaarlijke wandeling. Dat realiseerde A.L.R. niet ik, niet hij maar wij. Langs de stinkende Rupel leunden de kleine, werkmanshuisjes, op en tegen elkaar, een levend bewijs hoe de ondernemers hun werklieden "verzorgden". Denker, filosoof en stedebouwkundig-archtict Hugo Lejon tekende ontwerpen voor de hele site. Toerisme, ontspanning, werkgelegenheid kreeg in een opkuis en opwaardering met heel veel respect voor de nog gebleven bewoners een nieuwe unieke kans. A.L.R. vocht als een leeuw en richtte tentoonstellingen in die de reuzen uit het gelaag met handen als koolschoppen zo sterk en groot, in tranen deden uitbarsten. Maar de overheid, nog altijd dezelfde, veegde, een project dat door deskundigen bewonderd werd, met een sneer van tafel. Ze begrepen er geen kloten (ballen) van. Nog even en er blijven alleen nog twee permanente tentoonstellingen over van een streek die uniek was op de wereld en die uniek was kunnen blijven, met respect voor de werkmens en voor zijn geschiedenis. Het mocht niet, kon niet en die unieke kans werd definitief verknoeid. De echte socialisten waren het beste alternatief in de streek tot ze verkleurden en definitief verschrompelden tot de slaafse slaafjes van de geldwereld, van de macht. Er is een alternatief!
Het zal Socialistisch zijn, of het zal niet zijn.
24-03-2012 om 12:10
geschreven door Walter
23-03-2012
sp.a omarmt teder Groen, roerend...
Zeg nog dat de sociaal-democraten van Niel verstard zitten in een potjar-burcht van verbrokkelende klei. Een voortrekkers rol mag men deze geste van naastenliefde en warme broederschap niet echt noemen. "Het kan verkeren", schreef Bredero, die nu nog nauwelijks iemand kent, want lezen is voor de oude zakken en de toekomst is aan de slogans die zich bijzonder lenen om stotterend in het rond te schreeuwen in een onbegrijpelijke Rap, waarmee ik niks negatiefs bedoel over de eeuwenoude reggaecultuur. Dus de sociaal-democraten en wat er nog overblijft van de ooit zo strijdvaardige, bewonderenswaardige socialisten die deze streek uit het slijk trokken en een menselijk aangezicht gaven, hebben met hun nieuw gelaat, hun verlokkende naam, Samen, de zoete bruid, Groen binnen gehaald. Was ik niet de eerste die als groene,verklede rat op de bloedrode banken van het zwijgend genootschap, het partijbestuur van de "Sossen", van Niel, met mijn Linkse overtuiging probeerde aan te tonen dat Leefmilieu, Groen, ALR en Socialisme moeten samen gaan. Ik werd gewantrouwd, uitgelachen, uitgescholden, en opzij geduwd door een PoLL. (Voorbijgestreefd systeem om onmondige kiezers bij de neus te hunnen leiden) (( Stemmen volgens een onjuist systeem | Wetenschap | Science Palooza lees eens wat anders.)
Dus, na dertig lange jaren is de intelligentsia van Samen tot (meer-ander) inzicht gekomen... Weer niet goed. Natuurlijk niet! Want wat blijft er van groen echt over? Waar zijn de verdedigers van ons leefmilieu gebleven? Zijn ze voldoende uitgerust na hun jarenlange slaap? Natuurlijk niet! Samen trekt nog verder weg van het Socialisme, gaat nog meer de toer op van de liberale doctrine. Ze doen maar.
Het zal socialisme zijn, of het zal niet zijn!
23-03-2012 om 12:57
geschreven door Walter
22-03-2012
Sporen in mul zand met een bitter smaakje.
Sporen in mul zand
Eindeloos zijn de sporen die wij in het mulle zand achter
laten en die in een mum van tijd verdwijnen als bestonden zij nooit. De hele
mensheid door zijn er individuen, zelfs beschavingen geweest die sporen voor
het nageslacht en de volgende nageslachten wilden nalaten. De kleine man laat
zelden iets meer na dan een zeldzame vergane knook. De meeste mensen liggen er
ook niet van wakker dat ze alleen wat stof achter laten als hun naam de laatste
keer werd uitgesproken. Dat is normaal.
Maar het is even normaal dat mensen die zich binnen hun
beperkte mogelijkheden op een onbaatzuchtige wijze proberen in te zetten om al
is het maar een extra korreltje aan enorme massa toe te voegen, tenminste door
hun medestaanders even aandacht krijgen. Als dat niet kan dan moet men zich
bezinnen of men zich niet als een Don Quichote gedraagt.
Waarom kostbare tijd en broodnodige energie verspillen in
pogingen een positieve bijdrage te leveren als niemand er enig belang aan
geeft? Is het niet beter zijn vaardigheden en kunde in te zetten voor de eigen
glorie al is het maar een individueel pleziertje? De kladschilder, de
rijmelaar, de tokkelaar, de bodybuilder, de kilometervreter, ze hebben meer voldoening dan dekleine wereldverbeteraar die hoopt ooit
eens iemand te ontmoeten die probeerde luttele tellen met zijn denken te vermeien.
Over een dure miskleun die het nageslacht mag betalen.
Enkele zandkorreltjes zijn nog te vinden op een site die
blijkbaar grotendeels vergaan is in het grote stof. Voor diegene die tijd heeft
en de noodzakelijke ingesteldheid om te grasduinen in een verleden dat vandaag
gevormd heeft, kan dit de moeite waard zijn.
Even stak er een verjongende, noodzakelijke (frisse) bries op...
Nog wat opzettelijk begraven korrels onder een immense laag
stort. Merkwaardig dat de echte storten, zelfs met gevaarlijk afval in de
streek in de gemeente, onder velen hun woonstzon dikke laag niet kregen. Blijkbaar acht men de kracht
van wat zinnetjes en enkele kritische gedachten gevaarlijker voor het eigen
imago en eigen belang. Deze site die uitblonk in een ijzersterk en halsstarrig
weigeren om er enige reactie op te geven werd op leugenachtige wijze van het
net gehaald. Maar ook dat lukte de macht van achter de schermen niet.
Zwijg, blijf op uw plaats, waar bemoeit gij u mee?
Zelfs Pancho twijfelde soms aan de onblusbare strijdlust van
zijn meester. Zeker als je, zoals ik niet kan beperken tot een minuscule
fractie maar overtuigd bent dan er zo veel nu, onmiddellijk moet aangepakt
worden. Schoonheidsfouten, spelfouten, tikdwaasheden en andere hindernissen
kunnen dan mijn tsunami niet tegen houden, maar ook die stopt ergens en verdwijnt
in het mulle zand.
Niel het Bijouke aan de Rupel. Men mag dat zeggen, men mag
fier zijn op zijn streek. Meer dat siert de bewoner van die streek , alleen mag
men dan toch verwachten dat er greintje respect is voor die streek, voor haar
inwoners en voor haar toekomst. Maar ja, klagers zijn er altijd en de beste
stuurlui staan aan wal zijn de uiterst persoonlijke en visionaire dooddoeners
van enkele van onze in olieverf vereeuwigde burgervaders wier naam de meeste
inwoners kan gestolen worden.
En als er zijn die mij niet begrijpen, niet kunnen
begrijpen, niet willen begrijpen , dan is dat hun probleem, niet het mijne.
Het zal Socialisme zijn, of niet zijn!
22-03-2012 om 00:00
geschreven door Walter
19-03-2012
Gedaan met politieke toeristen en poenpakkers...
19-03-2012 om 19:07
geschreven door Walter
11-03-2012
De kandidaat. Wie is voor mij kandidaat?
De kandidaat.
Komende uit een traditie waarbij het volstond om een kopstem
te geven en de verdere verantwoordelijkheid door te spelen aan de partij,
stellen wij vandaag vast dat dit systeem slecht en nefast is.
Willen wij een functionerende democratie, dan moeten wij aan
de basis zeer sterke en integere kandidaten hebben. De tijd van de meelopers,
de brave vriendjes en de plaatsjes-opvullers moet tot het verleden behoren,
zoniet worden wij terug naar het verleden gestampt.
De kandidaat die voor echt links opkomt moet een figuur
zijn, die zoals van bij de start, de straat opgaat en kan spreken en ook
schrijven en die weet wat socialisme betekent.
Is het nalatigheid geweest dat deze eigenschappen juist niet
gevorderd werden gedurende de laatste decenia. Nalatigheid of doelbewust.
Gemakkelijke meelopers die alleen azen op een postje, een bijverdienste of wat
gemakkelijk aanzien.
Is het niet zo dat diegenen die geen meelopers en jaknikkers
zijn als lastposten, als de pest geweerd worden? Of is dit slechts inbeelding?
De kandidaat moet opgewaardeerd worden, niet omgekocht.
Een socialist stemt voor die kandidaat die het best opkomt
om de socialistische doelstellingen te bereiken en dat als het kan in een
echte, rode socialistische partij.
