Van sommige moderne wetenschappers klinken de woorden religieus, maar blijkt het geloof na nader onderzoek identiek aan dat van andere wetenschappers die zichzelf atheïst noemen. Zo wordt het lyrische boek van biologe Ursula Goodenough The Sacred Depths of Nature verkocht als een religieus boek. Theologen bekrachtigenhet op de achterflap en de hoofdstukken zijn vrijelijk doorweven met gebeden en godsdienstige meditaties.
Toch gelooft Goodenough volgens haar eigen beschrijving niet in een of ander opperwezen. Ze gelooft niet in een vorm van leven na de dood. Hieruit valt te begrijpen dat ze niet religieuzer is dan ik. Met andere atheïstische wetenschappers deelt zij een gevoel van ontzag voor de verhevenheid van het universum en voor de complexiteit van het leven. De hoesomslag van haar boek - de boodschap dat wetenschap niet gericht is op een bestaan dat troosteloos, belangeloos, nutteloos is, maar in tegendeel een bron van troost en hoop kan zijn - zou eveneens geschikt zijn geweest voor mijn boek Unweaving the Rainbow of voor Pale Blue Dot van Carl Sagan. Als dat religie is, dan ben ik een diepgelovig mens. Maar dat is het niet. En ik ben dat niet. Voor zover ik zie zijn mijn "atheïstische" opvattingen identiek aan Ursula's religieuze opvattingen. Een van ons gebruikt de taal verkeerd en ik meen niet dat ik het ben.
Goodenough is biologe, maar dit soort van neodeïstische pseudo-religie wordt vaker geassocieerd met natuurkundigen. In het geval van Stephen Hawking haast ik mij erop te wijzen dat de beschuldiging onterecht is. Hawkings vaak geciteerde term de geest van God duidt niet meer op het geloof in God dan mijn uitroep ik zou het bij God niet weten!. Ik veronderstel hetzelfde van Einsteins aanroeping dear Lord om de fysicawetten te personifiëren. Niettemin nam Paul Davies de term van Hawking over als titel van een boek dat aanspraak maakte op de Templeton Prize for Progress in Religion, momenteel de lucratiefste prijs ter wereld, prestigieus genoeg om gepresenteerd te worden in Westminster Abbey. Filosoof Daniel Dennett zei me ooit, in een Faustiaanse bui: Richard, als je ooit moeilijke tijden tegemoet gaat
Als je Einstein en Hawking als religieus beschouwt, als je de kosmische eerbied van Goodenough, Davies, Sagan en mezelf als echte religie beschouwt, dan zijn religie en wetenschap inderdaad samengesmolten, zeker indien je atheïstische priesters zoals Don Cupitt en veel universiteitskapelaans meetelt. Maar als je aan de term religie zo'n slappe, elastische definitie toestaat, welk woord blijft er dan over voor conventionele religie, religie zoals de gewone mens in de kerkbank of op de bidmat die begrijpt - en zoals elke intellectueel die zou begrepen hebben in vroegere tijden, toen intellectuelen net als iedereen religieus waren?
Als God synoniem staat voor de diepste principes van de fysica, welk woord blijft er dan over voor een hypothetisch wezen dat gebeden beantwoordt, tussenbeide komt om kankerpatiënten te redden, de evolutie over moeilijke stappen heen helpt, zonden vergeeft of voor die zonden sterft? Als het ons is toegestaan wetenschappelijk ontzag te herbenoemen als een religieuze impuls, is er geen discussie meer. Als je wetenschap herdefinieert als religie, wekt het nauwelijks verbazing als ze blijken te convergeren.
Sommigen ontwaren een huwelijk tussen moderne fysica en oosters mysticisme. Het argument luidt als volgt: kwantummechanica, die briljante, succesvolle vlaggenschiptheorie van de moderne wetenschap, is zeer mysterieus en moeilijk te begrijpen. Oosterse mystici waren altijd al erg mysterieus en moeilijk te vatten. Dus moeten oosterse mystici het altijd al over kwantumtheorie gehad hebben. Een gelijkaardige uitleg weerklinkt omtrent het onzekerheidsprincipe van Heisenberg (Zijn we niet allemaal, in zeer reële zin, onzeker?); fuzzy logic (Ja, het is ook voor jou okee om vaag te zijn), chaos- en complexiteits-theorie (het vlindereffect, de platonische verborgen schoonheid van de Mandelbrotset - je noemt het maar, iemand heeft het gemystificeerd en in baar geld omgezet). Je kunt een ontzaglijk aantal boeken kopen over kwantumgenezing, om over kwantum-psychologie, kwantum-verantwoordelijkheid, kwantummoraliteit, kwantum-onsterfelijkheid en kwantum-theologie maar te zwijgen. Ik heb nog geen boek gevonden over kwantumfeminisme, kwantum-financieel management of Afro-kwantumtheorie, maar geef het gewoon nog wat tijd.
De hele zaak wordt kundig aan de kaak gesteld in het boek The Unconscious Quantum van fysicus Victor Stenger, waaruit het volgende juweeltje komt. In een lezing over Afrocentrisch genezen vertelde psychiater Patricia Newton:
Traditionele genezers zijn in staat dat andere gebied van negatieve entropie die superkwantumsnelheid en -frequentie van elektromagnetische energie aan te snijden en naar ons niveau te brengen. Het is geen magie. Het is geen hocus-pocus. Met het aanbreken van de 21ste eeuw zul je zien dat de nieuwe medische kwantumfysici deze energieën en hun effecten daadwerkelijk verspreiden.
Sorry, maar hocus-pocus is precies wat het is. Geen Afrikaanse hocus-pocus, maar pseudo-wetenschappelijke hocus-pocus, tot en met het misbruik van het woord energie. Het is eveneens religie gemaskeerd als wetenschap in een walgelijk liefdesfeest van valse convergentie.
In 1996, net na haar edelmoedige verzoening met Galileï amper 350 jaar na diens dood, maakte het Vaticaan publiekelijk bekend dat evolutie gepromoveerd werd van weifelachtige hypothese tot aanvaarde wetenschappelijke theorie. Dat is minder dramatisch dan veel Amerikaanse protestanten denken, want de Rooms-Katholieke Kerk stond nooit bekend voor haar bijbels literalisme. Ze heeft in tegendeel de bijbel altijd met achterdocht behandeld, als iets wat nauw aanleunt bij een subversief document en wat nauwkeurig gefilterd dient te worden door priesters, veeleer dan het onbewerkt aan de congregaties te geven. Sommigen beschouwden de boodschap niettemin als een ander voorbeeld van de laat-20ste- eeuwse convergentie tussen wetenschap en religie. In hun antwoorden op de pauselijke boodschap toonden liberale intellectuelen zich op hun slechtst, over elkaar struikelend in hun verlangen om aan religie een eigen magisterium toe te kennen, even belangrijk als wetenschap maar er niet tegengesteld aan. Dergelijke agnostische verzoening is eens te meer gemakkelijk te verwarren met een werkelijke ontmoeting van geesten.
Dawkins: Ik verdenk mijn vriend de professor in de astronomie ervan de Einstein/Hawking-truc te gebruiken om God te laten staan voor "datgene wat we niet begrijpen". Het zou een onschadelijke truc zijn indien hij niet voortdurend verkeerd begrepen werd door mensen die hem per se verkeerd willen begrijpen. In elk geval zullen optimisten onder de wetenschappers, waarvan ik er een ben, volhouden dat wat we niet begrijpen alleen betekent wat we nog niet begrijpen.
Op zijn naïefst verdeelt deze verzoeningspolitiek het intellectuele territorium in hoe-vragen (wetenschap) en waarom-vragen (religie). Wat zijn waarom-vragen en waarom zouden we het recht hebben te denken dat er een antwoord op bestaat? Misschien zijn er diepzinnige vragen over de kosmos die voor altijd buiten de wetenschap liggen. De vergissing bestaat erin te denken dat ze daarom niet buiten de religie vallen. Ik verzocht ooit een voornaam astronoom en collega van mij om mij de big bang-theorie uit te leggen. Hij deed dat zo goed mogelijk naar zijn (en mijn) kunnen. Toen vroeg ik hem hoe het zit met de fundamentele wetten van de natuurkunde die het spontane ontstaan van ruimte en tijd mogelijk maken. Ah lachte hij, nu begeven we ons buiten het gebied van de wetenschap. Dit is waar ik je moet overlaten aan onze goede vriend de kapelaan. Maar waarom de kapelaan? Waarom niet de tuinman of de kok? Natuurlijk beweren kapelaans, in tegenstelling tot koks en tuinmannen, enig inzicht te hebben in ultieme vragen. Maar welke redenen hebben we ooit gekregen om hun beweringen ernstig te nemen? Nogmaals, ik verdenk mijn vriend de professor in de astronomie ervan de Einstein/Hawking-truc te gebruiken om God te laten staan voor "datgene wat we niet begrijpen". Het zou een onschadelijke truc zijn indien hij niet voortdurend verkeerd begrepen werd door mensen die hem per se verkeerd willen begrijpen. In elk geval zullen optimisten onder de wetenschappers, waarvan ik er een ben, volhouden dat wat we niet begrijpen alleen betekent wat we nog niet begrijpen. Agnostische verzoening is als de deftige liberaal die achteroverhelt om zo veel mogelijk toe te geven aan iedereen die luid genoeg roept. Ze bereikt een belachelijke omvang in het volgende typische stukje slordig denken. Het gaat ruwweg als volgt: je kunt geen ontkenning bewijzen (tot zo ver okee). Wetenschap heeft geen manier om het bestaan van een opperwezen te weerleggen (dat is strikt genomen waar). Daarom is al dan niet geloven in een opperwezen een zaak van louter individuele voorkeur en verdienen beide opties evenveel respect! Zo uitgedrukt ligt de misvatting bijna voor de hand; de reductio ad absurdum behoeft nauwelijks uitleg. Zoals mijn collega, de fysisch scheikundige Peter Atkins zegt, moeten we dan ook agnostisch zijn over de theorie dat er een theepot in een baan rond de planeet Pluto zweeft? We kunnen het niet weerleggen. Dat wil echter niet zeggen dat de theorie dat er zo'n theepot is op gelijke voet staat met de theorie dat er geen is. Indien het weerwoord luidt dat er redenen X,Y en Z zijn om een opperwezen aannemelijker te vinden dan een theepot, dan moeten X,Y en Z uitgelegd worden - omdat, indien gegrond, het echte wetenschappelijke argumenten zijn die beoordeeld moeten worden. Scherm ze niet achter een scherm van agnostische tolerantie van nauwkeurig onderzoek af. Als religieuze argumenten echt beter zijn dan Atkins' theepottheorie, laat ze ons dan horen. En laat anders diegenen die zichzelf agnostisch noemen met betrekking tot religie eraan toevoegen dat ze even agnostisch zijn met betrekking tot rondvliegende theepotten. Tegelijkertijd zouden moderne theïsten kunnen toegeven dat ze eigenlijk atheïsten zijn als het gaat om Baal en het gouden kalf, Thor en Wotan, Poseidon en Apollo, Mithras en Ammon Ra. We zijn atheïsten met betrekking tot de meeste goden waar de mensheid ooit in heeft geloofd. Sommigen onder ons gaan gewoon een god verder.
Dawkins: Als je Einstein en Hawking als religieus beschouwt, als je de kosmische eerbied van Goodenough, Davies, Sagan en mezelf als echte religie beschouwt, dan zijn religie en wetenschap inderdaad samen-gesmolten, zeker indien je atheïstische priesters zoals Don Cupitt en veel universiteits-kapelaans meetelt.
In elk geval is de opvatting dat religie en wetenschap tot aparte magisteria behoren oneerlijk. Ze struikelt over het onweerlegbare feit dat religies nog altijd beweringen over de wereld doen die na analyse wetenschappelijke beweringen blijken te zijn. Bovendien proberen religieuze apologeten van twee walletjes te eten. In hun contact met intellectuelen houden ze zich ver weg van het wetenschappelijke domein, veilig binnen het aparte en onaantastbare religieuze magisterium. Maar wanneer ze praten met een niet-intellectueel publiek, maken ze buitensporig gebruik van mirakelverhalen, die schaamteloze indringingen op het wetenschappelijke territorium zijn.
De onbevlekte ontvangenis, de verrijzenis, het opstaan van Lazarus, zelfs de mirakels uit het Oude Testament worden allemaal vrij gebruikt voor religieuze propaganda, en ze zijn erg doeltreffend bij een publiek van onwetenden en kinderen. Elk van deze mirakels komt neer op een schending van het normale verloop van de wereld. Theologen moeten een keuze maken. Je kunt je eigen magisterium opeisen, apart van dat van de wetenschap maar met recht op respect. In dat geval moet je echter afstand doen van mirakels. Of je kunt Lourdes en je mirakels behouden en genieten van hun enorm rekruterend potentieel onder de niet-opgeleiden. Maar dan moet je vaarwel zeggen aan aparte magisteria en aan je verheven aspiratie om met wetenschap samen te lopen.
De wens om zowel het een als het ander te hebben komt in een goede propagandist niet als aan verrassing. Wel verrassend is de bereidheid van liberale agnostici om daarin mee te gaan, net als de snelheid waarmee ze degenen onder ons die het aandurven aan de alarmbel te trekken afdoen als simplistische, ongevoelige extremisten. We worden ervan beschuldigd er een ouderwetse karikatuur van religie op na te houden waarin God een lange witte baard heeft en in een fysieke plaats woont, hemel genaamd. Tegenwoordig, zo wordt ons verteld, is religie geëvolueerd. De hemel is geen werkelijke plaats en God heeft geen fysiek lichaam met een baard daaraan. Welja, fantastisch: aparte magisteria, echte convergentie. Maar de doctrine van Maria Hemelvaart werd zo recent als 1 november 1950 door Paus Pius XII als een geloofsartikel gedefinieerd en bindt nog steeds alle katholieken. Ze stelt duidelijk dat het lichaam van Maria ten hemel opgenomen werd en daar verenigd werd met haar geest. Wat kan dat anders betekenen dan dat de hemel een fysieke plaats is die lichamen bevat? Nog eens, dit is geen vreemde en verouderde traditie met een louter symbolische betekenis. Het werd officieel en recent verklaard werkelijk te kloppen.
Samenvallen? Alleen wanneer dat goed uitkomt. Voor een oprecht beoordelaar is het zogezegde huwelijk tussen religie en wetenschap een oppervlakkige, lege schijnvertoning.
-----------------------
Richard Dawkins is professor aan de Universiteit van Oxford. Hij schreef onder meer The Selfish Gene (HetZelfzuchtigeGen) en Unweaving the Rainbow (Een Regenboog Ontrafelen). Richard Dawkins Website
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Forbes.com. Vertaling: Liesbeth Tysmans
Richard Dawkins' briljante herformulering van de theorie van natuurlijke selectie heeft tot veel opwinding en interesse geleid binnen en buiten de wetenschappelijke gemeenschap. Zijn theorieen hebben bijgedragen in het veranderen van de sociobiologie en hebben duizenden lezers gedwongen hun ideeen over het leven bij te stellen.
In deze internationale bestseller, inmiddels een klassieker, verklaart de schrijver hoe het zelfzuchtige gen ook een subtiel gen kan zijn. De wereld van het zelfzuchtige gen draait om keiharde competitie, genadeloze uitbuiting en bedrog. Toch, zo beweert Dawkins, komen er daden van schijnbaar altruisme voor in de natuur. Bijen bijvoorbeeld zullen zelfmoord plegen met hun steek teneinde de bijenkorf te beschermen. En vogels riskeren hun levens om de de anderen te waarschuwen voor een naderende valk.
Een boek dat mensen met een idealistisch mensbeeld waarschijnlijk niet zullen waarderen.
Al een tijdje stel ik mijzelf de vraag waarom dit hele vraagstuk : "religie, ja of nee?" mij eigenlijk zo bezighoudt? Er is namelijk in ons land geen debat over de vraag over de invloed van religie (in zijn ruimste zin). Komt dit naar boven naar aanleiding van strijdarena's zoals die tussen Amerika en sommige islamitische naties? Of lig ik wakker van bepaalde subsidies die aan religieuze instanties worden geschonken? ... Om heel eerlijk te zijn... nee, niet echt. Je kent dat wel hé... die ver-van-mijn-bed-show. Nee, in mijn geval wordt het vuur aangewakkerd door simpele, alledaagse dingen die mij maar recentelijk beginnen opvallen. Vroeger zou ik er zelfs geen seconde bij stilgestaan hebben mocht mijn achtjarige dochter naar huis komen met een verhaal over "God" die dit of dat heeft gezegd of "Jezus" die ... een belangrijke les had meegeven aan haar. Nu heb ik daar wel mijn bedenkingen bij. Blijkbaar is er nog geen plaats voor gewone (of een aanloop naar) geschiedenis maar wel al voor begrippen zoals "God" en "Jezus". Dit in tegenstelling tot het algemeen beheer van haar schooltje welk verder gewoon prima is en terwijl ik ten volle besef dat er zeker geen doorgedreven doctrine aan de gang is aldaar. Haar schooltje is er één-uit-een-dozijn zoals er zovele zijn... waarschijnlijk volledig onschuldig. De echte reden van mijn ongerustheid is eigenlijk dat ik en mijn vrouw dit schooltje hebben gekozen op basis van zijn reputatie, namelijk dat het schijnbaar (en daadwerkelijk want ik heb hier twee kleine getuigen rondlopen) gelukkige leerlingetjes voorbrengt. Wat voor ons een basis is om je kind(-eren) een goed start te geven naar verder educatie. Toch kan ik niet wegcijferen dat er, naar mijn mening, onderhuidse boodschap wordt meegegeven die mij eigenlijk niet aanstaat. Daarom ben ik dan ook een absolute voorstander van een "vergelijkende" vorm van godsdienstles. Ongeveer zoals o.a. Richard Dawkins voorstelt (maar ook vele anderen om niet altijd R.D. op een voetstuk te zetten). Is dit niet een veel eerlijker vorm van onderwijs, zelfs vanuit het standpunt van een gelovige.
Het atheïsme is wereldwijd op zn retour. Dat blijkt uit een recent onderzoek dat is uitgevoerd door de Duitse Evangelische Alliantie en is gepubliceerd in het tijdschrift Evangelische Verantwortung, zo meldt het Nederlandse Reformatoisch Dagblad.
Het onderzoek toont aan dat het aantal niet-religieuzen jaarlijks met ongeveer 0,2 procent toeneemt. Op dit moment zijn er ongeveer 772,5 miljoen mensen die zich rekenen tot de niet-religieuzen. Het aantal atheïsten neemt jaarlijks toe met ongeveer een half procent en telt nu ongeveer 151,6 miljoen personen. Met deze groei lopen de niet-religieuzen en de atheïsten achter bij de groei van de wereldbevolking. Die neemt jaarlijks toe met 1,2 procent.
Van de wereldgodsdiensten groeit de islam met 1,3 miljard aanhangers het snelst met ongeveer 1,9 procent per jaar. De 25,7 miljoen sikhs nemen jaarlijks toe met ongeveer 1,5 procent. De 877,6 miljoen hindoes groeien jaarlijks met 1,4 procent. Het christendom groeit jaarlijks ongeveer 1,3 procent en telt nu 2,2 miljard aanhangers.
De groei van het aantal joden en boeddhisten is jaarlijks lager dan de wereldwijde bevolkingsaanwas en bedraagt voor beide religies ongeveer 0,9 procent.
Christopher Hitchens in "God is not great: how religion poisons everything":
"De meest milde vorm van kritiek op religie is ook de meest radikale en de kritiek met de meest vernietigende uitwerking: religie is door de mens gefabriceerd. En de mensen die het maakten kunnen het zelfs niet eens worden over wat hun profeten, verlossers of goeroe's eigenlijk hebben uitgesproken of gedaan. Nog minder kunnen ze hopen ons iets te kunnen vertellen over 'de betekenis' van latere ontdekkingen en ontwikkelingen. Die werden daarom altijd door hen veroordeeld en tegengehouden.
En toch, de gelovigen gaan er nog steeds prat op te weten. Niet zomaar wat weten, maar ze weten alles. Niet enkel dat god bestaat, en dat hij alles schiep en de hele zaak overzag, maar ook wat 'hij' van ons eist, variërend van diëten tot hoe we ons seksueel moeten gedragen. Met andere woorden, temidden van een gigantische en ingewikkelde discussie [die de wetenschap voert] waarin we steeds meer en meer over minder en minder weten, maar waarin we toch nog kunnen hopen op voortgaand inzicht, is er een groepje mensen -bestaande uit elkaar bestokende en op voet van oorlog met elkaar staande partijen- met de ongelooflijke arrogantie ons te verzekeren dat we alle benodigde informatie al hebben.
Zulk een domheid, nog aangevuld met trots, zou op zichzelf al genoeg zijn om "geloof" volledig buiten het debat uit te sluiten. De mens die zeker is, die aankomt met beweringen van goddelijke leringen die garant staan voor zijn zekerheid, staat in onze tijd in de kinderschoenen van het menselijk ras. Het kan uitlopen op een uitgerekt afscheid nemen, maar het afscheid ervan nemen is begonnen, en zoals alle vaarwels moet niet te lang gerekt worden."
Dennett spent part of his childhood in Beirut, where, during World War II, his father, a counter-intelligence agent with the Office of Strategic Services, had a cover job at the American Legation. The young Dennett and family returned to Massachusetts in 1947 after his father died in an unexplained plane crash.[1]
Dennett describes himself as "an autodidact or, more properly, the beneficiary of hundreds of hours of informal tutorials on all the fields that interest me, from some of the world's leading scientists."[3]
In October 2006, Dennett was hospitalized due to an aortic dissection. After a nine-hour surgery, he was given a new aorta. In an essay posted on the Edge website, Dennett gives his firsthand account of his health problems, his consequent feelings of gratitude towards the scientists and doctors whose hard work made his recovery possible, and his complete lack of a "deathbed conversion".[4]
He lives with his wife in North Andover, Massachusetts, and has a daughter, a son, and two grandsons.[5]
Philosophical views
Dennett has remarked in several places (such as "Self-portrait", in Brainchildren) that his overall philosophical project has remained largely the same since his time at Oxford. He is primarily concerned with providing a philosophy of mind that is grounded in empirical research. In his original dissertation, Content and Consciousness, he broke up the problem of explaining the mind into the need for a theory of content and for a theory of consciousness. His approach to this project has also stayed true to this distinction. Just as Content and Consciousness has a bipartite structure, he similarly divided Brainstorms into two sections. He would later collect several essays on content in The Intentional Stance and synthesize his views on consciousness into a unified theory in Consciousness Explained. These volumes respectively form the most extensive development of his views, and he frequently refers back to them in subsequent writings.[6][7][8][9][10][11][12]
In Consciousness Explained, Dennett's interest in the ability of evolution to explain some of the content-producing features of consciousness is already apparent, and this has since become an integral part of his program. He defends a theory known by some as Neural Darwinism. He also presents an argument against qualia; he argues that the concept is so confused that it cannot be put to any use or understood in any non-contradictory way, and therefore does not constitute a valid refutation of physicalism. Much of Dennett's work in the 1990s has been concerned with fleshing out his previous ideas by addressing the same topics from an evolutionary standpoint, from what distinguishes human minds from animal minds (Kinds of Minds), to how free will is compatible with a naturalist view of the world (Freedom Evolves). His most recent book, Breaking the Spell, is an attempt to subject religious belief to the same treatment, explaining possible evolutionary reasons for the phenomenon of religious adherence.
Dennett self-identifies with a few terms:
[Others] note that my 'avoidance of the standard philosophical terminology for discussing such matters' often creates problems for me; philosophers have a hard time figuring out what I am saying and what I am denying. My refusal to play ball with my colleagues is deliberate, of course, since I view the standard philosophical terminology as worse than useless a major obstacle to progress since it consists of so many errors.
Daniel Dennett, The Message is: There is no Medium
Yet, in Consciousness Explained, he admits "I am a sort of 'teleofunctionalist', of course, perhaps the original teleofunctionalist'". He goes on to say, "I am ready to come out of the closet as a sort of verificationalist". In Breaking the Spell he admits to being "a bright", and defends the term on several occasions. A "qualophile" is Dennett's nickname for any philosopher who believes in the reality of qualia.[13][14][15][16][17][18][19][20][21]
Role in evolutionary debate
Dennett's views on evolution are identified as being strongly adaptationist, in line with the views of ethologistRichard Dawkins. In Darwin's Dangerous Idea, Dennett showed himself even more willing than Dawkins to defend adaptationism in print, devoting an entire chapter to a criticism of the views of paleontologistStephen Jay Gould. This stems from Gould's long-running public debate with E. O. Wilson and other evolutionary biologists over human sociobiology and its descendant evolutionary psychology, which Gould and Richard Lewontin opposed, but which Dennett advocated, together with Dawkins and Steven Pinker.[22] Dennett's debate with Gould has led to some backlash from Gould and his supporters, who allege that Dennett overstated his claims and misrepresented Gould's.[23]
Dennett's theories have had a significant influence on the work of evolutionary psychologist, Geoffrey Miller.
Dennett has also written about and advocated the notion of memetics.
^ Although Dennett has expressed criticism of human sociobiology, calling it a form of "greedy reductionism," he is generally sympathetic towards the explanations proposed by evolutionary psychology. Gould also is not one sided, and writes: "Sociobiologists have broadened their range of selective stories by invoking concepts of inclusive fitness and kin selection to solve (successfully I think) the vexatious problem of altruismpreviously the greatest stumbling block to a Darwinian theory of social behavior. . . . Here sociobiology has had and will continue to have success. And here I wish it well. For it represents an extension of basic Darwinism to a realm where it should apply." Gould, 1980. "Sociobiology and the Theory of Natural Selection" In G. W. Barlow and J. Silverberg, eds., Sociobiology: Beyond Nature/Nurture? Boulder CO: Westview Press, pp. 257-269.
"Dennett: Reconciling Science and Our Self-Conception" Matthew Elton (Polity Press, 2003) (ISBN 0-7456-2117-1)
Daniel Dennett edited by Andrew Brook and Don Ross (Cambridge University Press 2000) (ISBN 0-521-00864-6)
Dennett's Philosophy: A Comprehensive Assessment edited by Don Ross, Andrew Brook and David Thompson (MIT Press 2000) (ISBN 0-262-18200-9)
Dennett, among others, is discussed in John Brockman's The Third Culture.
On Dennett John Symons (Wadsworth Publishing Company 2000) (ISBN 0-534-57632-X)
Philosophical Foundations of Neuroscience, P. Hacker and M.R. Bennett (Blackwell, Oxford, and Malden, Mass., 2003) (ISBN 1-4051-0855-X) has an appendix devoted to a strong critique of Dennett's philosophy of mind
External links
Wikiquote has a collection of quotations related to:
Hij studeerde rechten en pers- en communicatiewetenschappen aan de Universiteit Gent, werkte jarenlang in de mediasector en heeft enkele boeken geschreven, zoals Het einde van het BRT-monopolie, Het menselijk liberalisme. Een antwoord op het antiglobalisme en Pleidooi voor individualisme. Hij is kernlid van de onafhankelijke liberale denktank Liberales.
De Nederlandse vrijdenkersvereniging 'De Vrije Gedachte' heeft hem op 15 september uitgeroepen tot Vrijdenker van het Jaar 2007 voor zijn inzet voor individuele vrijheid. Hij is fellow van het Center for Inquiry, afdeling Low Countries.
Boeken
De derde feministische golf - 2006
Pleidooi voor individualisme - 2004
Het menselijk liberalisme. Een antwoord op het antiglobalisme - 2002
Deze pagina behandelt enkele van de meest voorkomende kritiek op Wikipedia.
De meerderheid heeft niet altijd gelijk
Omdat absolute objectiviteit niet mogelijk is, berusten artikelen vaak op consensus, een vorm van "de meerderheid heeft gelijk", terwijl de meerderheid helemaal niet gelijk hoeft te hebben. Wanneer Wikipedia bijvoorbeeld in 1400 zou zijn gemaakt, zou dit mogelijk leiden tot de vermelding dat de aarde plat is. Onder wetenschappers was toen al lang bekend dat de aarde rond is, maar onder de meerderheid van de bevolking niet.
Voortdurend bewerken is geen garantie dat een artikel beter wordt
Goede artikelen kunnen, doordat er constant aan geëdit wordt, snel weer slechter worden. Een academicus heeft nou eenmaal meer verstand van datgene waar hij zich professioneel mee bezig houdt dan de eerste de beste internetgebruiker, maar toch kan de laatste zonder al te veel problemen aan een artikel van de eerste gaan klooien. Vooral kleine veranderingen in de verkeerde richting blijven vaak onopgemerkt.
Malloten en moedwillig verkeerde bijdragen worden snel serieus genomen
Doordat Wikipedia pretendeert een encyclopedie te zijn, kan elke malloot die er iets op plaatst serieus worden genomen. Vooral mensen die weinig ervaring met wikipedia hebben zullen niet snel doorhebben dat zoiets flauwekul kan zijn. Echte onzinbijdragen worden vaak wel opgemerkt en verwijderd, maar bij vooral obscure onderwerpen gebeurt dat lang niet altijd.
Wikiklonen verspreiden foute informatie, en overwoekeren andere informatiebronnen
Informatie uit Wikipedia verspreidt zich razendsnel over het internet, mede dankzij een groot aantal klonen. Niet alleen de juiste informatie wordt overgenomen, maar ook de onjuiste. Wanneer zo'n fout zich eenmaal over Internet heeft verspreid is het onmogelijk die weer overal weg te halen, ook al wordt het op Wikipedia zelf gecorrigeerd.
Spelfouten
Spelfouten komen veel voor.
Niet neutraal door beperkt aantal bewerkers
Bij artikelen die geschreven worden door slechts een of enkele personen, kan een artikel niet-neutraal worden. Dit kan als iemand een artikel over zichzelf of over bekenden schrijft.
Obscure onderwerpen krijgen soms buitensporig veel aandacht
Aangezien er geen vooraf opgezet plan is wat prioriteit heeft om beschreven te worden, kunnen obscure onderwerpen door sommige schrijvers heel belangrijk gemaakt worden, terwijl andere, relevantere onderwerpen juist geen of weinig aandacht krijgen.
Positieve of negatieve informatie kan best neutraal zijn
Aan de andere kant zijn er juist weer stukken die gekleurd over komen, terwijl de informatie die erin staat wel waar is. Aan dit probleem verwant is de moeilijkheid om goede artikelen te krijgen over controversiële onderwerpen. Wat voor artikel ook geschreven wordt over de evolutietheorie, het creationisme of de Armeense genocide; zelfs al is het een goed uitgebalanceerd artikel, er zullen altijd mensen zijn die het er niet mee eens zijn en aan het artikelen blijven sleutelen.
Vermeersch studeerde Klassieke Filologie en Wijsbegeerte en promoveerde in 1965 aan de Universiteit Gent met een proefschrift over de filosofische implicaties van de informatietheorie en de cybernetica. In 1967 werd hij aan dezelfde universiteit benoemd tot gewoon hoogleraar. Zijn leeropdracht omvatte algemene inleidingen tot de wijsbegeerte en de wetenschapsfilosofie, de wijsbegeerte in historisch perspectief, de studie van hedendaagse wijsbegeerte en wijsgerige antropologie, en de godsdienstgeschiedenis van het christendom.
Vanaf de jaren '80 werd hij in de Belgische media een belangrijke opiniemaker. Hij trad vaak op als woordvoerder van maatschappelijke bewegingen die ijveren voor ethische hervormingen. Niettemin laat hij zich vaak opmerken door onafhankelijke uitspraken, zoals in 1991, toen hij bij de inval van Irak in Koeweit voorstander was van een Westerse militaire interventie, om te voorkomen dat het land massavernietigingswapens zou ontwikkelen. Hij werd echter een even felle tegenstander van de tweede Golfoorlog, waarvoor hij geen enkele legitieme reden zag.
Na de dood van Semira Adamu, een afgewezen Nigeriaanse asielzoekster die bij haar gedwongen uitwijzing in 1996 om het leven kwam, richtte de Belgische regering een commissie op die regels moest opstellen voor gedwongen uitwijzingen, waarvan Vermeersch de voorzitter werd (de zogenoemde "Commissie Vermeersch"). Hoewel de commissie met haar adviezen een voor de vluchtelingen zo humaan mogelijke behandeling beoogde, werd Vermeersch geregeld heftig aangevallen voor zijn werk in deze commissie, onder meer door collega's van zijn eigen universiteit.[1]. In juli 2007 nam Vermeersch afstand van zijn voorzitterschap van deze commissie, waarbij hij verklaarde: Ik heb nooit een meer ondankbare taak op mij genomen.[2]
Vermeersch schreef honderden artikels en publiceerde negen boeken (waarvan drie als redacteur). Ter gelegenheid van zijn emeritaat verscheen het boek Van Antigone tot Dolly (1997), een keuze uit artikels uit zijn universitaire loopbaan. Hij geeft lezingen in België, Nederland en Frankrijk over uiteenlopende onderwerpen.
Etienne Vermeersch is één van de meest vooraanstaande sceptici van België. Hij is stichtend lid van SKEPP, de Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale. Reeds meer dan veertig jaar geeft hij lezingen en publiceert hij artikels over dit onderwerp.
Begin 2005 kreeg hij te kampen met een tweede hartinfarct waarvan hij herstelde.
Tot op heden blijft Vermeersch zich actief inmengen in intellectuele, wetenschappelijke en politieke debatten, waarin hij bekendheid geniet als een gevreesd debattant vanwege zijn intellectuele rechtlijnigheid en zijn argumentatiekracht. In januari 2008 werd Vermeersch door een groep van honderd prominente Vlamingen uitgekozen tot de "meest invloedrijke intellectueel van Vlaanderen".[3] In 1989 werd een gelijkaardige enquête gehouden door het intussen verdwenen blad De Nieuwe Maand. Etienne Vermeersch strandde toen op de tweede plaats, na de filosoof Leo Apostel.[4].
Hij is ook één van de schrijvers van het in februari uitgekomen manifest van de Gravensteengroep. In dit manifest wordt een onafhankelijk Vlaanderen als één van de mogelijkheden gezien voor de toekomst, en wil men aantonen dat de Vlaamse zaak ook een linkse aangelegenheid kan zijn.
De Ogen van de Panda. Een milieufilosofisch essay, Brugge, Van de Wiele, 1988, 72 pp.
Legalisering van Abortus. Bedenkingen bij de discussies in de Senaatscommissie, Mededelingen van het Centrum voor Milieufilosofie en Bio-ethiek aan de RUG, 1989, 32 pp.."
Bio-ethiek. Een Inleiding, Universiteit Gent, Wetenschappelijke Nascholing, 19??, 32 pp.."
Van Antigone tot Dolly. Veertig jaar kritisch denken, Antwerpen, Hadewijch, 1997, 256 pp."
Als Editor:
met L. Cassiers: Erfelijkheid: genetische tests en maatschappij, Leuven, Garant, 2000, 141 pp.."
met L. Cassiers: Hérédité Tests génétiques et Société, Bruxelles, De Boeck, 2001, 137 pp.."
met L. Cassiers, Y. Englert, A. Van Orshoven, Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek. Adviezen 1996-2000, Leuven, Garant, 2001, 263 pp.."
Hierbij wil ik de gelegenheid te baat nemen om een kleine statement te maken betreffende sommige van de gepubliceerde artikelen hier op mijn blog. Op geen enkel moment wens ik een politieke overtuiging door te voeren via deze artikelen. Dit is niet omdat ik er geen heb maar omdat dit niet de bedoeling is van mijn blog. Mocht dit wel zo zijn zou ik mijn mening duidelijker naar voren laten komen. De bedoeling van dit blog is zoals reeds eerder gesteld (zie eerste artikel : Welkom aan alle bezoekers) om een debat aan te zwengelen over religie (in zijn ruimste betekenis). Tevens wil ik vragen indien er ernstige fouten of achterhaalde informatie op deze blog te ontdekken valt mij dit te laten geworden mits een mailtje of een reactie bij één van de artikelen. Ik ben niet altijd in de mogelijkheid om een grondige check uit te voeren van de bronnen waaruit ik mijn informatie haal. Ik zal dit ten zeerste appreciëren.
Actief anti-theïsme, daar is het de 'New Atheists' als Richard Dawkins en Sam Harris om te doen. Je kan er voor of tegen zijn, maar de verve waarmee ze hun standpunt verdedigen brengt serieus wat leven in de brouwerij.
De Nieuwe Atheïsten binden de strijd aan tegen het geloof. Eigenlijk spelen mensen als Dawkins zelf nochtans een Brit vooral in op de situatie in de Verenigde Staten. Creationisme, intelligent design en fundamentalistisch geloof staan behoorlijk ver af van onze levenswereld met de mogelijke uitzondering van mensen die De Standaard lezen. Maar het is deze activisten, want dat zijn ze, niet te doen om fundamentalisme maar om religie en geloof in het algemeen. Met de woorden van geneticus Jerry Coyne: het gaat om een strijd voor een rationalistisch wereldbeeld, en daarin hoort geen enkel geloof thuis, omdat zelfs de zachtere varianten steunen op, welja, geloof eerder dan rationele overredingskracht. Wetenschap wordt dus pal tegenover geloof geplaatst in deze visie. Leve de Verlichting want daarna zijn we soft geworden. Zoiets.
Fuck respect!
Hoewel geloof de meeste Vlamingen niet meer kan beroeren, is het onderwerp toch nooit volledig uit de geesten van mensen verdwenen. Zo zijn er hier in Vlaanderen behoorlijk weinig politici die graag toegeven dat ze ongelovig zijn. Bovendien gaat iedereen ermee akkoord dat religie al weet men amper nog wat dat is iets is waarvoor men respect moet opbrengen. Gebrek aan respect voor mensen kan je de nieuwe atheïsten niet verwijten. Gebrek aan respect voor religie daarentegen is hun handelsmerk. Het moet maar eens gedaan zijn, zegt Dawkins, met de uitzonderingspositie van religie. Over politieke overtuigingen, smaken en levensvoorkeuren wordt voortdurend getwist onder mensen, maar met geloof kan en mag volgens de etiquette niet gelachen worden, en dat is een absurde situatie. Zo keert hij slinks de rollen om: niet hij is een fundamentalistisch atheïst, maar zijn tegenstanders hebben een hypergevoeligheid ontwikkeld als er gepraat wordt over religie. Dawkins wil meer en actievere levensbeschouwelijke discussies. En daar valt weinig op aan te merken.
Om die levensbeschouwlijke discussie op gang te trekken kan men moeilijk anders dan te ressorteren tot een zeker populisme. Veel academici die hun leven aan de wetenschappelijke studie van religie wijten, stellen zich vragen bij die aanpak. Filosofen van Thomas Nagel tot Alvin Plantinga bekritiseren Dawkins bekendste werk The God Delusion omwille van de simplistische argumentatie tegen het bestaan van God. Maar een boek kan niet tegelijk geschreven worden voor een breed publiek en alle argumentatieve finessen behouden. Zijn critici verwachten vaak het onmogelijke, zoals wanneer Terry Eagleton hem bekritiseert met de retorische vraag Has he read Eriugena on subjectivity, Rahner on grace or Moltmann on hope? Welnee, maar hoeft dat dan?
De helderen
Deze poging tot populisme van vooraanstaande academici, gaat hen echter niet altijd even goed af. Zo probeert Daniel Dennett, samen met een hoop andere academici, mensen te winnen voor de Brights movement. De wat? De Brights movement probeert internationaal atheïsten te verenigen en ze een positieve naam te geven. Niet goddelozen, geuzen of afvalligen, maar Brights pientere geesten. Nu komt Dennett in de omgang weliswaar over als een grote lieve kerstman dus als iemand zon idee kan promoten, is hij het wel, maar Brights? Christopher Hitchens, journalist en ook een grote naam binnen het Nieuw Atheïsme, vindt het hele idee een cringe-making proposal. Ondertussen zijn er wel duizenden mensen ingeschreven op de website van de vereniging. Het kon slechter.
Arrogante initiatieven zoals de Brights movement, samen met de bikkelharde kritieken in het algemeen, doet sommigen zoals de fysicus Freeman Dyson vrezen dat de hele beweging wel eens contraproductief kan zijn en mensen richting geloof duwt en dus weg van de wetenschap. Dat lijkt een wel heel boude voorspelling, en Dawkins haalt dan ook graag aan hoeveel mailtjes hij krijgt van ontkerstende gelovigen. Het grote probleem, zegt hij, is dat veel mensen niet negatief staan tegenover wetenschap en zelfs niet tegenover atheïsme, maar gewoon hopeloos ongeïnformeerd zijn en niet kunnen vatten waarom iemand kan kiezen voor ongeloof. Het is in elk geval nog te vroeg om de beweging op zijn merites te beoordelen, maar ze geven alleszins stof tot nadenken. Niet alleen aan ons, comfortabel geseculariseerd als we zijn, maar ook aan gelovigen, die nu ook de andere kant van het verhaal horen.
Het is eens iets anders dan kardinaal Daneels die zich voor de elvendertigste keer ophemelt omwille van zijn rustige, onbaatzuchtige karakter. Stop ermee, Daneels, stop ermee.
Scott has received many awards from academic organisations. In 1999 she was awarded the Bruce Alberts Award by the American Society for Cell Biology. In 2001 she received the Geological Society of America's Public Service Award.[4] She received the 2002 Public Service Award from the National Science Board for "her promotion of public understanding of the importance of science, the scientific method, and science education and the role of evolution in science education".[5][6] In 2002 the American Institute of Biological Sciences awarded her the first Outstanding Service Award.[7] Scott also received the 2002 Margaret Nicholson Distinguished Service Award from the California Science Teachers Association.[8] The National Association of Biology Teachers gave her honorary membership in 2005[9] In 2006 she was awarded the Anthropology in the Media Award by the American Anthropological Association for "the successful communication of anthropology to the general public through the media".[10]. In 2007 Scott and Kenneth R. Miller were jointly awarded the Outstanding Educators Award by the Exploratorium Museum.[11]
In 1998 Scott received the American Humanist Association's Isaac Asimov Award in Science. In her acceptance speech she explained how a statement adopted by the National Association of Biology Teachers that evolution was "unsupervised" and "impersonal" was attacked by creationists such as Phillip E. Johnson, and the initial reaction of the NABT was not to bow to pressure from creationists to change it. However, Scott agreed with theologians Huston Smith and Alvin Plantinga that "unsupervised" and "impersonal" should be dropped from the statement as they made philosophical and theological claims beyond those science could claim to make based on its principle of methodological naturalism -- and the statement was altered.[27]
NCSE is religiously neutral and has members who hold a variety of faith-based beliefs or no beliefs at all.[28] Nevertheless, both Scott and the NCSE are criticized as being "atheistic" by creationist groups.[29] Scott jokes that she sometimes thinks her first name is "Atheist" for the frequency with which she is referred to as "Atheist Eugenie Scott" by creationists.
In 2006 Jon D. Miller, Scott and Shinji Okamoto had a brief article published in Science entitled "Public Acceptance of Evolution", an analysis of polling on the acceptance of evolution from the last 20 years in the United States and compare that to other countries.[30][31]Turkey had the lowest acceptance of evolution in the survey, with the United States having the next-lowest, though the authors saw a positive in the higher percentage of Americans who are unsure about evolution, and therefore "reachable" for evolution.[32]
Creationist David Berlinski describes Scott as a "small squirrel-like creature who is often sent out to defend Darwin".[34] However, Scott prefers to see herself as "Darwin's golden retriever". Scott says that her job "requires coping with science illiteracy in the American public".
In 2004, the National Center for Science Education was represented by Scott on Penn and Teller's Showtime television show Bullshit!, on the episode titled "Creationism", on which Dr. Scott offered philosophical views about the creationist and intelligent design movements. She noted "it would be unfair to tell students that there is a serious dispute going on among scientists whether evolution took place" because there is no such debate between scientists. She further noted that "a lot of the time the creationists... they'll search through scientific journals and try to pull out something they think demonstrates evolution doesn't work and there is a kind of interesting rationale behind it. Their theology is such that if one thing is wrong with the Bible you have to throw it all out so that's why Genesis has to be interpreted literally. They look at science the same way. If one little piece of the evolutionary puzzle doesn't fit the whole thing has to go." Scott then explained, "that's not the way science is done."
Dover trial participation
In 2005, Scott and other NCSE staff served as scientific and educational consultants for the plaintiffs in the Kitzmiller v. Dover Area School District case, which originated in Dover, PA. Judge John Jones ruled against teaching intelligent design or creationism in the public schools.
In 2005, Scott was named in a libel suit brought by intelligent design proponent Larry Caldwell of Quality Science Education for All which alleged she made false claims in an article published in California Wild, the magazine of the California Academy of Sciences.[50][51][52] Scott said that the points alleged to be false were minor details not material to the subject and conclusions of the article. Caldwell characterized them as a "false smear", a "campaign of disinformation", and showing a "pattern of making false claims and character attacks".[53][54] California Wild's editor, Scott, and the NCSE all published corrections of the errors and the suit was abandoned by Caldwell and according to Scott, she was never served with papers for the suit.[55]
^My Favorite Pseudoscience, Eugenie Scott, from Skeptical Odysseys: Personal Accounts by the World's Leading Paranormal Inquirers. Paul Kurtz, ed. Amherst (NY): Prometheus Books, 2001, p 245-56.
Vrijdenkerij (in België: vrijzinnigheid) of vrijdenken, is de opvatting dat men zich in zijn denken uitsluitend door wetenschap en logica en niet door autoriteitsgeloof of traditie moet laten leiden. Vrijdenkers keren zich daarbij sterk tegen elke vorm van dogma.
De term freethinker ontstond in Engeland kort voor 1700. Aanvankelijk werden er diegenen mee aangeduid die zich op het terrein van de godsdienst vrijer opstelden. Geleidelijk kreeg het begrip een radicalere inhoud en sinds de 19e eeuw zijn de meeste vrijdenkers atheïst.
Nederland
In Nederland ontstond in 1856 te Amsterdam een eerste vereniging van vrijdenkers: De Dageraad (sinds 1957De Vrije Gedachte (Vereniging tot bevordering van zelfstandig denken) geheten). Haar grootste bloeiperiode kende zij in de tijd tussen de twee wereldoorlogen. Een belangrijke vertegenwoordiger van het vrijdenken in Nederland was toen de filosoof Leo Polak (1880-1941).
Belangrijke figuren van het begin waren Johannes van Vloten (1818 - 1883) en Multatuli (1820 - 1887). Een band met de opkomende arbeidersbeweging werd gelegd via mensen als Domela Nieuwenhuis (1846 - 1919) en A.H. Gerhard (1858 - 1948). De vereniging stelt zich ten doel het bevorderen van het vrijdenken, dat wil zeggen een humanistisch-atheïstischelevenshouding die gebaseerd is op redelijk door de rede geleid leren kennen van de werkelijkheid en zedelijk handelen naar normen die onder meer voortkomen uit solidariteit met de medemens. Het orgaan van de vereniging heette sinds 1969 eveneens De Vrije Gedachte en sinds kort De Vrijdenker. In 1978 werd de naam van de vereniging veranderd in 'Vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte' .
België
In België, waar in plaats van vrijdenkerij vaker de term vrijzinnigheid wordt gebruikt, ontstond in 1854 de eerste organisatie van vrijzinnigen: 'L'Affranchissement' . In 1856 volgde de vereniging 'Les Solidaires' , in 1860'L'Association de la Démocratie militante Le Peuple' en in 1863'La Libre Pensée' . De belangrijkste figuren uit deze kringen van vrijzinnigen waren César de Paepe, Victor Arnould en Jan Pellering.
Div. auteurs: "Schendingen van de scheiding tussen kerk en staat", Uitg.: Stichting Uitgeverij De Vrije Gedachte, Rotterdam, 05-05-1998, ISBN 90 90 11 591-9
Jo Nabuurs: "Vrijdenkers in verzuild Nederland - DE DAGERAAD 1900-1940 - Een bronnenstudie" Uitg. Het Humanistisch Archief, Utrecht, 2003, ISBN 90-73742 05 6
Redactie B. Gasenbeek, J.C.H. Blom en J.W.M. Nabuurs: "God noch autoriteit - Geschiedenis van de Vrijdenkersbeweging in Nederland", Uitg. Boom, 2006. ISBN 90 8506 358 2
Vrijdenkerij (in België: vrijzinnigheid) of vrijdenken, is de opvatting dat men zich in zijn denken uitsluitend door wetenschap en logica en niet door autoriteitsgeloof of traditie moet laten leiden. Vrijdenkers keren zich daarbij sterk tegen elke vorm van dogma.
De term freethinker ontstond in Engeland kort voor 1700. Aanvankelijk werden er diegenen mee aangeduid die zich op het terrein van de godsdienst vrijer opstelden. Geleidelijk kreeg het begrip een radicalere inhoud en sinds de 19e eeuw zijn de meeste vrijdenkers atheïst.Nederland
In Nederland ontstond in 1856 te Amsterdam een eerste vereniging van vrijdenkers: De Dageraad (sinds 1957De Vrije Gedachte (Vereniging tot bevordering van zelfstandig denken) geheten). Haar grootste bloeiperiode kende zij in de tijd tussen de twee wereldoorlogen. Een belangrijke vertegenwoordiger van het vrijdenken in Nederland was toen de filosoof Leo Polak (1880-1941).
Belangrijke figuren van het begin waren Johannes van Vloten (1818 - 1883) en Multatuli (1820 - 1887). Een band met de opkomende arbeidersbeweging werd gelegd via mensen als Domela Nieuwenhuis (1846 - 1919) en A.H. Gerhard (1858 - 1948). De vereniging stelt zich ten doel het bevorderen van het vrijdenken, dat wil zeggen een humanistisch-atheïstischelevenshouding die gebaseerd is op redelijk door de rede geleid leren kennen van de werkelijkheid en zedelijk handelen naar normen die onder meer voortkomen uit solidariteit met de medemens. Het orgaan van de vereniging heette sinds 1969 eveneens De Vrije Gedachte en sinds kort De Vrijdenker. In 1978 werd de naam van de vereniging veranderd in 'Vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte' .
België
In België, waar in plaats van vrijdenkerij vaker de term vrijzinnigheid wordt gebruikt, ontstond in 1854 de eerste organisatie van vrijzinnigen: 'L'Affranchissement' . In 1856 volgde de vereniging 'Les Solidaires' , in 1860'L'Association de la Démocratie militante Le Peuple' en in 1863'La Libre Pensée' . De belangrijkste figuren uit deze kringen van vrijzinnigen waren César de Paepe, Victor Arnould en Jan Pellering.
Div. auteurs: "Schendingen van de scheiding tussen kerk en staat", Uitg.: Stichting Uitgeverij De Vrije Gedachte, Rotterdam, 05-05-1998, ISBN 90 90 11 591-9
Jo Nabuurs: "Vrijdenkers in verzuild Nederland - DE DAGERAAD 1900-1940 - Een bronnenstudie" Uitg. Het Humanistisch Archief, Utrecht, 2003, ISBN 90-73742 05 6
Redactie B. Gasenbeek, J.C.H. Blom en J.W.M. Nabuurs: "God noch autoriteit - Geschiedenis van de Vrijdenkersbeweging in Nederland", Uitg. Boom, 2006. ISBN 90 8506 358 2
Gentse prof krijgt 200.000 euro om evolutieleer te redden
Archieffoto Johan Braeckman.
De UGent geeft filosoof Johan Braeckman een budget van 200.000 euro om de evolutieleer in Vlaanderen te verdedigen. De professor moet de Vlamingen behoeden voor het creationisme en intelligent design.
Bijna een jaar geleden werd "The Atlas of Creation" door de creationistische lobby rondgestuurd naar Vlaamse universiteiten en scholen. Eind 2007 waarschuwden professoren van onder meer de VUB en de ULB tegen "de opmars van intelligent design" en eerder al toonde een studie, gepubliceerd in Science, aan dat ongeveer één op de vijf Vlamingen weinig of geen geloof hecht aan Darwins bevindingen.
"Aan Newton of Einstein twijfelt niemand," zegt Braeckman, "maar over de evolutietheorie, die nochtans een van de sterkste wetenschappelijke theorieën is die er bestaan, heerst wél onzekerheid."
Professor Braeckman weet al hoe hij zijn 200.000 euro zal besteden. "In eerste instantie willen we de problematiek in kaart brengen," zegt hij, "maar we willen ook met allerlei activiteiten een zo groot mogelijk publiek bereiken. Ik denk dan onder meer aan een website en lezingen." (belga/dm)
De evolutieleer zal opgenomen worden in de basisvorming van het beroepssecundair onderwijs (BSO), het kunstsecundair onderwijs (KSO) en het technisch secundair onderwijs (TSO). Op dit moment staat de evolutieleer enkel in de eindtermen van het algemeen secundair onderwijs (ASO). Dat heeft Vlaams minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (sp.a) vandaag geantwoord op een vraag van Open Vld-parlementslid Annick De Ridder.
Darwin versus God Het is niet de eerste keer dat in het Vlaams parlement gedebatteerd werd over Darwins evolutieleer versus het creationisme, de opvatting dat het universum en de mens hun ontstaan te danken hebben aan een bijzondere scheppingsdaad. Zo was er eerder bijvoorbeeld de discussie over het boek 'The Atlas of Creation' dat vorig jaar door de creationistische lobby werd rondgestuurd naar Vlaamse onderwijsinstellingen.
Belangrijk Parlementslid Annick De Ridder reageert tevreden. "Het is erg belangrijk dat de leerlingen van alle netten de evolutieleer leren kennen", aldus de volksvertegenwoordiger. "Op die manier kunnen we er voor zorgen dat de leer van het creationisme geen verdere opgang kent binnen de schoolmuren en de samenleving", aldus De Ridder. (belga/eb)
Toekomstige onderwijzers in België zijn terughoudend als het gaat om het doceren van de evolutietheorie van Darwin. Ze verkiezen, uit religieuze overwegingen, door te geven dat de oorsprong van het universum en van de mensheid door een hogere macht geleid zijn.
Vooral toekomstige onderwijzers biologie die moslim zijn en stagiairs afkomstig uit Marokko zouden in dat geval zitten. Bepaalde schooldirecties en de bevoegde ministers in het zuiden van België, Christian Dupont en Marie-Dominique Simonet, zijn bezorgd over de evolutie. Ze benadrukken de rol van inspecteurs om na te gaan of de onderwijsprogramma's gevolgd worden.
Er is 138.000 euro uitgetrokken voor een studie naar de omvang van het fenomeen is een zestigtal scholen. De ULB zal de studie uitvoeren. (belga/tdb)
Hierbij wil ik nog een dankwoord richten aan allen die mij regelmatig voorzien van interessante links. Vooral de link naar de artikels van De Morgen zijn treffend naar mijn mening. Dit toont aan dat een zekere alertheid wenselijk is en dit ten aanzien van het steeds sluimerende religieuze venijn dat immer paraat staat om zijn pedante voet tussen de deuropening van de redelijkheid te steken.
Miller has proudly voiced his support for what he calls "pro-science" candidates in politics. He has actively campaigned for school board and education candidates who support the teaching of evolution in Kansas and Ohio. In the science community, he has sought to elevate the understanding of scientists of the roots of the creationist movement, and to encourage the popularization of scientific concepts.
Miller has appeared in court as a witness, and on panels debating the teaching of intelligent design in schools. In 2002, the Ohio State Board of Education held a public debate between two scientists, including Miller, and two proponents of intelligent design.[1] He was a witness in Selman v. Cobb County, testing the legality of stickers calling evolution a "theory, not a fact" that were placed on the biology textbook Miller authored. In 2005, the judge ruled that the stickers violated the Establishment Clause of the First Amendment to the United States Constitution[2][3]. This decision was vacated on appeal on a technicality, and was remanded back to the lower court and was eventually settled out of court[4]. Miller was also the plaintiff's lead expert witness in the Kitzmiller v. Dover Area School District, challenging the school board's mandate to incorporate intelligent design into the curriculum. The judge in that case also ruled decisively in favor of the plaintiffs.
In 2006 the American Society for Cell Biology gave him a Public Service Award.[5] The American Association for the Advancement of Science (AAAS) also recognized Miller for his contribution to the public education of evolution in the United States. Miller also appeared at the 2006 Dwight H. Terry Lectureship at Yale, delivering a lecture entitled "Darwin, God, and Dover: What the Collapse of 'Intelligent Design' Means for Science and for Faith in America."
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Yoeri
Ik ben een man en woon in Oost-Vlaanderen (Belgie) en mijn beroep is On a need to know basis..
Ik ben geboren op 18/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen met het gezin, lezen, studeren (vooral natuurwetenschappen) vroeger ULM/DPM vliegen, heden is dit zeilen geworden.
Van sommige moderne wetenschappers klinken de woorden religieus, maar blijkt 
Toekomstige onderwijzers in België zijn terughoudend als het gaat om het doceren van de evolutietheorie van Darwin. Ze verkiezen, uit religieuze overwegingen, door te geven dat de oorsprong van het universum en van de mensheid door een hogere macht geleid zijn.
