Bas heeft mij zojuist blij gemaakt met een telefoontje vanaf de haven van Kaapstad! Hij ligt dus binnen. Altijd heerlijk om elkaars stem te kunnen horen. Deze keer hebben we 17 minuten gesproken, want het hoeft natuurlijk niet wéér financieel zo uit de klauwen te lopen, anders kan hij meteen bijtekenen.
Deze weersverwachting is niet zo goed. En dat is een understatement!
Nu maar hopen, dat de storm misgepeild wordt, want anders geeft de De Zhou de sleepdraad morgen niet over. Daarvoor moeten de golven toch wat meewerken. Nader informatie volgt.
Aangezien Bas niet al te vaak in een haven komt tijdens een reis, krijg ik maar zelden post. Gisteren was het echter wel zover: een kaartje uit Mauritius! De voorkant komt met gemak door de censuur.
Hier zijn de voorbereidingen voor het aankomend verlof in volle gang. Afspraak bij de kapper staat, het oud papier is weggebracht en het huisje krijgt een poetsbeurt. Handig als je je aan de planning kunt houden. Als puber had ik het inzicht, dat je dan meer voor elkaar kunt krijgen, nog niet. Gelukkig is het blijkbaar 'normaal puberaal gedrag' volgens het boek van Eveline Crone: het puberende brein. Over de ontwikkeling van de hersenen in de unieke periode van de adolescentie. Uitgeverij Bert Bakker, Paperback, 200 p. | ISBN: 9789035132696 | 17,95. Mijn conclusie: ben ik daar even net zo normaal als mijn dochter, maar met een totaal ander resultaat!
Leven in deze tijd in Europese gebieden, heeft zijn voordelen! Voor de meesten onder ons geldt: onderdak, je natje en je droogje, onderwijs, geen bijzondere vijanden, behoorlijke gezondheidszorg. Natuurlijk kan er hier en daar het nodige verbeterd worden, maar zo voor de vuist weg, hebben we weinig te klagen. 150 miljoen jaar geleden, was het beslist anders. Er leefden zulke indrukwekkende en gevaarlijke dieren, dat het alleen al gevaarlijk was om je in het water te begeven. Het bewijs is gevonden in Dorset U.K. in de vorm van een 150 miljoen jaar oude schedel van een gigantisch "sea monster", een zogenaamde pliosaurus.
Je zou er een nachtmerrie van krijgen. Dan denk ik voor het slapen gaan maar liever aan een konijntje of een schildpad ....
Mijn voormalige buurman vaart in de binnenvaart. Er is nogal wat verschil in beide takken van de transportsector. Natuurlijk zijn de hoofdregels hetzelfde: kom zo snel en veilig mogelijk van A naar B en verkeer van rechts (stuurboord) heeft voorrang. Het verschil zit in: -het aantal bemanningsleden: zeeslepers varen met 15 bemanningsleden en op de binnenvaart zit meestal een man of 4 à 5 en soms wel 6. (bedankt Sandra!) -Doordat er in de zeevaart meer tijd tussen de havens zit, is het daar (meestal) rustiger varen. In de havens heeft men het wel druk. -aflossingsmogelijkheden: in de zeescheepvaart is men afhankelijk van het arriveren in een haven, de binnenvaart kan op verschillende plaatsen de boot even langs de kant leggen. -vaartijden: in de zeescheepvaart is een normaal reis/verlofschema drie maanden aan boord/1,5 maanden thuis; de binnenvaart lost iedere week af of iedere twee weken en het verlof duurt even lang als de reis -De binnenvaart is beter betaald. -Communiceren met het thuisfront is wat gemakkelijker op de binnenvaart dan op de zeevaart, want een mobiele telefoon heeft bijna altijd bereik. -Volgens mij moet je in de binnenvaart intensiever varen/opletten. De kant is in ieder geval altijd in de buurt en om uit te wijken, is er minder plaats. Misschien zijn er nog wel meer verschillen... Nog een groot verschil: Schipper Ronny moet wel eens bukken om een brug onderdoor te gaan en Bas komt zelden bruggen tegen!
Ronny, bedankt voor de mooie foto! Heel veel succes op de duwboot Herkules IX! http://www.aquaron.tk/
Hoe het nu lijkt, zal Bas op 6 november aanstaaande al thuis kunnen komen! Spannend!!
Tjonge, dat wordt met een sneltrein hier door het huis heen! Er zijn altijd van die klussen die ik klaar wil hebben voordat hij thuis komt. Dan hoef ik daar niet achteraan in de eerste tijd van het verlof. Het is een tic van heel veel zeemansvrouwen en voor mij zorgt het voor een overgang van het leven 'alleen' naar het leven 'samen'.
Het doel van een onderzoek is, dat je ná het onderzoek meer weet dan ervóór. De discussie over zinnigheid van een bepaald onderzoek is soms zinloos. Als ik lees, welke onderzoeken gedaan worden, vraag ik me af of er geld voor uitgetrokken moet worden. Daarover zullen de meningen uiteenlopen. De conclusies die getrokken worden, zijn niet altijd zuiver. Vaak zit er een soort van reclame achter de -als feit- gebrachte uitkomst. Zo werd het onderstaande onderzoek uitgevoerd door een datingsite voor schuine schaatsers (eventueel in spé). Komt er wat positiefs uit, dan is het blijkbaar beter om het te doen. Enige manier van bewijsvoering is er niet bij, in het bedoelde onderzoek, want de mensen zijn niet op creatief gevoel getoetst vóórdat ze vreemdgingen. Ik kan me echter wel voorstellen, dat de conclusie van de creativiteitverhogende factor bij vreemdgaan gevoerd wordt, want je moet toch allemaal verzinnen èn onthouden op welke manier je je er weer uit hebt gered. Voor je gevoel, zul je dus wel creativer zijn.
De zeevaart heeft als eeuwenoud vooroordeel, dat trouweloosheid aan de orde van de dag is. Ik weet uit mijn 23 jarige ervaring als zeemansvrouw, dat de tijd hiervoor in de haven veel te beperkt is geworden. Een nieuw onderzoek waard: komt vreemdgaan meer voor bij walmensen dan bij zeemensen?
Gelezen op www.nu.nl Vreemdgaan stumuleert creativiteit Amsterdam Het leeuwendeel van de mensen dat vreemdgaat vindt dat hun buitenechtelijke activiteiten leiden tot een groter gevoel van creativiteit. Maar liefst 82 procent maakt notie van dit neveneffect. Dat is gebleken uit onderzoek van Second Love, een datingsite voor mensen met de behoefte om vreemd te gaan, onder 1200 leden. Driekwart van deze groep (70 procent) heeft ervaring met het rijden van de scheve schaats.
De populairste reden voor de ontrouw, is het willen uit proberen van (geheime) fantasieën. Een tweede reden is voor de mannen dat de seks in hun huidige relatie niet meer is wat het was, versus vrouwen die gebrek aan aandacht ervaren in hun huidige relatie.
Vandaag gaan we met onze groep Harderwijk-Zwolle van de Vereniging voor Maritiem Gezinskontakt de Noordoostpolder in. De polder viel officieel droog op 9 september 1942, dus middenin de Tweede Wereldoorlog. De polder werd al snel een toevluchtsoord voor onderduikers, omdat de arbeiders daar waren vrijgesteld van het verplichte werk voor de Duitsers (zogenaamde Arbeitseinsatz). De afkorting NOP (van NoordOostPolder) stond ook voor "Nederlands Onderduikers Paradijs". In totaal zouden er circa twintigduizend personen ondergedoken zijn geweest gedurende deze oorlogsjaren. Tot op de dag van vandaag zijn er nog twee wegen terug te vinden in de polder, die aan de onderduikers herinneren: de Onderduikersweg en het Onderduikerspad. Ik ben benieuwd of we ze zullen ontdekken!
Het is nu 23.03 uur en als u nu naar bed gaat, kunt u lang slapen! De klok wordt vannacht namelijk één uur teruggezet. Zo hebben we de zomertijd weer helemaal achter ons gelaten dit jaar. Een lange nacht noemt men aan boord een 'boeren nacht'. Geen idee waar dat vandaan komt, want volgens mij slaapt deze beroepsgroep niet lang. Als Bas van Singapore naar Kaapstad vaart, gaat hij door een stuk of 7 tijdzones. De tijd in een bepaalde tijdzone wordt aangegeven als het tijdverschil van de zone met GMT (Greenwich Mean Time). Het was voornamelijk de spoorwegmaatschappij, die belang had bij een uniforme tijd in een land. Pas in 1940 werd onze 'huidige' tijd ingevoerd door de Duitsers. Het is GMT+1. Wanneer de sleper een tijdzone passeert, wordt het uur verrekend tussen de wachten. Anders zou 1 wachtsman een heel uur langer moeten werken (van West naar Oost natuurlijk één uur korter) en dat is niet eerlijk. Ieder krijgt er dus 20 minuten bij of af. Ik heb het gevoel, dat hij dichterbij is naarmate de tijd meer gelijk gaat lopen met ons hier. Onzin natuurlijk, want Zuid-Afrika is nog steeds ver weg. In ieder geval gaat hij nu een uur verder weg van hier.
Tijdens de reparatie aan de boortoren, konden de zeeslepers in Mauritius naar binnen om brandstof in te slaan (=bunkeren). Ze losten elkaar af, want er moest telkens één schip in de buurt blijven van de toren voor het geval er calamiteiten waren. Dan kan het dus zijn, dat de één de ander fotografeert!
Als je bedenkt, dat de zeeslepers van de waterlijn tot aan de brug een hoogte hebben van een flat van 5 verdiepingen, dan kun je je de grootte van de sleep een beetje voorstellen.
Een virus is een vreemd ding. Het leeft niet. Men kan het het beste voorstellen als een ballonnetje, gevuld met erfelijk materiaal, gewapend met een harpoen die gelancheerd wordt als de tril-, en hechthaartjes beroerd worden. Als die penetratie goed verlopen is, kan het erfelijk materiaal zich in de gastheer begeven. Het kan zich vervolgens "voortplanten" en er is sprake van een virusinfectie. Het lichaam reageert daarop. Er ontstaat een echte minioorlog met als doelstelling, het virus te verslaan. Betreft het een influenzavirus, dan noemt men die strijd: griep. Hier thuis is het deze week oorlog. Het hele scala van kenmerken passeert de revue: Koorts, hoofdpijn, keelpijn, hoesten, niezen, spierpijn, zware verkoudheid en geen eetlust. Monique en ik zijn wel flink aan het opknappen, maar dit is natuurlijk niet de manier om de herfstvakantie te vieren. Gelukkig is Bas niet thuis, anders had ik helemaal gebaald van het tijdsverlies. Een nadeel is wel, dat er toch wel wat boodschappen gehaald moesten worden (zo was het brood voor de hondjes op) en dat is dan gewoon een werkje voor de zeemansvrouw.
(gelezen op www.defensie.nl ) Wateroverlast aan boord Hr. Ms. Tromp
22 oktober 2009, 14.09 uur
Aan boord van het fregat Hr. Ms. Tromp heeft gistermiddag een koppeling van een brandblusleiding het begeven. Hierdoor stroomde bluswater in de naastgelegen ruimtes. Door vakkundig optreden van de bemanning van het luchtverdedigings- en commandofregat was de situatie snel onder controle. Door de zware weersomstandigheden kon de waterkering het water niet tegenhouden, nadat de koppeling het begaf. Hierdoor kregen ook omliggende verblijven met overlast te kampen en ontstond er kortsluiting in 2 ruimtes.
Training
De bemanning van marineschepen traint met grote regelmaat brand- en averijbestrijding. Hierdoor kreeg de bemanning deze situatie snel onder controle. De schade bleef beperkt en de Hr. Ms. Tromp kon haar reis naar Nederland onverminderd voortzetten.
Noot van mij: morgen komt dit schip na een oefening voor de amerikaanse oostkust aan in Den Helder. Volgens mij hebben die mannen (vrouwen) gewoon schoon-schip willen maken zonder de emmers daarvoor te sjouwen! Het is in ieder geval wel efficiënt, hoewel die kortsluiting natuurlijk minder fijn was. Zonder gekheid: maar goed dat dit een waterkoppeling was. Bij de Waker leidde het springen van een brandstofkoppeling tot een hevige brand....
De slepers zijn sinds maandag weer vanuit Maurtitius op weg naar de Golf van Mexico met het boorplatform Ocean Courage. De reparaties van de toren zijn achter de rug en de vertraging is 14 dagen. Erg jammer, nu de olieprijs stijgt. Iedere dag die het langer duurt, kost handenvol geld. Dit platform heeft zelf ook een voortstuwing en om het tijdsverlies een stukje teniet te doen, heeft hij zijn motoren ook weer bijgezet. Vandaag gaan ze ten Zuiden van Madagascar langs. Het is een groot eiland, vroeger een Franse kolonie. De economie is er niet geweldig en er heeft afgelopen jaar een coup plaatsgehad. De natuur is echter voornamelijk ongerept en er leven unieke dieren, omdat het eiland zich onafhankelijk van het afrikaanse vasteland heeft ontwikkeld. Er schijnen soms wel wat vreemde gasten te verblijven....
Het weer is niet al te best. Dat worden dus weer een aantal nachtjes slecht slapen. Hoe het nu lijkt, komt de stoet begin november in de buurt van Kaapstad. Ik ben benieuwd, of Bas daar naar huis komt. We wachten het maar weer af.
Voordat ik op vakantie ga, probeer ik altijd zoveel mogelijk informatie over het gebied waar we heen gaan, te krijgen. Ik kies dan meestal minstens één uitje waar ik graag heen zou gaan. Eén van de uitjes die mijn tante en ik gedaan hebben, was het Juttersmuseum Flora. Het is een museum waar alles getoond wordt wat door de zee op het eiland is achtergelaten en waar de jutter de hand op heeft kunnen leggen. Het is ronduit overweldigend wat er allemaal te zien is. Van twee jaar plastic speelgoed tot 70 TV toestellen, van reddingsboei tot een helicopter. Een DVD laat zien hoe het leven van een strandjutter gaat. Welke voordelen en welke tegenslagen hij tegen komt. Zo spoelden er ooit 4000 blikken suiker en custardpoeder aan. Een week later volgden blikken melkpoeder. De blikken moesten snel op, want anders zou het zoute water ervoor zorgen, dat de inhoud bedierf. Het hele eiland heeft gesmuld van de vanillevla die van de inhoud gemaakt kon worden. Of een lading hout, waar hij niet aan mocht komen.
Door een overall van Svitzer, die bij de ingang hangt, raakten de jutter Jan Uitgeest, mijn tante en ik aan de praat. Wat kan deze man vertellen! Kort gezegd: een kleurrijke man! Wat een leuke dag hadden wij. Er komt nog steeds een glimlach op mijn gezicht, merk ik. Speciaal voor mijn tante en mij had hij het foldertje getekend met zijn naam. (zie fotootje linksboven) Voor de liefhebber: de foto linksboven is aanklikbaar. Er verschijnt dan een reclamefilmpje over het juttersmuseum Flora.
De meestbesproken bank op dit moment is de DSB-bank. De DSB-bank heeft haar bankvergunning gekregen in 2005 en heeft een aantal kredietverstrekkers onder haar beheer. Wie kent ze niet van de reclames: Becam, Frisia Financieringen, Lenen.nl en Postkrediet? In een tijdsbestek van anderhalve week maakte zij een vrije val van een bank met een goede solvabiliteit en liquiditeit (dat betekent, dat er voldoende eigendom is, om alle crediteuren te betalen en voldoende geld in kas is om aan de normale vraag te kunnen voldoen) naar een bank op het randje van faillissement! Het blijkt, dat er nogal wat mis is bij de bank. Zo nam Dhr. Scheringa, direkteur, teveel geld uit de kas voor privédoeleinden (o.a. de voetbalclub AZ, schaatsteam, kunst-museum) en werden mensen die het niet eens waren met zijn beleidsvoering, ontslagen. Op zich lijkt me dit geen spectaculair nieuws. Dat DNB als toezichthouder hier niet bovenop gesprongen is, lijkt me wel opmerkelijk. Het is duidelijk, dat er mensen financieel de mist in zijn gegaan bij het aangaan van te dure hypotheken en koopsompolissen. Ze hebben tè veel willen lenen en de bank gaf hun die mogelijkheid, maar tegen een hele hoge prijs. Waar ik mij hooglijk over verwonder, is het feit, dat de actie van één man (Dhr. P. Lakeman) het vertrouwen van spaarders in de bank volledig teniet heeft kunnen doen en dat dat niet strafbaar is. Tenslotte benadeelt hij spaarders die meer dan 100.000,- op de rekening hebben staan door het resultaat van zijn meningsuiting. Het geld van de mensen met een achtergesteld deposito is bij een faillissement ook weg. Natuurlijk loop je risico bij zo'n deposito, maar wat als je het al 4 jaar geleden (vóór alle ellende in de financiële sector) afgesloten had? Hield je er dan rekening mee dat een bank failliet zou kunnen gaan?
'Gelukkig' voor ons, staat ons spaargeld bij de DSB-bank en komt het lang niet boven de ton. 'Jammer', want dat zou ik ook wel fijn hebben gevonden, die ton....
Dalfsen is een rustig boerendorp in Overijssel. Het is er zo stil, dat menig jong mens verhuist naar drukkere oorden, met gevolg, dat de vergrijzing in het dorp steeds grotere vormen aanneemt. Zo is er geen bioscoop, geen theater of ander uitgaansmogelijkheid, geen middelbare school en ga zo maar door. We hebben wel een bibliotheek, maar die is maar heel sumier ingericht. Van de zeven Harry Potterboeken in het Engels, heeft de bieb er bijvoorbeeld maar drie. Helaas ook nog drie dezelfde: nummer1 Onze dochter is niet over het dorp te spreken en wil het liefst naar de stad verhuizen.
In België, wordt er vandaag, op zondag in de hoofdstad gekozen vóór of tégen de Lange Wapper. Dit betreft een lange brug die de ring rond Antwerpen zal voltooien. Het zou een gigantische vooruitgang zijn voor de doorstroom in de stad en door het uiterlijk van de brug, zou het ook nog een prachtig en prestigieus onderwerp zijn, waar de Belgen trots op kunnen zijn. Het achterland wordt beter ontsloten en de havengebieden zouden een opleving kunnen krijgen, waar de hele economie van op zou kunnen fleuren. Helaas is er een knelpunt waardoor er een 18 baans (!) snelweg zal ontstaan. De mensen die bij dit kruispunt wonen, zijn begrijpelijk bang voor overlast van de aanleg van de brug, het geluid van de wegen en het fijnstof dat vrijkomt bij uitlaten van auto's. De meningen zijn erg verdeeld: als je ver van het knooppunt afwoont, ben je voor, als je vlakbij het knooppunt woont, ben je waarschijnlijk tegen. De mensen die tegen stemmen, gaan meestal voor een alternatief, bijvoorbeeld een tunnel. Of het een objectief referendum is, is maar de vraag als er zoveel afhangt van de ligging van het woonhuis van de kiezer.
Ik heb op internet gezocht naar de naam Lange Wapper. Hollandse nieuwsgierigheid natuurlijk. De naam komt van een sprookje uit Antwerpen zelf. De Lange Wapper is een reus die de straten van de stad onveilig maakt! (In dit opzicht een beetje een ongelukkig gekozen naam, daar de brug de stad juist veiliger moet maken.) Waarom het wel een goed gekozen naam is: de grootte van de reus maakt het voor hem gemakkelijk zich snel van de ene plek naar de andere te verplaatsen en dat is voor de brug natuurlijk ook zo. De omstreden Lange Wapper als maquette
