De leerlingen die in de Muziekacademie van Oudenaarde zangles volgen bij Marielle Creemers staan nu donderdag op het podium van "De Woeker". Om 20u begint een concert van solisten en het vocaal ensemble, met pianobegeleiding. Na het concert kan iedereen genieten van een receptie. Zelf zal ik "Milord" van Edith Piaf brengen en mijn gezongen gedicht "Voyeur". Van harte welkom!
Plaats: Woeker 3, 9700 Oudenaarde
Datum: 15 december, 20u
Categorie:N. nieuws/columns
05-12-2011
De enige echte
Wellicht is dit de laatste keer dat jij je schoen zet bij de haard. Je hebt wel door dat zo'n meneer die uit een auto stapt, het paard
op stal laat, mijter, witte baard, een gouden staf en wat nog meer in zijn verkleedkoffer bewaart, dat die omwille van de sfeer
de grote vriend van ieder kind wil imiteren. Elke klaas en elke schoensmeerzwarte piet
die men in warenhuizen ziet, is vals, dat weet de domste dwaas! Vannácht komt pas de échte Sint!
Wat lopen er elk jaar toch formidabel knappe pieten rond...
Categorie:B. sonnetten
08-11-2011
Mini-loempiaatjes en dwangbuizen
Ik ben niet van de dikste, eufemistisch uitgedrukt. Niet dat
ze mij zomaar door een sleutelgat zouden kunnen trekken (zoals mijn lieve moeder
zaliger placht te zeggen), maar er steekt liefst geen krachtige wind op als ik
mijn wasgoed aan de draad hang. Ik was nooit een zwaargewicht en waar de meeste
vrouwen na een zwangerschap een paar kilo's extra meezeulen, was het bij mij net
het omgekeerde. Gelukkig ben ik na twee kinderen gestopt! Ook mijn bolle wangetjes verdwenen samen met het bolle buikje. Pas op, je hoort mij niet
klagen. Ik eet wat ik wil, zoveel als ik op kan, een luxe, quoi!
Onlangs hoorde ik twee collega's praten over revolutionaire
lingerie die alle vetrolletjes zou doen "verdwijnen". Goedele Liekens
zou in een TV-programma bekend hebben dat zij het ook droeg, ter demonstratie
haar jurkje omhoog schortend. Waar dat vet dan wel naartoe ging, vroegen die
collega's zich af. Het zou me worst wezen (lekker, met appelmoes en frietjes én
een grote schep mayonaise). Toen ik enkele dagen later in een pashokje het door
mij fel begeerde nauwsluitende jurkje over mijn hoofd had getrokken en mijn
spiegelbeeld een kritische blik toewierp, kon ik er echter niet naast kijken:
er waren kwabbetjes te zien! Van die kleintjes. Van die mini-loempiaatjes. De dochter werd inderhaast geïnterpelleerd. Ja, zij zag ze ook. Maar ze vielen toch
écht niet op. Volgens haar. Nu ben ik het volstrekt eens met het protest tegen
anorectische fotomodellen en tegen het ongebreidelde fotoshoppen dat van elke
levende vrouw een barbiepop maakt, maar als je zelf de pop bent, wil je er
liefst wat ordentelijk uitzien in je barbiejurkje. Wat zou er ongezond of
nadelig kunnen zijn aan het dragen van de moderne versie van het corset?
Dus kocht ik het kleedje en ging op zoek naar wat, zoals
internet mij leerde, "shapewear" heet. Zoveel merken, zoveel modellen,
zoveel winkels. Ik stapte er een binnen en een vriendelijke juffrouw begeleidde
mij naar het rekje met het onaantrekkelijke-maar-o-zo-efficiënte ondergoed. Ik
bekeek de diverse modellen en koos een slip uit die tot onder je oksels kwam, mét pijpjes om de kwabbetjes zover mogelijk naar beneden af te leiden. Zelfverzekerd nam ik een small van het haakje.
"Het zijn wel ultrakleine maatjes," kreeg ik als advies. De juffrouw haalde de
short uit het zakje en spreidde hem voor me open. Voor zover je van
openspreiden kon spreken: het ding was nauwelijks 15 cm breed! Okee, het was
elastisch, maar het gaf zich niet zomaar gewonnen toen ik er mijn armen
doorstak om het open te rekken. Voor de zekerheid dus ook een medium mee in het
pashokje. Ik wurmde me in de mediumshort, die ik optrok tot aan mijn boezem. Tot mijn verbazing zat die
dwangbuis niet oncomfortabel. Wat zag ik er strak uit! Alle loempiaatjes
gladgestreken. Overal een egaal laagje crème au beurre. Ik liet mijn handen
over mijn middel, buik en heupen glijden... Ik zag er natuurlijk niet uit, met
zo'n ultramegamaxislip. Maar niemand die ze zou zien, onder mijn jurkje.
Waarom is een mens nooit onmiddellijk tevreden? Waarom moet men altijd controleren of iets anders niet nóg beter is? Waarom probeerde
ik of ik me niet tóch in een small kon proppen? Toen ik mijn ene been
erin had geperst en ik het tweede tegenstribbelende pijpje met ál mijn kracht wou
optrekken, schoot er een pijnscheut in mijn rechterschouder die elke volgende
poging onmogelijk maakte. "Gaat het?" vroeg de juffrouw meelevend. Neen, het ging absoluut niet. Die small was enkel geschikt om
te vullen met gehakt, bereid met fijne kruiden, beschuiten en een eitje, en in
de oven langzaam te garen.
Hoe dan ook, ik zal er prachtig uitzien op het personeelsfeest, in mijn
auberginekleurige jurk. Dankzij mijn figuurcorrigerende short, maat medium, zal ik glad als een paling-in-roomsaus door de zaal glibberen. Wel
vervelend dat ik momenteel op stuntelige manier de wagen in achteruit of in
vijfde versnelling moet zetten met mijn linkerarm en dat zelfs een boterham snijden een beetje pijnlijk is. Hopelijk zijn er hapklare brokjes op het feest.
De griespardot staat wat te grroemen temidden van een protterveld, bezaaid met viezeschetenbloemen: hij heeft ze allemaal geteld.
Ik pluk er vijf om vuur te stoken, dan knalt het -grroem- in mijn fornuis, en acht om -grroem- kaduuf te koken, dan ruikt het lekker bij mij thuis.
Nog tien voor -grroem- mijn jaarlijks bad en twaalf gestrikt met stinkend smik: een -grroem- boeket voor griespardat, die houdt van schoonheid... net als ik!
De gezongen versie kunt u beluisteren op http://gorgelrijmen.punt.nl/, waar ook de mooie tekening van Jaap van den Born te bekijken is.
Categorie:D. gorgelrijmen
29-07-2011
een hele tour
ik lig niet langer languit op de bank
te staren naar de beelden van een ronde
mijn lijdensweg is nu voorbij, goddank
Parijs! ... ik heb mijn benen weer gevonden
Daan de Ligt
gedaan met rillen in de kille regen
ik reisde naar de zon, maar was abuis
mijn lijdensweg is nu voorbij, een zegen
Parijs! ... nog drie uur rijden en weer thuis
Vera De Brauwer
en zo heeft iedereen zijn reden om van Parijs te houden...
De nieuwste telg in mijn reeks gorgelrijmen : de zabberslak!
Voor de gezongen versie gaat u naar http://gorgelrijmen.punt.nl/ waar ook de prachtige tekening van Jaap van den Born te bekijken is.
Wie zabbert in de schele nacht
en heeft dan twee keer bezemkracht
waardoor ze vaak al nokkels brak?
Het is de zabberslak.
Wie zoeft er fluks het maanlicht door
met een reflector op haar oor
en knipperfrikkels op haar dak?
Het is de zabberslak.
Als 's ochtends vroeg de zon verschijnt,
wie is de eerste die verdwijnt,
nog één keer zabbert, zij het zwak?
Het is de zabberslak!
Categorie:D. gorgelrijmen
28-06-2011
Vlaanderen Feest !
Op uitnodiging van de werkgroep "Vlaanderen Feest" van de cultuurraad van Ronse zal ik op zaterdag 9 juli twee maal een kwartier gedichten voordragen en zingen. Gezien het thema zullen het opgewekte Vlaamsgetinte gedichten zijn. Er is begeleiding van de gitaren van de muziekacademie. Als afsluiting is er een optreden van Kieviev (jazz en kleinkunst).
Plaats: binnenplein van het MUST (museum voor textiel), Bruulpark (ingang in Sint-Pietersnieuwstraat of Priesterstraat), Ronse
Datum: zaterdag 9 juli, 16u30.
Iedereen is van harte welkom. Om zeker te zijn van een plaatsje kunt u best reserveren bij de cultuurdienst op 055/23.28.01 of mailen naar cultuur@ronse.be.
de lage zon schildert een zebrapad in onze diepe, lege
tuin de buren leveren boomzwarte verf wij een grasgroene straat daar
waar het kippenhok niet staat komen er al paaltjes uit de grond met grijs
kippengaas errond
zal ik oversteken? gaan kijken waar ik later eieren
zal rapen stront van legstokken schrapen
ach, stel je voor dat het
noodlot de trein die ginder verder rijdt vandaag plots van de sporen
scheidt zoals een dooier van het wit dan tokken hier bij voorbaat zulke
intrieste weeskipjes
Voor de liefhebbers van Vlaamse dialecten zong ik het ook eens
in het dialect van mijn jeugd. Dit is de streektaal van de regio ten noorden van
Gent (Oostakker, Zaffelare, Lochristi...), niet te verwarren met het Gents, wat
totaal andere klanken kent.
Categorie:A. in vrije vorm
02-06-2011
de waslijn van perfectie
krachteloos zinkt mijn hoofd
in schouders afgesloofd
voor alledaagse zorgen
vlekjes op mijn ziel
ik heb ze nooit gedoogd
maar op de waslijn van perfectie
wordt niet rimpelloos gedroogd
de druk van het geluk
alles dik voor mekaar
is bij momenten even zwaar
als die van de ontbering
Categorie:A. in vrije vorm
23-05-2011
Zwibbelzogje
Klein zwibbelzogje wil naar huis, ze houdt niet van logeren. Ze trippelt weg, stil als een muis, om nooit terug te keren.
De troedeltjes in oma's kast zijn oud, compleet versleten. Wie troedelt er nog met een flast? Ze zou het echt niet weten.
Ze lust geen stroep, ook niet geprakt, geen scheve schoffeloren. Wat oma in de troggel kwakt, het kan haar niet bekoren.
Maar dan denkt zwibbelzogje weer aan oma's lieve zwotsen en weggaan wil ze dus niet meer, ach wat... je kan steeds kotsen!
Om de tekening van Jaap van den Born te bekijken klikt u op de bijlage. De gezongen versie is te beluisteren op http://gorgelrijmen.punt.nl/
Als het rumoer mij tegenstaat, de beelden dansen voor mijn ogen, de bloementuin naar best vermogen geen plekje aarde open laat,
maar mij te druk lijkt, overvol, dan keer ik naar het monotone, zie ik in kleurloosheid het schone, vat sympathie op voor de mol.
Ik doe als hij en ga mijn gang door 't bovengronds geloop te staken. De grootste plannen moet men maken ónder de grond: dáár blijft men lang...
Categorie:C. gedichten op rijm
05-05-2011
...
Zoekt hij
de doorslag van mijn ziel,
die hij in bevreemding leest?
de kanten zakdoek die het bloeden stelpt?
wat zoekt hij hier?
hij, wiens neus al tijden bloedt
ik vrees dat hij niets vindt wat helpt
hier is alleen het valse dier
dat klauwt naar wie het voedt
Categorie:A. in vrije vorm
04-05-2011
Verdwenen passagiers
In Nederland vindt elk jaar op vier mei de nationale dodenherdenking plaats. Mijn dichtvriend Daan de Ligt schreef naar aanleiding hiervan het mooie gedicht "Verdwenen passagiers", dat ik van een melodie voorzag.
Ik ben geboren in 1964 en studeerde af als licentiate Romaanse Filologie aan de Universiteit Gent. Mijn hobby's zijn vooral lezen, wandelen en het schrijven van gedichten. Omdat ik zelf liefst toegankelijke gedichten lees waarin ik de gedachten of gevoelens kan herkennen, probeer ik ook in die trant te schrijven. Soms schrijf ik in vaste vorm (vooral sonnetten), soms in vrije vorm. Liefst van al laat een gedicht mij achter in de overtuiging dat het op geen enkele andere manier kon geschreven worden.
