Vandaag is het mijn eerste werkdag op de boerderij, alhoewel ze vinden dat ik niet moet werken dat ik al veel doe voor hen, vind ik het nodig en nuttig dat ik dit doe, het is goed voor de moraal om tijd met hen door te brengen, hen ook op die manier te steunen.

 Edmond komt me met de auto ophalen aan de hoek van de straat, de kleinere wegen naar de huizen zijn niet geasfalteerd en liggen er soms erbarmelijk bij met nogal wat putten dus moet je met de auto goed opletten om geen schade te hebben, vandaar dat ik dit kleine stukje te voet doe.

Voor we naar de boerderij gaan moeten er nog wat boodschappen gedaan worden.

Eerst benzine tanken op de plaatselijke manier, een stalletje met flessen benzine, via een trechter worden ze in de tank gegoten. De prijs is heel sterk gedaald op dit moment, de prijs is normaal rond de 500 FCFA (0,76€) toen ik hier in 2019 was, was er een tijdje een schaarste en waren de prijzen gestegen tot 800 FCFA (= 1,22€), nu is de prijs terug gedaald en kost het slechts 375 FCFA (0,57€). De reden dat de prijzen zo variëren is omdat dit “clandestiene” doch gedoogde benzine is die uit Nigeria komt. Er zijn ook echte benzine pompen zoals bij ons maar dit is veel duurder dus is er bijna niemand die daar tankt.

Daarna naar de “dierenwinkel”, we kopen brillen voor de kippen en wat medicijnen. En ik, ik doe wat ik graag doe, rondkijken in de winkel en foto’s nemen, uiteraard nadat ik dit eerst vroeg, voor mij is het belangrijk en een vorm van beleefdheid, als je het vraagt wordt dat nooit geweigerd, als je zomaar foto’s neemt hebben ze het niet zo graag. Het valt me op dat de meeste van de producten uit Europa komen en meer bepaald uit Frankrijk, België en Nederland, tja als ik op een zak hondeneten teksten in het Nederlands zie valt me dat wel op.

Wanneer we terug willen vertrekken wil de auto niet starten, vreemd hoe komt dit, motorkap openen en eens nakijken, wat wrikken aan de batterij want meestal is dit het probleem volgens Edmond, niets helpt , de motor geeft geen kik, dus bellen we iemand op en wachten maar.

Na een 10 tal minuten en nogmaals wat wrikken aan zaken lukt het toch. Volgens Edmond is het waarschijnlijk de alternator die niet goed werk waardoor de batterij plat is, maar volgens mij klopt dit niet. Als de alternator niet werkt en de batterij is plat kan het niet dat het na 10 minuten wel terug werkt, batterij kan niet opladen met lucht, het lijkt me eerder een slecht contact ergens. We stoppen bij een mecanicien om het te laten nazien, hij bevestigt mijn vermoeden er is een slecht contact en de kabel wordt met wat plakband hersteld, op zijn Afrikaans.

Uiteindelijk arriveren  we op de boerderij, Eric en Judicaël komen me met een brede glimlach dag zeggen en het werken kan beginnen ik vlieg er direct in.

Eerste taak is de eieren verzamelen, dat kan ik al goed, heb dit al eerder gedaan.

De kippen hebben wat last van insecten en moeten hiervoor behandeld worden, ze tonen me dat je ze hier en daar nog kan zien maar ik zie het niet direct zij hebben er oog voor, het is blijkbaar niet makkelijk te zien, het medicijn wordt in water opgelost en dient op de kippen verneveld te worden. We drijven de helft van de kippen in een hoek en bakenen deze zone af met een doek gemaakt van oude zakken, niets wordt hier weggegooid alles is bruikbaar voor iets, perfecte vorm van recyclage.

%%%FOTOT5%%%

De jongens maken de sproeier klaar vullen die met de juiste dosis medicijn en water, ze zijn al goed geroutineerd, waarna Edmond de verneveling doet, ook op de manden waar de eieren in gelegd worden.

Nu de kippen opgehokt zitten gaan we ook nog wat brillen plaatsen. De bril zorgt ervoor dat de kippen de eieren niet kapot kunnen prikken en ook dat ze niet naar elkaar kunnen happen. Een ruime tijd geleden kregen ze al een bril maar ondertussen zijn er al wat brillen verloren, dus zoeken we de kippen uit die er geen meer hebben en één voor één krijgen ze hun bril opgezet. Ik moet de kippen vastnemen met hun vlerken in één hand en met mijn andere hand hou ik de poten vast, met een tang wordt de bril opgezet, dit moet nauwgezet en juist gebeuren zodat ze nog goed kunnen zien en dat de bril op de juiste plaats in de “neusgaten” zit om de ademhaling niet te belemmeren.

Daarna drijven we de rest van de kippen samen en herhalen we de behandeling bij hen.

Voila eerste werk is gedaan, tijd voor het volgende. Op de vloer ligt houtschaafsel dit moet regelmatig vervangen worden daar de uitwerpselen erin terecht komen. De jongens beginnen dit op te scheppen en in zakken te doen, dit is e perfecte mest voor in de moestuin, we produceren dus onze eigen mest. Edmond en ik gaan naar een schrijnwerker om nog een aantal zakken nieuw schaafsel ophalen om in het kippenhok op de vloer te leggen.

Oeps wanneer we willen vertrekken start de motor terug niet, probleem dus nog niet opgelost, even wrikken aan de batterij en het lukt opnieuw. Later komt de mecanicien nog langs op de boerderij , blijkt dat de batterij ook niet heel vast stond waardoor er een slecht contact is, hopelijk is  het nu opgelost.

Terug op de boerderij is het tijd om wat administratie te doen, het is belangrijk dat dit goed gebeurt, ik wil dat we van elk gewas een nauwgezet rapport en berekening maken, zo zien we welk gewas het meest opbrengt per vierkant meter, en kunnen we de jongeren ook beter opleiden. Het is belangrijk dat alles bijgehouden wordt. We starten met het tellen van de plantjes die uitgekomen zijn, er zijn ook wat plaatsen waar de zaadjes niet gekiemd zijn, later op de dag gaan we deze her zaaien.

Eerst wat computerwerk, daar het belangrijk is dat de administratie nauwgezet en goed uitgevoerd wordt hebben we een 2^e hands laptop aangeschaft, alles in schriftjes noteren is omslachtig en heb ik gemerkt dat er dan niet snel van komt.

Samen starten we de fiches van de verschillende gewassen, wanneer gezaaid, hoeveel zaadjes, welke plantafstand, welk ras van zaad, …. Ja ik weet het ik ben nogal veeleisend maar ze beginnen nu wel de belangrijkheid van deze zaken in te zien, als we voldoende winst willen maken om de jongeren alle nodige voorzieningen te kunnen geven en misschien nog een paar extra jongeren kunnen opvangen,  moeten we heel bewust en professioneel de boerderij runnen, aanmodderen is geen optie. Van thuis uit weet ik er wel iets van, ik ben zelf opgegroeid op een tuinbouwbedrijf.

Het is ook mijn taak om hen vlot te leren werken met de computer, ik hou er niet van om alles zelf op te tellen, dus gaan we veel excell fiches maken zodat we veel kunnen automatiseren de administratie geen sleur wordt maar plezant is om te doen. Ik merk dat Edmond enthousiast is als hij ziet hoe vlot en snel dit gaat.

Na anderhalf uurtje werken aan de computer nemen we wat pauze voor we aan de volgende taak beginnen.

Om 16 uur is het tijd om de planten water te geven, we hebben een lange tuinslang en dit maakt het toch al wat makkelijk om te doen, alles met de gieter is hard labeur en neemt veel tijd in beslag.

Edmond geeft de augurken water en ik zal in de lege plantvakken, waar het zaadje niet uitgekomen is, een nieuw planten. Terzelfder tijd verwijder ik ook het onkruid. Na een tijdje komen de jongens helpen met het watergeven aan de komkommers, ze zijn klaar met het vervangen van het schaafsel in het kippenhok. Ze vinden het aangenaam om samen met mij in de tuin te werken, ze zeggen dat ik al veel te veel gewerkt heb vandaag.

Als het donker begint te worden, iets voor 19 uur vinden we dat we genoeg gewerkt hebben en is het tijd om terug naar huis te gaan. We spreken af dat ik volgende week woensdag en donderdag kom helpen, ik zal er ook overnachten in mijn tentje, de jongens kijken er al naar uit om dan ’s avonds ook wat samen te lezen en een spelletje uno te spelen (nog één van de zaken die ik meegebracht heb dankzij wat steun), het moet niet enkel werken en leren zijn, ontspanning is ook nodig.

Thuis neem ik een verkwikkende afrikaanse douche, dit wil zeggen een emmerdouche, er zit weinig druk op het water waardoor er heel weinig water uit de sproeier komt, een bassin met water en een klein emmertje is praktischer, ik pas mij aan de Afrikaanse gebruiken aan. Als ik uit de douche kom merk ik dat de kippen inderdaad wel degelijk  insecten hadden, mijn benen, die al behoorlijk wat muggenbeten hadden, zitten nu nog extra vol met beten – rode bultjes, tis geen zicht, op een halve kuit tel ik al meer dan 25 beten dus stop ik maar met tellen, typisch voor mij, ik ben heel gevoelig voor beten van allerlei insecten. Dat is het enige nadeel aan Afrika, met wat  verzachtende crème verlicht ik de jeuk, het zal wel passeren, er zijn ergere dingen dan dit.

12-02-2021, 00:00 geschreven door Veerle Devlieghere  

Wanneer ik deze blogpagina schrijf is het zondag 14 februari en ben ik op de toeristische site op het meer, ik doe dit aan mijn bureau in open lucht met super uitzicht … een zalige plek om te vertoeven, frisse lucht, een briesje die voor een aangename verkoeling zorgt, een blikje bier bij de hand … kortom de ideale werk -en relaxplek.

Dinsdag tot donderdag hebben we gewerkt voor de toeristische site, lijst maken van de nog uit te voeren essentiële werken, offertes gevraagd, berekeningen gemaakt, praktische zaken geregeld, ik amuseer me goed met dit soort werk.

In België heb ik nog in de wegenbouw gewerkt als projectleider, ontwerper, toezichter der werken, dus ik denk te mogen zeggen dat ik er iets over weet. Maar werken uitvoering in Afrika kan je absoluut niet vergelijken met werken uitvoeren in Europa, ook daar heb ik al een heel klein beetje ervaring in, wie mijn vorige blogs en avonturen gevolgd heeft weet dat ik in 2018, toen ik daar 2 maand vrijwilligerswerk deed in een kleuterschool in Ghana , de bouw van toiletten voor de school “geleid” heb, een speciale ervaring die me veel geleerd heeft, deze ervaring komt nu ook goed van pas.

Planningen bestaan niet echt in Afrika, hier leeft men van dag op dag van uur op uur, als men plots zin heeft om iets te bezoeken dan nemen ze de telefoon om dit te regelen ongeacht de dag of het uur, maandagavond laat belt een klant dat hij morgen, dinsdag een bezoek wil brengen aan Ganvié, klant is koning dus wordt dit geregeld. Als gids moet je dag en nacht beschikbaar zijn, zeker in tijden dat er geen buitenlandse toeristen zijn. Een Chinees die hier werkt wil even wat ontspannen. Ik heb hier wat privileges, logeren bij een gids heeft zo zijn voordelen, en mag mee met hen.

De moerassen die leiden naar het meer komen tot aan het huis waar ik logeer, dus rechtstreeks van mijn thuis voor een paar maand wordt er met de prauw – kano vertrokken naar Ganvié een 8km verder.

Later vertel ik wel een keer iets meer over Ganvié, of je kan daar meer over vernemen als je mijn blog van 2019 leest (bloggen.be/veerle_benin) want ik ben er al eens geweest, maar een 2^e bezoekje sla ik zeker niet af.

Voor de Chinese klant is het belangrijk dat iedereen zijn mondmasker draagt dus doen we dit, ik ga bescheiden achteraan zitten nabij de schipper en geniet met volle teugen van de boottocht op het meer.

Na de ontspannende boottocht op het meer wil de klant ook nog iets eten onze site, ideaal om er dan ook nog wat te werken.

Er moeten nog een paar belangrijke zaken uitgevoerd worden, het bouwen van een aantal wandelbruggen doorheen de site zodat de grote bar verbonden is met de rest van de site, ook één bungalow en een paar eilandjes hebben nog een toegang nodig, momenteel gebeurt dit allemaal met de prauw maar dat is niet zo praktisch en is omslachtig om het eten van de keuken met de prauw naar de bar te brengen. Daar we deze bruggen gaan bouwen moet er ook nog een omlegging van het toegangskanaal naar het meer gemaakt worden zodat er ook vanuit de site boottochten naar Ganvié en op het meer georganiseerd kunnen worden.

Ook nog wat loodgieterij en elektriciteitswerken staan op de planning, de elektriciteit willen we voor de volle 100% uitvoeren met zonnepanelen, zon is hier in overvloed en gratis het zou dom zijn om dit niet te benutten, des te meer daar we de site natuurlijk en ecologisch willen maken. In tegenstelling tot bij ons maken ze hier gebruik van batterijen en kunnen de zonnepanelen volledig autonoom werken.

Het water op de site is via een boorput op behoorlijke diepte, het is zuiver water en drinkbaar (toch voor locals, ik waag mij daar nu en dan ook wel aan als bijna halve Béninoise). De watertank moet bijgevuld worden en ik zie ze met een generator sleuren, die in de prauw zetten, naar het “château d’eau” gaan en zo de tank bijvullen.

Observeren is één van mijn favoriete bezigheden en dat levert wat ideeën op, het vullen van de tank moet anders en makkelijker, aansluiten op de zonnepanelen is de boodschap. Dit kan perfect want op onze boerderij doen we dit ook met zonnepanelen en het werkt prima, in het voorbije jaar hebben we de generator nog nooit nodig gehad. Ik moet er wel bij vertellen dat ik in het begin wel moeite moest doen om ze van mijn ideeën te overtuigen, maar ondertussen weten ze wel dat ik toch wat notie van deze zaken heb.

Voor de boerderij had ik gezegd ik wil ook een 2^e offerte voor de waterinstallatie want dit kost toch wel behoorlijk, trots melden ze me dat ze een veel goedkopere offerte hadden, deze keer niet op zonnepanelen maar via een generator, de meesten doen dit zo omdat het veel goedkoper is. Het enige probleem is dat ze enkel de offerte vergelijken en niet de kost voor het verbruik meerekenen, “och dit is echt niet veel hoor” is het antwoord hierop, maar ik volhard en wil harde cijfers, ik wil weten hoeveel liter benzine we zullen nodig hebben per week.  Ik maak een berekening en kom tot de conclusie dat we na 1,5 jaar de zonnepanelen inclusief de generator als backup terugverdiend hebben.

Dit is hier een beetje het probleem, men leeft van dag tot dag en de meesten maken geen berekeningen naar de toekomst toe, die ertoe leiden dat men niet de juiste beslissingen neemt, toch niet op lange termijn. Uiteraard moet je wel het nodige geld hebben voor deze investering. Dergelijke zaken wil ik hier op de boerderij ook bijbrengen, aantonen via berekeningen hoe men de zaken kan economiseren.

Tussen het werken door ook wat relaxen in de bar met view.

De volgende dagen zien we de schrijnwerker die de bruggen zal bouwen, discussiëren over de prijs, timing en dergelijke. Wat me aangenaam verrast is dat ze staan te springen om te beginnen, wanneer je hen belt laten ze alles vallen en komen direct, maken ter plaatse berekeningen en offertes, alles uit het hoofd, of dit dan volledig zal kloppen blijft natuurlijk wel de vraag.

Ook de loodgieter en elektricien komen langs en we leggen hen uit wat we nodig hebben, brainstormen over de juiste plaats voor de lavabo, waar gaan we welke lampen hangen … Er komt heel veel bij kijken.

De tuinman die een nieuw kanaal zal maken komt ook langs en hij zal donderdag al beginnen, sneller dan dit kan niet.  En effectief donderdag is hij al bezig en het gaat goed vooruit, maar wat een werk doen ze, letterlijk op mankracht wordt het kanaal uitgegraven, of neen uitgeschept, met de handen en met een mandje wordt de modder uitgeschept. Echt wel zwaar werk maar het is duidelijk dat ze dit gewoon zijn, het gaat vooruit, ik heb veel respect voor wat ze doen.

Telkens ik op de site kom zie ik veranderingen, leuk om te zien.

Met al het werk dat we hier uitvoeren, het voelt niet echt als werk gezien de paradijselijke locatie is het ook genieten, vliegt de tijd voorbij.

Vrijdag ga ik een hele dag op de boerderij werken, mijn hulp kunnen ze dan heel goed gebruiken want er staan wat grote werken gepland.

11-02-2021, 00:00 geschreven door Veerle Devlieghere  

Een spannende dag, ik ga voor de eerste keer de boerderij bezoeken en zal er ook voor de eerste keer mijn jongens zien, ze weten dat “maman” in Bénin is en zijn even enthousiast en benieuwd als ik.

Rond de middag komt Edmond mij met de motor (het hoofdvervoermiddel in Bénin) ophalen, eerst ga ik nog kennismaken met zijn dochtertje, zo gaat dat hier men is vereert om je aan iedereen voor te stellen, na het nuttigen van een heerlijk glaasje vers ananassap kunnen we op weg naar de boerderij.

Nog een laatste stop om een paar flessen bier te kopen langs de weg, ze kennen me hier al goed en weten dat ik van het goede leven profiteer,  en dan rijden we meer het platte land of noem het de brousse in, in de verte zie ik een rivier verschijnen dit wil zeggen dat we er bijna zijn want de boerderij is nabij de rivier gelegen.

Van zodra we arriveren komen de jongens mij me met een grote brede glimlach tegemoet Eric pakt me direct vast en geeft me een knuffel, Judicaël is wat bedeesd maar is blij als ik ook hem een knuffel geef, affectie tonen naar kinderen is hier niet zoals bij ons.

Ze leiden me rond op de boerderij, tonen trots hun werk dat ze er al verricht heb, in deze korte tijd dat we nu op de nieuwe locatie zitten hebben ze echt wel al veel gedaan, er zijn komkommers en augurken gezaaid, de kippen hebben hun onderdak gekregen. Ik zie dat hun werk al een routine geworden is, na bijna één jaar dat we ze onder onze vleugels genomen hebben, hun het werk op de boerderij geleerd hebben, kunnen ze al zelfstandig werken, zonder telkens te zeggen nu moet je dit of dat doen.

Enkele foto’s van de boerderij, kippen en moestuin :

Ik heb een grote valies mee vol met spullen voor de boerderij de  jongeren, massa’s T-shirts, ik ken hier veel mensen / vrienden die een “nieuwe” T-shirt kunnen gebruiken, een simpele gift van een

T-shirt maakt hen al reuze blij.

Langs deze weg wil ik nogmaals iedereen hartelijk en oprecht bedanken die zijn steentje bijdroeg via kledij, materiaal of een financiële steun, jullie hulp gaat voor de volle 100% naar het project, weet goed dat er nergens één eurocent blijft kleven.

Vandaag heb ik al wat Franse leesboeken mee en enkele T-shirts, Eric en Judicaël zijn super blij ermee. Ik vertel ze dat ik volgende week ook zal overnachten op de boerderij en dat we dan ’s avonds samen in de boekjes gaan lezen, de glimlach op hun gezicht toont duidelijk hoe blij ze hiermee zijn, ze hebben zelf geen familie (meer) die voor hen (kan) zorgen, de boerderij is hun thuis geworden, mij zien ze als hun mama, Edmond als hun “grote broer” zo spreken ze hem ook aan, dit is tevens een vorm van respect die wij bij ons ook niet meer kennen.

Met hun Belgische T-shirts zijn ze nu een stukje Belg geworden.

We hebben wat eten meegebracht en eten dit samen op, direct na het eten gaan ze verder werken zonder dat Edmond die de boerderij leidt hen dit moet zeggen, ik ben onder de indruk van hun inzet,

amper 16 en 17 jaar zijn ze , in Europa kunnen we daar nog veel van leren, wat zijn we bij ons verwend en hebben we een luxeleven. Moeten kiezen tussen één hobby – activiteit door corona … zorgt voor veel ontevredenheid en woede, maar we beseffen niet dat al deze hobby’s luxe is, we zijn er zo gewoon aan geworden, we staan er niet meer bij stil dat er zo veel kinderen / jongeren / volwassenen zijn die geen enkele hobby hebben en deze ook nooit zullen kunnen hebben gedurende hun hele leven omdat de middelen ervoor ontbreken. En waarom wij wel en zij niet, wij hebben het geluk dat we in een welvaartsstaat geboren zijn en leven, iedereen zou daar nu en dan eens moeten blijven bij stilstaan.

We tellen samen nog de eieren van vandaag en dan is het al laat en donker, tijd om terug naar huis te gaan. Mijn jongens bedanken me nog uitvoerig voor het bezoek en na de afspraak gemaakt te hebben dat ik vrijdag kom helpen op de boerderij nemen we afscheid na een mooie en aangename dag.

08-02-2021, 00:00 geschreven door Veerle Devlieghere