Ik wil jullie graag wat meer vertellen over onze 3 jongeren die we op de boerderij opvangen, het zijn jongeren tussen de 15 en 17 jaar uit de laagste en meest achtergestelde lagen van de bevolking, die niet lang naar school geweest zijn. Voor we ze opvingen op de boerderij, doolden ze rond op straat, hadden geen doel of perspectief in hun leven. Wij proberen hen een praktische opleiding te geven op de boerderij, en schaven hun basiskennis bij. Hun niveau van lezen, schrijven en rekenen is heel laag daar ze niet lang naar school gingen en op school door omstandigheden ook niet goed konden volgen.
Het is de bedoeling dat we hen 2 jaar opvangen, of langer indien ze nog onder de 18 jaar zijn, na hun opleiding bij ons zouden ze in staat moeten zijn om een job te vinden, uiteraard zullen we hen ook daarbij proberen te ondersteunen en te helpen.
We bieden ze door onze opvang en opleiding een kans op een (beter) leven.
Judicaël
Judicaël is 16 jaar.
Zijn beide ouders zijn ongeschoold, zijn moeder is van Togolese afkomst. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij 6 jaar oud was, als gevolg hiervan is hij door hen verlaten en wordt opgevangen door zijn grootvader. Omwille van financiële redenen moet hij de school verlaten als hij de graad CE2 voltooid heeft, dit komt overeen met het 4e leerjaar (leeftijd 8 -9 jaar).
Wanneer hij 13 jaar is gaat hij in de leer bij een metselaar maar hij kan dit fysieke zware werk niet aan door zijn pijnlijke heupen en voeten. In slechte gezondheid beland hij uiteindelijk bij zijn grootmoeder en dit zonder enig vooruitzicht op een toekomst.
Sinds 25 februari 2020 vangen wij hem op op onze boerderij.
Toen hij 4 jaar oud was is zijn vader overleden aan een slangenbeet, zijn moeder is huishoudster. Eric ging naar school tot de graad CM2, dit komt overeen met het 6e leerjaar (leeftijd 11 - 12 jaar). Hij moet de school verlaten om financiële redenen en omdat hij niet goed kan volgen door zijn slechte zicht.
Zijn moeder heeft niet voldoende middelen om voor hem te zorgen en dus moet hij zijn gezin verlaten en wordt opgevangen door zijn oom in Tori, zonder enige vooruitzicht op een toekomst.
Sinds 13 maart 2020 vangen wij hem op op onze boerderij.
Vivien
Vivien is 15 jaar.
Hij is opgegroeid in een heel arm gezin, zijn ouders lieten hem naar school gaan, maar zijn resultaten bleven uit omwille van zijn spraakprobleem, hij stottert. Omdat het leren absoluut niet lukte heeft hij de school moeten verlaten bij de graad Cp, dit komt overeen met het 2e leerjaar (leeftijd van 10 jaar), sindsdien doolt hij maar wat rond zonder enige vorm van opleiding noch van scholing.
Sinds 20 maart 2020 vangen wij hem op op onze boerderij.
Je kan duidelijk opmerken dat het verlaten van de school naast de financiële oorzaak ook nog een onderliggende oorzaak heeft, allen kunnen ze niet volgen op school door een "medische reden".
Een medisch probleem die hier bij ons, in onze welvaartsstaat met heel goede gezondheidsvoorzieningen, onmiddellijk zou opgelost worden, er zou bijkomende begeleiding zijn, medische onderzoeken en waar mogelijk een behandeling.
In het arme Afrika, is dit totaal anders, het is er nog echt "survival of the fittest", wie één of andere beperking heeft, valt volledig uit de boot en geeft geen enkele kans op een toekomst. Wie niet mee kan, wie een "beperking" heeft krijgt in Afrika nog vaak de stempel "niet nuttig, niets mee aan te vangen, ze kunnen geen geld in het laatje brengen, hun zelfbeeld wordt ondermaats, en uiteindelijk belanden ze arm en alleen op de straat" of mogen ze op het erf van een familielid hun dagen slijten.
Dankzij wat hulp van goede zielen kan hun leven een kans krijgen, kan hun zelf-waarde terug opgekrikt worden, kan ze getoond worden dat ze wel iets kunnen, dat ze wel iets waard zijn, dat ook zij hun steentje kunnen bijdragen en een toekomst kunnen opbouwen.
Dit is wat we door hun opvang en scholing op de boerderij proberen te bewerkstelligen.
|
