Vanochtend met een lege maag vertrokken, of toch niet helemaal, wat water dat we gisteren gekookt hebben tot drinkbaar water is het enige wat we nog hebben.
Ik heb nog genoeg reserves om de 9 km te overbruggen zonder eten, er mogen wat kilo’s af.
Voor vertrek nog een foto van het meertje naast het motel.
We volgen onze ondertussen vertrouwde “132”, met de schittering van de ochtendzon op het water is het mooi en aangenaam om te stappen, het belooft terug een hete dag te worden.
Dat we hier in een meer heuvelachtig gebied zijn valt op, de weg loopt op en neer en op en neer….
We zien ook meer en meer vissersboten.
Na 9 km komen we aan in het dorp waar een supermarkt is, tijd voor ontbijt, het is al na 10 uur. Fruitsap, warme chocolademelk, wafels en yoghurt. Inkopen doen als je honger hebt zorgt ervoor dat je meer dan genoeg koopt, de ogen zijn wat groter dan de buik. De wafels kunnen we opwarmen in de microgolf van de supermarkt, ze zijn hier goed uitgerust.
Met een overvolle maag stappen we verder, we passeren nog een klein dorpje, en beklimmen nog een heuvel, soms moet je ook eens achterom kijken, wat je gedaan hebt (letterlijk en figuurlijk), mooi resultaat.
Kort na de middag komen we na 16,7 km aan in Rivière au Renard, het is een mooie, hete zonnige dag, perfect om wat te verpozen aan het strand.
Er is weinig volk, de weinige mensen die er zijn houden duidelijk niet van stappen, ze rijden met de auto tot aan het water.
Een duik in het water om wat af te koelen, wat uitrusten op het strand, of is het wat zonnen. Ik bespaar jullie de foto’s van het zwemmen of zonnebaden, naar het schijnt heeft men een vreemde soort pinguïn gespot in de zee en op het strand. Normaal zijn ze zwart en wit, deze was op sommige plaatsen mooi bruin en andere wit…. Maar ik heb die pinguïn niet gezien 😉 tja enkel mijn armen en benen zijn bruin van het vele wandelen in de buitenlucht, een zonneklopper ben ik niet met een grappig zicht als gevolg.
S avonds gaan we eten in de enige bar-restaurant dat open is in het dorp, heerlijke gebakken zalm met een sausje van de locale esdoornsiroop, njam njam lekker eens niet zelf koken of moet ik zeggen niet zelf een maaltijd opwarmen.
Wat bizar ik kon in het restaurant de belgische maan zien.
Ik lees nog wat in bed en na 5 minuten val ik in slaap, de buitenlucht maakt je moe, om 9u was ik al in dromenland.
|