Vanuit het motel kunnen we via een paadje afdalen naar het strand, het neemt heel veel tijd in beslag, het stond er opnieuw vol van de frambozen dus nog een 2e ontbijtje verorberen onderweg.

We kunnen een 4 kilometer langs de kust stappen, het is een beetje een hindernissen parcours, geen zandstrand maar wel keien en rotsblokken, voor ons heerlijk om te stappen.

Plots horen en zien we een paar zeehondjes, ze vergezellen ons in de verte tot we terug de “132” mogen volgen.

Na een paar kilometer zien we op de gps een alternatief pad, we beslissen dit te volgen en een stukje (4 km) door het bos te gaan, dit is een stukje van “de sentier internationale des appalaches”.

Het was geen zondagse boswandeling, steil omhoog, soms nogal modderig en dus glad, paadjes soms ver te zoeken, over of rond omgewaaide bomen stappen, leuke brugjes over de rivier, op de heel steile stukken was er een touw voorzien om je wat omhoog te trekken of voor een veilige afdaling. Best wel een avontuurlijke wandeling, heel warm ook een echte sauna, maar tof om te doen.

Het werden lange 4km, we deden er uiteindelijk 2 uur over, en het is niet dat we trage stappers zijn, of nog nooit een helling of berg beklommen hadden.

Op het einde kunnen we heerlijk afkoelen in een riviertje en het is ook tijd en nodig om de magen wat te vullen.

De rest van de etappe verloopt langs de “132”, het is snikheet en we proberen om wat in de weinige schaduw te stappen.

Rond 16u30 arriveren we aan ons logement “motel des ancêtres” er staan 25 km op de teller.

Er is een mooi zicht op het dorp.

Onze dagelijkse karweien lopen hier en daar wat in het honderd, of komt het door de naam van het motel.

We maken voor een keertje gebruik van de wasmachine en droogkast en wassen al onze kleren op de aanpalende camping. Het neemt wat tijd in beslag om de machines aan de praat te krijgen maar uiteindelijk lukt het wel. De wachttijd vullen we onder andere met om het snelst een puzzel te maken, tja je moet je met iets bezig houden….

Er is nog een extra karwei, water koken want het water blijkt hier niet drinkbaar te zijn, we hebben er toch wat nodig tijdens een warme stapdag.

In het motel kunnen we een diepvries pizza kopen, nu nog proberen op te warmen, in het onthaal staat een oventje, eerste poging op de rooster is niet zo geslaagd, alles loopt wat uit, uiteindelijk vinden ze een plaat die net in de oven past (toch als we die niet helemaal dicht doen). De pizza, hij lijkt niet zo smakelijk, maar als je honger hebt smaakt alles. Ons dessert, elk een halve reep Mars, meer hadden ze niet meer in het motel, en wij ook niets meer in de rugzak, bij reservering hadden ze ons gezegd dat we ter plaatse wel iets konden kopen, enkel wisten we niet dat het bitter weinig zou zijn. Gelukkig is er morgen op 9km opnieuw een winkel te vinden.