Een relatief korte etappe vandaag dus geen haast. In de gite krijgen we een lekker ontbijt met versgebakken muffins, de maag goed vullen is de boodschap want de eerste mogelijkheid om iets van eten te vinden is 15 km ver.
Na een uurtje stappen is er nabij een meertje, is het nu 400 km of 400 m van de route, ik begin de afstanden wat door elkaar te halen of is mijn frans met haar op die me parten speelt, doet er niet toe, we gaan een kijkje nemen en het is de moeite waard.
Het nadeel van een meer is dat er muggen zitten, na het ommetje heb ik toch al snel meer dan 5 beten, maar het was ook al 4 dagen geleden dat ik er nog had, het valt best wel mee.
Onderweg vinden we overal wilde frambozen langs de weg, dat vertraagt ons veel maar zo hebben we nog een extra maaltijd of gezond snoepje, niet enkel de Veldegemse frambozen zijn lekker, de canadese smaken ons goed.
Naar goede gewoonte stappen we uren langs onze vertrouwden 132
Hier en daar zijn werkzaamheden aan de gang, we vinden iets dat kan doorgaan voor een spiegel, de selfie lijkt wel onder water genomen.
Eén kort stukje kunnen we een zijweg nemen van dex"132", ik zie een mooi bird boven een deur van een huis en neem er een foto van, de eigenaar komt naar buiten en we praten wat, hij is Amerikaan zijn vrouw Française, ze zit net in bad. Als we verder gaan roept hij ons plots terug, zijn vrouw wil ook nog een praatje met ons doen. We worden in hun huis uitgenodigd, krijgen een drankje en moeten onze verhalen vertellen. Blijkt dat de vrouw er al lang van droomt om naar compostella te stappen of een stukje van de camino wil doen, na onze verhalen doet ze het misschien wel.
Compostella is hier in canada heel geliefd...
In Cloridorme kunnen we uiteindelijk iets eten, het is door de vele ommetjes, babbels en plukpauzes al een stuk na de middag. Een typische Poutine met garnalen smaakt heerlijk. Iets verder staat er een gedenkteken voor de gesneuvelden van de oorlog.
We doen er nog inkopen voor de komende dagen, morgen komen we niets tegen om te eten of eten te kopen, en er rest ons dan nog een 7km.
Plots stopt er een auto, het is de eigenaar van het motel waar we vandaag logeren, hij vraagt of we een lift willen, toch niet, we hebben nog genoeg energie en het is een mooie dag om te stappen.
Eindbestemming is Saint Yvon, na uiteindelijk toch een 23 km komen we aan.
De dagelijkse karweitjes, douchen, de was, overnachtingen voor de komende dagen zoeken
. En het is al snel avond.
|