Verse fruitsla, spek met eieren, toast, zelf gebakken muffin met banaan en chocolade…. Het kan niet op.

Met een overvolle maag vertrekken we, de hele etappe kunnen we langs het strand stappen.

Zelfs een aantal km op de blote voeten tot er te veel stenen en rotsen liggen, onze voeten moeten nog efkes meegaan.

Stappen langs het strand hier is niet zoals langs de Belgische kust.

Kort voor de middag komen we aan in Sainte Anne Des Monts.

Achter de kust liggen de “bergen” toch voor de québécois, ik begrijp dat, ook voor de belgen zijn dit bergen, de hoogste bergen in Québec zijn bijna 2 keer zo hoog als het hoogste punt in België. Voor iemand die nabij wat men de echte bergen noemt woont, zijn dit maar heuveltjes.

Iets voorbij het dorpje ligt onze herberg, dus alle tijd om het dorp te verkennen, heel veel is er niet te zien. Nabij de kerk zien we een typische mobilhome, de grootte van een autobus met een auto er achter.

Op diverse plaatsen sieren houten beeldhouwwerken het dorp.

Iets na 2 u komen we aan bij onze herberg, we kunnen nog niet binnen, opent pas om 16u. We mogen onze rugzakken achterlaten en gaan alvast inkopen doen voor ons avondeten (en de aperitief).

Niet iedere herberg is van dezelfde kwaliteit, we verblijven in een oude school. Nu begrijp ik waarom ik niet graag naar school ging, het lijkt ons eerder een gevangenis.

We krijgen een 2-persoonscel in de kelder, er is een raampje maar te hoog om er door te kijken, en het onkruid staat tot halfweg het raam.

De gang is net zoals in de films over gevangenissen, er is een telefoon een paar banken en stoelen, en verder niets.

De kleur van de muren in de cellen en keuken is ook niet de mooiste.

Het is ons gelukt om uit de cel te ontsnappen om de zonsondergang te zien.

We zijn niet zo heel stout geweest en moeten maar een nachtje in de cel verblijven, morgen worden we vrijgelaten, of dat hopen we toch.