|
In onze gite kregen we deze ochtend een lekker ontbijtje, nog wat praten met de andere gasten, de meesten zijn onder de indruk van wat we hier doen, sommigen verklaren ons stiekem wel wat zot, misschien moet je voor dergelijk avontuur wel wat gezond zot zijn. De gastvrouw wenst ons nog een goed bed toe voor de komende nacht, wij denken er het onze over, ze weet dat we een probleem hadden om een overnachtingsplaats te vinden maar weet niet wat we uiteindelijk gevonden hebben.
Dit was ons logement gisteren.
We hebben een behoorlijk lange etappe voor de boeg, 32 km, en hebben niet de intentie om te liften. De route loopt bijna constant langs de 132. Een weg die ondertussen gemengde gevoelens oproept, waarmee we een haat-liefde verhouding mee hebben, ééntje die we nooit meer gaan vergeten.
Het is weekend, weinig vrachtwagens maar heel veel mobile homes, voor zover je dit nog zo kan noemen, sommigen hebben de afmetingen van een autobus met daar achter nog een auto.
Ietsje verder kunnen we de oude 132 volgen, deze staat ons veel meer aan, wat ervan overblijft is een graspad en hier en daar wat restanten van de asfaltweg.
Op weg naar Compostella wordt je heel vaak geïnformeerd over de nog te stappen km, vandaag kregen we dit ook voorgeschoteld, we stappen wel nog iets verder dan Gaspe.
De rest van de etappe loopt langs de 132 maar echt wel direct langs de kust, dus het val mee. We observeren de lokale dieren, heel veel watervogels en plots zien we de eerste zeehonden, wat ver in zee, dus de foto is niet zo goed.
Nu en dan passeren we een dorpje, de automobilisten worden aangemaand om voorzichtig te zijn, grappig de kinderen hebben grote Sidonie voeten net als mezelf.
Opeens merken we dat het klimaat helemaal op hol aan het slaan is, is dit nu echt een ijsbeer dat we spotten
🤭
Uiteindelijk komen we na 32 km rond 18 uur aan onze bestemming, we hebben er de tijd voor genomen, lang ontbijt, nu en dan een pauze, een siësta na de middag, genieten hoort erbij.
De bestemming is een camping, er was niet echt een plaats voor ons, maar omdat gisteren telefonisch meedeelden dat we langs de straat zouden moeten slapen, mochten we in de gemeentelijke feestzaal slapen. Dit wil zeggen op de grond want een slaapmat hebben we niet mee.
Na meer dan 30 km zagen we er waarschijnlijk heel moe uit, ze hadden nog een chalet die ze normaal voor minimaal 3 nachten verhuren, maar wij mochten er toch voor één nachtje en een speciale prijs logeren.
Dit is een camino, waar je ook komt, het komt wel goed, vroeg of laat is er een oplossing.
|
