Als we de sleutel van onze chalet afgeven, krijgen we nog een kopje koffie, met een origineel kannetje melk, recht van de koe, het smaakt.

De eerste 1,4 km hebben we voor de eerste keer het geluk om op een echte sentier, onverhard wandelpad te mogen stappen met een mooi zicht op de rivier en een oude vuurtoren.

En daarna naar dagelijkse gewoonte een stuk “route verte op de 132” na 10 km liften we opnieuw, een koppel neemt ons mee tot in rivière du loup. Wat ons opvalt is dat de mensen die lifters meenemen allen zelf op reis zijn of al veel gereisd hebben, en meestal hebben ze ook een link met Europa. De man is afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk maar woont al meer dan 20 jaar in canada.

We stappen terug een stuk tot we een lift krijgen van een man die met bijna zijn hele hebben en houden op reis is, een paar zakken worden in de kajak boven op de auto gestoken zodat wij nog net genoeg plaats hebben om erbij te kunnen, de rugzakken op de schoot.

Liften is ook een avontuur, je ontmoet bijzondere mensen en komt onverwachte dingen tegen.

Rond de middag zijn we al op onze bestemming, we pick-nicken aan de rivier, onmogelijk om te zwemmen want het is laagtij.

Via Airbnb hebben we een kamer gevonden, de eigenaar verhuurt verschillende kamers, en is een, hoe zal ik het omschrijving, een alternatieve nogal special man, maar hij is vriendelijk en alles is er proper.

Morgen hebben we een kamer gevonden op wandelbare afstand en de route zou in principe ook nog meevallen, benieuwd wat het zal worden.