Ondertussen ben ik naar de dokter geweest, en heb veel geslapen en in mijn bedje gelegen. Ik heb een ontsteking aan de buis van Eustachius. Ik hoop dat het morgen vele beter zal gaan, want momenteel heb ik er mijn twijfels over. Vandaag heb ik toch tussen het slapen door gewerkt aan mijn vulkaan maar volgens mijn familieis het al een stront, een kauwgum of een hoed. Ja kunst is dan ook subjectief Hierdoor begon ik wel te twijfelen aan mijzelf en stuurde ik een mailtje naar mevrouw VanHallewijn. Ik heb toen toch besloten om er hier en daar wat wit aan toe te voegen. Eerst had ik nog wat de witte puntjes bijgewerkt. Daarna heb ik hem bespoten, hierna heb ik mijn kurkplank gezaagd die ik vrijdag met papa gaan kopen ben in de stock.En ook heb ik al die vormpjes in koperdraad gemaakt. Zie bij de fotos hoe het er voorlopig uitziet. Het ging wel zeer traag vandaag! Maar ik ben wel blij dat ik toch iets heb kunnen doen.
Eerst heb ik een half uur naar mijn kijkbak gezocht samen met mevrouw Vanhallewijn want hij bleek spoorloos verdwenen te zijn. We hebben hem niet gevonden. Hij is gaan vliegen of heeft pootje gekregen. Ik ben hier helemaal niet blij mee! Daarna heb ik toch geprobeerd om dit van me af te zetten, mevrouw VanHallewijn ging een mailtje sturen naar verschillende groepen die er ook konden gezeten hebben en mijn bak misschien gebruikt hebben.
Daarom kon het geheel niet beter bekijken.
Maar mevrouw Vanhallewijn raadde me aan om mijn vulkaan iets grote te maken. Dit heb ik dan deze les ook gedaan. Ik heb ook wat verder aan de vorm van de lavasuitstulpingen gewerkt en hem iets scherper bovenaan gemaakt.
Hierna bekeken we hoe we de stalactieten verder kunnen uitwerken. Ik ga er nog een hele boel bij maken en het dan op een grote isomoplaat plaatsen dicht bij elkaar, net een omheining. Daarop dan de bak te plaatsen met de vulkaan erin. Als ik hem terug vind natuurlijk. Daarna heb ik nog wat stalactieten gefabriceerd. En de les was gedaan.
Wat ik nog verder zal doen:
-De vorm van de lavasuitstulpingen zal ik overal een beetje toepassen.
-Ik zal mijn vulkaan zwart schilderen omdat ik dit beter bij mijn thema passend vind. Het is de zwartgalligheid waar tegen ik aan kijk naar de mensen die mijn bekijken. Het past ook mooi bij mijn kijkkast.
-Ik zal nog zon 30 stalactieten maken
Ik voelde me een beetje lastig om het feit dat mijn aquarium/kijkkast verdwenen was. Maar heb ingezien dat het zinloos was om te blijven zoeken en ik heb het even van me afgezet. Om toch wat te kunnen werken. Ik ben toch blij dat ik naar de les gekomen ben om wat verder te werken. Zo kom je telkens op nieuwe ideeën, die je thuis misschien niet opdeed. Zoals die isomoplaat die ik nu kan gebruiken.
Met het
verschrikkelijke slechte weer ben ik gestart met het maken van mijn
interpretatie van de vulkaan.
Ik dacht eerst
dit in plasticine te maken, omdat het een mooi contrast was met het koper,
qua kleurcombinatie. Maar gisteren ben ik eens gaan kijken in de winkel, en
het kwam me toch wat te kostelijk uit, ook omdat ik veel nodig had.
Daarom ben ik
vandaag gestart met het maken van mijn ontwerp in wc-papierpulp.
Ik ging eerst
eens kijken naar vulkanen en hun vormen voor ik startte, zo vond ik het een
leuk idee om mijn vulkaan te laten overstromen in laagjes, dit bleek wel iets
moeilijker dan gedacht. Maar het resultaat mag er toch al wezen.
Tussendoor als
ik eventjes ontspan of tv kijk of zo werk ik ook aan mijn stalactieten, ik
heb er ondertussen al een 20 tal.
Ik voelde me
vrij euforisch om het te maken, ter ergernis van mama s avonds, want ik had
er nogal een boeltje van gemaakt vond ze J. Je moet natuurlijk ruimte
hebben om te werken vond ik. Heb alles mooi opgeruimd en heb me kostelijk
geamuseerd.
Ik vroeg wat
mama en papa ervan vonden, mama zag er eerder een grot in. En papa zei niet
zoveel. Tina mijn jongste zus zag er wel een vulkaan, tot mijn grootste
verbazing. Dus ik was toch op een goede weg
Ik vind het
zeker nog niet ok. Dinsdag vraag ik meer uitleg aan Mevrouw Vanhallewijn.
We hebben in deze les beeld, naar werken van vorig jaar gekeken. Wat het zeker niet mag zijn. En wat het kan zijn.
Ik heb verder gewerkt aan mijn idee. En heb dus ook besloten om mijn eerste idee uit te werken dit vind ik het sterkste.
Ik probeerde eerst in
papier -marchè een stalactiet te maken, veel te groot natuurlijk. Daarna probeerde ik het met gips dat geen gips bleek te zijn maar voegels. Dit vond ik ook niet goed! Alles viel uit elkaar. En door een stom toeval, koperdraad die ik uit elkaar haalde, dat ik zo mooi vond. Dacht ik dacht misschien wel leuk was om iets met koperdraad te doen. Ik probeerde stalactieten te maken in koper en wonder wel kwam er iets moois uit wel niet helemaal stalactiet meer maar die vorm vind ik zeer zeker iets mooi. Mevrouw Van Hallewijn gaf me het idee om deze vormen tegen de rand van mijn kijkdoos te kleven en er meerdere te maken.
Ik voelde mij eerlijk gezegd niet zo super goed in mijn vel. Ik was een beetje loom en had hoofdpijn. Daardoor kwam ik zeer traag op gang. Door de motivering van Mevrouw Van Hallewijn lukte het uiteindelijk toch.
Wat ik nog ga doen:
- de kopervormpjes verder uitwerken (zon 40tal)
-Kijken hoe ik vormpjes aan mijn kijkdoos kan bevestigen
-De vulkaan verder uitwerken en kijken in welk materiaal ik het zal maken. Ik twijfel tussen gips en tussen plasticine of fimo. Dit door de kleurencombinatie geel met zwart en koper vond ik zeer geslaagd maar plasticine is voor mij dan weer niet ruw genoeg. Ik wil de vulkaan ruw maken aan de buitenkant.
Ik lag te slapen, te dromen in mijn bed over deze opdracht blijkbaar, want toen ik opstond had ik plots een totaal ander idee opgedaan. Hoe ik erop gekomen ben weet ik eigenlijk niet. Het was in een droom.
Het werk zou de lagen van de bevolking noemen. Ik zou de kijkkast opvullen met verschillende lagen van de bevolking. Dus de 'zwarten zouden dan bv. bonen kunnen zijn. En de chinezen zouden dan rijst zijn, de Amerikanen maïs en voor de blanken ben ik het vergeten. En dit in de juiste hoeveelheid naar gelang er op de wereld zijn en de juiste verhoudingen tegen over elkaar natuurlijk. Ook de manier welke laag eerst komt moet doordacht zijn. Ofwel in de juiste volgorde volgens de kaart ofwel van meer naar minder enz..
Het is een tweede totaal verschillend idee van het eerste, daardoor weet ik niet wat het beste is. Ik vind beide zeer leuk eigenlijk... En ik weet nu niet wat kiezen.
In de les van mevrouw VanHalleweyn kwam ik op het idee van een kijkkast
te maken.
Het idee is het volgende:
Louise Bourgeois werkt ook met spiegels en toen had ik het idee om een spiegel
in stukken te breken (grote) en deze met een kleine afstand weer aan elkaar te
lijmen op de achtergrond van mijn kijkkast (zie foto grijs)
Dit met de reden dat ik mij vaak bekeken voel en dat heb ik niet zo graag.
Daarnaast dacht ik eraan om net als Robin Vermeersch zeer abstract te werken en
het kunstwerk van hem deed me denken aan gips en stalagmieten in grotten. Dat vind ik altijd fascinerend. Je
kan er altijd mooie vormen in herkennen. Ik zie graag abstracte kunst en zou
dat dus ook willen maken. De kegels zijn van gips gemaakt.
Mevrouw Vanhalleweyn rade me aan om de kegels strak te
houden en er niet te veel te plaatsen, anders kan het overweldigend worden.
Mijn eerste idee is verder ook om er een soort vulkaan van
kegels van te maken die vervolgens kan ontploffen nadat de spiegels te veel
kijken naar mij.
Een extra idee kwam ook in mij op om er een deurtje aan toe
te voegen = dit lijkt een uitgang te zijn die verborgen is.
Graag zou ik mijn kijkkast van glas hebben. Dat lijkt mij het
mooiste voor mijn idee.
Algemene indruk: Ik was nog nooit in het S.M.A.K. geweest, mijn eerste indruk was dan ook overweldigend... Ze denken daar echt na waar en hoe ze een kunstwerk in een bepaalde ruimte zetten. En of dat bepaald kunstwerk wel bij de andere past. Ik vond het jammer dat we niet wat meer tijd hadden om alles tot je te laten komen. Ik ga zeker en vast nog eens terug om wat verder te genieten of inspiratie op te doen. Want ik heb plots weer hele nieuwe ideeën om muzische lessen te maken. Fantastisch gewoon. In het museum: Mevrouw Van Hallewijn had ons gezegd dat elke toeschouwer zijn eigen verhaal maakt bij elk kunstwerk, maar dat ook de kunstenaar vaak een eigen interpretatie geeft aan zijn eigen werk. En dat we open moesten staan voor alles. Dit vond ik in het begin niet zo moeilijk, maar om open te staan bij een kunstwerk dat ik echt niet mooi vond en niks in kon vinden kon ik niet. Dit was een zwart doek, volledig zwart en met niets rond of erbij.( Ik weet niet meer van wie het was en vind het ook nergens op het internet. )Daar moet je echt de visie van de kunstenaar weten om het te aanvaarden vind ik.
Het leuke aan het bezoek van het museum was dat we wat extra uitleg kregen van een meneer die af en toe iets meer kon vertellen over het idee van het kunstwerk. Dit werkte voor mij verhelderend. Ook het bezig zien van een mevrouw dit met kinderen met een handicap omging was mooi en fascinerend om te zien. Zo deed ik ook ideetjes op, om gebruik te maken van een toekomstig museumbezoek met kinderen.
De tentoonstelling van Koen van den Broek vond ik zijn nieuwe kunstwerken mooier, die waren abstracter dan zijn oude (die met de landbouwwerktuigen) Maar zo speciaal vond ik het ook niet.
Het filmpje van Johannes Kahrs: Fuck You The Audience Impression vond ik schokkend maar ik heb het zeker 3 keer bekeken. Ik vond dat het wel iets had. Iets luguber weliswaar maar er kwam ook nieuwsgierigheid bij mij naar boven. Ik bleef er maar naar staren. Heer bizar. Dit vind ik dan wel meer
appreciërend dan de kunstwerken van Koen van den Broek. Je gaat meer nadenken wat hij er mee wil bedoelen en waarom hij de mensen zo wil schokken. Ik denk dat het een wakker schudden is van de mensen. Je vind het onderaan in foto.
Het kunstwerk van Daniel Spoerri, tableau Piège, vind ik dan weer gewoon mooi. Het doet niet echt iets met me maar ik vind het idee gewoon mooi en zou zoiets wel ophangen in mijn huis. Ik denk dan dat er telkens iemand anders aan het tafeltje gezeten heeft en wat die persoon daar allemaal beleefd, gedacht en meegemaakt heeft. Het is fascinerend om iets mee te doen in drama of met beeld of me muziek. Het is zeer inspirerend maar eigenlijk oh zo simpel. Het zijn restanten van het dagelijkse leven van die ene persoon die daar in die tijd zat. Het doet me denken aan de vervlogen tijd en het verleden van mensen en waar wij staan hier op aarde.
Tijdens het lezen van het bundeltje: Het werken met een kijkwijzer lijkt me zeer leuk om zelf eens uit te proberen en met kinderen is dit al helemaal te gek! Dit zal ik zeker een uitproberen. Tekenenlijkt me leuk voor als beginsituatie van een beeldopdracht om er verder in de klas iets mee te doen. Schrijven: Bij het kunstwerk met de bal => zie foto heb ik volgend elfje gemaakt als verwerking.
dynamisch zwart optillend een grote bal een ruimte in S.M.A.K. verwonderd Mijn favoriete kunstwerk: Het kunstwerk De nachtelijke tuin vind ik voor mezelf zeer intrigerend. Het is dan ook mijn favoriete kunstwerk van het museum. Ik ben graag met de dood bezig omdat het me aangrijpt, het is iets niet begrijpbaar, bijna ontastbaar. En daar ligt plotseling een dode echte poes in 2 gesneden. Het doet iets met mij, en inspireert mij om te willen weten hoe hij dat voor mekaar heeft gekregen. Mijn eerste gedachten waren: moord, angst, verdriet. Er kwam voor mezelf heel wat gevoel bij kijken. Dit was voor de kunstenaar niet zomaar een werk, dit had iets met zijn kijk op de dood te maken. Op het einde van het museum kregen we elk een kaartje en wonder bij wonder was de mijne nacht. Je moest dit linken aan een kunstwerk in het museum. Ik had de mijne meteen gevonden. De nachtelijke tuin! <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]--> De inspiratie volgens de kunstenaar: De nachtelijke Tuin gaat erover dat het nacht is en dat het gevaarlijk is om buiten te komen, net zoals de drankfles en het touw zijn gevaarlijke voorwerpen 's nachts. Fantastisch toch hoe hij dat kunstwerk heeft samengesteld. De kat is gebalsemd.
Opzoeken
Ik zoek het volgend kunstwerk op: De nachtelijke tuin van Mark Manders Voor een foto => zie foto's hieronder. Ik merk dat Mark Manders over zeer hedendaagse of alledaagse dingen te verwerken een kunstwerk maakt. Door dingen niet meer te onderscheiden van elkaar gaat hij nieuwe dingen creëren. Je merkt ook dat hij in zijn werken vaak dieren gebruikt die liggen te slapen of dood zijn vb.: vossen, muizen. Hij speelt ook vaak met thema's zoals de dood of vereenvoudigt de dingen. Spelen met ruimtegebruik is zeer belangrijk voor hem. Zo plaatst hij een typemachine in een hoek vooraan terwijl de rest zwarte bakstenen zijn. Zeer bizar. Hij wil verschillende dingen accentueren.
Het materiaal dat hij vaak gebruikt is vaak klei,was of gips of plaaster en nog extra alledaagse materialen, zoals een fles, stoel,..
De kleuren zijn vooral somber,zwart, grijs, wit. Er zit niet zoveel kleur in.
De kunstenaar doet mij aan Paul VanOostayen denken en zijn volgend gedicht:
HiHij neemt eigenlijk afscheid voor mij van de dingen van het moment. Maar wil het toch vastleggen in een gedicht. Dit doet Marc Manders volgens mij ook, maar dan met een kunstwerk.
