Het begon allemaal maandagmiddag toen we met Manu en Rita in
de jeep naar Gahini vertrokken
Onderweg was het supergroen, nu weet ik waarom het ook het
land met de duizend heuvels genoemd wordt Ik heb geprobeerd om er fotos van te trekken maar ze zijn niet allemaal
even goed gelukt. Het is ook niet makkelijk om vanuit de auto fotos te nemen
natuurlijk ;) (de foto's vind je op Facebook want hier uploaden duurt héél lang)
Kayonza is het eerstvolgende grotere dorp bij Gahini, toen
we daar doorreden was er heel veel volk op straat, iedereen was van alles aan
het verkopen, wat een bedrijvigheid! Ik wist dat we vrijdags van Kayonza de bus
naar Gahini moeten nemen en ik had er een beetje schrik voor, een 20tal busjes
(niet te veel van voorstellen) die allemaal op elkaar gelijken. Zou dat wel
goed komen wij, 2 Muzungus, de juiste bus nemen naar Kigali?
Even buiten Kayonza reden we de heuvel op richting Gahini,
de weg was nog behoorlijk berijdbaar en had zon typische rode kleur. Bijna
helemaal boven op de heuvel staan een paar scholen, een ziekenhuis en een
revalidatiecentrum, onze stageplaats! Het zien er allemaal stevige, stenen
gebouwen uit maar wel verouderd
We reden even verder naar het huisje waar we logeren. Het is
al een oud huisje, gebouwd in 1911 samen met het ziekenhuis. Het werd gebouwd
voor de dokter van het ziekenhuis. Het huisje heeft nog dikke stenen muren wat
maakt dat het er heerlijk koel blijft. Er staat een boiler en douche maar er is
geen stromend water, voorlopig is het dus nog behelpen met regenwater van de
regenton
Buiten in de tuin staan er verschillende exotische bomen:
een papayaboom, mangoboom en een avokadoboom. Ik hoop dat er de vruchten rijp
zijn als wij er nog zijn We hebben een geweldig uitzicht op het meer en bij
zonsondergang (rond 18uur is dat hier) is het dus echt geweldig om nog even
buiten te zitten genieten van het uitzicht met op de achtergrond gezangen van
kinderen die zangles op school krijgen.
We zijn maandagnamiddag al even gaan kennismaken met de
stageplaats en met Annette die in het ergolokaal werkt.
Dinsdag zijn we dan echt met de stage begonnen. We hebben
stage van 8 tot 12 en van half 14 tot 17 uur. In die anderhalve uur middag
pauze gaan we terug naar het huisje waar we eten en donderdag hebben we een
heerlijk dutje gedaan, man dat deed deugd!!
S avonds is het snel donker dus houden we ons binnen bezig
met op de laptop werken, puzzelen en film kijken. Regelmatig valt de
elektriciteit uit, zon 3 keer per avond
is niet uitzonderlijk. Het duurt telkens maar een paar minuten dus zitten
Silvie en ik elk met onze koplamp op ons hoofd geweldig zicht moet dat zijn
:)
Het eten valt echt super goed mee! Edisa kookt voor ons, zij
kuist ook wat en gaat lokale groenten en fruit kopen. Volgens de rwandesen moet
je als rijke blanke een hulp in huis nemen om de lokale bevolking te steunen.
Mij ga je in ieder geval niet horen klagen! s Middags gewoon voetjes onder
tafel schuiven en lekker eten voorgeschoteld krijgen zonder te moeten afwassen,
het is een luxe
Wat ook nog een luxe zou kunnen zijn is stromend water,
vanaf volgende week zou er dat zijn in heel het dorp. Maar eerst zien en dan
geloven, het blijft lAfrique
Vrijdag de bus terug naar Kigali nemen was een hele
belevenis. Eerst te voet de heuvel af om zeker een halfuur te wachten op een
minibus richting Kayonza. Er was iemand van het revalidatiecentrum die ook
richting Kayonza ging en hij heeft ons geweldig geholpen! In kayonza aangekomen
stonden er verschrikkelijk veel mensen te wachten (en kijken naar ons) op de
bussen. Gelukkig dat onze vriend en een non die ook naar Kigali ging ons
geholpen hebben want alleen hadden we niet op de juiste bus genomen denk ik
Nu zitten we terug op het terras bij Manu en Rita te
genieten van de zon bij een temperatuur van 28 graden :) Morgennamiddag gaan we
er eens goed van profiteren en zwemmen in het zwembad van een hotel, ik kijk er
al naar uit!
