Het begon allemaal maandagmiddag toen we met Manu en Rita in
de jeep naar Gahini vertrokken
Onderweg was het supergroen, nu weet ik waarom het ook het
land met de duizend heuvels genoemd wordt Ik heb geprobeerd om er fotos van te trekken maar ze zijn niet allemaal
even goed gelukt. Het is ook niet makkelijk om vanuit de auto fotos te nemen
natuurlijk ;) (de foto's vind je op Facebook want hier uploaden duurt héél lang)
Kayonza is het eerstvolgende grotere dorp bij Gahini, toen
we daar doorreden was er heel veel volk op straat, iedereen was van alles aan
het verkopen, wat een bedrijvigheid! Ik wist dat we vrijdags van Kayonza de bus
naar Gahini moeten nemen en ik had er een beetje schrik voor, een 20tal busjes
(niet te veel van voorstellen) die allemaal op elkaar gelijken. Zou dat wel
goed komen wij, 2 Muzungus, de juiste bus nemen naar Kigali?
Even buiten Kayonza reden we de heuvel op richting Gahini,
de weg was nog behoorlijk berijdbaar en had zon typische rode kleur. Bijna
helemaal boven op de heuvel staan een paar scholen, een ziekenhuis en een
revalidatiecentrum, onze stageplaats! Het zien er allemaal stevige, stenen
gebouwen uit maar wel verouderd
We reden even verder naar het huisje waar we logeren. Het is
al een oud huisje, gebouwd in 1911 samen met het ziekenhuis. Het werd gebouwd
voor de dokter van het ziekenhuis. Het huisje heeft nog dikke stenen muren wat
maakt dat het er heerlijk koel blijft. Er staat een boiler en douche maar er is
geen stromend water, voorlopig is het dus nog behelpen met regenwater van de
regenton
Buiten in de tuin staan er verschillende exotische bomen:
een papayaboom, mangoboom en een avokadoboom. Ik hoop dat er de vruchten rijp
zijn als wij er nog zijn We hebben een geweldig uitzicht op het meer en bij
zonsondergang (rond 18uur is dat hier) is het dus echt geweldig om nog even
buiten te zitten genieten van het uitzicht met op de achtergrond gezangen van
kinderen die zangles op school krijgen.
We zijn maandagnamiddag al even gaan kennismaken met de
stageplaats en met Annette die in het ergolokaal werkt.
Dinsdag zijn we dan echt met de stage begonnen. We hebben
stage van 8 tot 12 en van half 14 tot 17 uur. In die anderhalve uur middag
pauze gaan we terug naar het huisje waar we eten en donderdag hebben we een
heerlijk dutje gedaan, man dat deed deugd!!
S avonds is het snel donker dus houden we ons binnen bezig
met op de laptop werken, puzzelen en film kijken. Regelmatig valt de
elektriciteit uit, zon 3 keer per avond
is niet uitzonderlijk. Het duurt telkens maar een paar minuten dus zitten
Silvie en ik elk met onze koplamp op ons hoofd geweldig zicht moet dat zijn
:)
Het eten valt echt super goed mee! Edisa kookt voor ons, zij
kuist ook wat en gaat lokale groenten en fruit kopen. Volgens de rwandesen moet
je als rijke blanke een hulp in huis nemen om de lokale bevolking te steunen.
Mij ga je in ieder geval niet horen klagen! s Middags gewoon voetjes onder
tafel schuiven en lekker eten voorgeschoteld krijgen zonder te moeten afwassen,
het is een luxe
Wat ook nog een luxe zou kunnen zijn is stromend water,
vanaf volgende week zou er dat zijn in heel het dorp. Maar eerst zien en dan
geloven, het blijft lAfrique
Vrijdag de bus terug naar Kigali nemen was een hele
belevenis. Eerst te voet de heuvel af om zeker een halfuur te wachten op een
minibus richting Kayonza. Er was iemand van het revalidatiecentrum die ook
richting Kayonza ging en hij heeft ons geweldig geholpen! In kayonza aangekomen
stonden er verschrikkelijk veel mensen te wachten (en kijken naar ons) op de
bussen. Gelukkig dat onze vriend en een non die ook naar Kigali ging ons
geholpen hebben want alleen hadden we niet op de juiste bus genomen denk ik
Nu zitten we terug op het terras bij Manu en Rita te
genieten van de zon bij een temperatuur van 28 graden :) Morgennamiddag gaan we
er eens goed van profiteren en zwemmen in het zwembad van een hotel, ik kijk er
al naar uit!
We zijn nu ongeveer 3 dagen in
Rwanda en ik heb een echt vakantiegevoel. Dat zal de combinatie van het goed
weer enhet lekker eten zijn. Dat gevoel
zal wel overgaan als we dinsdag aan de stage beginnen.
Gisteren zijn we gaan winkelen en
hebben de inkopen voor een week gekocht om mee te nemen naar Gahini, alles
behalve groenten en fruit want dat gaan we lokaal op de markt laten kopen. Het
viel me op dat er verschillende producten ingevoerd zijn uit België, van de
Colruyt. Mayonaise, hagelslag, boter,garnalen in de diepvries, De meeste
dingen kosten wel veel meer in vergelijking met lokale producten.
Ik had gisteren ook wat last van
maag en darmen, virus volgens Manu en Rita want zij hadden er van de week ook
last van. En dan ben ik zo goed om meteen mee te doen hé, typisch ik :) Gelukkig
was het iets van korte duur en heb ik er vandaag geen last meer van.
Vandaag zijn Silvie en ik er even
alleen op uitgetrokken in Kigali stad. We hebben wat rondgedwaald in straatjes
en zijn een paar winkeltjes binnengeweest. We werden redelijk veel aangesproken
of we geen geld wilde wisselen, door kindjes die geld vroegen en door mensen
die dingen wilde verkopen zoals telefoonkaarten enz. De vorige keer schreef ik dat de straten er
goed en proper bijliggen. Wel dit geldt alleen voor grote straten, van zodra je
kleinere wegen neemt zijn ze vuiler en liggen ze meestal vol putten.
We kregen toch wel wat dorst van
het wandelen en zijn dan maar iets gaan drinken, daar kwamen we 3 Vlaamse
studenten geneeskunde tegen, Mathieu, Dine en Victor, die we ontmoet hadden op de infodag in Leuven.
Wat een toeval!We hebben samen iets gedronken, wat gebabbeld
en Rwandese gsm nummers uitgewisseld.
Wie weet spreken we nog wel eens af om iets te drinken ofzo
Daarna waren we moe en werd het
tijd om terug naar huis te gaan, naar Manu en Rita dus. Dit werd onze eerste
mototaxi avontuur. We hadden op een papiertje staan wat we juist moesten zeggen
om bij Manu en Rita thuis te geraken en wisten dat het 600RWF (nog geen euro)
zou mogen kosten. Natuurlijk vroeg de chauffeur meer, 700RWF, maar we bleven
aandringen om 600 te geven. Ik vond het een hele toffe manier van taxi nemen
zo vanachter op de moto zitten. Gelukkig reed mijn chauffeur niet te snel en
niet gevaarlijk alleen jammer dat de helm te groot was : )
Manu heeft voor deze avond
rijstpap voorzien, alleen lusten Silvie en ik dat allebei niet. De rijstpap
ziet wel roze! Dit komt dat omdat de saffraan hier rood is in plaats van geel
bij ons. Ik ben toch wel nieuwsgierig dus als hij afgekoeld is ga ik toch eens
proeven
Dit was het voor deze keer, als
er vragen zijn stel ze gerust ;)
Warme groetjes uit het lekker
warme Kigali! Valerie
Gisteren zijn we in Kigali geland na een lange maar goede
vlucht. Buiten het eerste half uur redelijk wat turbulentie, ik heb echt een
halfuur echt een roetsjbaan gevoel
gehad, was het een rustige dag.
De luchthaven aangekomen hebben we redelijk lang gewacht op
de koffers, ik begon al een beetje schrik te krijgen :p . Buiten werden we heel
goed onthaalt door Manu en Rita die ons al een beetje Kigali by night hebben
laten zien. Aangekomen bij Manu en Rita thuis kregen we nog heerlijke Osso Buco
voorgeschoteld.
Vandaag zijn we gaan proberen ons visum te verlengen, ik zeg
proberen want het bleek dat we ook een CV nodig hebben om een visum aan te
vragen, vraag me niet waarom. Cest lAfrique,
was de uitleg van Jean-Baptist, die met ons mee naar de immigratiedienst
is geweest.
Het viel me op vandaag dat de grote wegen er heel goed en
proper bijliggen. Ik ben nog geen enkel papiertje ofzo tegengekomen op de
grond, daar kunnen ze in sommige grote steden in België nog iets van leren.
En nu om iedereen jaloers te maken: het is hier heerlijk
warm (zon 31 Graden) met af een toe een heerlijk windje Vanop het terras, waar
ik nu deze blog schrijf, kan je een heel groot deel van Kigali zien, echt een
geweldig uitzicht!!
We vertrekken maandag naar Gahini, de stageplaats, om ons in
het huisje te installeren en kennis te maken met het ziekenhuis. Dinsdag begint
de stage dan echt
ik ben benieuwd!
De volgende keer zal ik proberen fotos bij te voegen,
beloofd
Het is bijna zover! Gisteren heb ik de laatste spulletjes
gekocht en bij elkaar gezocht , ik ben hopelijk niets vergeten
De valiezen zijn juist gepakt. Nu is het rustig thuis zijn, afscheid
nemen van mijn broertje en ouders en wachten
tot we vertrekken. Morgen wordt een vliegtuigdag : ik zal rond 8 uur aankomen op de luchthaven, we stijgen op om 10.50
en rond 20u zijn we in Kigali. Spannend hé!
Het volgend berichtje zal vanuit Kigali geschreven worden, ik vind het geweldig!! J
 "Smile"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
