Zondagavond hebben weer wat meegemaakt. Tussen het plafond en het dak zelf zit een nest katten. Lawaai dat die kunnen maken, echt niet normaal! Ze zijn er zelfs in geslaagd om een gat in het plafond te maken. Er lag aarde enzo op de tafel. Echt gerust zaten we toch niet want regelmatig gaf het plafond de neiging om door te zakken. Ik heb geprobeerd om een filmpje te maken vooral om het geluid vast te leggen en ik moet zeggen het is de moeite :p.

 We zijn naar de buren Wim en Bertha geweest om tenminste het gat in het plafond dicht te krijgen. Wim heeft er papieren proppen in gestoken en dichtgeplakt met tape. Ik was er niet gerust in dat het zou houden maar het hangt er nog altijd…

Wim begon ook een hond na te doen om de katten schrik aan te jagen. Toen kon ik het niet meer houden van het lachen. Hij zei dat we dat ook moeten doen maar daar begin ik niet mee ze. :D Echt gerust heb ik zondagnacht toch niet geslapen hoor.

 Maandag was het dan weer tijd voor een nieuwe stageweek. Ik ben van lange volgcliënt veranderd wegens gezondheidsproblemen van de vorige. Dus kan ik weer opnieuw beginnen, anderzijds is mijn volgcliënt nu wel heel interessant dus echt ongelukkig ben ik niet hoor ;).

 Dinsdag is een apart blogbericht geworden wegens weer teveel meegemaakt :p

 De rest van de week ging heel vlot voorbij. We hebben weer heel wat met de patiënten gedaan, ze hebben weer wat bijgeleerd. Ik heb verschillende foto’s genomen van de kinderen, echt geweldig schattig soms.

 Het weer was vandaag wat minder, we hebben onderweg naar Kigali redelijk veel regen gehad. De chauffeur vandaag was eigenlijk  een echte brokkenpiloot. Waar hij zijn rijbewijs gehaald heeft weet ik ook niet. Hij heeft geen brokken gemaakt maar een rustige rit was het ook niet…

Vandaag staat er nog bowling op het programma! Hier in de buurt is er pas een bowling opengegaan bij het zwembad waar we vorige week zijn gaan zwemmen. Ik ben eens benieuwd…

17-02-2012 om 18:13 geschreven door Valerie  

Hey iedereen,

Het is eventjes geleden sorry!

Beginnen ga ik doen waar ik geëindigd ben: het werd nog een rustig weekend, we hebben niet echt iets speciaal gedaan. De rit naar Gahini werd weer een avontuur zoals elke week J

Het werd een rare week doordat het woensdag Hero’s Day was, Geen stage die dag dus!

Dinsdagavond is Maaike (onze derde musketier volgens Manu) aangekomen. Daarom zijn Silvie en ik dinsdag terug naar Kigali gegaan om ze mee van de luchthaven te gaan ophalen. Woensdag zijn we dan samen gaan winkelen (vlees en charcuterie enzo niet shoppen :p)  en iets gaan drinken in de Mille Collinnes. Donderdag zijn we dan met de auto mee naar Gahini terug gereden. Toch een luxe in vergelijking met het “openbaar vervoer”.

Over luxe gesproken we kunnen sinds vorige week de WC doorspoelen binnen! Toch wel iets fijner dan een emmer water door de wc te moeten kappen… Douchen is nog altijd met koud water, nu ja echt koud kun je het water hier niet noemen. Dus mij hoor je niet echt klagen.

Vorige week vrijdag zijn we weer op stap geweest met Maité en Maité en een hele bende. Het werd weer een hele fijne avond, niet te zat wel wat zot :). De volgende dag werd ik niet zo fijn wakker, ik stond namelijk vol rode jeukende vlekken! Waarschijnlijk een allergische reactie op de zeevruchten van de nochtans lekkere paella van Manu te vrijdag. Dus eet ik hier geen zeevruchten meer, thuis zal ik het wel uittesten of het daaraan ligt of niet.

Ik heb dus een echte zombieweek achter de rug: veel jeuk, niet gekrabd (ben trots op mezelf) en super supermoe van de cortisonepillen die ik 6 dagen heb moeten nemen. Ik ben blij dat ik er sinds gisteren vanaf ben.

Vandaag gaan we met Maité en Maité de inburgeringscursus van een paar weken geleden overlopen en evalueren en verhalen, ervaringen uitwisselen van de problemen die zij op hun stage tegen komen. Maar eerst gaan we zwemmen, hier in de buurt is een klein zwembad waar je voor weinig geld (3000RWF) kan gaan zwemmen.

Volgende week zaterdag zijn de mamie en de papie al hier voor een weekje toerist uit te hangen, ik kijk er enorm naar uit!!!

Tot de volgende keer

Valerie

11-02-2012 om 11:43 geschreven door Valerie  

Het werd nog een leuke dag zaterdag met heel lekkere Mousaka maar  zonder stroom weliswaar. De stroom is rond de middag uitgevallen en pas rond 22 uur was er terug licht in de duisternis. Daardoor ging het geplande skypegesprek met de hele familie niet door wat ik echt wel jammer vond! Gelukkig was ik in goed gezelschap om het gemis een beetje te verzachten… We hebben rumicub gespeeld met petrollampen en een zaklamp, dat is ook weer is iets anders.  ik hoop dat dit weekend de stroom niet weer een hele dag uitligt.

Zondag zijn Silvie en ik gaan zwemmen, echt zalig zonnen aan een zwembad :) het kon het niet geloven dat het Januari is, het lijkt wel zomer! Rond 15 uur gingen we terug naar Manu en Rita voor in te pakken en de bus naar Gahini te nemen. Het werd terug een minibus maar ze was wel wat comfortabeler dan vorige week, gelukkig! Toch was ik blij als ik de bekende weg naar Gahini zag en kon uitstappen. Toen ik van de mototaxi gestapt ben heb ik mijn been gestoten tegen de uitlaat van de moto. Eerst had ik er neit veel last van maar even later, mamamia heb ik gevloekt! Nu is het nog altijd een lelijke vlek, het heeft de diameter van een bierglas. Nu heb ik mijn lesje geleerd en stap ik langs de andere kan van de moto af...

Eenmaal in het huisje waren we volop het brood en vlees, dat we altijd in Kigali kopen, aan het uitpakken en in de diepvries aan het steken toen ik plots Silvie hoorde gillen. Er zat een kikker, we hebben hem Kermit gedoopt, in de douche! Ik heb dan maar het initiatief op me genomen om hem buiten te zetten aangezien de andere twee dat totaal niet zagen zitten om dat zelf te doen.

In de loop van de week zijn er nog een aantal beestjes op bezoek geweest,  Kermit is nog eens langs geweest, een kakkerlak (die hebben geen naam gegeven) en een zwerm bijen zat ’s avonds in de eethoek. Ik heb bijna een babygekko doodgedaan doordat hij in het slot van de buiten WC was gekropen, gelukkig vluchtte hij net op tijd weg.

De stageweek is echt voorbij gevlogen! Ik vind het echt tof om met de oudere kinderen te werken, ze hebben ook allemaal een geweldige lach! De baby’s is iets moeilijker om mee te werken maar het is een uitdaging!

Vrijdagnamiddag zijn we dan door iemand opgehaald om terug naar Kigali te gaan aangezien Ally het niet zag zitten om met haar koffer op de bus te zitten. Ally gaat de komende drie weken in Kigali werken, daarna komt ze terug twee weken naar Gahini. De auto die ons kwam ophalen was een oude Toyota die geen gordels vanachter had, de contactpunten in de zetel waren niet aanwezig. Ik voelde me in het begin toch niet echt veilig in de auto aangezien het stuur hevig trilde als hij boven de 70 km/h ging, de uitlaat duidelijk kapot was en de auto niet in eerste en tweede versnelling wou blijven, veel lawaai dat ie maakte! Hij is ook een paar keer stil gevallen, kortom we hebben er echt heel hard om moeten lachen! Het was we handig om op een dik uur al in Kigali te zijn in plaats van een uur en drie kwartier, veel plaats te hebben om te zitten  en rechtstreeks bij Manu en Rita thuis afgezet te worden dus mij hoor je niet klagen!!

Dit weekend staat er niets speciaal op het programma, we zullen wel zien wat het brengt ;)

28-01-2012 om 14:12 geschreven door Valerie  

Deze week heb ik meer Engels dan Nederlands gesproken, op stage, tegen Alexandra, soms begon ik zelfs tegen Silvie in het Engels. Het gaat nog net niet zo ver dat ik tegen mezelf Engels praat :)

De stage deze week verliep vlot, met zijn drieën hebben we een paar hele toffe activiteiten gedaan waar de kinderen veel plezier aan hadden en stiekem toch wel veel aan gehad hebben. Het nuttige aan het aangename koppelen,  het is een plezante oefening :)

Vrijdag hebben we, na een voormiddag stage en lekker eten, de bus terug  naar Kigali genomen. Eerst moesten we de heuvel afwandelen, het was middag dus heel warm! Wat was ik blij toen ik zag dat beneden aan de weg er een minibus stond die nog op ons wou wachten! Vorige week hebben we bijna een half uur moeten wachten op een busje richting Kayonza, wat een chance! In Kayonza was het veel minder druk dan vorige week, echt een enorm verschil.  Dit keer hebben we er op gelet dat we een grote bus namen en niet meer dan een uur in de minibus moesten zitten. Op de bus heb ik nog een gesprek gehad met mijn buurman, zijn naam is me ontsnapt, waardoor de tijd wat sneller ging. Toch was ik blij dat ik de halte zag die we moesten afstappen en terug de buitenlucht kon opsnuiven! Maar dat was te veel gevraagd natuurlijk want het begon wat de druppelen. De geur deed me een beetje denken aan België, als er in de zomer regen valt op de warme betton. Het rook net hetzelfde!

Die avond kreeg ik telefoon van Maité, of we niet naar Sundowner kwamen om iets te drinken. Daar gingen we natuurlijk gretig op in! Eerst nog lekkere zelfgemaakte  friet met stoofvlees en komkommers en sla en we gingen voor de eerste keer op stap! Daar aangekomen was het even zoeken maar al snel zaten we Amstel te drinken samen met Maité, haar broers Samuel en Silvain, haar ouders, een zuidafrikaanse die 6 maanden in Rwanda verbijft en Maité, de studiegenote van Maité (om het even verwarrend te maken). Samuel studeert geneeskunde in Brussel en doet ook stage in Rwanda, hij had afgesproken met andere studenten uit Rwanda en België om in La Classe iets te gaan drinken. Daar aangekomen was er een hele groep mensen die zich allemaal voorstelde, na 5 minuten wist ik bijna geen enkele naam meer. Er hing een heel plezante sfeer, er was leuke muziek en lekkere primus. Ik vind hem zelfs lekkerder dan de primus in België, de flessen zijn wel net iets groter (76Cl) dus hebben Maité en ik er meestal 1 gedeeld zodat we toch wat langer koud bier hebben.  Ik heb echt mijn ogen uitgekeken hoe de mannen hier kunnen dansen! Het was dus een zeer plezante avond die tot in de vroege uurtjes geduurd heeft. Rond half 3 hebben we toch maar besloten de mototaxi terug naar huis te nemen. We hebben het telefoonnummer van Benoit gekregen zodat we hem konden bellen en niet iedereen moesten wakker maken door de deurbel te gebruiken. Hij kwam de poort opendoen voor ons maar toen bleek dat we toch nog Rita moesten wakker maken want ze was de terrasdeur vergeten open te laten. Klinkt herkenbaar, niet mama? :p

Vandaag is er deze namiddag een feestje voor de 2jarige zoon van Bati ( hij werkt in de week voor Manu en Rita) Er staat Mousaka op het menu! Het beloofd dus nog een leuk weekend te worden!

Tot de volgende keer! Valerie

21-01-2012 om 13:05 geschreven door Valerie  

Deze week zijn we begonnen met een inburgeringcursus gegeven door Nathalie. Een Belgische dame die al meer dan 20 jaar in Afrika woon met haar gezin. Haar man werkt voor de Belgische ambassade en zij gaf cursussen voor managers die naar Rwanda kwamen. Onlangs heeft ze een eigen cursus gemaakt en wij waren samen met haar dochter Maité, die in haar derde jaar ergotherapie in Brussel zit en 2 maanden stage doet in Rwanda, en een medestudente Maité proefkonijn. Wij hebben veel uitleg gekregen over Rwanda, over de cultuur, de waarden en normen, gebruiken,… heel veel informatie en het was heel goed gegeven.  Over een 3tal weken komen we nog eens samen om feedback te geven over de cursus. Het was een zeer plezante dag, echt leuk om 2 Brusselse ergostudenten te ontmoeten.  We hebben telefoonnummers uitgewisseld dus we gaan zeker nog eens afspreken.

Die namiddag nog zijn we naar Gahini gereden, het werd een helse rit van bijna 2 uur in een minibusje. Het was ongelooflijk warm aan mij voeten, we zaten echt opgepropt met te veel op 1 rij dus ik was echt blij als we eindelijk in Gahini aankwamen. Daar hebben we de mototaxi naar boven genomen want ik had echt de fut niet meer om te voet naar boven te gaan. Op de mototaxi was het heerlijk uitwaaien en konden mijn voetjes goed afkoelen. Volgens mij zaten we vlak bij de motor ofzo in de minibus dat het metaal zo warm werd…  aangekomen bij ons huisje zagen we allerlei spullen liggen die niet van ons waren.  Dus zijn we op speurtocht gegaan wie of wat er in ons huisje was. De deur tegenover onze slaapkamer was op slot maar er was niemand te horen of te zien.  Dus zijn we via de badkamer toch de kamer binnen gegaan om te zien wat er aan de hand was met de gesloten kamer.  We zagen dat de kamer niet meer leeg was! Het bed was beslapen en de kamer was een beetje ingericht. Even later werden al onze vragen opgelost want Alexandra, een pas afgestudeerde ergotherapeute uit Engeland kwam terug van haar avondwandeling. Het werd nog een heel gezellige avond, echt een plezante kennismaking!

21-01-2012 om 13:03 geschreven door Valerie  

Het begon allemaal maandagmiddag toen we met Manu en Rita in de jeep naar Gahini vertrokken…

Onderweg was het supergroen, nu weet ik waarom het ook het land met de duizend heuvels genoemd wordt…   Ik heb geprobeerd om er foto’s van te trekken maar ze zijn niet allemaal even goed gelukt. Het is ook niet makkelijk om vanuit de auto foto’s te nemen natuurlijk ;) (de foto's vind je op Facebook want hier uploaden duurt héél lang)

Kayonza is het eerstvolgende grotere dorp bij Gahini, toen we daar doorreden was er heel veel volk op straat, iedereen was van alles aan het verkopen, wat een bedrijvigheid! Ik wist dat we vrijdags van Kayonza de bus naar Gahini moeten nemen en ik had er een beetje schrik voor, een 20tal busjes (niet te veel van voorstellen) die allemaal op elkaar gelijken. Zou dat wel goed komen wij, 2 Muzungu’s, de juiste bus nemen naar Kigali?

Even buiten Kayonza reden we de heuvel op richting Gahini, de weg was nog behoorlijk berijdbaar en had zo’n typische rode kleur. Bijna helemaal boven op de heuvel staan een paar scholen, een ziekenhuis en een revalidatiecentrum, onze stageplaats! Het zien er allemaal stevige, stenen gebouwen uit maar wel verouderd…

We reden even verder naar het huisje waar we logeren. Het is al een oud huisje, gebouwd in 1911 samen met het ziekenhuis. Het werd gebouwd voor de dokter van het ziekenhuis. Het huisje heeft nog dikke stenen muren wat maakt dat het er heerlijk koel blijft. Er staat een boiler en douche maar er is geen stromend water, voorlopig is het dus nog behelpen met regenwater van de regenton…

Buiten in de tuin staan er verschillende exotische bomen: een papayaboom, mangoboom en een avokadoboom. Ik hoop dat er de vruchten rijp zijn als wij er nog zijn… We hebben een geweldig uitzicht op het meer en bij zonsondergang (rond 18uur is dat hier) is het dus echt geweldig om nog even buiten te zitten genieten van het uitzicht met op de achtergrond gezangen van kinderen die zangles op school krijgen.

We zijn maandagnamiddag al even gaan kennismaken met de stageplaats en met Annette die in het ergolokaal werkt.

Dinsdag zijn we dan echt met de stage begonnen. We hebben stage van 8 tot 12 en van half 14 tot 17 uur. In die anderhalve uur middag pauze gaan we terug naar het huisje waar we eten en donderdag hebben we een heerlijk dutje gedaan, man dat deed deugd!!

S’ avonds is het snel donker dus houden we ons binnen bezig met op de laptop werken, puzzelen en film kijken. Regelmatig valt de elektriciteit uit,  zo’n 3 keer per avond is niet uitzonderlijk. Het duurt telkens maar een paar minuten dus zitten Silvie en ik elk met onze “koplamp” op ons hoofd geweldig zicht moet dat zijn :)

Het eten valt echt super goed mee! Edisa kookt voor ons, zij kuist ook wat en gaat lokale groenten en fruit kopen. Volgens de rwandesen moet je als ‘rijke blanke’ een hulp in huis nemen om de lokale bevolking te steunen. Mij ga je in ieder geval niet horen klagen! ’s Middags gewoon voetjes onder tafel schuiven en lekker eten voorgeschoteld krijgen zonder te moeten afwassen, het is een luxe…

Wat ook nog een luxe zou kunnen zijn is stromend water, vanaf volgende week zou er dat zijn in heel het dorp. Maar eerst zien en dan geloven, het blijft l’Afrique

Vrijdag de bus terug naar Kigali nemen was een hele belevenis. Eerst te voet de heuvel af om zeker een halfuur te wachten op een minibus richting Kayonza. Er was iemand van het revalidatiecentrum die ook richting Kayonza ging en hij heeft ons geweldig geholpen! In kayonza aangekomen stonden er verschrikkelijk veel mensen te wachten (en kijken naar ons) op de bussen. Gelukkig dat onze vriend en een non die ook naar Kigali ging ons geholpen hebben want alleen hadden we niet op de juiste bus genomen denk ik…

Nu zitten we terug op het terras bij Manu en Rita te genieten van de zon bij een temperatuur van 28 graden :) Morgennamiddag gaan we er eens goed van profiteren en zwemmen in het zwembad van een hotel, ik kijk er al naar uit!

Tot de volgende keer, veel groetjes Valerie

14-01-2012 om 16:30 geschreven door Valerie  

Hallo iedereen!!

We zijn nu ongeveer 3 dagen in Rwanda en ik heb een echt vakantiegevoel. Dat zal de combinatie van het goed weer en  het lekker eten zijn. Dat gevoel zal wel overgaan als we dinsdag aan de stage beginnen.

Gisteren zijn we gaan winkelen en hebben de inkopen voor een week gekocht om mee te nemen naar Gahini, alles behalve groenten en fruit want dat gaan we lokaal op de markt laten kopen. Het viel me op dat er verschillende producten ingevoerd zijn uit België, van de Colruyt. Mayonaise, hagelslag, boter,garnalen in de diepvries,… De meeste dingen kosten wel veel meer in vergelijking met lokale producten.

Ik had gisteren ook wat last van maag en darmen, virus volgens Manu en Rita want zij hadden er van de week ook last van. En dan ben ik zo goed om meteen mee te doen hé, typisch ik :) Gelukkig was het iets van korte duur en heb ik er vandaag geen last meer van.

Vandaag zijn Silvie en ik er even alleen op uitgetrokken in Kigali stad. We hebben wat rondgedwaald in straatjes en zijn een paar winkeltjes binnengeweest. We werden redelijk veel aangesproken of we geen geld wilde wisselen, door kindjes die geld vroegen en door mensen die dingen wilde verkopen zoals telefoonkaarten enz.  De vorige keer schreef ik dat de straten er goed en proper bijliggen. Wel dit geldt alleen voor grote straten, van zodra je kleinere wegen neemt zijn ze vuiler en liggen ze meestal vol putten.

We kregen toch wel wat dorst van het wandelen en zijn dan maar iets gaan drinken, daar kwamen we 3 Vlaamse studenten geneeskunde tegen, Mathieu, Dine en Victor,  die we ontmoet hadden op de infodag in Leuven. Wat een toeval!   We hebben samen iets gedronken, wat gebabbeld en Rwandese  gsm nummers uitgewisseld. Wie weet spreken we nog wel eens af om iets te drinken ofzo…

Daarna waren we moe en werd het tijd om terug naar ‘huis’ te gaan, naar Manu en Rita dus. Dit werd onze eerste mototaxi avontuur. We hadden op een papiertje staan wat we juist moesten zeggen om bij Manu en Rita thuis te geraken en wisten dat het 600RWF (nog geen euro) zou mogen kosten. Natuurlijk vroeg de chauffeur meer, 700RWF, maar we bleven aandringen om 600 te geven. Ik vond het een hele toffe manier van “taxi nemen’ zo vanachter op de moto zitten. Gelukkig reed mijn chauffeur niet te snel en niet gevaarlijk… alleen jammer dat de helm te groot was : )

Manu heeft voor deze avond rijstpap voorzien, alleen lusten Silvie en ik dat allebei niet. De rijstpap ziet wel roze! Dit komt dat omdat de saffraan hier rood is in plaats van geel bij ons. Ik ben toch wel nieuwsgierig dus als hij afgekoeld is ga ik toch eens proeven…

Dit was het voor deze keer, als er vragen zijn stel ze gerust ;)

Warme groetjes uit het lekker warme Kigali! Valerie

08-01-2012 om 00:00 geschreven door Valerie  

Gisteren zijn we in Kigali geland na een lange maar goede vlucht. Buiten het eerste half uur redelijk wat turbulentie, ik heb echt een halfuur echt een roetsjbaan gevoel  gehad,  was het een rustige dag.

De luchthaven aangekomen hebben we redelijk lang gewacht op de koffers, ik begon al een beetje schrik te krijgen :p . Buiten werden we heel goed onthaalt door Manu en Rita die ons al een beetje” Kigali by night” hebben laten zien. Aangekomen bij Manu en Rita thuis kregen we nog heerlijke Osso Buco voorgeschoteld.

Vandaag zijn we gaan proberen ons visum te verlengen, ik zeg proberen want het bleek dat we ook een CV nodig hebben om een visum aan te vragen, vraag me niet waarom. C’est l’Afrique,  was de uitleg van Jean-Baptist, die met ons mee naar de immigratiedienst is geweest.

Het viel me op vandaag dat de grote wegen er heel goed en proper bijliggen. Ik ben nog geen enkel papiertje ofzo tegengekomen op de grond, daar kunnen ze in sommige grote steden in België nog iets van leren.

En nu om iedereen jaloers te maken: het is hier heerlijk warm (zo’n 31 Graden) met af een toe een heerlijk windje Vanop het terras, waar ik nu deze blog schrijf, kan je een heel groot deel van Kigali zien, echt een geweldig uitzicht!!

We vertrekken maandag naar Gahini, de stageplaats, om ons in het huisje te installeren en kennis te maken met het ziekenhuis. Dinsdag begint de stage dan echt  ik ben benieuwd!

De volgende keer zal ik proberen foto’s bij te voegen, beloofd

Groetjes vanuit het warme Kigali, Valerie

06-01-2012 om 00:00 geschreven door Valerie  

Het is bijna zover! Gisteren heb ik de laatste spulletjes gekocht en bij elkaar gezocht , ik ben hopelijk niets vergeten…

De valiezen zijn juist gepakt. Nu is het rustig thuis zijn, afscheid nemen van mijn broertje en ouders  en wachten tot we vertrekken. Morgen wordt een vliegtuigdag : ik zal rond 8 uur aankomen op de luchthaven, we stijgen op om 10.50 en rond 20u zijn we in Kigali. Spannend hé!

Het volgend berichtje zal vanuit Kigali geschreven worden, ik vind het geweldig!!  J

04-01-2012 om 14:14 geschreven door Valerie  

06-12-2011 om 20:49 geschreven door Valerie