Deze week heb ik meer Engels dan Nederlands gesproken, op stage, tegen Alexandra, soms begon ik zelfs tegen Silvie in het Engels. Het gaat nog net niet zo ver dat ik tegen mezelf Engels praat :)

De stage deze week verliep vlot, met zijn drieën hebben we een paar hele toffe activiteiten gedaan waar de kinderen veel plezier aan hadden en stiekem toch wel veel aan gehad hebben. Het nuttige aan het aangename koppelen,  het is een plezante oefening :)

Vrijdag hebben we, na een voormiddag stage en lekker eten, de bus terug  naar Kigali genomen. Eerst moesten we de heuvel afwandelen, het was middag dus heel warm! Wat was ik blij toen ik zag dat beneden aan de weg er een minibus stond die nog op ons wou wachten! Vorige week hebben we bijna een half uur moeten wachten op een busje richting Kayonza, wat een chance! In Kayonza was het veel minder druk dan vorige week, echt een enorm verschil.  Dit keer hebben we er op gelet dat we een grote bus namen en niet meer dan een uur in de minibus moesten zitten. Op de bus heb ik nog een gesprek gehad met mijn buurman, zijn naam is me ontsnapt, waardoor de tijd wat sneller ging. Toch was ik blij dat ik de halte zag die we moesten afstappen en terug de buitenlucht kon opsnuiven! Maar dat was te veel gevraagd natuurlijk want het begon wat de druppelen. De geur deed me een beetje denken aan België, als er in de zomer regen valt op de warme betton. Het rook net hetzelfde!

Die avond kreeg ik telefoon van Maité, of we niet naar Sundowner kwamen om iets te drinken. Daar gingen we natuurlijk gretig op in! Eerst nog lekkere zelfgemaakte  friet met stoofvlees en komkommers en sla en we gingen voor de eerste keer op stap! Daar aangekomen was het even zoeken maar al snel zaten we Amstel te drinken samen met Maité, haar broers Samuel en Silvain, haar ouders, een zuidafrikaanse die 6 maanden in Rwanda verbijft en Maité, de studiegenote van Maité (om het even verwarrend te maken). Samuel studeert geneeskunde in Brussel en doet ook stage in Rwanda, hij had afgesproken met andere studenten uit Rwanda en België om in La Classe iets te gaan drinken. Daar aangekomen was er een hele groep mensen die zich allemaal voorstelde, na 5 minuten wist ik bijna geen enkele naam meer. Er hing een heel plezante sfeer, er was leuke muziek en lekkere primus. Ik vind hem zelfs lekkerder dan de primus in België, de flessen zijn wel net iets groter (76Cl) dus hebben Maité en ik er meestal 1 gedeeld zodat we toch wat langer koud bier hebben.  Ik heb echt mijn ogen uitgekeken hoe de mannen hier kunnen dansen! Het was dus een zeer plezante avond die tot in de vroege uurtjes geduurd heeft. Rond half 3 hebben we toch maar besloten de mototaxi terug naar huis te nemen. We hebben het telefoonnummer van Benoit gekregen zodat we hem konden bellen en niet iedereen moesten wakker maken door de deurbel te gebruiken. Hij kwam de poort opendoen voor ons maar toen bleek dat we toch nog Rita moesten wakker maken want ze was de terrasdeur vergeten open te laten. Klinkt herkenbaar, niet mama? :p

Vandaag is er deze namiddag een feestje voor de 2jarige zoon van Bati ( hij werkt in de week voor Manu en Rita) Er staat Mousaka op het menu! Het beloofd dus nog een leuk weekend te worden!

Tot de volgende keer! Valerie

21-01-2012 om 13:05 geschreven door Valerie  

Deze week zijn we begonnen met een inburgeringcursus gegeven door Nathalie. Een Belgische dame die al meer dan 20 jaar in Afrika woon met haar gezin. Haar man werkt voor de Belgische ambassade en zij gaf cursussen voor managers die naar Rwanda kwamen. Onlangs heeft ze een eigen cursus gemaakt en wij waren samen met haar dochter Maité, die in haar derde jaar ergotherapie in Brussel zit en 2 maanden stage doet in Rwanda, en een medestudente Maité proefkonijn. Wij hebben veel uitleg gekregen over Rwanda, over de cultuur, de waarden en normen, gebruiken,… heel veel informatie en het was heel goed gegeven.  Over een 3tal weken komen we nog eens samen om feedback te geven over de cursus. Het was een zeer plezante dag, echt leuk om 2 Brusselse ergostudenten te ontmoeten.  We hebben telefoonnummers uitgewisseld dus we gaan zeker nog eens afspreken.

Die namiddag nog zijn we naar Gahini gereden, het werd een helse rit van bijna 2 uur in een minibusje. Het was ongelooflijk warm aan mij voeten, we zaten echt opgepropt met te veel op 1 rij dus ik was echt blij als we eindelijk in Gahini aankwamen. Daar hebben we de mototaxi naar boven genomen want ik had echt de fut niet meer om te voet naar boven te gaan. Op de mototaxi was het heerlijk uitwaaien en konden mijn voetjes goed afkoelen. Volgens mij zaten we vlak bij de motor ofzo in de minibus dat het metaal zo warm werd…  aangekomen bij ons huisje zagen we allerlei spullen liggen die niet van ons waren.  Dus zijn we op speurtocht gegaan wie of wat er in ons huisje was. De deur tegenover onze slaapkamer was op slot maar er was niemand te horen of te zien.  Dus zijn we via de badkamer toch de kamer binnen gegaan om te zien wat er aan de hand was met de gesloten kamer.  We zagen dat de kamer niet meer leeg was! Het bed was beslapen en de kamer was een beetje ingericht. Even later werden al onze vragen opgelost want Alexandra, een pas afgestudeerde ergotherapeute uit Engeland kwam terug van haar avondwandeling. Het werd nog een heel gezellige avond, echt een plezante kennismaking!

21-01-2012 om 13:03 geschreven door Valerie