Na Graceland heel de dag zijn we uitgenodigd geweest op een halloweenfeest. Het was nog een amusante bedoening, wij waren voor de gelegenheid verkleed als toeristen...
Eindelijk dan toch, hebben we een huurauto bemachtigd voor de rest van de reis. We hebben uiteindelijk een betere deal dan degene die is afgesprongen in New Orleans. We hebben een fullsize in plaats van een intermediate voor minder geld... Het is een Impala geworden. Er is wel een onhandigheidje in het contract geslopen. Het contract is in twee gesplitst en veronderstelt dat ik de auto op 1 december terugbreng naar Memphis om dan een andere op te halen en deze is dan one way naar Los Angeles. De bedoeling was echter natuurlijk heel het zootje one way. Ik moet rond 25 november bellen om dat uit te klaren. Hopelijks moet ik niet beginnen het halve land (continent) afrijden...
We zitten al twee dagen in Memphis maar veel van de stad zelf hadden we nog niet gedaan. Dus zijn we naar de binnennstad afgezakt alwaar we een kijkje namen in het Civil Rights Museum, zijnde een conversie van het motel waar Martin Luther King is doodgeschoten. Aan de overkant staat het gebouw van waaruit is geschoten, ook onderdeel van het museum. Zie ook de foto s met het gebouw met de rouwkrans aan de voorkant. Ik wist niet dat Joke zo sarcastisch is, ze staat gewoon te smilen op deze foto... Dan is er nog de Miississippi en Beale street, de uitgaansbuurt van Memphis.
Na Memphis reden we naar Nasheville, ietwat weg van de westelijke richting die we eigenlijjk zouden moeten volgen. Maar veel mensen vertelden ons dat het een bezoek waard was. Het is de tweede grootste (country) muziekstad na Los Angeles. Hier woonden ook sterren zoals Jonnhy Cash en dolly Parton. Verder was hier ooit het eerste radiostation ooit in Amerika. Het was gehuisvest in een gebouw dat eigenlijk een kerk had moeten worden. Later werd het een concertgebouw. Als je het als artiest nog moet maken, dan is dit de plaats waar je wil naartoe wil... Er zijn verder nog wat muzikale atracties en je kunt hier onder andere ook cowboybotten kopen, 3 paar voor de prijs van 1...
Gisteren dan reden we over the old Natchez Trace, een pad tussen Nasheville en Natchez. Natchez ligt niet ver van New Orleans. Het pad werd geconstrueerd om de reeds bewoonde gebieden in het oosten (de oorspronkelijke US) te verbinden met het net aangekochte Louisiana van de Fransen. Het vormde ook ongeveer het begin van de westelijke expansie van de US, waarin Clarck en Lewis een belangrijke rol speelden. Lewis ligt trouwens begraven langs het trace. Verder langs het pad waren er oude Indiaanse begraafplaatsen van rond het jaar 0 (de foto met de drie bulten in het weiland). We volgden het pad enkel tot Tupelo.
Gebouwd door zijn vader met 118 dollar. Tot zijn dertiende leefde Elvis met zijn ouders op 3 of 4 verschillende plaatsen in Tupelo, alvorens ze naar Memphis verhuisden in een Plymouth te zien op de foto s.
Vandaag zijn we naar Austin gereden, een behoorlijke rit komende van Hot Springs. Hierbij wat foto s van onderweg, de stad die je op een van de foto s ziet is Dallas, wat we gelaten hebben voor wat het is daar de meeste mensen hier het volledig de moeite niet vinden.
Gisteren dus waren we in Hotsprings, hier bekend om zijn... hot springs. Er staan hier nogal wat badhuizen, maar enkel twee ervan zijn nog in dienst. Verder is dit de stad waar Bill Clinton geboren en getogen is en het toeval wil dat we net via internet konden slapen bij iemand die vrijwilliger is bij de Democratic Party. Dus s avonds mochten we mee naar het hoofdkwartier alwaar we achteraf konden klinken op de overwinning... Dat heb je wel al gezien in het vorig bericht.
Austin is volgens de meesten hier de meest gezellige stad van Texas. Er is hier inderdaad veel te doen. In de voormiddag zijn we naar Barton Springs gegaan, bronnen waar ze een heel park hebben rondgebouwd en zelfs een zwembad. Dat nodigt natuurlijk uit tot zwemmen maar jammergenoeg is donderdag cleaning day... Verder zijn er zijn heel veel bars, die ik wel heb overgeslegen deze keer (zie volgend bericht). We zijn wel naar de meest bekende pizzatent van de stad geweest...
s Morgens heel vroeg zijn we uit Austin vertrokken naar de route 66, wat een nieuw hoogtepunt in de reis zou moeten worden. We hebben echter wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om te stoppen in Dallas, om de plaats te bezoeken waar president Kennedy het headshot werd toegediend. De foto s tonen er eerst een paar van Dallas zelf en vervolgens de 'open graftombe' min of meer op de plaats waar Kennedy vermoord werd. De schutter, voor de gelegenheid gesimuleerd door Joke verschanste, zich in het bakstenen gebouw op de zesde verdieping.
Na Dallas hebben we koers gezet naar route 66. Laat ik even wat foto s tonen van de ranches die de texanen hier uitbaten. En hoe een 'Texas full size Caddilac' eruitziet. En hun tractoren, onze boeren hebben grote tractoren? Ik dacht het niet. Everything is bigger in Texas (er staat hier ergens een kerk die groter is dan degene in Washington DC en ze is enkel zo groot om het feit dat ze groter moest zijn)
Onderweg naar route 66 zijn we gestopt in een stadje genaamd Wichita Falls, wat wil beteken dat het water van de rivier tot aan het middel komt. De Indianen moesten dat ooit eens weten hoe diep het was om er met de paarden door te trekken, dus heeft een van hun vrouwen door het water gewaad om te kijken of ze erdoor konden. Gemakkelijk of zijn alle mannen hetzelfde...
Hoe ga je hier aan de slag als je een huis wil kopen? Simpel je koopt een stuk land dat in je budget past volgens de bank en dan ga je naar de winkel om een huis te kopen. Je zet dat op een truck, als het te groot is op twee trucks en dan smijt je dat op je land. Voila. En een pick-up truck om op de oprit te zetten hebben ze al van voordien. Dan heb je een woonst. Vervolgens smijt je alles rond het huis vol met bucht. Opeens gaat het slechter en mag je van de bank opkrassen, die daarna de boel laat verloederen...
De originele route 66 is op vele plaatsen verdwenen of vervangen door Interstate 40, maar hier en daar loopt nog een stukje. De route 66 bestond eigenlijk oorspronkelijk uit de hoofdstraten van alle kleine en grotere soorten gehuchten en steden die onderling verbonden waren met elkaar. Dus die hoofdstraten bestaan nog, al is het er wel aan te zien dat de verschuiving van het verkeer naar de IS 40 het commerciele leven in veel van die gehuchten gewoon om zeep heeft geholpen. Winkels en garages uit die tijd staan er gewoon weg te rotten, bijna iedereen is er vertrokken. In Amarillo echter, een van de grootste steden die op de route gelegen waren, is de 66 big bussiness. In Amarillo is ook de Caddilac-ranch te vinden, een pop-art tentoonstelling die voortdurend wijzigt gezien iedereen de auto s kan komen verven.
Het moet gezegd dat ik tijdens mijn verblijf hier in de USA een beetje vermagerd ben. Ik dacht zo in mezelf, tijd om daar iets aan te doen. Dus zijn we naar de Big Texas Steak Ranch geweest alwaar ik een 72 ounces steak heb besteld. Dat is meer dan 2 kilogram. Het zit hem zodanig dat het gratis is als je dat stuk rund in een uur de tijd opkrijgt, met bijbehorende slaatje en aardappel. Anders moet je dokken en nogal behoorlijk. Na een half uur zat ik toch ongeveer halverwege het vleesje, maar het laatste kwartier ging er bijna niets meer binnen. Ja... Uiteindelijk is het niet gelukt, 56 ounces binnen en 16 over... Daarvoor heb ik zwaar moeten betalen en dat lag toch een beetje, naast de steak, zwaar op de maag. Maar toch, ik heb het geprobeerd en daarvoor moet je .... hebben.
Nog eentje over de auto s hier, het zal sommigen misschien tegensteken maar het is nu eenmaal mijn blog... De old route 66 is nogal een museum op zich als het op verroeste bakken aankomt. Er rijden er ook nogal wat rond in betere staat dan volgende.
Na Amarillo zijn we nog een eindje doorgereden op de route 66 tot Albuquerque. We zagen bijgevolg meer van hetzelfde; achtergelaten handelszaken, gesloten benzinestations, autowrakken (zie volgend bericht), ingestorte huizen... Alsof het een groot museum is.
