Na Zion en al de andere parken zetten we de kers op de taart door af te sluiten met de Grand Canyon. Al moet gezegd dat de taart ondertussen al enkele dagen oud is - tis te zeggen we hebben een overvloed aan nationale parken gehad de laatste tijd en de Grand Canyon lijkt daardoor niet zo speciaal meer als hadden we hem gezien voor we met de rest begonnen. Gewenning... maar toch heel mooi.
Voor de tiende aflevering van 'How about the wheels in here' heb ik voor een specialleke gezorgd. Al heb ik het niet helemaal alleen gedaan. Ik kreeg een beetje hulp van enkele Duitsers die ogenschijnlijk voor de Mercedes-Benz Company werken. Zij besloten namelijk om met hun prototype Mercedes-Benz E-Classe auto's een bezoekje te brengen aan de Grand Canyon. Aan de ingang had ik ze allemaal te pakken... Later zag ik de auto's geparkeerd staan en nam ik nog enkele foto's. Toen vonden de heren het genoeg en vroegen me om ermee op te houden... Gezien zij dachten dat ik een Amerikaan was vond ik dat nogal pretentieus gezien de wereldoorlogen en zo. Dit is Amerika, land of the free and the brave... en niet N...z...-Germany... Los daarvan gaan ze met auto's die nog niet gezien mogen worden naar de meest toeristische plaats van de VS. Waar iedereen rondloopt met een camera... Wel ik heb hen dat allemaal niet gezegd, ik had mijjn foto's en ik was weg.
Na the North rim van de Grand Canyon ging het naar Page, een stadje die op de route ligt als je van North Rim naar South Rim rijdt. Daar staat een dam in de Colorado River die door de Grand Canyon loopt en zo Lake Powell creeerde, die voor de Grand Canyon ligt. Een andere bezienswaardigheid daar is Horseshoe Canyon, de foto s kunnen dat aantonen.
Na Page zetten we onze tocht verder naar de South Rim. Aan de zuidkant zijn veel meer dingen bereikbaar en is er ook Grand Canyon Village. Verder staan er hier en daar gebouwen, zoals de uitkijktoren, die gezien ze er al staan van voor WOII historisch zijn voor de Amerikanen. Maar het benadrukt ook het vroege toerisme dat de Canyon aandeed. Tegen het jaar 1900 was de Canyon verbonden met het Amerikaanse spoorwegnet, waardoor massa s toeristen plots de weg ernaartoe vonden.
Na al die nationale parken hebben we een beetje uitgerust in de bewoonde wereld, namelijk Flagstaff. We hebben hier zo'n vier dagen gecouchsurft. Echt veel hebben we hier niet uitgestoken, wat rondwandelen en eens uitgaan weer s'avonds. En we hebben hier ook Thanksgiving meegemaakt, een typisch Amerikaans feest. Niemand werkt op die dag hier, daarentegen gaan ze met zijn allen feesten en kalkoen eten. Het is hier geen goede tijd dus voor je als je zo'n beest bent. Maar het heeft wel gesmaakt.
