Na een beetje te hebben uitgerust in Flagstaff hebben we terug de draad opgepikt. Terug op de oude route 66! Het plan was eigenlijk om noordelijk van de Grand Canyon naar Hoover Dam en Las Vegas te rijden. Maar gezien we ook de meer interessante zuidelijjke kant van de Grand Canyon gedaan hebben, besloten we om zuidelijk ervan te blijven en nog een stukje 66 mee te pikken. Wat een goed plan bleek. De route is een van onze favorieten tot nu toe.Hierbij wat foto's van dit duizenden kilometers lange museum...
Ik kom hier de laatste tijd in dit stuk van Amerika nogal wat oude stoomloco's tegen. Soms tentoongesteld om de jonge historie van een of andere stad hier te illustreren, gezien veel steden hier in the middle of no where in het westen hun bestaan te danken hebben aan de spoorweg die hier sinds 1870-1880 de oost- en westkust verbindt. Een andere keer staat er dan een het plaatselijke Santa Fe railway depot te versieren. Maar echt spectaculair is de Grand Canyon railway, vroeger onderdeel van Santa Fe. Deze rijdt namelijk nog dagelijks in de zomer naar de Grand Canyon.
Nog een stukje verder gereden op de route 66. Dit stuk van de 66 is niet recht zoals vele andere stukken. Het loopt midden door een of ander gebergte. (Onderweg hebben we autowrakken gezien die er al tientallen jaren liggen omdat het te moeiliijk is om ze te takelen) Het is ook niet vervangen door de tegenwoordige Interstate 40, waardoor vele stukken van de oorspronkelijke weg zijn vernietigd, uitgezonderd van het stuk door een stadje loopt dat erlangs ligt. En vervolgens uitstierf nadat de IS40 de 66 vervangen had... Nee hier heeft men de IS40 rond dat gebergte gelegd. Midden in dat gebergte heeft men rond 1890 goud gevonden. Dan kwamen vervolgens hopen mafketels op dat goud af. Het duurde niet lang of er werd een stadje, Oatman, gesticht. Het hoeft niet gezegd dat het doorsnee karakter van deze gelukszoekers een soort allure aan een stadje als dit gaf. Tot op vandaag wonen er nog altijd mensen, wat niet vanzelfsprekend is gezien de mijnen al een tijdje gesloten zijn. Maar daar gaan ze er prat op de 'Ghost-town' te zijn die maar niet wil uitsterven. Ze leven er tegenwoordig van het toerisme op de 66. De meeste gebouwen zijn nog authentiek. Toen wij daar passeerden waren er toevallig gunfight-shows aan de gang. Ze zijn daar goed gestoord. Verder lopen er daar vrij ezels rond in de straat, weer een attractie om de plaatselijke bevolking van dollars te voorzien. Iedereen koopt namelijk wortels om de ezels te voeren. Me dunkt sommige dagen worden ze niet goed van al die wortels...
Na route 66 bezochten we onderweg naar Las Vegas, Hoover Dam. Is wel spectaculair bouwwerk, je moet erover rijden om aan de andere kant van de canyon te raken. Alhoewel men momenteel een grote brug over de dam aan het spannen is. De Hoover Dam is namelijk een beetje teveel een flessenhals voor het verkeer dat er passeert. In Amerika heeft men dus ook een Kennedytunnel...
Het moest er uiteindelijk ook van komen dat we in deze verderfelijke stad aanbelanden. Hier mag alles, als het maar geld opbrengt. Wat niet mogelijk is in de rest van de States, mag je hier wel. Je moet er gewoon opkomen en het moet opbrengen. Landlopers, closjards en andere leeglopers krijgen hier een one-way greyhound busticket richting Flagstaff, laat het aftroggelen van geld maar over aan de echte professionals hier, de goktenten... Nu ja tenten. Regelrechte holdings, ja. Volgende zie je op de foto's, het zijn zo'n beetje de grootste: Treasure Island, The Venetian, Circus Circus, Riviera, Wynn, Ceasars Palace, Flamingo, Bellagio, Paris, Planet Hollywood, Excalibur, Luxor, Mandalay Bay en New York New York.
Nog wat foto's van Las Vegas. Alles is erover hier. Er is hier een casino met een leeuwenkooi vanbinnen, in de Venetian rondvaren op gondels, in de New York op de Brooklyn Bridge oversteken, eender welke wagen huren die je wil, zelfs een nascar... We hebben zelf ook wat op de slots gespeeld, maar doorgaans bracht dat niet veel op. Wel komen ze je dan gratis drank aanbieden, dus speelden we voor een dollar zodat we toch daarop wonnen! Het kriebelde om te pokeren maar wegens de te hoge inzet heb ik het maar zo gelaten. Misschien heb ik door niet mee te doen veel geld verloren... Het zal wel niet zeker?
Met de Impala hebben we ondertussen zowat 6500 mijjlen afgelegd en die vroeg bijgevolg om een onderhoud. Dat ging ik even gaan navragen bij het lokale agent van ons verhuurbedrijf. Daar gaven ze mij gewoon een andere mee. Ik moest kiezen uit een Mitsubishi en een Nissan, nu reed ik wel liever met iets Amerikaans... Maar toen zag ik dat de Nissan een hybride was, benzinemotor en elektrische motor. Dat leek mij wel eens een ervaring dus toen was ik ervoor gewonnen.
Dan zijn we met dat kraam naar de meest onaardse plaats op de planeet gereden, Death Valley. We mogen onszelf gelukkig prijzen dat het december is, in de zomer is het hier niet om uit te houden. Ze hebben hier ooit de warmste temperatuur op aarde gemeten, 57 graden Celcius in de schaduw wel te verstaan. Niet zo heet dus nu, waardoor we er meer van konden genieten veronderstel ik. De valley bevat ook de laagste plaats op het Amerikaanse continent, namelijk -87 meter. Vandaar de 'helse' temperaturen zeker? Het grootste onderdeel omvat twee bergen waartussen zich een zoutachtige vlakte strekt. Let verder ook op de kleuren op sommige plaatsen. Het geheel is onderdeel van de Sierra Nevada.
Na Death Valley bezochten we de gigantische bomen, sequoia's. Hier bevindt zich de grootste boom ter wereld, Joke heeft hem een knuffel gegeven... Nu en dan valt er een om, die laten ze dan gewoon liggen. Als hij over de weg ligt maken ze er een gat in. Op een andere kon je vroeger je wagen parkeren en dan foto's nemen. Sommige liggen er zo al 100 jaar. In 2003 is er een op een auto omgevallen die geparkeerd stond. Wegwezen!
