San Fransisco is eigenlijk een heel gezellige stad voor zo'n grote stad te zijn. We hebben er natuurlijk een obligate tramrit gemaakt op de cable car, want ze worden aangedreven door kabels in de grond om ze de alom bekende heuvels in de stad op en af te krijgen. Verder zijn hier veel heel mooie huizen en woonwijken in het algemeen, zonder al te pocherig te worden. Ik heb eens de prijzen bekeken en die zijn niet mis, het zal niet voor de gewone Belg zijn. Het is hier duurder omdat de stad eigenlijk al veel groter had moeten zijn, maar er zijn geen expansiemogelijkheden doordat het water de stad omringd. Aan de westelijke kant is er de Grote Oceaan en de aan de oostelijke kant ligt de baai. Verder is een van de must do's in here een rit over de golden gate bridge.
Yosemite is een gigantisch oud gletsjergebied. De gletsjer is tegenwoordig verdwenen waardoor een grote vallei overblijft. Dit is het laatste nationale park dat we deden en tevens een van de mooiste.
Na Death Valley bezochten we de gigantische bomen, sequoia's. Hier bevindt zich de grootste boom ter wereld, Joke heeft hem een knuffel gegeven... Nu en dan valt er een om, die laten ze dan gewoon liggen. Als hij over de weg ligt maken ze er een gat in. Op een andere kon je vroeger je wagen parkeren en dan foto's nemen. Sommige liggen er zo al 100 jaar. In 2003 is er een op een auto omgevallen die geparkeerd stond. Wegwezen!
Dan zijn we met dat kraam naar de meest onaardse plaats op de planeet gereden, Death Valley. We mogen onszelf gelukkig prijzen dat het december is, in de zomer is het hier niet om uit te houden. Ze hebben hier ooit de warmste temperatuur op aarde gemeten, 57 graden Celcius in de schaduw wel te verstaan. Niet zo heet dus nu, waardoor we er meer van konden genieten veronderstel ik. De valley bevat ook de laagste plaats op het Amerikaanse continent, namelijk -87 meter. Vandaar de 'helse' temperaturen zeker? Het grootste onderdeel omvat twee bergen waartussen zich een zoutachtige vlakte strekt. Let verder ook op de kleuren op sommige plaatsen. Het geheel is onderdeel van de Sierra Nevada.
Met de Impala hebben we ondertussen zowat 6500 mijjlen afgelegd en die vroeg bijgevolg om een onderhoud. Dat ging ik even gaan navragen bij het lokale agent van ons verhuurbedrijf. Daar gaven ze mij gewoon een andere mee. Ik moest kiezen uit een Mitsubishi en een Nissan, nu reed ik wel liever met iets Amerikaans... Maar toen zag ik dat de Nissan een hybride was, benzinemotor en elektrische motor. Dat leek mij wel eens een ervaring dus toen was ik ervoor gewonnen.
Nog wat foto's van Las Vegas. Alles is erover hier. Er is hier een casino met een leeuwenkooi vanbinnen, in de Venetian rondvaren op gondels, in de New York op de Brooklyn Bridge oversteken, eender welke wagen huren die je wil, zelfs een nascar... We hebben zelf ook wat op de slots gespeeld, maar doorgaans bracht dat niet veel op. Wel komen ze je dan gratis drank aanbieden, dus speelden we voor een dollar zodat we toch daarop wonnen! Het kriebelde om te pokeren maar wegens de te hoge inzet heb ik het maar zo gelaten. Misschien heb ik door niet mee te doen veel geld verloren... Het zal wel niet zeker?
Het moest er uiteindelijk ook van komen dat we in deze verderfelijke stad aanbelanden. Hier mag alles, als het maar geld opbrengt. Wat niet mogelijk is in de rest van de States, mag je hier wel. Je moet er gewoon opkomen en het moet opbrengen. Landlopers, closjards en andere leeglopers krijgen hier een one-way greyhound busticket richting Flagstaff, laat het aftroggelen van geld maar over aan de echte professionals hier, de goktenten... Nu ja tenten. Regelrechte holdings, ja. Volgende zie je op de foto's, het zijn zo'n beetje de grootste: Treasure Island, The Venetian, Circus Circus, Riviera, Wynn, Ceasars Palace, Flamingo, Bellagio, Paris, Planet Hollywood, Excalibur, Luxor, Mandalay Bay en New York New York.
Na route 66 bezochten we onderweg naar Las Vegas, Hoover Dam. Is wel spectaculair bouwwerk, je moet erover rijden om aan de andere kant van de canyon te raken. Alhoewel men momenteel een grote brug over de dam aan het spannen is. De Hoover Dam is namelijk een beetje teveel een flessenhals voor het verkeer dat er passeert. In Amerika heeft men dus ook een Kennedytunnel...
Nog een stukje verder gereden op de route 66. Dit stuk van de 66 is niet recht zoals vele andere stukken. Het loopt midden door een of ander gebergte. (Onderweg hebben we autowrakken gezien die er al tientallen jaren liggen omdat het te moeiliijk is om ze te takelen) Het is ook niet vervangen door de tegenwoordige Interstate 40, waardoor vele stukken van de oorspronkelijke weg zijn vernietigd, uitgezonderd van het stuk door een stadje loopt dat erlangs ligt. En vervolgens uitstierf nadat de IS40 de 66 vervangen had... Nee hier heeft men de IS40 rond dat gebergte gelegd. Midden in dat gebergte heeft men rond 1890 goud gevonden. Dan kwamen vervolgens hopen mafketels op dat goud af. Het duurde niet lang of er werd een stadje, Oatman, gesticht. Het hoeft niet gezegd dat het doorsnee karakter van deze gelukszoekers een soort allure aan een stadje als dit gaf. Tot op vandaag wonen er nog altijd mensen, wat niet vanzelfsprekend is gezien de mijnen al een tijdje gesloten zijn. Maar daar gaan ze er prat op de 'Ghost-town' te zijn die maar niet wil uitsterven. Ze leven er tegenwoordig van het toerisme op de 66. De meeste gebouwen zijn nog authentiek. Toen wij daar passeerden waren er toevallig gunfight-shows aan de gang. Ze zijn daar goed gestoord. Verder lopen er daar vrij ezels rond in de straat, weer een attractie om de plaatselijke bevolking van dollars te voorzien. Iedereen koopt namelijk wortels om de ezels te voeren. Me dunkt sommige dagen worden ze niet goed van al die wortels...
Ik kom hier de laatste tijd in dit stuk van Amerika nogal wat oude stoomloco's tegen. Soms tentoongesteld om de jonge historie van een of andere stad hier te illustreren, gezien veel steden hier in the middle of no where in het westen hun bestaan te danken hebben aan de spoorweg die hier sinds 1870-1880 de oost- en westkust verbindt. Een andere keer staat er dan een het plaatselijke Santa Fe railway depot te versieren. Maar echt spectaculair is de Grand Canyon railway, vroeger onderdeel van Santa Fe. Deze rijdt namelijk nog dagelijks in de zomer naar de Grand Canyon.
Na een beetje te hebben uitgerust in Flagstaff hebben we terug de draad opgepikt. Terug op de oude route 66! Het plan was eigenlijk om noordelijk van de Grand Canyon naar Hoover Dam en Las Vegas te rijden. Maar gezien we ook de meer interessante zuidelijjke kant van de Grand Canyon gedaan hebben, besloten we om zuidelijk ervan te blijven en nog een stukje 66 mee te pikken. Wat een goed plan bleek. De route is een van onze favorieten tot nu toe.Hierbij wat foto's van dit duizenden kilometers lange museum...
Na al die nationale parken hebben we een beetje uitgerust in de bewoonde wereld, namelijk Flagstaff. We hebben hier zo'n vier dagen gecouchsurft. Echt veel hebben we hier niet uitgestoken, wat rondwandelen en eens uitgaan weer s'avonds. En we hebben hier ook Thanksgiving meegemaakt, een typisch Amerikaans feest. Niemand werkt op die dag hier, daarentegen gaan ze met zijn allen feesten en kalkoen eten. Het is hier geen goede tijd dus voor je als je zo'n beest bent. Maar het heeft wel gesmaakt.
Na Page zetten we onze tocht verder naar de South Rim. Aan de zuidkant zijn veel meer dingen bereikbaar en is er ook Grand Canyon Village. Verder staan er hier en daar gebouwen, zoals de uitkijktoren, die gezien ze er al staan van voor WOII historisch zijn voor de Amerikanen. Maar het benadrukt ook het vroege toerisme dat de Canyon aandeed. Tegen het jaar 1900 was de Canyon verbonden met het Amerikaanse spoorwegnet, waardoor massa s toeristen plots de weg ernaartoe vonden.
Na the North rim van de Grand Canyon ging het naar Page, een stadje die op de route ligt als je van North Rim naar South Rim rijdt. Daar staat een dam in de Colorado River die door de Grand Canyon loopt en zo Lake Powell creeerde, die voor de Grand Canyon ligt. Een andere bezienswaardigheid daar is Horseshoe Canyon, de foto s kunnen dat aantonen.
Voor de tiende aflevering van 'How about the wheels in here' heb ik voor een specialleke gezorgd. Al heb ik het niet helemaal alleen gedaan. Ik kreeg een beetje hulp van enkele Duitsers die ogenschijnlijk voor de Mercedes-Benz Company werken. Zij besloten namelijk om met hun prototype Mercedes-Benz E-Classe auto's een bezoekje te brengen aan de Grand Canyon. Aan de ingang had ik ze allemaal te pakken... Later zag ik de auto's geparkeerd staan en nam ik nog enkele foto's. Toen vonden de heren het genoeg en vroegen me om ermee op te houden... Gezien zij dachten dat ik een Amerikaan was vond ik dat nogal pretentieus gezien de wereldoorlogen en zo. Dit is Amerika, land of the free and the brave... en niet N...z...-Germany... Los daarvan gaan ze met auto's die nog niet gezien mogen worden naar de meest toeristische plaats van de VS. Waar iedereen rondloopt met een camera... Wel ik heb hen dat allemaal niet gezegd, ik had mijjn foto's en ik was weg.
Na Zion en al de andere parken zetten we de kers op de taart door af te sluiten met de Grand Canyon. Al moet gezegd dat de taart ondertussen al enkele dagen oud is - tis te zeggen we hebben een overvloed aan nationale parken gehad de laatste tijd en de Grand Canyon lijkt daardoor niet zo speciaal meer als hadden we hem gezien voor we met de rest begonnen. Gewenning... maar toch heel mooi.
Zion Park is naast Bryce Canyon een van de beste dingen die we hier gezien hebben. Joke haar voorkeur gaat uit naar Zion, ik vond Bryce toch mooier. Wel is Zion diverser. Je kunt er hoog in de bergen trekken of door de vallei rijden, waar meer bezienswaardigheden zijn. Er is ook een canyon, maar die hebben we overgeslagen gezien we al Black canyon en canyonlands gedaan hebben. En Grand Canyon staat nog op het programma. Maar zonder meer is dit een ongelooflijke prachtige plaats.
We hebben hier al een keer een boerin gezien met yaks, zie 'onderweg naar black canyon'. Deze dieren komen normaal alleen maar voor rond het himalayagebergte. Verder zagen we ook een weide met lama's, Zuid-Amerikaanse dieren. Prachtig, maar hoe zit het met de bisons. We denken dat we er al een keer een stuk of twee gezien hebben maar het was te ver weg om zeker te zijn. Om maar te zeggen, je zal hier rapper iets tegenkomen dat hier volledig niet thuis hoort dan het meest bekende dier dat je hier in westelijk Noord-Amerika zou moeten tegenkomen, nl de bison. Dat ligt aan het goede werk die de pioneers hier geleverd hebben. Ze hebben ze zo goed als allemaal omgelegd voor het bont. Prima werk geleverd. Nu na eindelijk meer dan twee maanden hebben we er toch een paar gezien... Naar het schijnt leven er wel grote hopen in het noorden van de VS en dan vooral rond Yellowstone NP, dat we overslaan wegens gesloten voor de winter.
Na Bryce ging het richting Grand Staircase, ook Grand Escalante genoemd. Dit is geen natoinaal park, maar een nationaal monument. Doorgaans is de infrastructuur van de parken veel beter en je krijgt wegenkaarten met bijhorende info. Hier dus was het veel minder, de mooiste plaatsen waren alleen maar te voet bereikbaar. Sommige plaatsen vereisen een echte trektocht. Dus bleven we mooi in de auto, op de ongeplaveide weg. Er werd me sterk aangeraden er niet aan te beginnen zonder een jeep. Nu sloeg ik die raad in de wind gezien mij dat een voorwendsel leek van de Amerikanen om nog meer pick-ups en jeeps te kopen. En gelukkig ben ik er doorgeraakt, al had het droge weer daar mee te maken.
