Helllo folks, we zitten nog altijd in Charleston. Het bevalt ons hier echt, het zomert hier dat je ervan zweet. We hebben het getroffen met onze gastheer, we mogen hier nog rondhangen tot dinsdag. Woensdagmorgen vertrekken we vroeg in de ochtend, 5u, naar Miami met de trein. Geen greyhound deze keer... Alhoewel de trein hier niet veel voorstelt. Hier in Charleston passeren 4 treinen per dag, 2 naar het zuiden en 2 naar het noorden. Oftewel 2 in de ochtend en 2 s avonds... Als je hier dus te laat aankomt, kun je wel een dagje wachten op de volgende trein. En in Belgie maar klagen over de NMBS... verder nog wat foto s van hier.
We zijn deze keer zonder vertraging aangekomen met de AMTRAK trein in Miami. Het is hier zeer warm, als ik jullie eventjes mag pesten... We hebben ondertussen wel al wat flinke muggenbeten opgelopen, de reacties op de beten zijn straffer dan thuis. Joke zal bijgevolg muggen van de vegetarische lijst schrappen. Verder moeten we hier zo vlug mogelijk een auto zien te vinden, het publiek transport in de VS is ronduit belachelijk te noemen. Deze morgen moesten we oftewel om 5u de trein nemen oftewel niets. Zo tot de volgende
yupla, blijkbaar had ik beter gezwegen over het mooie weer, het is de hele 2de dag Miami slecht weer geweest. Wel goed weer om een huurauto te vinden. Dat was 9/10. Veel genoten van Miami tot nu toe nog niet gedaan, we hebben de auto voor een week en dan proberen we het nog eens twee dagen in Miami. Onder Miami ligt een Eilandengroep, de Keys, en daarover hebben ze een weg aangelegd tot op het laatste eiland, Key West. Dat is het eerste dat we met onze PT Cruiser deden. De foto s zullen de rest wel zeggen.
In de Everglades hebben we de tweede dag een airboatride gedaan. Machtig. De airbaot brengt je op plaatsen waar je normaal gezien niet geraakt. We hebben er een oude indianennederzetting bezocht. Deze zochten er hun toevlucht in de jaren 1800, ze werden namelijk opgejaagd door de blanken... Na de airboatride zijn we naar Everglades city, Naples en Fort Meyers gereden. Allemaal gelegen aan de westkust van Florida, dus de golf van Mexico. Veel viel er echter niet te zien. Later op de dag zetten we koers naar Lake Okeechobee, het eigenlijke waterbasin dat de Everglades afwatert. De dag erop kwamen we daar aan. In het meer zelf staan veel grassen en waterbedekkers. Het kon ons niet zodanig boeien, maar de Amerikanen maken er een goeie gewoonte van om in parken en bij bezienswaardigheden publieke barbeques te plaatsen. Dat bracht ons natuurlijk op een idee. s Avonds zijn we naar Palm Beach gereden.
Volgende foto s vertellen je haarfijn hoe je een kokosnoot 'bereidt'. De noot bevindt zich in een peulvrucht, te zien op de eerste foto. De tweede toont hoe je een manier moet zien te vinden om de pel open te breken. Vervolgens verwijder je die helemaal. Daarna neem je een mes en boor je een gaatje in de noot. Het hout van de noot is behoorlijk hard. Eens het gat groot genoeg is. steek je er een rietje in en drink je de kokosmelk uit. Behoorlijk lekker. eens die leeg is smijt je de noot tegen de grond en kan je nog een eindje cocos eten. Smakelijk!
Op 14 en 15 oktober waren we in (West) Palm Beach. Voor een groot gedeelte van de Atlantische (oost) kust van Florida ligt een smalle lap land. Zodus zie je eerst wat water, dan weer wat land en daarachter pas begint de oceaan. Op veel plaatsen is deze smalle strook toegeeigend door de rijken. Zo ook is Palm Beach gelegen op deze soort groot uitgevallen zandbank en West Palm Beach gelegen op het vasteland. Iedereen die het gemaakt heeft in Amerika en dus belachelijk rijk is, heeft een huis op Palm Beach. West Palm Beach huisvestte vroeger het werkvolk die in de huizen in Palm Beach het leven van de rijken nog aangenamer maakte. We konden daar terug bij iemand te gast, op West PB weliswaar. Het was nog een aangename mens die nog bij zijn moeder inwoonde. Verder hebben we er vooral uitgerust op het strand en er een laptop gekocht, want hier zitten zonder computer is toch wel een serieuze handicap. We hebben er ook weer gebarbecuet in een of ander park aldaar...
Op 16 oktober brachten we de auto terug naar Miami, waarna we nog 2 dagen in Miami bleven omdat het vorige week er een hele dag regende. De 16de verbleven we op Miami Beach, dat ookal op zo'n smalle strook ligt. Miami zelf ligt op het vasteland. s'Avonds hebben we er een Engels koppel ontmoet, waaraan wel een verhaal aan vasthangt. Toen we een maand geleden aankwamen in Boston sliepen we in een hostel in dezelfde kamer met dat Engels koppel. Per toeval zaten we een week later in hetzelfde hostel in NY. 10 dagen later liepen we ze weer tegen het lijf op de trap van het hostel in Washington DC. We wisten wel dat we ongeveer dezelfde route deden, maar het was wel de max dat we ze bleven tegenkomen. In Miami zijn we ze weer tegengekomen, alhoewel we wat hulp kregen via het internet. Maar toch, we wilden gewoon uitvissen waar ze zaten, toen ze terugzonden zaten we beiden in Miami beach 7 blokken van elkaar... PARTY!!!!!!
Zoals jullie ondertussen al weten hebben we geregeld geluk op Couchsurfing.com. Maar deze keer vielen we echt met ons gat in de boter. Key Biscaine is een eilandje gelegen voor Miami. Je kunt er van mij op aan dat ik daar niet te veel sukkelaars gezien heb. We werden er te gast verwacht bij iemand die er een soort van gemeenschap woont. Je geraakt er niet zomaar binnen. Je hebt er een kaart voor nodig, een stiftsleutel voor de lift en zo. Zwembad, privestrand... Los daarvan is Key Biscaine ook wel de max, prachtige stranden, alles erop en eraan.
Alhoewel we ertegenop zagen, zijn we weer op een Greyhound bus gekropen. Anders dan onze ramprit van DC naar Charleston verliep het deze keer gesmeerd. Zodoende zijn we na 22 uur op schema in New Orleans aangekomen. Wat fotootjes van onderweg. Op een van de laatste foto s is een gestrande boot te zien, mogelijks nog van Katrina...
In New Orleans kun je veel dingen doen, maar vooral uitgaan en naar jazz en blues luisteren. Je moet zelfs niet persee naar een bar of optreden gaan, de stad trekt muzikanten aan uit de hele VS die onder meer in de straten terug te vinden zijn. Dan is er nog Bourbon Street, de uitgaansbuurt van New Orleans... Hier speelden de eerste jazz- en bluessmuzikanten. Verder nog wat fotootjes van fotootjes van katrina en de schouw in het hostel. De schouw staat 1,5m boven straatniveau...
We hebben besloten wat langer in New Orleans te blijven dan gepland. (...) Zodus kunnen we het muziekfestival meepikken dat hier dit weekend plaatsvindt. Het programma is te vinden op het internet voor de geinteresseerden, gewoon voodoofest googlen. We zijn hier aan tickets geraakt voor bijna de helft van de internetprijs alhoewel REM op het programma staat.
De laatste dag van Voodoofest was de beste waarin natuurlijk REM de hoofdrol speelde. Verder kwamen over het hele weekend op kleinere podia veel plaatselijke jazz- en bluesbands aan de bak. Het was dus eigenlijk wel de moeite.
Vandaag was normaal gezien een auto geregeld, maar het verhuurbedrijf heeft de deal afgezegd... We hebben nu een geboekt voor morgen en als het dan niets is nemen we de trein naar Memphis. Wat wel jammer zou zijn want dan missen we de Great Mississippi road, die (natuurlijk) de Mississippi vanaf de monding in het zuiden volgt tot helemaal in het noorden. Memphis ligt 650 km ten noorden van New Orleans, waar we ondertussen beetje op uitgekeken zijn... Dus aan allen die dit lezen kruis de vingers zodat het geluk aan onze zijde staat en dat we hier een Amerikaanse slunsenbak kunnen bemachtigen....
Het is dus uiteindelijk weer niet doorgegaan met de auto, de tijdsperiode tussen aanvraag en levering was waarschijnlijk te kort. Dus hebben we besloten dan maar de trein te nemen naar Memphis, the city of the King of Rock n' Roll. Oooh yeah baby! Enkele fotootjes van onderweg, hou er rekening mee dat ze vanuit de trein genomen zijn. De eerste uren reden we een heel eind langs de Mississippi zoals de eerste foto's tonen. Let op de merkwaardige oevers, veel wildernis. Daarna reed de trein wat oostelijker weg van de Mississippi om een tussenstop te maken in Jackson. Daarna hadden we nog een paar uur te goed maar toen was het al duister en dus jammer genoeg gedaan met rondkijken.
Memphis. Deze stad is ook net als New Orleans onlosmakelijk verbonden met muziek, al betreft het hier meer rock n' roll dan jazz en blues in New Orleans. Vandaag zijn we dan ook die richting ingeslagen, namelijk Sun Records. Deze opnamestudio en producer heeft nogal wat rasechte sterartiesten voortgebracht zoals Jerry Lee Lewis, BB King, Roy Orbison, Johnny Cash en natuurlijk Elvis Presly... De originele opnamekamer is nog steeds intact, het is nog steeds dezelfde vloer en wand(geluids)tegels. Het hele boeltje werd indertijd opgestart door Sam Phillips. Hij heeft indertijd het contract van Elvis voor 35.000 dollar van de hand gedaan. Hij was namelijk in de schulden geraakt door een van de eerste copyrightrechtzaken in de muziekbussiness, die hij verloren had. Deze studio is obligaat te bezoeken in Memphis. Dit overslaan is regelrechte heiligschennis.
Vandaag zijn we naar Graceland geweest, veel uitleg is daar niet bij nodig denk ik. Op de eerste foto zie je het huis. Dan volgt de huiskamer en de keuken. Beneden vind je zijn beroemde tv-kamer met 3 tv's om alles tegelijk te kunnen zien. Nu en dan kreeg er eentje de kogel als er iets opstond dat Elvis niet goed vond... Daarboven terug bevindt zich de jungle-room, pas in het finale stadium van zijn leven gerealiseerd. Buiten vind je naast de tuin immense paardenweiden. Een andere late realisatie in Graceland is het raquet ball house (een van zijn hobby's, soort squash), waar een zitruimte was ingericht. De avond voor hij stierf hing hij daar uit met zijn vrienden, de foto met de bruine sofa's. De volgende foto is van zijn graf op het domein. Aan de andere kant van de straat zijn een paar museums, waaronder een van zijn jumpsuits. Ook zijn privevliegtuig is tentoongesteld, een redelijke knol van een privevliegtuig voor die tijd als je het mij vraagt... De volgende foto toont de tafel daarin met aan het eind van de tafel de masterseat voor the king. Tot slot heeft Joke onze namen op de muur voor het domein geschreven. Dit is wel een dag die we niet gauw zullen vergeten.
How about the Wheels in here - part IV / Elvis his cars
Elvis was naast een autofanaat ook nogal in de ban van moto's, zoals de Harly toont. De volgende is een 50er Caddilac die hij in het wit kocht maar enkele weken later gewoon in het purper spoot. Daarna reed hij er nog 2 jaar mee rond en verkocht hij hem. Dan zie je een zwarte Stutz Blackhawk coupe, de eerste coupe van dat merk ooit ging recht naar Elvis alhoewel hij door iemand anders besteld was. Hij heeft hem geplooid... Dan is er een slot car, een soort sneeuwscooter maar met wielen eronder. Hij racete er graag mee rond op het domein. Vervolgens een pink Caddilac die hij cadeau deed aan zijn moeder. Ze heeft er bijna nooit mee gereden, het was haar favoriete wagen. Verder nog wat rollend materieel die je obligaat moet aanschaffen als je teveel geld hebt...
Memphis. Deze stad is ook net als New Orleans onlosmakelijk verbonden met muziek, al betreft het hier meer rock n' roll dan jazz en blues in New Orleans. Vandaag zijn we dan ook die richting ingeslagen, namelijk Sun Records. Deze opnamestudio en producer heeft nogal wat rasechte sterartiesten voortgebracht zoals Jerry Lee Lewis, BB King, Roy Orbison, Johnny Cash en natuurlijk Elvis Presly... De originele opnamekamer is nog steeds intact, het is nog steeds dezelfde vloer en wand(geluids)tegels. Het hele boeltje werd indertijd opgestart door Sam Phillips. Hij heeft indertijd het contract van Elvis voor 35.000 dollar van de hand gedaan. Hij was namelijk in de schulden geraakt door een van de eerste copyrightrechtzaken in de muziekbussiness, die hij verloren had. Deze studio is obligaat te bezoeken in Memphis. Dit overslaan is regelrechte heiligschennis. 
