 |
|
|
| |
 |
|
| 07-08-2012 |
 Onze 1ste beer |
We hebben onze 1ste beer gezien!!!!!! We reden over een bergweg en ineens liep er iets op de weg. Ik dacht in eerste instantie....wat een grote hond,...nee het lijkt wel een mountainlion. Toen zei Dick .....nee het is een beer. Op dat moment kreeg de beer de auto in de gaten en liep richting het struikgewas. Voor ik een foto kon nemen was hij verdwenen. Dick reed heel langzaam verder en zag hem tussen de bomen, hij stond te kijken wat wij gingen doen. De foto's zijn niet heel erg duidelijk, maar wie goed kijkt ziet een beer in het struikgewas.
We hadden besloten dat we vanmiddag naar een stuk wetland zouden gaan. Je kunt daar over een boardwalk lopen, je loopt dan een stukje boven het moeras. Dit wetland is ontstaan omdat er continue water uit bronnen komt. Je ziet het water ook in de plassen opborrelen, alleen op de foto is dit slecht te zien. De boardwalk wordt voornamelijk onderhouden door vrijwilligers. Het was heel bijzonder om daar rond te lopen, alleen hebben we nog nooit zoveel vliegen bij elkaar gezien. De wandeling was maar kort en het wetland is om de hoek bij de camping, het was nog vroeg en Dick had nog een plan. Hij wilde naar de plaats Hendricks en dan niet over de snelweg maar over land - en bergweggetjes. Het was prachtig door kleine dorpjes, langs boerderijen en grasland....bijna geen auto te zien. Op een zeker moment kwamen we bij een smalle grindweg en die moesten we op, het ging nogal steil omhoog en omlaag met de nodige haarspeldbochten. Het was prachtig, we reden echt door een woud zoals een woud hoort te zijn, met naast de grindweg een steile afgrond. Toen we beneden in de canyon kwamen stonden we ineens voor een brug (brug kun je het niet eens noemen) over een rivier. We schatten in dat de brug de Jeep wel zou houden en dat ging ook goed. Wij weer enthousiast verder. De Garmin wilde ons over de hoofdweg sturen dus we hebben de Garmin uitgezet. We kwamen bij een heel smal gravel weggetje en ons gevoel zei dat dat de juiste richting was. Dick riep gelijk.....oh wat leuk. Na een eind rijden werd ons duidelijk dat we waren verdwaald. Dit was een echte dirt road zoals wij nog niet hadden gereden. Vol goede moed reden we verder op de gravel weg. Het ging weer heel stijl berg op berg af, we hoopten maar dat we geen tegenligger tegen zouden komen. Na een eindje rijden hebben we de 4wheel drive ingeschakeld, want we slipten toch wel vaak. Dick zei nog kwasi verbaasd "Hoe is het toch mogelijk dat wij altijd op dit soort weggetjes terechtkomen?" De berg af moest Dick de versnelling in 1 zetten. Na 20 minuten slippend de berg af stonden we ineens voor een vrij brede rivier en Dick zegt dood leuk "hier moeten we de rivier over" van schrik heb ik er geen foto van gemaakt, maar riep alleen" nee, we maken rechtsomkeer". We zijn dus die hele weg weer teruggereden en een uur later reden we aan de overkant van het punt waar we niet meer verder konden. Dick heeft de route ingelezen in Google en dan kan je precies zien waar we gereden hebben en het punt waar we voor de rivier stonden. Op Google kun je zien dat de weg gewoon door de rivier loopt!!!!!
We hadden weer een geweldige dag.
|
|
|
|
|
| 06-08-2012 |
| regen |
|
We hebben gisteravond om 12.00 uur toch Moana nog kunnen feliciteren door de telefoon. De verbinding was heel erg slecht, dus het gesprek was zo afgelopen.
Voor vandaag waren de weersverwachtingen niet al te best, regen, onweer en veel wind. Het werd een klussendag, eigenlijk viel het weer best nog wel mee. Na het eten wilden we een stuk gaan lopen, maar er hingen heel donkere wolken om ons heen. Na 10 minuten zijn we rechtsomkeert gegaan, we waren net binnen toen de bui losbarstte. Hopelijk is het morgen beter weer want er is nog genoeg te zien hier.
|
|
|
|
|
| 05-08-2012 |
| Hieperdepiep Hoera |
Moana is vandaag 19 jaar geworden. Van harte gefeliciteerd en dikke kussenoma en opa
|
|
|
|
|
|
| Black Waterfall |
Soms is iets niet zoals je verwacht dat het zal zijn. Wij verwachten dat dit forrest een donker en onbegaanbaar gebied zou zijn met heel hoge bomen. Hier dus niet.......het forrest wordt hier wildernis genoemd. De beplanting is heel erg dicht maar laag, je vindt hier maar heel weinig plekken met hoge bomen. We hebben de "Black Waterfall" bezocht en het was één van de mooiste watervallen die we ooit hebben gezien. De waterval is niet echt zwart, maar heeft de kleur van thee die een dag heeft gestaan. De "Black river" is wel een heel erg donkere rivier, soms donker bruin...soms zwart. De waterval en de rivier krijgen de donkere kleur omdat de naalden van een bepaalde naaldboom in het water vallen en deze naalden geven tanine af.We hebben een dirt road gereden die langs de rivier loopt en je komt dan plekken tegen waar mensen hun tent vlakbij de rivier hebben opgezet en dan nogal ver van de bewoonde wereld in de wildernis bivakkeren, op een gegeven moment zijn we gekeerd omdat we nog een ander gebied wilden bezoeken.
De volgende bestemming "Dolly Sods Wilderness". We moesten toch wel een behoorlijk stukje rijden voor we de weg vonden die naar de "Dolly Sods"leidde. Het begin van de tocht ging over een éénbaans- heel smalle- dirt road, door een bos zoals wij hadden bedacht dat het forrest er uit zou zien, heel hoge bomen en aan één kant van de weg een diep ravijn. We klommen alleen maar. We kwamen ook nog wat tegenliggers tegen en dan is het echt passen en meten om elkaar te passeren. Gelukkig was deze weg verboden voor vrachtwagens en we moesten er ook niet aan denken om per ongeluk op deze weg terecht te komen met de motorhome. Op een gegeven moment werd de begroeiing weer lager, maar het bleef echt forrest. Ik had ooit een foto op internet gezien van een plek in de "Dolly Sods Wilderness" waarvan ik dacht.... daar wil ik naar toe. Laten we de plek nou nog vinden ook, het is een opeenstapelling van heel grote rotsblokken aan de rand van een afgrond en ik wilde zo graag op de laatste rots staan. Op de bewuste plek aangekomen ben ik nog wel een heel stuk over de rotsen gaan klimmen, maar op een gegeven moment durfde ik niet meer verder..........ik ben natuurlijk ook de jongste niet meer. Er liep een gezin rond met 3 kinderen en pa en de kinderen sprongen van rotsblok naar rotsblok.
Het vervelende van rondrijden in deze gebieden is dat je nergens een gedetailleerde wegenkaart kan krijgen. Je rijdt op een weg en weet niet waar de weg toe leidt, maar vervelender is dat je ook niet weet hoeveel mijl je nog moet rijden om in de bewoonde wereld te komen. Op een gegeven moment zijn we ook maar gekeerd en terug gereden. Op dit moment is Dick op Google aan het kijken naar de kaart van dit gebied en daar staan zowaar wel alle weggetjes op, dit kunnen we uitprinten en dan gaan we van de week in de herkansing. Het was een heerlijke dag met veel natuurschoon.
|
|
|
|
|
| 04-08-2012 |
| Canaan Valley Campground |
|
We zijn op onze volgende bestemming aangekomen "Canaan Valley Resort" en we hebben wel internet, het is niet snel maar we kunnen mails ontvangen en versturen. Het was een lange dag we hebben 290 km gereden over een tweebaans kronkelige weg en het was prachtig. Dick had geen zin om de Interstate te rijden, hij vindt dit veel leuker. Dus gingen we de hele dag berg op berg af, bijna geen auto te zien en soms waren we echt alleen op de wereld. Het gebied waar de campground toe behoort is heel erg uitgebreid, het is een wintersportgebied. De camping is niet zo groot er zijn 34 plaatsen met water, electriciteit en vuil water afvoer. Verder is er een golfbaan, een heel groot zwembad, een conferentiecentrum, een motel en een gebied waar lodges staan. We hebben voor 5 dagen geboekt om de omgeving te bekijken en we denken dat we ons hier prima zullen vermaken.
|
|
|
|
|
| 03-08-2012 |
| Rippling Waters Church of God Campground |
Gisteren was het een reisdag. De rit was op zich niet heel erg lang, maar we moesten boodschappen doen en tanken met de motorhome en de banden van de motorhome moesten wat lucht erbij hebben. Daarvoor moeten we naar een truckcentrum, want bij een benzinepompstation lukt het niet. Dick had van tevoren al op internet opgezocht waar we dat konden doen en er lag een truckcentrum op de route. Het is dus allemaal weer gelukt, maar het kost altijd veel tijd. We kwamen een uur of 4 op de camping aan. We staan op een heel rustige camping van de Babtisten kerk. Een van de bewoners hier zei gisteren dat we de mooiste plek van de camping hebben en dat is volgens ons ook zo. We kijken uit over een meer met 3 fonteinen.......in Nederland zouden we zeggen een vijver........en aan de overkant van het meer staat een heel leuk klein kerkje. Er zwemmen eenden in de vijver en 2 zwanen. Al met al een prima plek.
Vanmiddag hebben we het State Capitol van Charleston (de hoofdstad van West Virginia) en het West Virginia State Museum bezocht. Het State Capitol is een van de grotere State Capitals van de Verenigde Staten. Het is een prachtig gebouw helemaal opgebouwd van marmer. Op het moment dat wij er waren, was er geen gids aanwezig. We hebben dus een brochure gepakt en een self guided tour gelopen. Het is een hele rare ervaring om door zo'n gebouw te lopen, mensen zijn daar gewoon aan het werk. Je voelt je een beetje een indringer, maar iedereen om je heen vindt het normaal dat je daar loopt en soms vragen mensen of ze je kunnen helpen. We zijn in de ruimten van het "Lower House "en "Upper House" geweest en in de "Reception Room of the Governor". De kroonluchters zijn allemaal van kristal en er hingen er nogal wat.
Na de bezichtiging van het State Capitol zijn we naar het museum gegaan. In het museum kun je een indruk krijgen van de geschiedenis van Amerika. Je loopt door allemaal kamers met ieder hun eigen thema. De Amerikanen hebben niet zo'n lange geschiedenis als in Nederland, maar alles wat gevonden en van belang is, wordt in dit museum zorgvuldig bewaard. We vonden het een interessante en leerzame dag.
Morgen gaan we verhuizen naar een gebied waar we waarschijnlijk geen internet hebben, we kunnen wel mailtjes ontvangen en versturen (zonder foto's), maar geen blog maken en zeker niet met foto's. Daarom staat er dit keer een extra lang verhaal op en veel foto's. We zijn ook niet telefonisch bereikbaar. We denken er een week over te doen om het gebied te bekijken. De natuur schijnt daar ontzettend mooi te zijn, we zijn benieuwd.
|
|
|
|
|
|
| foto's museum Charleston |
|
|
|
|
|
| 01-08-2012 |
| Carter Cascade Cave |
Onder het bos waar wij ons nu bevinden is een heel uitgebreid grottenstelsel. Er zijn 20 grotten waarvan er 4 onder begeleiding van een gids bezocht kunnen worden. Carter Cascade Cave is het grootste grottenstelsel van oost Kentucky. Wij kozen voor een toer van 75 minuten. Het zijn druipsteengrotten en tijdens de wandeling wordt uitleg gegeven over het ontstaan van stalactieten en stalagmieten. In de grotten woont een vleermuiskolonie, we hebben er maar en paar gezien. Ze hingen in een kluit aan het plafond. Overal door de grotten is verlichting aangebracht, anders zie je geen hand voor ogen. De gids deed op een gegeven moment het licht uit en het was aardedonker. In de grot is zelfs een ondergronds meer met glashelder water. Helaas hebben we de ondergrondse waterval niet kunnen zien. Door de regen van afgelopen vrijdag is de deur van de toegang tot de waterval geblokkeerd door stenen.
Het was heel erg jammer dat we de gids niet goed konden verstaan, hij had een heel erg Kenrucky accent.
|
|
|
|
|
| 31-07-2012 |
| Natural Bridge Trail |
We waren een beetje lui vandaag of eigenlijk niet vooruit te branden. s'Morgens een beetje gerommeld en om 11.00 uur zijn we toch op pad gegaan. We hebben een korte wandeling gemaakt naar een natuurlijke brug. Het bijzondere van deze brug is dat er ook werkelijk een autoweg over heen gaat. Ik heb geprobeerd om het op foto vast te leggen maar dat is niet makkelijk. We hadden afgesproken na de lunch naar het zwembad te gaan, maar dat is er niet van gekomen. We hebben heerlijk gelezen in onze ligstoelen.
|
|
|
|
|
| 30-07-2012 |
| trail lopen |
De camping is bijna leeg. De meeste mensen kamperen hier alleen voor het weekend. In Nederland blijf je dan op zondag zolang mogelijk staan, maar Amerikanen zijn voor 12.00 uur meestal al vertrokken. Het is hier nu dus behoorlijk stil. Voor onze buren weggingen kwam de buurman vragen of we geen last hadden gehad van zijn kinderen. De buurman wist natuurlijk niet dat wij wel het één en ander gewend zijn. Wij gaan woensdagmorgen 1 augustus hier weg en we weten nog steeds niet waar naar toe, dat gaan we vanavond uitzoeken.
We besloten vanmorgen om maar weer eens een trail te gaan lopen. We kozen voor de trail van 3,5 mijl ongeveer 5,5 km. dat moesten we aan kunnen. De temperatuur was heerlijk 27 graden. Deze keer werden we niet voor beren gewaarschuwd, maar voor een plant..."poison ivy". Wanneer je in aanraking komt met de plant, kan er een allergische reactie ontstaan en krijg je heel erge blaren. Wij hebben het opgezocht op internet en daar zagen we foto's van mensen die in aanraking waren gekomen met de plant en daar werden we niet vrolijk van. Oppassen dus!!! Het forest heeft nog al te lijden gehad van de laatste tropische storm, er waren heel wat omgevallen bomen. Het pad ging nogal omhoog en omlaag en dat is behoorlijk vermoeiend. Plotseling stonden we voor een houten brug die nogal wat schade had opgelopen door een omgevallen boom. Eerst zijn we voorzichtig over de brug gelopen en toen moesten we nog over een boom klimmen. We zijn nog 2 keer een omgevallen boom tegengekomen, dus onze workout voor vandaag hebben we weer gehad. Na 2 uur kwamen we weer bij de camping aan en we waren het erover eens dat het weer heerlijk was om zo door het bos te klimmen.
|
|
|
|
|
| 29-07-2012 |
| leuke camping |
We hadden gepland om vandaag iets van de omgeving te gaan zien. Ik was s'morgens bezig met huishoudelijke zaken. Ik wil niet in detail treden, want het wordt zo eentonig om het steeds over de was te hebben. Dick vond dat de waterdruk niet goed was en dacht dat het misschien aan onze water toevoer lag. Hij heeft de slang en haspel uit een kast gemonteerd. Dit klinkt eenvoudiger dan het is, want hij moet daarvoor op de grond liggen onder een klep van de kast die niet ver genoeg open kan. De haspel zat met 3 schroefjes aan de bodem van de kast gemonteerd en toen hij er met een schroevendraaier aan kwam braken ze af, omdat ze helemaal geroest waren. Hij heeft de kast en alle onderdelen die gedemonteerd waren schoongemaakt en toen moest de hele handel weer in elkaar. Om de haspel vast te zetten moesten er wel nieuwe schroefjes worden gekocht en dat midden in een forrest. Na wat gespeur op internet vond Dick een winkel hier 6 mijl (ongeveer 10 km.) vandaan, waar gereedschap, schroeven en moeren worden verkocht. We werden geholpen door een vriendelijke mijnheer. Dick vertelde wat hij moest hebben......3 moertjes, 3 ringetjes, 3 schroefjes en een boortje. In Nederland moet je dan gelijk zakjes met 50 van ieder kopen, hier kan dat nog per stuk. Hij was niet de grootste klant van deze zaterdag .......
$ 3,79 en hij kreeg er nog een pet bij cadeau, omdat de verkoper het zo leuk vond dat we uit Nederland kwamen.
Thuis gekomen ging Dick gelijk sleutelen. Op een gegeven moment kwam er iemand van de camping langs en deze man vroeg of Dick problemen had......ja, met de druk van het water. Wat blijkt nu.......deze camping bevindt zich op een heuvel en in het dal is een zwembad, wanneer nu het water in het zwembad bijgevuld wordt, valt op de heuvel de druk weg. Dat was er vandaag aan de hand. Hij heeft niet voor niets gesleuteld de hele morgen, want nu zijn tenminste de geroeste schroefjes vervangen.
Vanavond hebben we in het schemerdonker even over de hele camping gelopen en ik heb nog nooit zoveel kinderen op een camping gezien. Ze hebben het allemaal vreselijk druk de hele dag met fietsen, stepjes en waterpistolen. Overal branden kampvuren, iedereen zit buiten en het is een beetje rumoerig. Heel erg gezellig. Er staan op deze camping alleen maar tenten, caravans en fifth wheels. Er is geen motorhome te bekennen, alleen die van ons. Onze buren reizen met een wel heel bijzonder onderkomen. Zij zijn met 3 kinderen met vakantie in een paardentrailer. Een niet voor de hand liggend vakantie onderkomen natuurlijk, maar eigenlijk niet eens zo gek. Ze hebben er een kleine keuken in en slaapplaatsen voor iedereen en in het gedeelte waar de paarden normaal gesproken staan, kunnen de kinderen spelen als het regent.
|
|
|
|
|
| 28-07-2012 |
| Carter Caves State Resort Park |
Vandaag was een reisdag. We hebben een prachtige route gereden door het Daniel Boone Forrest. De naam van het forrest kwam ons al bekend voor en...ja hoor we zijn hier vorig jaar ook geweest. We zijn nu aan de andere kant van het forrest en zitten een heel eind uit de bewoonde wereld, de dichtst bijzijnde Walmart is 30 mijl weg. Gelukkig hebben we nog eten genoeg in huis, als je er 30 mijl heen en 30 mijl terug voor moet rijden, worden de boodschappen wel heel erg duur. We staan op het Carter Caves State Resort Park. Er is hier in de omgeving van alles te zien. We blijven hier tot 1 augustus.
Dit is een familiecamping en er zijn hier heel veel kleine kinderen tot een jaar of 10. Bij de receptie kreeg ik een brochure mee waar alle activiteiten van deze week in staan. Er wordt heel veel voor de kinderen gedaan.
Wat heel erg opvalt is dat er zoveel belangstelling is voor onze motorhome. We stonden hier nog geen 2 uur en we waren al door zeker 10 mensen aangesproken, die allemaal vertelden hoe prachtig en bijzonder ze onze motorhome vonden. Eén man vroeg zelfs of hij foto's mocht maken, hij wilde de foto's aan een vriend van hem laten zien. Toen Dick vroeg of hij ook even binnen wilde kijken, stond hij gelijk binnen. Onze buurman wilde graag even onder de motorkap kijken, want hij is monteur geweest van hele grote caterpillar motoren. We kwamen vanmiddag aan met prachtig weer, het was heel erg warm. Om 8 uur leek het net of er een gordijn langs de hemel werd geschoven, allemaal donkere wolken en nu regent het behoorlijk.
|
|
|
|
|
| 27-07-2012 |
| The Brown-Lanier House |
The civil war speelde vandaag weer een rol. We hebben "The Brown-Lanier House" bezocht en in het huis een rondleiding gekregen. Het huis heeft een grote rol gespeeld in "The Battle of Mill Springs". Het huis was hoofdkwartier voor 3 generaals die betrokken waren bij de veldslag . In een muur in de gang zit nog een groot gat van een kanonskogel. Het huis heeft 2 verdiepingen en de trap en veel ander houtwerk is nog origineel, verder is er in het huis veel gerestaureerd. Tegenwoordig kan er in het huis getrouwd worden en dient het als "Bed en Breakfast", het kersverse bruidspaar kan dus gelijk blijven voor de eerste huwelijksnacht. Van oorsprong was het huis een molenaarswoning. Op het terrein van het huis is ook een molen gebouwd in 1840, in 1876 brandde deze molen voor een deel af en werd in 1877 herbouwd. Het is een graan- en mais molen. De molenstenen worden aangedreven door het grootste waterrad van Amerika. In de omgeving zijn een aantal bronnen die het water leveren voor de molen. Gedurende de zomermaanden wordt de molen op zaterdag- en zondagmiddag in werking gesteld en wordt er ook echt graan gemalen. Gedurende de werking is de molen open voor publiek. We liepen een beetje om de molen te kijken toen er een vrijwilliger van het Corps van Engineers naar ons toekwam en vroeg of we de molen van binnen wilden bekijken en uitleg over de werking wilden hebben. Dat is vreselijk leuk, als iemand er over gaat vertellen. In eerste instantie loop je rond en vindt alles even indrukwekkend, maar als een enthousiaste vrijwilliger ook nog eens van alles over de molen weet te vertellen, wordt het echt interessant.
|
|
|
|
|
| 26-07-2012 |
| The battle of Mill Springs |
We hebben ons vandaag weer eens verdiept in de Civil War. In januari 1862 vond de eerste veldslag van Kentucky plaats in Mill Springs. We zijn naar het visitor centre en museum gereden en hebben eerst allerlei informatie gekregen over de veldslag, daarna hebben we een film bekeken en het kleine museum bezocht. Er is niet zolang gevochten als op andere slagvelden waar we ooit zijn geweest. De Amerikanen proberen alles wat nog doet denken aan de veldslag te bewaren. We hebben een rit met de auto gemaakt langs alle National Historic Landmarks. Het viel ons een beetje tegen.
Het was een prachtige route door het heuvelachtige boerenland van Kentucky. Ook hier kwamen we weer huizen tegen die door de bewoners waren verlaten. De huizen blijven dan staan tot ze vanzelf instorten er wordt hier geen huis afgebroken. Een van de bewoners is waarschijnlijk vertrokken, omdat hij geen goede tv ontvangst had. Dat komt ervan als je je schotel zo plaatst.
|
|
|
|
|
| 25-07-2012 |
| Rodeo |
Vanavond was de avond van de rodeo. Het weer dreigde eerst roet in het eten te gooien. In de verte hingen donkere wolken en het bliksemde en donderde steeds, maar het is gelukkig droog gebleven. Toen we bij de parkeerplaats van de fair aankwamen, wees iemand van de organisatie ons een parkeerplaats aan en zei: "Hi guys, jullie staan bijna op dezelfde parkeerplek als gisteravond". Deze man herkende ons van de avond ervoor, of hij herkende de Jeep. We hebben dus voor het eerst een echte rodeo gezien en het was superleuk. Het hele plaatje was compleet met natuurlijk paarden, cowboys, cowgirls, stierkalven, grote stieren en stoere mannen die daar op gingen rijden en ook zo weer op de grond lagen. Aan het onderdeel western rijden deed ook een meisje van 4 jaar mee op haar pony en zij kreeg een heel groot applaus. Verder was er een rodeo clown aanwezig die het publiek tussen de bedrijven door ging vermaken met echte Amerikaanse humor (moet je van houden) alle kinderen vonden de clown geweldig. We zijn tot het einde gebleven en hebben ons geweldig vermaakt.
|
|
|
|
|
| 24-07-2012 |
| Barbeque |
We hebben vandaag een barbeque gekocht, een heel kleine want voor die 2 stukjes vlees die wij eten hebben we geen grote nodig en hij moet ook nog eens opgeruimd worden. Het werd een opvouwbare barbeque. Toen Dick de kooltjes erin deed stortte hij al in. Je kunt de kooltjes er alleen in doen als het rooster er af is. Wanneer je het rooster er op legt kun je de kooltjes niet meer aansteken. Dus eerst de kooltjes erin, aansteken en wachten tot alles goed brandt, dan het rooster erop, maar het rooster moet je tussen 2 gleuven schuiven. Het rooster moet alles in verband houden. Het rooster op de barbeque schuiven gaat bijna niet, want dan is het vuur al te heet. Al met al een miskoop. Dick heeft nog wel het vlees geroosterd en we hebben marshmellows boven het vuur warm gemaakt voor de smoors.
Morgen gaan we de barbeque schoon maken en dan gaat hij weer terug naar de Walmart. Vanavond hadden we daar geen tijd voor, want om 7 uur begon het "Truck & Tractor pull" festijn op de Fair. De Fair is eigenlijk een grote kermis. Dit keer bij een "arena", waar allerlei evenementen worden gegeven als truck en tractor trekken, een rodeo enz. Het is de bedoeling dat de trucks één voor één een heel groot en zwaar voertuig voor trekken over een bepaalde lengte. De eerste truck die het probeerde blies zijn motor op. Het was een gigantisch lawaai en het stonk behoorlijk. Tijdens zo'n evenement zie je heel veel Amerikanen met ronde kartonnen bakken (de grote van een soepbord) met voedsel lopen. Het zag er wel lekker uit, maar wij wisten niet wat er nou op die borden lag. Op een gegeven moment kwamen we er achter dat het ene gerecht gemaakt was van een soort beslag, dat tijdens het frituren allemaal stukjes waren geworden, met poedersuiker erover. Het andere gerecht waren gesneden uien in deeg en daarna gefrituurd met een bakje saus in het midden en dat hebben we uitgeprobeerd. We hebben maar één bord genomen. In eerste instantie vonden we het wel lekker, maar één bord voor ons tweëen was veel teveel en te vet. Amerikanen eten gewoon zo'n bord in hun eentje leeg.
We moesten in het donker naar de camping, dat was voor ons ook de eerste keer om in het donker te rijden. Het was op het laatste stuk vreselijk donker, maar we hebben de camping en de motorhome gevonden.
Morgenavond gaan we naar de rodeo. We zijn benieuwd wat ons te wachten staat.
|
|
|
|
|
| 23-07-2012 |
| Kentucky |
|
We zijn vandaag verhuisd en hebben een prima plek aan een heel groot meer bij Summerset Kentucky. We blijven hier 5 dagen staan want de komende week is hier een grote Fair met op een bepaalde avond een rodeo. De rodeo willen we graag bijwonen, want zoiets hebben we nog nooit gezien. Waar we heel erg van staan te kijken is dat er sinds de drooglegging in Amerika, het nog steeds verboden is in Kentucky om alcohol te verkopen. Bier is wel toegestaan zelfs in de supermarkt (alleen niet op zondag), maar geen wijn of sterkere alcoholische dranken. Dick wil heel graag weer een keer Coq au Vin eten en daar heb ik rode wijn bij nodig en dat is in deze staat niet te krijgen. Met de Coq au Vin moeten we dus wachten tot we in West Virginia zijn.
|
|
|
|
|
| 22-07-2012 |
| beter weer |
Deze camping is toch wel helemaal geweldig, er zijn heel ruime plekken allen met water - en stroomaansluiting. Het park wordt heel goed onderhouden en is superschoon. De rangers zijn allemaal even vriendelijk en zijn altijd bereid met van alles en nog wat te helpen, daarbij komt dat de omgeving ook heel erg interessant is met veel natuurschoon. Gezinnen die hier verblijven komen hier soms al jaren, nemen fietsen mee en de kinderen fietsen de hele dag over de camping. Vlak naast de camping is een super groot zwembad (voor camping begrippen), daar moet wel extra voor betaald worden, voor $ 3 per dag mag je er de hele dag zwemmen. Voor kinderen tot een bepaalde leeftijd hoeft niet betaald te worden en ouderen mogen voor half geld gebruik maken van het zwembad. Wij dus ook, dat scheelde weer $ 3.
Dick heeft vanmorgen zijn laatste vuur gemaakt en dat heeft de hele dag gebrand, hij heeft de smaak te pakken gekregen. Vanavond hebben we nog even over de camping gewandeld en zagen een piepkleine caravan met tent eraan. De caravan en tent waren van een stel die oma hadden meegenomen en oma wordt dan s'avonds in de caravan geschoven, want die kan je niet in een tent laten slapen.
|
|
|
|
|
| 21-07-2012 |
| Ranger program |
Deze camping ligt aardig van de bewoonde wereld vandaan, je hebt hier ook geen last van lichtvervuiling s'nachts. Het is buiten ontzettend donker. Gisteravond onweerde het behoorlijk, wij hebben in de motorhome alle lichten uitgedaan en zijn voor in de cabine naar het weerlichten gaan kijken. Een heel bijzonder schouwspel. De hele nacht en een groot deel van de ochtend heeft het vreselijk geregend. Om een uur of 12 klaarde het op en zijn we toch maar even weggegaan. Eerst even naar het visitor centre om nog een paar dingen te vragen. De ranger vertelde ons dat ze gisteravond in de krant had gelezen dat er een aantal programma's werden gegeven door collega rangers. Als wij geinteresseerd waren, ging ze even voor ons informeren en natuurlijk waren we geinteresseerd. Om 3 uur zou een collega ranger in het "Nature Centre" iets vertellen over beren. Als we gelijk vertrokken konden we daar nog op tijd zijn. Dat klinkt makkelijker dan het is, zoek maar eens op waar je verwacht wordt. Het lukte, om 3 uur waren we bij het "Nature Centre" en we waren de enige belangstellenden. Een heel enthousiaste ranger vertelde ons van alles over zwarte beren. Ze zijn nogal schuw, dus is de kans niet groot dat je tijdens het hiken een zwarte beer tegenkomt. Ze ruiken heel erg goed en hebben snel in de gaten of er mensen in de buurt zijn en maken dan dat ze wegkomen. Dicht in de buurt van onze camping schijnt een beren familie te wonen, die regelmatig gezien wordt. De beren op de foto hebben we niet echt over zien steken, we hebben een foto van een foto gemaakt, om te laten zien hoe schattig ze zijn. Ze worden wel regelmatig door rangers rond onze camping gezien, maar door de presentatie van vanmiddag ben ik niet meer zo bang om een beer tegen te komen als ik door het bos loop. De eerste foto is een beren val die vlakbij het visitor centre staat. In het ranger station stonden ook een aantal terraria met slangen erin. We hebben dus gelijk een hele uitleg over slangen en hun gedrag gehoord. Ik heb zelfs een slang vastgehouden, ja....het was een kleintje, maar toch.
We wisten dat er een grot in de buurt te bezichtigen was, de ranger heeft ons gelijk uitgelegd hoe we daar konden komen en vertelde dat er s'avonds een programma zou zijn, in de grot, met uitleg over kikkers, padden en gloeiwormen. We zijn naar het begin van het pad gereden dat naar de grot leidde en moesten toen nog een stuk door het bos lopen om er te komen. De grot was prachtig en heel erg indrukwekkend. We besloten om s'avonds niet deel te nemen aan het programma, omdat Dick zou koken en dat heeft altijd nogal wat voeten in de aarde. We konden dan nooit op tijd op de afgesproken plek zijn.
Na het bezichtigen van de grot zijn we nog een hangende brug gaan bekijken en dat viel een beetje tegen. Hij was veel kleiner dan ik had verwacht, maar het schommelde wel lekker als je er over liep. Helemaal omdat Dick het leuk vond om nog even te gaan wiebelen.
Bij thuiskomst heeft Dick gezellig een vuur gemaakt en gekookt!!!!!. We aten zijn geweldige maaltijd van gewokte garnalen in knoflooksaus. Als iedereen morgen met een grote boog om ons heen loopt, weten we hoe het komt. Er gaat een hele bol knoflook door het gerecht, maar het was heerlijk.
Een ranger vertelde ons dat dit gebied tot 1930 alleen maar forest was, tot president Roosevelt bedacht om een deel tot recreatiegebied te maken. Het was vlak voor de grote recessie en werklozen werden in het bos te werk gesteld. Eerst voor het bouwen van hun eigen behuizing en een aantal van deze huizen staan er nog en worden nu gebruikt als ranger station. Daarna voor het aanleggen van wegen en bereikbaar maken van de bezienswaardigheden. Eén van de voordelen van dit project was dat de werklozen een vak leerden. Ze verdienden $ 30 per maand. $ 5 dollar mochten ze zelf houden en $ 25 ging naar hun familie in de stad.
|
|
|
|
|
| 20-07-2012 |
| twin arches |
In alle brochures van deze omgeving kom je foto's tegen van de "Twin Arches" ( de twee natuurlijke bogen). De Arches zijn zo genoemd omdat ze veel op elkaar lijken, alleen de grote Arch is ontstaan door erosie. De kleine arch was eigenlijk een grote grot waar mensen in schuilden of in woonden. Op een gegeven moment is de achter gevel van de grot in elkaar gestort en zo ontstond er een Arch. We moesten een behoorlijk eind over een gravelweg rijden en daarna noch 0.7 mijl lopen, dat lijkt niet lang maar heuvel op heuvel af en een paar ongelukkige trappen op en het is al heel erg vermoeiend, je moet dezelfde weg ook weer terug. Daarbij kwam dat het erg warm was vandaag, maar we hebben het weer gedaan en hadden er geen spijt van. De grote Arch was prachtig, van een ranger hoorden we dat dit de grootste Arch van zuid-oost Amerika is.
Voordat we de Arches gingen bekijken zijn we nog even naar een rivier gegaan, want we wilden een wandeling langs de oevers van de rivier maken. We konden het begin van de hike niet vinden en zijn daarna na de Arch gegaan. Morgen is de rivier aan de beurt.
We verblijven in berenland en overal zie je weer waarschuwingen, hoe te reageren als je een beer ontmoet. We hebben er nog niet één gezien, buiten de opgezette beer in het visitor centre. Er wonen hier zwarte beren en die blijken nogal schuw te zijn .
We hebben vanmiddag met de Jeep een deel van de weg gereden die we met de motorhome hebben gereden om hier te komen. We konden nu heel goed de hairpins zien en de afdalingen en die waren toch wel heel heftig, vooral als je dit doet met een lengte van 18 meter. Als we hier vertrekken zullen we toch dezelfde weg terug moeten rijden.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
