 |
|
|
| |
 |
|
| 13-08-2012 |
 Big Stone Cap |
|
Gisteren was een reisdag, we verwachten de hele dag te rijden over de Interstate maar dat was niet het geval. We reden voor een groot aantal miles over binnenwegen en dat is altijd vreselijk leuk. Gisteren kwamen we tot de ontdekking dat de magnetron/oven wel heel erg ver uit balans was, hij hing helemaal naar voren. Toen we hier aankwamen wilde Dick toch even kijken wat er aan de hand was. Eigenlijk durfde hij er niet meer verder mee te rijden. Om er achter te komen hoe zoiets is opgehangen moet je het hele manuel doornemen. Op een gegeven moment hebben we de magnetron van zijn plaats gehaald, toen bleek dat hij nog maar een klein stukje van het schroefdraad gebruikte om op zijn plaats te blijven. De plaat rond de schroeven was helemaal ontwricht. Samen hebben we de plaat weer in verband getikt en toen naar Lowe's om een paar ringen te kopen, die moeten voorkomen dat de boel weer ontwricht raakt. Het lukte allemaal, na verloop van tijd hing de magnetron weer zoals het bedoeld was. Toen moesten we het volgende probleem oplossen, de koelkast en vriezer deden het niet meer. We hebben behoorlijk scheef gestaan op de camping bij de rafters en ik roep altijd dat het mij niet zoveel uitmaakt of ik scheef sta, maar op een gegeven moment stoppen de koelkast en vriezer ermee, wij wisten niet dat dat kon gebeuren en dat was nu het geval. Ik kwam er achter omdat er heel veel dooiwater in de koelkast lag en we roken een rare geur ( we hadden te maken met ontdooide vis en garnalen). We hebben alles uit de vriezer en koelkast weg kunnen gooien, de hele boel schoongemaakt met Ajax en weer aangezet. We roken nog steeds een nare lucht. Vandaag heb ik de vriezer en koelkast weer ontdooid, schoongemaakt en halve citroenen er ingelegd en alles ruikt weer heerlijk fris, maar daar ben je dan wel een halve dag mee bezig.
We staan op een campground die half leeg is, alles wat hier staat, staat hier permanent. Het is hier lekker rustig en we willen een paar klussen doen en wat lezen. Vandaag hebben we wat boodschappen gedaan bij "Food City" deze keten kennen we helemaal niet. We hebben een "value" kaart aangevraagd en kregen op het aankoopbedrag gelijk 10 dollar korting. Mooi meegenomen en de winkel zag er erg schoon en verzorgd uit. Wij hoeven dus voorlopig niet naar de Walmart.
|
|
|
|
|
| 14-08-2012 |
| Jessica Lea RV Park |
Wanneer je een week ergens op een camping gaat staan om even alles te doen waar je anders niet aan toekomt, heb je natuurlijk ook niet veel te vertellen. Er gebeurt niets wat het vermelden waard is. We staan hier tot zaterdagochtend op Jessica Lea RV Park in het stadje "Big Stone Cap". We zijn hier de enige reizende mensen, verder staat iedereen hier het hele seizoen. We hebben hier nog maar weinig mensen gezien en al helemaal niet gesproken. De camping is nog lang niet vol, maar wij vermaken ons hier prima. Morgen wordt er regen verwacht, dus dat wordt lekker lezen en woensdag gaan we een scenic route rijden.
Big Stone Cap is een oud kolenmijn stadje en er staat een grote gevangenis, verder valt hier niet zoveel te beleven. Wij vinden dat niet zo erg omdat we even een week niets willen doen. We kunnen dan de tijd nemen om het vervolg van de reis te plannen, dat kost altijd veel tijd. Andere jaren heb ik de voorbereiding in de winter gedaan, maar omdat we deze keer alle plannen moesten veranderen, moet het tussendoor en dat kost toch meer tijd dan we altijd denken.
|
|
|
|
|
| 15-08-2012 |
| Natural Bridge State Park |
De weersverwachtingen voorspelden niet veel goeds voor vandaag. We besloten ons te oriënteren op het vervolg van de reis. We zijn daar eigenlijk de hele ochtend mee bezig geweest en zijn een stukje tot in Arkansas gekomen. Ik wilde heel graag naar Memphis om de leefomgeving van Elvis te bekijken, tot ik las wat dat allemaal inhield en via de webcam een kijkje kon nemen in Graceland. Wat een vreselijk toeristen circus en als je dan al iets wilt zien, moet je daar ook nogal wat geld voor op tafel leggen, dus......laat maar.
Om een uur of 2 zag het er toch naar uit dat de regen uit zou blijven dus zijn we nog maar even weggegaan. Dick had op internet gelezen over een klein State Park in de buurt, waar een natuurlijke brug zou zijn waar de trein onder door rijdt. We hebben het State Park inderdaad gevonden en je kon met een stoeltjeslift de canyon in. Ik vind dat altijd erg aantrekkelijk om met een stoeltjeslift te gaan om mijn hoogtevrees te overwinnen. Wij zijn dus in de stoeltjeslift naar beneden gegaan, er liep nog een ander stel rond. Het was prachtig maar heel kleinschalig dus we waren snel uitgekeken, toen we weer bij de stoeltjeslift aankwamen zei de jongeman die daar dienst had; "Zo vaak spreek ik geen Nederlanders en nu kwam er nog een stel uit Nederland nadat jullie naar de canyon waren gegaan". Deze mensen zijn we inderdaad tegengekomen, hebben ze gegroet maar we hadden niet door dat het landgenoten waren. Op de parkeerplaats zagen we ze weer en Dick heeft gevraagd of ze uit Nederland kwamen, dat kwamen ze en ze hadden al van de jongeman bij de lift gehoord dar er net Nederlanders de Canyon in waren gegaan....wij dus. Ze hebben ons wel gegroet maar verder niets gezegd, wat zitten Nederlanders toch raar in elkaar. We hebben even met elkaar staan praten. Ze waren hier met vakantie en moesten in 14 dagen tijd naar Denver, dat is aardig aan poten, vandaar vlogen ze weer naar huis.
|
|
|
|
|
| 16-08-2012 |
| mijnen en mijnwerkers |
We verblijven hier in een gebied met kolenmijnen en mijnwerkers. Nadat het de hele morgen had geplensd van de regen , zijn we vanmiddag naar het mijn- of mijnwerkersmuseum gegaan. Een heel enthousiaste gids kwam ons al tegemoet om ons welkom te heten en dat kan 2 dingen betekenen.....of hij is echt heel erg enthousiast of hij krijgt geen klanten en verveelt zich. Deze man was erg enthousiast, zijn vader was mijnwerker geweest en hij had zelf ook in de mijnen gewerkt. Eerst gaf hij heel erg veel informatie over de mijnen, daar ging een hoop verloren door het accent dat hij had. We konden er ongeveer de helft van verstaan, maar door de context van het verhaal begrijp je dan wel een heleboel. Er waren nog heel veel oude foto's bewaard gebleven, waar deze man ook nog opstond. Hij vertelde hoe hij iedere dag met zijn lunchblik de mijnen in ging. Mensen die in de mijnen werkten hadden toen een heel hard bestaan. De mijn is nog steeds open en dagelijks rijden er nog 10 keer treinen gevuld met kolen over het traject. We kregen van hem een aantal stukjes kool, uit de mijnen van Virginia, om mee naar Nederland te nemen.
In het mijnwerkerscentrum stond ook een oude Singer naaimachine zoals mijn moeder vroeger had.
|
|
|
|
|
| 17-08-2012 |
| Onze 2e beer |
Toen we nog in West Virginia waren had Dick de campground waar we nu zijn al op het oog. Niet alleen voor het doen van wat klussen en om even rustig aan te doen, maar ook omdat hij ontdekt had dat je hier de "Little Shepherd Trail" kon rijden. Deze trail bevindt zich niet dicht bij de camping. De trail is voor het grootste deel een "dirt road" en gaat voornamelijk over de kam van een berg. Je moet dus nog een eindje rijden voor je er bent. Dick had een rondje gevonden over scenic routes, waar "The Sheperd Trail" deel van uitmaakt . "The Shepherd Trail" is 38 mijl lang en de route die we gingen rijden om er te komen was in totaal incl. "Shepherd Trail" 130 mijl over voornamelijk smalle bergwegen. Aan het begin van de route reden we door valleien met kleine dorpjes, het is dan leuk om te zien hoe veel Amerikanen wonen. De bergen in was het een fantastische route met veel prachtige vergezichten. Heel erg smal, we hoopten maar steeds dat we geen tegenliggers tegen zouden komen. We hebben bijna geen auto gezien. Op een gegeven moment reden we op de dirt road over de kam van de berg. Op zich is dat heel erg bijzonder en ook wel een beetje eng, als je aan weerskanten van het smalle weggetje diepe afgronden ziet. Helaas is dat niet op foto vast te leggen, dus jullie moeten ons maar geloven. Ik moest verschillende keren de auto uit om Dick door de stenen en gaten in de weg te loodsen. Soms moest ik boompjes verwijderen of takken omhoog houden. We kwamen ook nog een paar modderpoelen tegen waar we door moesten. We hebben de 4wheel drive moeten gebruiken, met een auto zonder 4wheel drive kun je hier niet rijden. Op een gegeven moment zagen we een grote schotelantenne staan, (je ziet ze weleens boven op een berg staan) wij dachten dat je bij zo'n schotelantenne wel leuke foto's kon maken. Dat viel tegen, overal staat begroeiing in de weg. Toen we daar wat rondliepen, hoorden we motoren van vrachtwagens en even later kwamen er 2 vrachtwagens langs..... geladen met stenen. Als we die tegen waren gekomen op de dirt road hadden we geen kant meer op kunnen gaan. Hoe is het mogelijk dat op het moment dat wij ruimte hebben gevonden om te stoppen er 2 vrachtwagens langs komen. Ze passen nauwelijks op de weg.
Vandaag hebben we onze 2e beer gezien. We reden op een smalle weg en ineens rende er 20 meter voor ons een grote zwarte beer over de weg, voor ik mijn fototoestel kon pakken was hij verdwenen in het struikgewas.
Net toen ik dit verhaal had geschreven, hoorden we een grote klap. Dick was buiten en riep er is een aanrijding gebeurd. We staan op deze camping heel dicht bij de uitgang en bij de doorgaande weg, dus nieuwsgierig als we zijn, stonden we er gelijk bij. Drie auto's waren beschadigd waarvan 2 behoorlijk en de dader was doorgereden, er werd gelijk al gezegd die komt niet ver. De auto's stonden geparkeerd voor een huis dus er waren geen mensen gewond geraakt. We hebben even gekeken hoe het verkeer door iemand werd geregeld tot de politie erbij was, toen zijn we weer naar binnengegaan. Na een half uur zag ik nog steeds zwaailichten van de politieauto en ben weer even gaan kijken. Er stond nu een 2e politie auto bij en ernaast stond iemand met handboeien om. De hanboeien werden afgedaan en hij moest een paar testen doen waaruit bleek of hij alcohol had gedronken. Voetje voor voetje had hij veel moeite mee. Het leek net of ik naar een Amerikaanse tv-serie stond te kijken. De handboeien werden weer omgedaan en mijnheer kon weer in de politieauto plaats nemen. De bergauto kwam aanrijden met zijn auto erop en deze auto zat aan de voorkant behoorlijk in elkaar. Het was ook niet zo moeilijk om hem aan te houden, hij had ook nooit ver kunnen komen want zijn radiator lekte.
|
|
|
|
|
| 19-08-2012 |
| Lillydale Campground Tennessee |
We hopen dat iedereen in Nederland de warmte een beetje kan verdragen.
Dick heeft gisteren de auto en de motorhome van buiten grondig gewassen, want het zag er allemaal niet meer uit. Verder hebben we nog de boel binnen opgeruimd, zodat we de volgende dag op tijd weg konden gaan. Het werd vanmorgen dan toch nog 9.15 uur toen we wegreden. We hadden een rit van 204 mijl voor de boeg, dat is ongeveer 326 km. Voor het eerst dit jaar heb ik ook weer een heel eind gereden (100 km.). De rit ging weer over allemaal binnenwegen en was schitterend. We hadden een camping van de Engineers uitgekozen aan een meer. We hadden niet gereserveerd en dat vind ik toch altijd weer spannend. De camping ligt in "the middle of nowhere" en om naar de supermarkt te gaan moet je 20 mijl rijden. Toen we bij de camping aankwamen, vroeg ik of er nog een plekje voor ons was. We konden uitzoeken, dat hebben we ook gedaan. We staan op een prachtige plek aan het meer. Nadat we de motorhome op de plek hadden gezet, ben ik terug gereden naar het kantoortje om ons in te schrijven. Met mijn seniorpas kregen we weer 50% korting, we staan hier dus voor 12 dollar per nacht inclusief water en electriciteit. Ik raakte met de campinghost aan de praat en hij vertelde dat er niet veel te doen was in de omgeving. Je kunt wel een stuk rond het meer wandelen en er is ergens nog een trail van 7 mijl. Ook vertelde hij dat je heel dichtbij uit eten kon gaan of eten kon afhalen. Het was niet echt een luxe restaurant, maar het eten was prima. Dick vond het wel wat om uit eten te gaan na zo'n dag rijden. Om 6 uur zijn we naar het restaurant gegaan, toen we ervoor stonden dachten we al "Wat is dit"? We zijn toch naar binnen gegaan, eenmaal binnen moesten we erg oppassen om niet vreselijk in lachen uit te barsten. Binnen stonden 3 picknicktafels met plastic kerstkleden er overheen. In de hoek van de ruimte stond nog een kunstkerstboom zonder versiering, er was geen klant te bekennen. Toen kwam de uitbaatster vragen of we wilden blijven eten of eten mee wilden nemen. De dame was ontzettend gezet, met een kort sportbroekje aan en een heel bloot hemdje. Ze liep helemaal te waggelen, maar was vreselijk vriendelijk. Ze had net onze bestelling opgenomen (we zijn voor de zelf gerookte ribjes met frites gegaan en we moeten zeggen het eten was heerlijk), toen er een dorpsgenote binnenkwam en de dames op opgewonden toon een gesprek hadden. We konden het niet helemaal volgen, maar hoorden wel dat ze het hadden over schieten en een man op een paard en de dader nog niet gevonden en de politie is al aanwezig. Toen de dorpsgenote weg ging, riep ze bij de deur nog: "Doe vannacht wel alle deuren op slot". De uitbaatster moest toch even haar verhaal aan ons kwijt en vertelde ons dat er aan de andere kant van de heuvel iemand was neer geschoten en de dader was gevlucht. De politie wist ook nog niet wie het slachtoffer was, wel is er een gewond paard gevonden. Zulke dingen komen in deze omgeving nooit voor, ze was er nogal van onderste boven. Niemand sluit ooit zijn huis af en de sleutels blijven altijd in de auto. De telefoon ging ook constant en dat waren dan dorpsgenoten die elkaar op de hoogte hielden. Op een gegeven moment kwam er een telefoontje van de sherrif die 15 broodjes bestelde voor de agenten die met het onderzoek bezig waren, want die kregen honger. De echtgenoot van de uitbaatster ging gelijk aan het werk. Ze vertelde later dat de politiehelicopter ook al in de lucht was. We werden dus tijdens de maaltijd goed op de hoogte gehouden. Toen we weg gingen, zei ze nog dat we goed op moesten passen. We zullen waarschijnlijk nooit weten wat er is gebeurd.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
