 |
|
|
| 25-01-2011 |
 Route 2011 |
Dit is de route voor onze reis van 2011
|
|
|
|
|
| 12-04-2011 |
| nog 2 nachten |
Donderdagmorgen om 10.50 uur vliegen we via Philadelphia (tussenstop) naarTampa. Shanna en Moana brengen ons naar het vliegveld. In Tampa landen we om 18.26 lokale tijd. We worden van het vliegveld gehaald en logeren eerst een paar dagen in Clearwater Beach voor we aan onze rondreis beginnen. We verheugen ons er erg op.
|
|
|
|
|
| 15-04-2011 |
| alles oké |
We hebben een goede vlucht gehad en geen vertragingen, maar het blijft een lange zit. We zijn al met al 22 uur onderweg geweest. In Philadelphia troffen we een bijzonder vriendelijke "ïmmigration officer" die heel erg geïntereseerd was in wat wij allemaal gingen doen. Hij vroeg ons hoelang we wilden blijven en gaf ons toestemming om tot 13 oktober in de Verenigde Staten te blijven, dat ging dus allemaal heel erg makkelijk. In Tampa stond Bruce ons op te wachten, Mila was thuis gebleven om te koken en we hebben heerlijk op het terras gegeten. Het is hier heerlijk weer. We hadden net een gevoel of we thuis kwamen, zelfs de honden begroetten ons heel erg enthousiast.
|
|
|
|
|
| 16-04-2011 |
| Een prachtige dag |
Het is zaterdagmorgen 8.00 uur en ik kijk vanuit mijn bed naar een strak blauwe lucht. Het wordt vast een prachtige dag en daar gaan we van genieten en doen het rustig aan vandaag. Gisteren zijn we de hele dag weggeweest om allemaal zaken te regelen. We hebben behoorlijk wat kilometers afgelegd en als we dan al rijdend om ons heen keken was het net alsof we nooit weg zijn geweest, we zijn gelijk weer helemaal gewend. Als je van Tampa naar Palmetta rijdt, waar de motorhome staat, moet je over een paar hele hoge en hele lange bruggen en dan heb je een prachtig uitzicht, genieten dus. Alle beschadigingen aan de buitenkant van de motorhome waren mooi weggewerkt en gespoten en het nieuwe zonnescherm zat erop. De mannen van RV World hebben prima werk verricht. Zoals het er nu uitziet blijven we hier nog wel een week logeren. Als het aan Bruce en Mila ligt kunnen we nog langer blijven. Bruce gelooft nog steeds niet dat we een half jaar in een motorhome willen wonen.
|
|
|
|
|
| 18-04-2011 |
| Feest |
Gisteren hebben we voor het eerst dolfijnen langs het huis zien zwemmen, om ze te fotograferen is een hele klus. Ieder keer als ik knipte waren ze net weer weg. We hebben dus geen fotos. Ik heb wel een paar fotos kunnen nemen van de boot met toeristen die hier regelmatig langs varen om de huizen te bekijken. Dus ik fotografeerde de toeristen en zij fotografeerden ons, dat is een hele vreemde gewaarwording. We zijn ook bij een autodealer langs geweest om te kijken wat voor auto we nu eigenlijk willen hebben. Ter plekke werd ik verliefd op een oranje Jeep Wrangler, hij was ook zo vreselijk leuk en de verkoper vertelde dat je met deze auto de Rubicon Trail (Wesley weet welke trail we bedoelen) kan rijden dat zijn wij niet van plan want dat is wel heel heftig. We gaan nog even verder zoeken naar een auto. We zijn zondag naar Sarasota gereden. We hebben eerst op een terras gelunched en zijn daarna naar een botenshow geweest. Daar lagen van die afschuwelijke plastic boten, natuurlijk heel erg groot en heel erg duur. Het was wel heel leuk om er rond te kijken. Dick heeft bijna de hele weg naar huis gereden, hij zat achter het stuur met een gezicht alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om in een Bentley te rijden. Vandaag is het feest (Dick is jarig) dus we gaan gezellig met Bruce en Mila uit eten vanavond.
|
|
|
|
|
| 19-04-2011 |
| Leuke verjaardag gehad |
Namens Dick wil ik iedereen bedanken voor de berichtjes en e-mails voor zijn verjaardag. Hij vond het heel erg leuk dat zoveel mensen aan hem gedacht hebben. Hij had niet echt het idee dat hij jarig was, omdat we een groot deel van de dag aan het rijden waren. Dick kwam erachter dat de accus van de motorhome leeg waren en we hadden geen stroom binnen. Bruce wist iemand die het probleem misschien op kon lossen, maar deze persoon had geen tijd om helemaal naar Palmetta te rijden, hij wilde wel naar Clearwater Beach komen, dus wij moesten samen de motorhome halen. Dick reed de motorhome terug (hij kon wel gestart worden) en ik moest terugrijden met de Toyota Landcruiser. Het ging gelukkig allemaal goed, want ik hou er helemaal niet van om in de auto van iemand anders te rijden en al helemaal niet in Amerika, maar mijn zelfvertrouwen heeft hierdoor weer een oppepper gekregen dus de volgende keer draai ik er mijn hand niet meer voor om. SAvonds zijn we gezellig uit eten geweest. Het diner was een verjaardagscadeau van Bruce en Mila. De motorhome staat nu hier voor de deur en dat kan eigenlijk niet. Als het probleem vandaag opgelost wordt brengen we de motorhome naar het andere huis van Bruce in Odessa daar is meer ruimte en gaan we morgen weer op zoek naar een auto.
|
|
|
|
|
| 21-04-2011 |
| een dagje autorijden |
Vanmorgen ging om 5 uur de wekker omdat we om 8 uur bij RV world in Lakeland zouden zijn, het is 11/2 tot 2 uur rijden, daar zou een elektricien de accus enz. door meten. We gingen met twee autos omdat we de motorhome daarna bij het andere huis van onze gastheer in Odessa zouden neerzetten. We gingen om 6 uur vol goede moed in het donker op weg, ik zou achter Dick aanrijden en ja hoor
.op de hoogte van Tampa airport raakten we elkaar in de verkeersdrukte kwijt. Ik ben ergens gestopt om te bedenken wat ik nu moest doen. In de Toyota zit ook een navigatie systeem, dus ik besloot alléén door te rijden naar RV World en hoopte dat Dick het ook zou doen. Ik heb geen idee waarom het systeem mij over allemaal binnenwegen met veel stoplichten liet rijden. Ik durfde het navigatiesysteem niet opnieuw in te stellen om over snelwegen te kunnen rijden. Ik had wel een telefoon bij me maar ik wist het nummer van de telefoon van Dick niet. Om een lang verhaal kort te maken na 2 ½ uur rijden kwam ik bij RV World aan waar Dick ongerust op mij wachtte. Hij was er al 3 kwartier. Hij was door zijn navigatiesysteem over de snelweg geleid. Ze konden daar niets vreemds vinden aan de accus, dus zijn we maar naar Odessa gereden (ook een uur). We hebben de motorhome geparkeerd naast de garage van het huis en zijn naar Clearwater Beach gegaan, daar kwamen we om half drie aan en ik had helemaal genoeg van het autorijden. Wij vergissen ons nog steeds in de afstanden hier. Je denkt dan even ergens naar toe te gaan en vervolgens ben je een paar uur onderweg. Nu zitten we weer heerlijk met onze computers buiten op het terras. De foto hieronder is van het huis in Clearwater Beach, waar we nu logeren.
|
|
|
|
|
| 23-04-2011 |
| Auto dealers |
|
We hebben nu drie autodealers bezocht en we beginnen er echt lol in te krijgen. Elke handelwijze die Dick heeft gelezen over autodealers is waar en met heel herkenbare toneelstukjes proberen ze zo snel mogelijk geld uit je zak te toveren. Op de parkeerplaats word je al aangesproken door een autoverkoper, hij probeert uit je te krijgen waar je precies voor komt (logisch natuurlijk). Wij zijn daar erg open over en weten
.dankzij het huiswerk van Dick
.. heel goed wat we willen. Als ze door hebben dat je een serieuze koper zou kunnen zijn, word je uitgenodigd om verder in het kantoor te praten
.dan begint het toneelstuk. Ze vertellen eerst iets over zichzelf om vertrouwen te wekken, vervolgens wordt er gevraagd of de auto bevalt en als je ja zegt, vragen ze of je dezelfde dag nog wilt kopen
..nee dus. We willen eerst de uiterste prijs weten en zij willen geen prijs geven. Na wat heen en weer gepraat gaan ze naar de manager en komen met een prijsvoorstel terug. Kort daarop komt de manager ook even om te vertellen dat het echt de uiterste prijs is en dat we het beste gelijk kunnen toehappen want dat de prijs de volgende dag heel anders kan zijn. De verkoper zegt dan dat hij ontslagen zal worden als hij zon lage prijs opgeeft en wij zitten er als nuchtere Nederlanders bij. Zon houding kennen ze niet en ze kunnen er ook niets mee. Dus uiteindelijk gaan wij met een prijsvoorstel naar buiten en zeggen dat we er nog even over willen denken. Ze vinden ons niet leuk. Vanmiddag spraken we met een vrij jonge autoverkoper die zei dat hij het wel leuk vond om met ons zaken te doen (ook een toneelstuk natuurlijk) omdat wij op een totaal andere manier binnen kwamen dan Amerikanen, hij vond het geweldig om mensen te spreken die precies wisten wat ze wilden. Morgen gaan we ons verder begeven in de wereld van de autodealers.
|
|
|
|
|
| 25-04-2011 |
| Pasen |
Gisteren zijn Bruce en Mila gaan vissen met nog een paar andere mensen, ze vissen 75 mijl uit de kust en dat betekent 3 uur heen en 3 uur terug varen. Dick en ik wilden niet mee, omdat we andere dingen te doen hadden en we houden beiden niet van vissen. Ze hadden 6 vissen gevangen en één van de mannen heeft de vissen op de steiger schoongemaakt. Er stond gelijk een reiger op de steiger om een graantje/visje mee te pikken. We hebben nog nooit zulke verse vis gegeten, het was heerlijk.
Het was vandaag ook in Florida echt Pasen. We waren uitgenodigd door de een vriend van Bruce en zijn vrouw voor een Paaslunch. We zouden eerst naar een restaurant gaan, maar later werd het een Paaslunch thuis. De lunch werd verzorgd door Ronnie, de vrouw van Bob. Bruce nam de champagne mee en Dick en ik hebben de fruitsalade van Dick gemaakt. Het was vreselijk gezellig. Er was zoveel in het huis te zien want deze Bob verzamelt b.v. allerlei kunst van het Majavolk uit de 17e eeuw, oude fotos, religieuze beelden en nog veel meer. De kunst die hij heeft verzameld hoort eigenlijk in een museum thuis. Het huis ligt direct aan het water met natuurlijk een zwembad in de tuin.
We waren voor diner uitgenodigd bij een buurman. Er waren meer dan 30 tot 40 mensen aanwezig en zijn vrouw had al het eten zelf bereid. Deze mensen zijn van Griekse afkomst dus het eten was verschrikkelijk lekker. Een leuke bijkomstigheid is dat we deze huizen nu ook eens van binnen kunnen zien en van dichtbij meemaken hoe Amerikanen leven. Het zal niemand verbazen dat wij het nog erg naar ons zin hebben in Clearwater Beach
|
|
|
|
|
| 26-04-2011 |
| Mango Tango Jeep |
Ons wagenpark is vandaag uitgebreid met een hele leuke Jeep Wrangler. De kleur is mango tangodus zeg nooit oranje, dat klinkt wel heel erg koningsgezind. Vandaag hebben we alle papierwerk voor de koop in orde gemaakt bij de dealer. We gaan morgen eerst de verzekering regelen want zonder verzekering krijg je geen auto mee. Dan is het wachten op het geld dat van ING moet worden overgeschreven naar de bank in Florida, dat duurt vijf werkdagen met de Pasen tussendoor denken wij dat het geld donderdag of vrijdag op onze rekening staat. In principe kunnen we dan aan de reis beginnen er moet alleen nog iets aan de motorhome en aan de Jeep gemonteerd worden. Dick was helemaal gelukkig vandaag, we dachten in eerste instantie dat we niet weg konden omdat Mila de Toyota nodig had, maar Bruce zei dat we de grote Bentley maar moesten nemen en dat hebben we dus maar gedaan. Zo gingen wij met een spierwitte Bentley een mango tango gekleurde Jeep kopen. De verkoper van de Jeep was wel heel erg geïnteresseerd en wilde de auto ook graag van binnen zien. We hebben eerlijk bekend dat de Bentley niet van ons is. We zijn erg benieuwd hoe jullie ons Jeepje vinden en ja Wesley je kunt hier de Rubicon trail mee rijden, maar dat doen we maar niet. We willen natuurlijk wel graag volgend jaar alle trails in Moab rijden.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
