 |
|
|
| |
 |
|
| 17-09-2012 |
 Louisiana |
We hebben ons vandaag gedurende ongeveer 35 mijl in Nederland gewaand. De route leek heel erg veel op de weg langs de IJsselmeerdijk richting Volendam. Aan de linkerkant de dijk met daarachter de Mississippi en aan de rechterkant landbouwgrond zover het oog rijkt of katoenplantages. De lucht was grijs en het regende. Je kunt de interstate nemen in Mississippi, maar ik had gekozen voor een Highway in Louisiana. We reden van Natchez naar Lafayette, over binnenwegen en we hebben nog nooit zulke slecht onderhouden wegen gezien en dat dan over een afstand van 154 mijl. We kwamen bijna geen auto tegen laat staan toeristen, die wagen zich hier niet aan. De lucht was grijs en het regende. Ik probeer altijd positief te blijven en zei tegen Dick dat door de regenbuien en het water op de weg, de motorhome en Jeep aan de onderkant lekker schoon zouden worden. We zagen het tegendeel toen we ergens stopten om te lunchen. We hebben nog nooit zo'n smerig wagenpark gehad. De Jeep zag er smeriger uit dan wanneer je er een hele dag mee door een off road park rijdt.
We zijn nog even verdwaald.....Dick zei nog we lopen straks vast en kunnen geen kant meer uit en inderdaad, we kwamen bij een gebied met mobile homes en de weg stopte daar. Gelukkig heeft Dick in de loop der tijd wat ervaring met sturen opgedaan en hij keerde de hele karavaan weer vlekkeloos. Door te verdwalen en in buurten te komen waar je eigenlijk niets te zoeken hebt, zie je wel wat een vreselijk bestaan een groot deel van de Afro-Amerikaanse bevolking heeft, zelfs zoveel jaar nadat de apartheid is afgeschaft. Kinderen die geen enkele kans op scholing hebben, alleen het vooruitzicht van een zelfde droef bestaan als hun ouders.
We staan op een camping in een stadspark in Lafayette. Het is hier heel rustig want het seizoen is zo'n beetje voorbij. We hebben geboekt voor 3 nachten, zodat we de tijd hebben om Lafayette te bekijken en eens uit te zoeken of we nog een boottochtje kunnen maken door de swamp. Na het eten hebben we de Jeep en motorhome gewassen, dat kan gelukkig op dit soort campings. Het wagenpark blinkt weer.
|
|
|
|
|
| 18-09-2012 |
| Breaux Bridge |
De motorhome en Jeep waren toch niet zo schoon geworden als we hadden gedacht in het schemerdonker. Dick kon vandaag dus weer met borstel en water aan de slag om de Jeep schoon te krijgen. De motorhome komt van de week aan de beurt voor we weggaan.
In Nederland wist ik al dat ik een tocht met een bootje door de swamps wilde maken met Norbert LeBlanc. Op alle sites van Nederlanders die in dit deel van de USA zijn geweest kwam deze naam steeds boven drijven als de beste gids voor dit soort boottochten. Zoek dan maar eens uit waar hij woont en hoe je contact met hem kan krijgen. Daar heb ik dus de afgelopen winter alle tijd voor gehad en wat ik zo leuk vind, is dat we hem ook nog hebben gevonden. Het is een Amerikaan van Franse afkomst, zoals zoveel mensen hier. Hij spreekt ook nog steeds Frans. De enige manier om met deze mijnheer in contact te komen is via het visitorcenter in Breaux Bridge. Eigenwijs als we zijn, hebben we eerst zijn woonadres opgezocht. Je bent dan op het adres aangekomen, waar geen kantoor is alleen een woning. Het is niet onze bedoeling om daar zomaar aan te bellen, we zijn dus naar het visitorcenter gegaan. Bij het visitorcenter ontmoetten wij een ontzettend enthousiaste mevrouw die ons heel veel informatie gaf. Ze belde bijvoorbeeld het nummer van Norbert LeBlanc om voor ons een afspraak te maken. Helaas was hij niet thuis, maar zijn vrouw zei dat we na 5 uur nog even moesten bellen voor de afspraak. We hebben na 5 uur gebeld en een afspraak kunnen maken voor morgenochtend om 9.30 uur bij de swamp. De dame van het visitorcenter vroeg of we nog wilden lunchen en zij had een suggestie voor een `restaurant` waar we zouden kunnen lunchen en als we een lichte lunch wilden, moesten we vragen naar de `Po Boy`. Dat is een broodje met beleg naar keuze, maar wel echt Cajun food. De Po Boy sandwich is ontstaan om arme mensen de gelegenheid te geven om een lekker broodje voor weinig geld te kopen. Wij kozen voor een broodje catfish en een broodje garnalen, de broodjes werden doorgesneden zodat we ieder een helft hadden van zowel de catfish als de garnalen. Het waren heerlijke broodjes. Voor het diner werd ons een echt Cajun restaurant aanbevolen met iedere avond live music, daar gaan we morgen eten.
In dit deel van Louisiana wonen veel mensen die afkomstig zijn uit Frankrijk. De Franse taal speelt ook nog steeds een grote rol. Vanmiddag zijn we in 2 grote antiekzaken geweest en het was net of we op de Looier rond liepen maar dan kleiner. We hebben een paar leuke stukjes gezien, maar verder is er veel nagemaakt. We herkenden wat antiek afkomstig uit Frankrijk, waaronder een prachtig geslepen karafje. Ik heb nog in dubio gestaan om het te kopen, maar hoeveel karaffen wil een mens hebben en hoe krijg ik het zonder schade in Nederland.
In dit deel van Louisiana heerst een totaal andere sfeer dan we gisteren hebben ervaren. Gisteren hebben we vooral veel Afro Amerikanen gezien die volgens ons in grote armoede leven. In dit deel van Louisiana zien we veel mooie huizen, meer Amerikanen van Franse afkomst en goed geklede mensen. De kinderen gaan hier in schooluniform naar school.
We zien hier ook Katholieke kerken en die kom je bijna niet tegen in andere delen van Amerika. De begraafplaatsen zien er ook totaal anders uit dan in de rest van Amerika. Wij hebben altijd begraafplaatsen gezien waar mensen in de grond worden begraven. In dit deel van Amerika bevinden de graven zich boven de grond. Dit wordt uit voorzorg gedaan omdat het grondwaterpeil erg hoog is en bij veel regen of overstromingen kan dat veel problemen geven.
|
|
|
|
|
| 19-09-2012 |
| Norbert LeBlanc alligator hunter foto's |
|
|
|
|
|
| 20-09-2012 |
| Norbert LeBlanc swamptour |
Vanmorgen liep de wekker op tijd af want we werden om 9.30 uur bij de boot van Norbert LeBlanc verwacht. Al een jaar geleden hoopte ik dat ik ooit een toer door de swamp zou maken met Norbert. Op alle sites van Amerikagangers werd zijn naam genoemd en iedereen die een toer met hem had gemaakt was heel erg enthousiast. Norbert is 25 jaar een alligator jager geweest. Hij is van Franse afkomst, spreekt vloeiend Frans en woont al heel zijn leven aan dit meer hij kent ieder plekje van de swamp. Hij heeft nu de respectabele leeftijd van 78 jaar bereikt. Hij stookt zijn eigen illegale whiskey en bood ons om 10 uur s'morgens een slokje whiskey aan. Wij zijn geen whiskey drinkers dus het goedje brandde alleen maar in onze keel.
Het jagen op alligators is alleen toegestaan in de maand september en je hebt hier een vergunning voor nodig. De jacht is in het leven geroepen om het aantal alligators in de hand te houden. De jagers verdienen natuurlijk ook geld aan de huid en het vlees.
We kwamen 10 minuten voor de afgesproken tijd aan en Norbert stond al op ons te wachten. Ik herkende hem gelijk van internet, we sprongen in de boot en vertrokken. Het was 20 graden met een strak blauwe hemel en we waren in deze tijd van het jaar de enige mensen op het meer en in de swamp. De nodige ingrediënten voor een fantastische ochtend. Norbert heeft ons heel veel verteld over de vogels, de vegetatie en de bomen in de swamp, sommige bomen zijn 1000 jaar oud. Ook groeien er veel Lotus planten, helaas was het te laat voor de bloeitijd. Er stonden nog maar een paar bloemen. We hebben in totaal 10 alligators gezien, dit aantal was boven verwachting omdat het nog jachtseizoen is en de alligators dan erg schuw zijn.
Midden op het meer staan ook een aantal hutten, waar jagers zich kunnen verbergen als ze op eenden jagen. De boot op de foto is een bed en breakfast geweest voor toeristen die graag in de swamp wilden overnachten. Nog niet zolang geleden is de boot helemaal leeggeroofd en ligt nu aan de rand van het meer zonder doel.
Het was een fantastische ervaring om de schoonheid en de stilte van de swamp te beleven, het was een ochtend met een gouden randje. Deze ochtend hadden we voor geen goud willen missen.
|
|
|
|
|
| 21-09-2012 |
| Cajun restaurant |
We hebben de stallingen geregeld, de motorhome komt in Brandon Mississippi te staan in een afgesloten ruimte met stroom en de Jeep wordt in Tampa gestald ook in een afgesloten ruimte dichtbij het vliegveld.
De temperatuur is op dit moment veel aangenamer dan we de laatste weken hebben meegemaakt. 's Morgens is het een graad of 18 en 's middags 25 tot 27 graden. Temperaturen voor de gemiddelde Amerikaan om een lange broek en een trui aan te trekken. Ik zag van de week bij de supermarkt zelfs een dame lopen met een dikke trui en handschoenen aan.
We hebben tot maandagmorgen bijgeboekt op deze camping. We hebben hier nog niet alles gezien. We wilden vanmiddag een trail om het meer met de swamps lopen, maar bij nader inzien was de trail 8 km lang en dat vonden we teveel. We hebben ervoor gekozen om een boardwalk boven de swamps te lopen (een boardwalk is een aangelegd houten pad meestal gebouwd boven drassige of moeras grond). Om er te komen reden we over een dirt road langs de swamps. Op een gegeven moment zag ik een schildpad op een boomstronk zitten en we zijn gestopt om een foto te maken. Ik liep naar de kant van de weg een stukje het gras in maakte de foto en zie uit mijn ooghoek iets bewegen, sta ik toch bijna op de staart van een alligator. Ik schrok me naar.
Vanavond zijn we gaan eten in een Cajun restaurant, dit restaurant was ons aanbevolen door een dame van het visitor center. Toen ik aan onze alligator jager vroeg of hij nog een restaurant wist waar goed Cajun eten werd bereid, kwam hij met hetzelfde restaurant. Hij at er ook regelmatig. Iedere avond is er live Cajun muziek en wordt er gedanst. Dit restaurant moest het dus worden. We waren er een beetje vroeg, maar al snel kwamen er meer mensen binnen. De band zou om 7 uur gaan spelen. We hebben ieder een ander voorgerecht genomen, Dick ging voor de gebakken alligator en ik voor de gumbosoep. Zo konden we van elkaar proeven. De alligator smaakte best lekker, het lijkt op kippenvlees maar dan iets steviger van structuur. De gumbosoep was ook erg lekker, goed gekruid en garnalen erin.Voor het hoofdgerecht koos Dick catfisch en ik een visschotel die bestond uit allerlei zeedieren (mosselen, een oester, garnalen, een stukje vis, krabvlees en een kikkerpoot) dit alles was door beslag gehaald en gefrituurd en het smaakte ook alleen maar naar frituur. De catfisch van Dick kreeg ook al geen voldoende. Heel erg jammer, want we weten uit ervaring dat Cajun gerechten heel erg lekker kunnen zijn. De muziek was echt Cajun muziek en zodra de eerste tonen van de band werden gespeeld, stonden er een aantal mensen op om te dansen. Het is een heel speciale manier van dansen. Ik heb aan de serveerster gevraagd hoe deze wijze van dansen heet en zij wist er geen naam voor, het is gewoon de manier waarop mensen op deze muziek dansen.
|
|
|
|
|
| 22-09-2012 |
| Nature center |
|
De reden waarom we hier dagen hebben bijgeboekt is omdat er van alles te doen zou zijn het hele weekend. Van s'morgens 9.00 uur tot 9.00 uur s'avonds. Er zouden op diverse plekken in Lafayette tentjes staan waar je kon eten, dus voor het eten hoefde ik niet te zorgen. Gisteren om een uur of 5 vroeg Dick of ik even wilde kijken op internet welke festiviteiten ik mee wilde maken, er waren een aantal locaties in West Lafayette. Ik was nog ergens mee bezig tot ik Dick hoorde zeggen....Oh, oh. Wat was het probleem hij kwam er achter dat de festiviteiten die hij had uitgekozen in West Lafayette, Indiana werden gehouden. Dat is heel ver hier vandaan. In Lafayette waar wij "wonen" werd het hele weekend niets georganiseerd. Hij is hier een aardige tijd mee bezig geweest om leuke activiteiten voor het weekend op te zoeken. Het was een aardige teleurstelling en we moesten de plannen aanpassen. Dick wilde nog ergens eten dus hij heeft de reviews van een aantal restaurants gelezen, maar ik dacht al ...laat maar....we eten wel thuis. Dat hebben we ook gedaan, alleen nu hadden we een heel weekend voor ons in Lafayette waar we een invulling aan moesten geven. Ik heb vandaag de boel schoongemaakt en Dick heeft de administratie gedaan en vanmiddag zijn we naar het "nature center" hier op de camping gegaan. Er had een heel enthousiaste jonge dame dienst en eerst heeft ze ons van alles verteld over giftige slangen en de spinnen waar we voor moeten oppassen. Er leven bijvoorbeeld 9 giftige slangensoorten in Louisiana, terwijl ik dacht dat het 3 soorten waren, dus extra opletten. Van de spinnensoorten leven hier ook de zwarte weduwe......heel giftig en de tarantula. We hebben de boardwalk in het bos rond de campground gelopen en we zijn geen slang of gevaarlijke spin tegen gekomen. De dame van het "nature center" is ook met ons naar buiten gegaan om de verschillende struiken en bomen te laten zien, waaronder "poison ivy" de plant waar je bij aanraking heel grote blaren van kan krijgen. Zij was een paar dagen geleden in aanraking met de plant gekomen en had allemaal kleine blaren op haar armen. Ze heeft ons ook de gomboom laten zien en legde uit dat voor de tijd van de kauwgom men gom uit de boom haalde en er dan op kauwde , zoals later op kauwgom.
|
|
|
|
|
| 23-09-2012 |
| Chinees buffet |
|
Morgen vertrekken we van deze camping naar Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana. We hebben dan precies nog 3 weken voor we in het vliegtuig stappen, de tijd gaat razend snel. We moeten vanaf nu ook alles goed gaan plannen, want er is nog het nodige aan de motorhome te klussen. Dit jaar moeten we de motorhome ook winter klaar maken omdat het kan gaan vriezen op de plek waar we hem achterlaten. Vanavond zouden we ons verblijf hier afronden met een etentje in een echt cajun restaurant, toen Dick het adres op ging zoeken op internet kwam hij er achter dat het restaurant op zondag gesloten is. Het zit niet mee met onze etentjes in cajun restaurants. Wij aten vanavond dus in cajun country in een chinees buffetrestaurant, die zijn altijd open.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
