Het weekend begon hier een dag vroeger of zo voelden het.  Lynn en ik zijn gaan rijden. Ik heb met de enige merrie van de kudde gereden. Zij is ook nog eens de kleinste van de hoop. Voordeel van klein zijn in mijn geval is dat ik bijna alle paarden en pony’s kan rijden. Ik was de eerste die haar reed zonder dat ze aan een leidtouw liep. Ze hadden bij de verkoop gezegd dat ze nogal traag was, veel heb ik daar niet van gemerkt. Het was een heel avontuurlijke rit. Ons eerste obstakel was een poort waarvan het slot verwrongen was. Waarschijnlijk waren er mensen in een auto te lui geweest op uit te stappen en zijn ze er gewoon tegen gereden. Na tien minuten alle kracht in de strijd te gooien is het Lynn toch gelukt om de poort open te krijgen. Dus konden we onze rit vervolgen.

Op drie vierde van onze wandeling kwamen we ons tweede obstakel tegen. Een boom die geveld was door de storm van de afgelopen dagen. Normaal  is dat niet zo’n probleem, springen we er gewoon over. Alleen lag de eerste stam op een meter tot anderhalve meter en de tweede stam op twee meter. We hadden twee opties, ofwel helemaal terug rijden ofwel onder de boom. We hebben de paarden laten kiezen en zij hadden er geen probleem mee om onder de boom te ‘kruipen’. Zo konden we de rit gewoon verder zetten. Het is dus wel duidelijk dat we deze route morgen niet gaan rijden.