Gisteren was een rustige dag, ik moest maar 1 stal uitmesten
en zorgen dat de rest klaar stond maar het grootste deel daar van had ik in de
loop van de vorige dagen al gedaan. Omdat het vandaag de eerste dag van de
jaaropleiding was moesten al de stallen klaar staan. Er was mij gezegd dat er
al minstens 8 paarden gingen toekomen en omdat ze zelf 2 paarden moesten gaan
laden waren ze niet thuis. Dus ik zat heel de avond te wachten op de mensen met
hun paarden en uiteindelijk is er maar 1 paardje toegekomen plus dan degene die
zij waren gaan opladen. Vanmorgen vroeg,
ik begin om half 8, was het hier nog zeer rustig maar naarmate dat het later
werd, werd het drukker. Nu staan er 10 paarden van de cursisten, 3 paarden in
opleiding, 2 paarden op vakantie die morgen vertrekken en dan nog de kudde
van 8 paarden. Gelukkig moet ik enkel voor de niet cursus paarden zorgen. Dus dat
is s ochtends eten en water geven, de mest opruimen, harken en vegen (zodat
alles netjes is al de mensen toekomen en dan kunnen zij het terug vuil maken J). En dan in de loop
van de dag de weide van de kudde nog gaan doen.
Nu dat het cursus is mag ik alles mee volgen dat ik kan mee
volgen en de lessen mee doen die ik kan mee doen dus ga ik steeds proberen mijn
werk af te hebben tegen dat de les begint. Dan heb ik twee uur de tijd dus
hopelijk lukt dat een beetje. Ik heb ook wel geluk want het zijn allemaal
mensen die nog niet zo verstaan in het hele parelli verhaal, net zoals ik. Dus ik
zal veel kunnen bijleren in de komende week. Paprika, mijn paardje hier, gaat
niet weten wat haar overkomt want het is lang geleden dat er nog echt mee
gewerkt is. De komende 3 maand is ze nog niet van mij af J.
Gisteren had ik ook wel nog een probleempje. Ik ga de mest
op de weides altijd de tractor halen en gisteren ben ik een beetje door de
draden gereden. De veulens staan namelijk nog apart van de kudde en ik moest
daar ook de mest gaan halen. Dus ik stop voor de draden die ik moet openen maar
ik had de tractor niet goed op de rem gezet. Op het moment dat ik van de
tractor spring om de draden te openen begint mijn tractor verder naar voor te
rijden, door de draden. Ik ben er dan vlug terug op gesprongen, een beetje in
paniek, en ik wist even niet wat ik moest doen. Gelukkig heb ik de tractor
juist op tijd kunnen stop zetten want anders had ik ook nog eens de schuilstal
geramd. Ik kan u zeggen ik was er even niet goed van. Gelukkig waren de draden
gewoon los gekomen en niet kappot gesprongen.
Ik ga mijn handen eens in de week zetten om het vuil er een
beetje uit/ af te krijgen en dan naar bed.
Gisteren was een rustige dag, ik moest maar 1 stal uitmesten
en zorgen dat de rest klaar stond maar het grootste deel daar van had ik in de
loop van de vorige dagen al gedaan. Omdat het vandaag de eerste dag van de
jaaropleiding was moesten al de stallen klaar staan. Er was mij gezegd dat er
al minstens 8 paarden gingen toekomen en omdat ze zelf 2 paarden moesten gaan
laden waren ze niet thuis. Dus ik zat heel de avond te wachten op de mensen met
hun paarden en uiteindelijk is er maar 1 paardje toegekomen plus dan degene die
zij waren gaan opladen. Vanmorgen vroeg,
ik begin om half 8, was het hier nog zeer rustig maar naarmate dat het later
werd, werd het drukker. Nu staan er 10 paarden van de cursisten, 3 paarden in
opleiding, 2 paarden op vakantie die morgen vertrekken en dan nog de kudde
van 8 paarden. Gelukkig moet ik enkel voor de niet cursus paarden zorgen. Dus dat
is s ochtends eten en water geven, de mest opruimen, harken en vegen (zodat
alles netjes is al de mensen toekomen en dan kunnen zij het terug vuil maken J). En dan in de loop
van de dag de weide van de kudde nog gaan doen.
Nu dat het cursus is mag ik alles mee volgen dat ik kan mee
volgen en de lessen mee doen die ik kan mee doen dus ga ik steeds proberen mijn
werk af te hebben tegen dat de les begint. Dan heb ik twee uur de tijd dus
hopelijk lukt dat een beetje. Ik heb ook wel geluk want het zijn allemaal
mensen die nog niet zo verstaan in het hele parelli verhaal, net zoals ik. Dus ik
zal veel kunnen bijleren in de komende week. Paprika, mijn paardje hier, gaat
niet weten wat haar overkomt want het is lang geleden dat er nog echt mee
gewerkt is. De komende 3 maand is ze nog niet van mij af J.
Gisteren had ik ook wel nog een probleempje. Ik ga de mest
op de weides altijd de tractor halen en gisteren ben ik een beetje door de
draden gereden. De veulens staan namelijk nog apart van de kudde en ik moest
daar ook de mest gaan halen. Dus ik stop voor de draden die ik moet openen maar
ik had de tractor niet goed op de rem gezet. Op het moment dat ik van de
tractor spring om de draden te openen begint mijn tractor verder naar voor te
rijden, door de draden. Ik ben er dan vlug terug op gesprongen, een beetje in
paniek, en ik wist even niet wat ik moest doen. Gelukkig heb ik de tractor
juist op tijd kunnen stop zetten want anders had ik ook nog eens de schuilstal
geramd. Ik kan u zeggen ik was er even niet goed van. Gelukkig waren de draden
gewoon los gekomen en niet kappot gesprongen.
Ik ga mijn handen eens in de week zetten om het vuil er een
beetje uit/ af te krijgen en dan naar bed.
Vandaag blijf ik proberen tot dat ik internet verbinding
heb. Gisteren had ik eindelijk de juiste gevonden en dan wist ik nog maar de
helft van de code. Nu zou ik er wel moeten opgraken.
Vandaag ging het werk al veel vlotter, ik heb er bijna twee
uur minder over gedaan. Morgen zijn er dan ook weer minstens twee stallen
minder en als de veulens vannacht buiten blijven zijn het er 4 minder. Dat vind
ik wel fijn want de weides en paddocks vind ik niet erg om te doen omdat je dan
nog contact hebt met de paardjes. Plus dat je dan redelijk duidelijk ziet waar
je moet zijn om de mest te ruimen. In de stallen is het steeds een zoektocht
naar de natte plekken en naar de mest.
Ondertussen gaan de lessen ook goed vooruit, paprika is een
goede leermeester. Ze doet enkel wat ze moet doen als ik het op de juiste
manier vraag. En ik heb vandaag een complumentje gekregen over mijn coördinatie.
Nu dat de oefeningen complexer worden moet je je carrot stick (een soort zweep)
en touw al eens van hand veranderen en sommige mensen zitten dan in de knoop
maar bij mij ging het vlotjes. Ik heb dan ook geluk met mijn goed geheugen en
als ik iemand het zie voor doen kan ik het altijd sneller op pakken dan als ze
het gewoon uit leggen.
Morgen komen er een heel pak nieuwe paardjes toe omdat het
vanaf zaterdag jaaropleiding is. Voor hun zal ik nog stallen moeten klaar maken
maar de eigenaars moeten zelf uitmesten.
Ik ga er eens van geniet dat ik een wat langere avond heb om
wat dvds te bekijken over het grondwerk.
Het werk begint vlotter te verlopen, ik doe nog steeds
dubbel zo lang over sommige dingen maar ik heb toch al tijd gehad om
boodschappen te gaan doen. Ik begin mij ook meer te amuseren want ik kan al
eens tijdens het werk een knuffel geven of een babbel doen met de paardjes. Ik
begin er meer zin in te krijgen, zeker nu dat ik minder en minder stallen ga
moeten doen.
Het grootste plus punt, na de lessen en de cursussen die ik
kan mee volgen, is het feit dat ik lekker bruin wordt tijdens het werken. De
meeste mensen, die naar school moeten of moeten werken, zullen op dit moment
het weer vervloeken maar ik als buiten werker ben zeer blij met dit weer. Het
bruine kleurtje is toch mooi meegenomen, het nadeel is dan weer dat je rapper
zweet, maar een hele dag in mijn T-shirt lopen daar zeg ik geen nee tegen.
Het pijnlijkste nadeel van al dat werk zijn de verdomde
blaren, mijn handen staan er vol van? De ene in een al verder gevorderd stadium
dan de andere. Het voelt echt aan of dat ik te weining huid heb aan mijn
handen. Gelukkig bestaan er handschoenen, het nadeel is dat je er wel aan moet
denken. Plus dat mijn handschoenen afgeven als ze nat zijn en dus nu loop ik
met paarse handen rond J.
De lessen zijn ook super interessant, voor de mensen die het
iets zegt, ik ken onder tussen de seven gamesvan Parelli. En Mira (mijn verzorgpaard) zal niet weten wat haar
overkomt als ik terug thuis ben en haar onderhanden ga nemen.
Ik hoop dat ik vandaag mijn blogs nog gepost krijg.
Doordat ik geen internetverbinding heb op in mijn studio
en omdat ik nogal veel werk heb zal ik niet er niet dagelijks in slagen om iets
te posten, maar hier is de eerste post van op locatie.
Er was gezegd dat ik in het begin nog begeleid zou worden
maar eigenlijk ben ik vrij snel losgelaten. Dit vind ik op zich wel fijn want
ik werk beter als er niemand op mijn vingers staat te kijken. Achteraf is er
dan een evaluatie, waarbij wordt gezegd wat beter kan en wat goed was. Een
ding heb ik al geleerd, als ik denk dat de paarden genoeg hooi en water hebben,
geef dan nog maar wat extra J.
Verder heb ik maandag voor het eerst met de (kleine) tractor
gereden en door dat ik al met de auto aan het leren rijden ben ging dit wel
vlot. En ik moet zeggen het heeft wel iets, dan voel je je een echte boer J. De tractor trekt een
kar waarin we de mest van de weide ( met 8 paardjes). Het stomme hieraan is dat
op het einde al die mest nog eens uit die kar moet worden geschept. Dit is echt
het stomste karweitje van de dag.
Ik had me wal wat misrekend of mis keken in het werk. Zij
hadden gezegd zon drie uur werk per dag en ik dacht ai wat ga ik de rest van
mijn tijd doen. Wel hun drie uur valt wel heel ruim, want ik ben een hele dag
bezig met hun 3 uur. Voor een deel is dit te wijten aan mijn onervarenheid en
misschien ook wel omdat ik de afgelopen 3 maanden heb stil gelegen. Ik hoop
alleen dat het betert want ik zou graag ook nog iets anders doen dan een hele
dag mest scheppen en hooi geven. Normaal gezien wordt het na volgende week
beter omdat ik dan geen stallen meer ga moeten doen. MAAR ik moet er wel bij
zeggen dat ik het fijn vind om al het werk te doen, fysiek bezig zijn in de
buitenlucht à I
love it.
Doordat ik nogal lang over het werk doe en omdat de mensen
hier gewoon in een ander ritme leven, denk ik. Heb ik al twee dagen pas tussen
8 en 9 kunnen avond eten wat ik niet zo fijn vind maar als alles vlotter gaat
zal dat ook wel beteren.
Ik heb dan ook mijn eerste twee lessen gehad in het
horsemanship. Ik moet zeggen ik vind het zeer boeiend en ik heb al veel
bijgeleerd maar ik krijg wel het gevoel dat ik nog niks kan. Vooral omdat dit
iets is waar op maneges geen aandacht wordt aan besteed en ik er voordien nog
nooit echt mee te maken heb gehad. Doordat ik gewoon eerlijk ben geweest dat ik
er nul komma nul kennis van had ben ik ook nog niet voor paal komen te staan.
Ik blijf het wel moeilijk vinden om met andermans paard streng te zijn. Omdat
ik nooit weet hoe ver ik er in kan gaan ofwel ben ik gewoon een veel te zachte.
De valiezen zijn voor een laatste keer gecheckt, alles is weggestoken. Dat klinkt als de laatste dag thuis. Nu begint het spannend te worden, de buik begint te kriebelen.
Vandaag dus de laatste dag thuis, ook al voelt het nog steeds niet zo. Ik denk dat ik pas morgen als ik ben afgezet ga beseffen dat ik voor drie maand weg ben. Ik kom natuurlijk wel af en toe eens naar huis, maar toch. Dan begint mijn tussenjaar officieel. Vannacht de laatste nacht in mijn eigen bed en dan maar hopen dat het daar goede bedden zijn
Als alles goed gaat zijn er nu ook al plannen voor mei en juni, waarschijnlijk kan ik dan in Zweden gaan werken. Daar kijk ik nu al naar uit want 4 jaar geleden heb ik mijn hart toch een beetje verloren aan zweden en sindsdien wil ik nog eens terugkeren, nu zal ik er werk van kunnen maken.
Ik ga nog eens met volle teugen genieten van het laatste niet zelf gemaakte eten en dan van nog een nachtje in mijn eigen bed.
Morgen wordt het dan afscheid nemen van mijn lieve kat en hond. En dan op locatie van het gezin.
Nog 3 dagen en dan is het eindelijk zover, nooit gedacht dat ik nog eens zo zou uit kijken naar het einde van de vakantie.
Omdat mijn oma vandaag op reis vertrok zijn we gisteren afscheid gaan nemen. In stijl weleens waar met een lekkere ijscoupe.
Vandaag ga ik nog eens wandelen met mijn verzorgpaard en haar pony, ook als afscheid want spijtig genoeg zal Mira zeker de eerst maand niet mee kunnen naar Gent. Als het weer mee zit zal ze vanaf oktober er wel kunnen bij zijn. In tussentijd krijg ik daar een paard ter beschikking.
Vandaag heb ik ook nog verder gewerkt aan mijn valies en het is een echt gevecht :). zelfs al heb ik de grootste versie van mijn valies dan nog geraakt alles er niet in. Dus heb ik ook nog 'handbagage' en dan nog een zakje met schoenen en jassen. En dan ook nog een bakje met keukenspullen. Zoals je dus ziet een beetje veel, gelukkig is het nu in eigen land maar als ik verder wegga zal ik toch nog beter moeten inpakken en keuzes maken.
Morgen moeten de laatste spullen ingepakt worden want dan komt er nog een druk weekend aan. Zaterdag nog gaan meehelpen met de opening van het nieuwe atletiekpark en zondag nog even gaan feestvieren bij mijn nichtjes. Daarna richting Gent!!
Ik kijk ernaar uit om mij te installeren in de studio die de komende drie maanden mijn kamer zal zijn.
Het is niet zo dat ik niet kan koken. Ik vind het zelfs leuk om receptjes uit te proberen en ook de basis dingen zoals een eitje koken of een pasta maken zijn geen probleem. Het is de alledaagse keuken die nog wat problemen oplevert. Zo ben ik het altijd uit de weggegaan om te leren aardappelen schillen. Ik ben niet zo'n fan van schilmesjes, maar als je voor je eigen eten moet zorgen is het toch gemakkelijk als je zelf je aardappelen kan schillen en koken. Dus wordt ik nu iedere keer dat er aardappelen moeten geschild worden aan het werk gezet. Ik heb mijn nagels al een beetje mee geschild en ik krijg vreemde blikken van mijn papa maar op mijn eigen manier lukt het toch om de aardappelen te schillen. Verder is het ook wel handig om een stukje vlees te kunnen bakken dus ook dat ben ik aan het leren.
Omdat het vandaag weer zo'n schitterende dag was ( regen, regen en regen :), heb ik mijn computer maar eens uitgemest. Al de documenten en programma's die ik niet meer nodig heb zijn eraf gesmeten in de hoop dat mijn computer dan wat sneller gaat lopen.
Ik ga nu nog een mailtje sturen naar een mevrouw, met veel pony's en katten (mijn favorieten), in zweden waar ik misschien ook een tijdje kan gaan werken volgend jaar.
En plots is het de laatste week dat je nog in je eigen bed slaap voor dat je drie maanden vertrekt. Het leek een moment in de verre toekomst en dan is daar het besef dat het na je vakantie in het buitenland nog maar drie weken duurt, en dan nog twee weken. En nu dus nog een kleine week. Zondag namiddag vertrek ik voor drie maanden naar de omgeving van Gent om daar als stagiaire te werken en bij te leren over het bitloos rijden en de academische rijkunst.
Vandaag was het ideaal weer om een valies te maken, dus dat hebben we dan ook gedaan. Het grote probleem: wat neem je mee als je drie maand weg bent en wat laat je thuis. Er is altijd wel die favoriete warme trui die je toch nog wil meenemen of dat extra paar sokken. Het is ook moeilijk om te weten voor welke temperatuur je moet pakken, het kan nog heel mooi zijn maar ook al best koud. De beslissingen zijn genomen, het grootste deel van de kleding is ingepakt en het toiletgrief is nieuw gekocht en opgeborgen. Omdat ik zelf mijn eten moet voorzien heb ik het basiseten, zoals rijst en spaghetti ook al mee. Het voordeel van de eerste drie maanden in België door te brengen is dat je een beetje te veel kan meenemen want je moet toch niet op de trein of het vliegtuig. Zo kan ik een lijstje maken met de dingen die ik echt nodig had en de dingen die ik te veel mee had. Als het echte avontuur in het buitenland dan begint zal ik al beter weten wat mee te nemen.
Nu ga ik nog wat genieten van het thuis zijn en van mijn eigen bedje