Het werk begint vlotter te verlopen, ik doe nog steeds dubbel zo lang over sommige dingen maar ik heb toch al tijd gehad om boodschappen te gaan doen. Ik begin mij ook meer te amuseren want ik kan al eens tijdens het werk een knuffel geven of een babbel doen met de paardjes. Ik begin er meer zin in te krijgen, zeker nu dat ik minder en minder stallen ga moeten doen.

Het grootste plus punt, na de lessen en de cursussen die ik kan mee volgen, is het feit dat ik lekker bruin wordt tijdens het werken. De meeste mensen, die naar school moeten of moeten werken, zullen op dit moment het weer vervloeken maar ik als buiten werker ben zeer blij met dit weer. Het bruine kleurtje is toch mooi meegenomen, het nadeel is dan weer dat je rapper zweet, maar een hele dag in mijn T-shirt lopen daar zeg ik geen nee tegen.

Het pijnlijkste nadeel van al dat werk zijn de verdomde blaren, mijn handen staan er vol van? De ene in een al verder gevorderd stadium dan de andere. Het voelt echt aan of dat ik te weining huid heb aan mijn handen. Gelukkig bestaan er handschoenen, het nadeel is dat je er wel aan moet denken. Plus dat mijn handschoenen afgeven als ze nat zijn en dus nu loop ik met paarse handen rond J.

De lessen zijn ook super interessant, voor de mensen die het iets zegt, ik ken onder tussen de seven games  van Parelli. En Mira (mijn verzorgpaard) zal niet weten wat haar overkomt als ik terug thuis ben en haar onderhanden ga nemen.

Ik hoop dat ik vandaag mijn blogs nog gepost krijg.