Niettegenstaande de regering Di Rupo slechts een regeerperiode zal kennen van 2,5 jaar en ze de verwachtingen van menigeen heeft overtroffen (lees: meer dan op de winkel letten), is ze al een paar weken in verkiezingsmodus beland. Akkoord, er is recentelijk nog een concurrentiepact afgesloten en sinds deze week is er een bankenwet. In februari 2014 volgt nog een begrotingscontrole, waarbij er slechts 300 miljoen moet gevonden, maar dan is het echt wel het laatste.. Er is de afgelopen maand te veel gebeurd om te kunnen besluiten dat de profileringsdrang van de regeerpartijen aanzwelt ten koste van de cohesie ervan.

Het startschot van de verkiezingsmodus is gegeven bij de goedkeuring van de tijdelijke btw-verlaging op elektriciteit van 21% naar 6%. In dat dossier heeft de CD&V en meer bepaald Minister De Crem zich volop in de wind weten te plaatsen door deze verlaging af te schieten. CD&V heeft De Crem teruggefloten en hem een dramatische U-bocht laten maken: de btw-verlaging werd gekoppeld aan de toepassing van de concurrentiewet van 1996 die “belooft” de loonkloof met de buurlanden tegen 2019 te dichten. Hoe deze zal gedicht worden weet niemand.

De Open-VLD hield de voorbije maand haar congres. Het was een goednieuwsshow. Minister Maggie De Block is de populairste politicus van het land en Minister De Croo kan teren op zijn stappen in de pensioenhervorming en de regering heeft in moeilijke tijden puik werk afgeleverd. Het kon niet op! Enkele dagen later verlieten 2 nobele onbekenden, wiens verdiensten de auteur niet geheel duidelijk zijn, de partij om scheep te gaan met N-VA. Ze waren de belastingsregering beu. Voorzitster Gwendolyn Rutten verslikte zich in haar koffie en moest dringend een dam werpen om erger te voorkomen. De open oorlog tussen haar partij en N-VA was een feit met als inzet de rechtse kiezers. Dat ze de regering in een comateuze toestand stort, is bijzaak. Het is gedaan met een andere regeringspartij te laten scoren.

Een bewijs daarvan is de bankenwet, waaruit de spaarfiscaliteit gelicht werd ondanks het vrij ongelukkig compromis van Minister Vande Lanotte. Minister Geens heeft de bankenwet zorgvuldig uitgewerkt, daarin uitvoerig bijgestaan door de Nationale Bank (de gouverneur van de Nationale Bank is een liberaal). Hij kreeg zelfs lof van het IMF. SP.A en Open-VLD vonden het plots nodig om op de rem te staan. De SP.A wilde een meer strengere aanpak voor de speculaties, die de Belgische banken een handicap zou opleveren en Open-VLD zag een vermogenskadaster in de maak. Dit kon ze niet hebben, want zo zou ze nog aangevallen worden op de rechterflank. Bovendien had ze nog een openstaande rekening met het ‘professortje’ Geens: de liquidatiebonus. Deze bonus hebben ze mee goedgekeurd toen ze nog geen besef hadden dat ze in een belastingsregering zaten.

Minister Geens zal zijn verdere plannen betreffende de fiscale hervormingen moeten opbergen voor na de verkiezingen waarvan iedereen zijn hart vasthoudt. Door coalitiepartners het licht niet meer te gunnen, en wisselmeerderheden tot stand te laten komen, creëert deze regering een situatie die ze na 25.05.2014 niet wil. En dat is een nieuwe blokkering van het land.