Met het einde van het congres van de N-VA, is de
kiescampagne echt begonnen. De begrotingscontrole in februari zal een wandeling
door het park worden om zo weinig mogelijke schade te berokken aan hun
partijen.
De strijd om de kiezer mag dan wel losgebarsten zijn, maar
het besef dat België op 1 juli van dit jaar een gedaantewisseling krijgt, wordt
door meerdere partijen nauwelijks naar voor gebracht. Integendeel, vorige week
werden we door alle partijen getrakteerd op miljarden euros
belastingsverminderingen, loonsverhogingen, , en elke partij stelt dat hun
voorstel het meest realistische is. Het is doodjammer dat er geen onafhankelijk
orgaan is dat deze beloftes kan berekenen naar haalbaarheid. En het is
bovendien laakbaar dat ze de beloofde miljarden ons niet hebben gegeven tijdens
de huidige regeerperiode. Eigenlijk zijn beloftes onrealistisch en
verkiezingspropaganda en kunnen ze op 25 mei de prullenmand in omdat 1 partij
nooit de absolute meerderheid haalt.
Deze beloftes zijn nog minder geloofwaardig met de
uitvoering van de zesde staatshervorming en het begrotingspad opgelegd door
Europa. Europa eist dat België nog 11 miljard euro bespaart.
Vlaanderen krijgt in juli een pak bevoegdheden bij die thans
in handen zijn van de federale staat. Maar Vlaanderen krijgt slechts 80% van de
financiële middelen. Met andere woorden, Vlaanderen moet meer doen met minder
geld. Dat alleen al is een uitdaging voor de volgende regering. Deze besparing
zal de burger pijn doen. Het kan niet anders. De partij die met deze boodschap
naar de kiezer trekt, verdient een Oscar voor moed, maar pleegt zelfmoord.
De aankomende verkiezingen zijn te belangrijk om er
lichtzinnig mee om te gaan. Vanaf dag één na de verkiezingen zal kordaat opgetreden
moeten worden om een werkbare coalitie op de been te brengen. Een coalitie die
de zesde staatshervorming correct uitvoert, die de nodige besparingen doet en
die een warme samenleving nastreeft.
Bij haar aantreden als minister van Justitie, stelde Annemie
Turtelboom dat het goed was dat Justitie voortaan geleid zou worden door iemand
die geen juridische achtergrond heeft. Inderdaad, Minister Turtelboom is
licentiate in de economie. Ze wou haar departement leiden als een manager.
Nu het einde van de legislatuur in zicht is, duiken er meer
en meer stellingen op dat de chaos op Justitie compleet is: er is geen
communicatie meer, beslissingen worden opgelegd, de gevangenissen zitten
overvol, de gerechtspsychiaters en onderzoekers zijn onderbetaald of zelfs niet
betaald, de onvrede bij de magistratuur neemt ongeziene proporties aan en de
ingevoerde wetten blijken alsnog hiaten te vertonen.
Dit allemaal op het conto schrijven van de minister is niet
de bedoeling. Justitie is eenmaal een logge en rigide instantie waarop meerdere
ministers zich de tanden hebben stukgebeten. Maar het is ongezien dat de
communicatie tussen minister en mensen op het werkveld zo stroef verloopt. Een
goede manager mag zich niet hautain gedragen, moet zijn medewerkers voldoende
ruimte geven om hun taken efficiënt te kunnen uitvoeren en moet toekomstgericht
denken. De hieronder beschreven voorbeelden tonen aan dat de volgende minister van
Justitie een betere manager verdient.
Het strafwetboek is dringend aan vernieuwing toe in plaats
van oplapwerk. Een jurist die het strafwetboek doorneemt, zal er tal van
anomalieën en tegenstrijdigheden in terugvinden. Het kan zo erg zijn dat een
gewiekste advocaat een vonnis onontvankelijk kan laten verklaren. De rechters
weten dat en erkennen dat een inschattingsfout thans minder erg is dan een fout
te moeten maken op basis van wetten. Dat dit moeilijk te begrijpen is, komt
omdat er wetten zijn gemaakt op bestaande wetten met als doel achterpoortjes te
sluiten. En sommige wetten werden daarbovenop uitgebreid waardoor de essentie
van die wetten kan uitgehold worden. Met andere woorden, het strafwetboek is
geen samenhangend geheel en dient herschreven te worden op de hedendaagse
maatschappelijke normen.
Deze week werd bekendgemaakt dat de nieuwe gevangenis van
Beveren-Waas een assisenzaal krijgt. Losstaand van het gegeven dat dit de
onpartijdigheid in het gedrang kan brengen (men gaat iemand die opgesloten zit
en waarvan de schuld nog niet is bewezen berechten op een locatie die verweven
is met schuld), is dit nauwelijks of niet doorsproken met de magistratuur.
Rechters en advocaten vielen uit de lucht en kwamen met tegenargumenten
aandraven. Minister Turtelboom lachte op Reyers Laat de aanwezige advocaat net
niet uit. De redenering luidt dat dit ten eerste kostenbesparend is en dat ten
tweede de voorzitter zelfstandig kan beslissen of het proces zal gehouden
worden in de gevangenis of in een justitiehuis. Het eerste kan van tafel
geveegd worden door logistieke onbekwaamheid te poneren. Het tweede zal ertoe
leiden dat weinig voorzitters zullen kiezen voor een proces in de gevangenis.
Dan zit Justitie met een ongebruikte assisenzaal wat de kosten juist doet
oplopen.
