Sinds vorige week gaat Timon naar Dulwich College Suzhou (voor de geinteresseerden: www.dcsuzhou.cn) . De eerste dag werden wij samen met hem verwacht, maar vermits zowel Lowiek, Mats als ikzelf ziek waren, mocht Paul jammer genoeg alleen de honneurs waarnemen. Hij hield me wel telefonisch voortdurend op de hoogte.

Timon moest iets vroeger op school zijn dan normaal: inschrijven, schooluniformpje gaan passen, .... De kleinste maat scheen 2 jaar. Hij is er 4, maar leek er in het uniform slechts 1. Alles was stukken te lang. Door het buitenmaatse uniform leek voor het kleine ventje nog een grotere stap. Paul kocht enkele broeken, t-shirts, een pull, een trainigspak, een sjaal, muts en pet. De kleinste  winterjas was zo groot dat onze 3 ventjes er allicht tegelijkertijd zouden in passen.

Hij werd opgevangen door juf Melody. Een heel vriendelijke toegewijde juf die hem direct op zijn gemak probeerde te stellen. Gelukkig kwam vandaag ook Erin, een Amerikaans buurmeisje. Zij nam Timon direct bij z'n handje en droeg er de hele dag gigantisch veel zorg voor. Dankjewel Erin!

Ikzelf was de hele dag op mijn ongemak. Om 16 uur zou hij eindelijk met de grote rooie bus van Dulwich aankomen. Mijn ongemak was duidelijk ongegrond, want daar stapte mijn sloebermuilke moe maar duidelijk blijgezind de bus af.

 In zijn rugzakje zat een heleboel informatie:

- Het schoollied (te kiezen in het Chinees of het Latijn)

- Zijn lesrooster

- Algemene informatie ttz het "reception term plan"

- Een leesboekje

- ZIjn schoolagenda

-  4 geplastifieerde kaartjes met daarop de woordjes "mum","dog", "cat" en "big". Die moest hij thuis inoefenen (toink !?). Eerst lezen en correct uitspreken, daarna ook schrijven.  Elke week gaan er zo 4 nieuwe bijkomen.

Toen ik zijn lesrooster bekeek viel ik nogmaals achterover: hij kreeg elke ochtend "literacy" ( samen naar de schoolbibliotheek),  elke dag "Pu Tong Hua" (ofte chinese les) daarnaast afwisselend "mathematical development", "knowlegde and understanding of the world", "creative development",  "personal and social development", "music" and gelukkig voor hem ook "physical education".  Dat laatste draagt zijn voorkeur weg, want beleive it or not, maar hij heeft menen te verstaan dat we hem nieuwe sportschoenen moeten kopen...

In zijn schoolagenda staat : "Timon has had a very happy first day. He joined in all the activities the best he could..."

Over de taal schijnt hij zich weinig zorgen te maken: ze spreken volgens hem allemaal Chinees. Meer nog, hij vindt het zelfs leuk want hij kan nu zeggen wat hij wil. Er is niemand die hem begrijpt. Ferm praktisch zie ik hem denken.

Hij is wel zodanig uitgeteld dat ik het huiswerk maar laat voor wat het is. Ik ben al lang blij dat hij van zijn eerste schooldag geen trauma heeft overgehouden.

18-02-2009 om 03:29 geschreven door timonlowiekmats  

We hebben een nieuwe ayi. Paul had gezegd dat het een klein diksken was, die constant loopt te lachen en hem telkens doet halthouden om  zijn pantoffels af te kuisen als hij passeert.

In alle geval is ze in de wolken met onze kinderen. Ze kan het heel goed vinden met ons Matsken. Komt het door haar 2 zilveren tanden of door de schelle geluidjes die ze maakt? In alle geval heeft hij er veel plezier mee. Die geluiden zijn Timon trouwens ook niet ontgaan, want onbewust, terwijl hij zit te spelen, doet hij die geluidjes na. Ik vind het een beetje vervelend, maar zij blijkbaar niet.

Ze doet haar job in alle geval met héél veel overgave. Paul had mij wel een klein dingetje verzwegen en dat is dat hij haar tijdens mijn afwezigheid mijn pantoffels had toebedeeld. En dat is pas nu uitgekomen, den gluiperd. Op woensdag en zaterdag pak ik dus de zijne.

Totnogtoe is het bij pantoffels gebleven, at least that's what I hope....

17-02-2009 om 05:48 geschreven door timonlowiekmats  

Lap, het was weer van dat! Hebben we nu eigenlijk al een keertje gevlogen zonder dat er een zieke bij was? Neen dus!

Deze keer vertrokken zowel Timon als Lowiek al sniffend en hoestend. Bovendien waren regelmatige pruttelende en sputterende geluidjes te horen in het broekje van Lowiek. Voor het landen wordt je er nochthans attent op gemaakt dat wie hoest, snuft of diarree heeft, dat moet melden aan het kabinepersoneel zodat men je na landing in quarantaine kan nemen. We gebaarden heel even enkel Vlaams te verstaan en maakten Timon wijs dat hij onder geen enkele voorwaarden mocht hoesten. We waren te moe om hetzelfde bij Lowiek te proberen. De Chinese controleambtenaar bekeek ons wat meewarig, maar werd liever zelf niet ziek en liet het maar gebeuren. Timon naam zijn taak zo ter harte dat zijn hoofdje iets roder dan normaal leek. Maar goed, Suzhou, hier zijn we dus terug.

Met Lowiekje ging het de week erop van kwaad naar erger. Zijn temperatuur ging snel de lucht in, zijn legendarische appetijt even snel de dieperik in. De ontzettende hoeveelheid snot zat daar allicht wel voor iets tussen. Bovendien hield het hoesten ook nog nauwelijks op en zijn oogje zat helemaal gezwollen. Op woensdag start ik dan maar de antibiotica op. Donderdag schijnt het iets beter te gaan met de koorts, maar vrijdagavond zat ons dutsken alweer onder de Curpol maar nog steeds met 39.9 °C. Wat we angstvallig zolang hadden uitgesteld, moest er nu wel van komen: we zouden 's anderendaags naar de dokter gaan. Wedden dat Lowiekje een longontsteking heeft, ze gaan hem vast en zeker bloed trekken, met dikke en vuile naalden, en ze zullen allerhande onzinnige pijnlijke onderzoeken doen waardoor hij nog zieker wordt en nog meer verdriet heeft en we gaan er niet bij mogen zijn en hij zal in het ziekenhuis moet blijven en daar nog andere vreselijke ziekten opdoen en ze gaan ons niet verstaan en wij gaan hen niet verstaan, en .....

Enfin, een rustig nacht gehad.

's Anderendaags wij met een klein hartje naar SingHealth Medical Clinic bij dr. Lim Yean Yen. Een zeer vriendelijke, vlot Engels sprekende artse die Lowiekje snel onderzoekt. Zijn antibiotica wordt gewijzigd en we moeten weer aërosollen. Als het tegen maandag niet beter is, moeten we terugkomen. Ik voel mij een beetje onnozel na al dat doemdenken van de nacht ervoor en ben content dat het met Lowiekje weer goed komt. Haar praktijk was trouwens onvoorstelbaar efficiënt. Tegen dat we de consultatieruimte buiten komen ligt zowel de medicatie als de factuur (ahummmmm) klaar.

Tegen 's avonds voel ik dat er met mij ook wel iets schort. Voor het eerst sinds pakweg  25 jaar krijg ik zelf koorts. Vermits ik nog steeds borstvoeding geef, weet ik al wat Matske nog te wachten staat...  Maandag had het ventje het dus ook zitten.  De koorts ging wat op en neer. Tegen vrijdag ging ze echter alleen nog op zodat ik ook met hem naar de dok ging. Nu met minder schrik. Matske krijgt ook antibiotica en zal er ook snel bovenop moeten zijn. Laat ons hopen, want een griepje gaat minder snel voorbij als je er elke nacht een keertje of 20 uit mag.

We zijn nu weer enkele dagen verder en het gaat de goede kant op.

17-02-2009 om 05:45 geschreven door timonlowiekmats