- China is één grote bouwwerf: ze werken er letterlijk dag en nacht, 7/7 - Een familie met 3 kinderen is blijkbaar heel uitzonderlijk. Zeker als het 3 jongens zijn en hun haarkleur bleek is. Ze willen er allemaal mee op de foto. - In de industriële en/of toeristische zone is alles kraaknet. Zelfs elk blaadje dat van de bomen naar beneden dwarrelt, wordt ogenblikkelijk verwijderd. Er is dan ook bijzonder veel volk op de been om alle perkjes en voetpaden op te kuisen. Even buiten die zones, begint het wel meer op een vuilnisbelt te lijken. - Overal is security aanwezig, maar men heeft mij nog nooit om mijn identiteitspapieren gevraagd - Kinderen die geen pamper meer dragen, hebben broekjes aan met een spleet ter hoogte van de spleet. Zo kunnen ze in speedtempo hun boodschap(je) doen.
Goed gevonden door die chinezen... - De verkeerslichten staan aan de overkant van het kruispunt. Hierbij wordt ook ineens aangegeven hoeveel seconden je nog moet wachten of hoelang je nog tijd hebt om over te steken. - De meeste restaurants voorzien kleine kamertjes waarin je met een groepje kan gaan eten.
Mee alle chinezen en ook mee de deze
Zonder de Belgen, maar wel met ons 3 telgen! Timon, Lowiek en Matske in Suzhou
24-10-2008
Kuisen in het Chinees:
Bonny had mij al verwittigd. Bonny, dat is de vrouw van Peter, een collega van Paul en Amerikaanse.
De Ayis kuisen overal rond, nergens onder.
Die overal is overdreven, die nergens is een understatement. De truuk is inderdaad alles te laten staan waar het staat en er dan eens los rond te flodderen. Met één emmer heb je genoeg, en met één vod kan alles (vensters, bad, WC, meubels, enz...). Meer dan één hand heb je ook niet nodig (behalve voor de vensters). Op die manier kan je ook nog wat telefoongesprekjes doen, wat genieten van het uitzicht, u wat schminken, een beetje kijken naar de spelende kinderen. Kortom: een beetje genieten van het leven, zie!
Niet perse om haar te pesten, maar in de hoop hierin toch een tikkeltje verandering te brengen, hadden we ons arsenaal kuisprodukten drastisch uitgebreid. Het is nog niet versleten. Ik heb haar ook al vriendelijk (jawel!!) getoond dat er bv. onder het bed stof te vinden is. Ze kuist dan met de glimlach onder dàt bed, maar de bedden in de andere kamers blijft ze zorgvuldig ontwijken. Met 3 kadeekes, een man, en euh... ik in huis is er wel redelijk wat waaronder moet gekuist worden en als ik voor elk voorwerp mijn beste Chinees moet bovenhalen, kan ik het sneller zelf doen.
Maar eigenlijk kan ik het haar moeilijk kwalijk nemen. Ze is inbegrepen in het huurcontract, we weten dus niet precies hoeveel ze verdient, maar gemiddeld schijnt dat zon 15 RMB (of 1,5 euro)/uur te zijn. Als ze voor haar ontbijt naar de winkel zou gaan en ze koopt een brood (20 RMB), een fles melk (15 RMB) een potje Nutella (50 RMB) en een pakje koffie (50 RMB) moet ze 135 RMB neertellen. Daarvoor moet ze dus 9 uur werken. Ge zou u voor minder koest houden en zorgen dat ge geen honger krijgt van uw werk
.
Mevrouw de ayi, zet u neer, legt uw beentjes in de lucht en pakt u nog een koeksken. Ik zal morgen zelf wel een dweilken slaan !
Sinds de onheilspellende nieuwsberichten in verband met de chinese melkpoeder ben ik als de dood voor wat de ventjes in hun mond stoppen. Voor Mats ben ik er redelijk gerust in, voor onze 2 andere zotte mussen is het wat anders.
Vermits het voor ons onmogelijk is de ingrediënten te ontcijferen op een verpakking, is het echt wel wat zoeken. En wat dan nog ? Zelfs als we het konden lezen is het waarschijnlijk nog geen garantie. Ik kan mij moeilijk inbeelden dat de melanine vermeld stond op de babypoeder.
Thuis in Melle, want hier zijn we ondertussen ook al wel wat thuis, waren Timon en Lowiek gewend Bambix groeimelk te drinken. Voor de eerste dorst hadden we voor elk 1 liter meegebracht. Toen die op was, begon de zoektocht: gewone melk, soyamelk, fruitmelk. Van die laatste had ik kleine brikjes gekocht, de duurste, in de hoop het risico te beperken. Lowiekje vond het wel smaken. Op een bepaald moment zit hij met een klein stukje van die melkkleurige lijm te spelen. Je weet wel, die waarmee ze de rietjes aan het brikje kleven. Vermits alles wat ook maar in zijn mondje past, daar ook meestal met zeer veel smaak in verdwijnt, neem ik het hem af. Blijkt dat dit geen lijm is, maar de smaakdeeltjes van de fruitmelk! We hebben ondertussen gelukkig uit Frankrijk geïmporteerde melk gevonden. Dat geldt trouwens ook voor andere produkten: als je wat meer wil betalen vind je Lu koekjes, Lays chips, President melk, Maille mosterd, Duvel, Nutella choco, enz... De keuze aan kaas is echter wel beperkt. Meestal moet je het stellen met van die pakjes cheddar kaas of wat smeerkaas.
Fruitsap, ook zoiets! Als je verse in het koelvak vindt, smaakt ze ongeveer zoals ze dat bij ons doet, maar van zodra je je ook maar riskeert aan tetrabrikken met fruittekeningetjes op, mag je er zeker van zijn dat er onvoorstelbaar veel vieze kleur- en smaakstoffen in zitten. Het opendoen van zon verpakking pakt zelfs een beetje op de adem. Ik had mij nochthans voorgenomen om aan risicospreiding te doen en zoveel mogelijk merken door elkaar te gebruiken. Uiteindelijk ben ik al blij iets te vinden waar geen synthetisch geurtje aan hangt. De kinderen verslinden hier liters appelsap. Laat ons hopen dat daarmee niet gefoefeld werd.
Gelukkig vind je hier ook een overvloed aan verse groenten, fruit, vis en vlees. We willen ons graag ook wat aan de lokale eetcultuur overgeven en proberen daarom telkens wel wat voor ons onbekende vruchten uit. Een echt succes is het nog niet geworden. Waarschijnlijk is dat omdat we misschien groenten voor fruit aanzien of andersom, of zaken rauw proberen te eten, terwijl ze op één of andere manier moeten geprepareerd worden. Wat wel lekker is, en bij mijn weten niet te krijgen in Belgie, is een soort uit de kluiten gewassen pompelmoes. Hij heeft de grootte van een goeie meloen, zijn schil vertegenwoordigt ongeveer de helft van de vrucht, het vlees is harder en minder sappig dan de pompelmoesen die wij kennen, maar het is wel zoet van smaak. We hebben er nog geen tweede gekocht, maar de eerste hebben we wel opgegeten. En dat wil al iets zeggen, want de eerste boodschappenkarren zijn toch wel voor een groot deel in de vuilbak verdwenen.
De enige bakkerij die ik hier ondertussen ben tegengekomen, ligt binnen de compound op een meter of 100 van ons appartement. Je kan er croissants, andere koffiekoeken, frans en ander brood kopen. Het is iets minder lekker dan wat wij gewend zijn, maar we zijn er heel tevreden mee.
Er maakt zich waarschijnlijk niemand zorgen, maar mocht dat toch zo zijn: ge moogt gerust zijn: we hebben hier niets te kort!
Als dat hier zo voort gaat, zou het kunnen zijn dat ze me sneller op de cardiologie UZG terugzien dan ze hadden verwacht, maar dan wel als patiënt.
Onze ayi had besloten dat de vensters moesten gekuist worden. Het is niet dat ze voor de rest zo puntjes op de I is, maar over de beginselen van kuisen in het Chinees heb het later nog wel eens. Als ik ongeveer alle dagen iets wil toevoegen aan de blog, want sommige mensen staan daar ondertussen op, mag ik niet te veel morsen met de onderwerpen. Enfin, ik ben aan het afdwalen. De vensters dus. Nu moet ge wel beseffen dat we op de 23ste verdieping wonen en dat ik de eerste ballustrade nog moet tegenkomen. Die gaat daar toch wel uit het raam hangen zeker !! De vensters zijn toch wel een meter of 3 hoog en een meter of 4 à 5 breed. Alleen in het midden zijn er 2 openzwaaibare vensterkes. Van daaruit probeerde ze de rest te kuisen.
Het zicht dat ze van daaruit had, was ongetwijfeld fraai.
In mijn beste Chinees probeerde ik haar ervan te overtuigen dat ze dat beter niet kon doen. Mijn zonen keken geamuseerd toe hoe onhandig ik daarbij overkwam. Zij op haar beurt probeerde mij ervan te overtuigen dat ze het gewend was en voorzichtig zou zijn. t Is te zeggen: ik denk dat het dat was wat de klanken die ze produceerde wilden zeggen. Haar Chinees was duidelijk beter dan het mijne, want ze deed gewoon voort. Mijn hartritme was ondertussen een beetje anders dan wat ik gewoon ben. Ik begaf mij wijselijk naar het bureau om een mailtje te versturen ivm verzekeringen van ayis, want ik kon het niet meer zien. Timon vond het wel wat hebben, die circusartiest aan huis, en waar ik ook ging, hij kwam mij telkens achterna gehold en riep: Mama, mama ze doent toch wel weer zekers!!. Ten einde raad heb ik de ventjes opgepakt en zijn we maar naar de speeltuintjes gegaan, alhoewel het deze nacht geregend had en de poepjes dus wel nat zouden worden. De kinderen waren het daar direct vergeten, ik niet. We keerden dus wat vroeger dan voorzien naar het appartement terug en toen we daar aankwamen, was er niets ergs gebeurd. De ayi was zoals gewoonlijk wat telefoontjes aan het plegen en, wat wel nieuw was, ze was zich aan het schminken. Hopelijk niet om wat blauwe plekken weg te moffelen.
s Morgens vroeg opstaan zodat ik papa nog eens zie. Heel lang in mijn pyama (meestal in mijn blootje) rondlopen zonder mama te horen zeggen: Komaan jongens opschieten, schoenen aan, jasje aan, waar is jouw rugzakje, seffens zijn we te laat., want voorlopig ga ik nog steeds niet naar school. Samen met Lowiekje in bad, daarna heel snel in mijn blootje rondkoersen zodat mama mij niet kan vangen en ik geen kleren aanhoef. Zo snel koersen dat ik er weer helemaal van zweet en eigenlijk weer in bad moet. Heel veel met mamas voeten spelen dus. 1001 constructies maken met lego. Kijken naar bob de bouwer of kabouter plop. Zelf in boekjes lezen of mama doen voorlezen uit het boekje van de prehistorie en de dinosaurussen of rune en lotte. Spelen met de cars autos.Onnozel doen. Springen in de grote zetels. Huppelen door de gang. Gaan spelen op de speeltuintjes aan 1000/uur en daarna héééél veel dorst hebben.
Alsmaar willen tellen en rekenen of mama doen rekenen. Alle cijfertjes die ik zie opnoemen. s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen.
Lowiek:
Gans de dag mijn soulmate Timon nadoen. Lachen als mijn broer onder zijn voeten krijgt van mama, en van zodra mijn broer eindelijk stopt met zijn stommiteiten net hetzelfde doen zodat mama alweer zou moeten boos worden, maar eigenlijk ook in de lach schiet.
Op alle knopjes van de lift duwen. Telkens weglopen. Kamikaze spelen en truken doen in de zetels. Overal af vallen. Heel wild met de speeltjes van Mats spelen. Mats heel hard kietelen en hopen dat hij er moet mee lachen. Brassen met mijn eten. Het eten met mijn handje in mijn mond stoppen terwijl ik het lepeltje in de andere hand heb.
Mijn eerste woordjes zeggen vooral door 1 lettergreep: mom (mond), mo (morsen), aabei (aardbei), appe (appel), neu (neus), aake (haar), oo (oor/oog), nake (nageltje),auko (auto), ko (moto), bo (blok), tuk (stukje) , bee (beer), kou (kous), koe (schoen), kaa (kaas), pee (lepel), po (op), boe (broer) en vooral met alles hoppaaa doen (in de lucht gooien) enz.....
s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen.
Matske:
Heel de dag zeer veel dorst hebben. Hoewel ik eigenlijk met een maaltijd of 5 zou moeten voldoende hebben, kan ik er gerust een stuk of 10 op. Het probleem is een beetje dat ik zoveel zweet, vooral tijdens het drinken, zodat dit eigenlijk een beetje een nuloperatie wordt, maar ik geniet er wel van. Vooral s nachts heb ik last van een droge mond.
Het alleen maar kijken naar mijn handjes is nu een beetje voorbij, ik probeer nu mijn speeltjes vast te grijpen, als het lukt,want de broers zorgen er wel voor dat die hevig bewegen. Ik vind mijn handjes heel erg lekker, ik krijg ze bijna helemaal in mijn mond. Als mijn mama haar bloes openknoopt, begin ik heel hard te kirren en met mijn beentjes te schoppen. Ik probeer ook wel één en ander te vertellen.
s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen. Voldaan is niet het goeie woord, maar dat los ik s nachts wel op door eens goed mijn keel open te zetten.
