- China is één grote bouwwerf: ze werken er letterlijk dag en nacht, 7/7 - Een familie met 3 kinderen is blijkbaar heel uitzonderlijk. Zeker als het 3 jongens zijn en hun haarkleur bleek is. Ze willen er allemaal mee op de foto. - In de industriële en/of toeristische zone is alles kraaknet. Zelfs elk blaadje dat van de bomen naar beneden dwarrelt, wordt ogenblikkelijk verwijderd. Er is dan ook bijzonder veel volk op de been om alle perkjes en voetpaden op te kuisen. Even buiten die zones, begint het wel meer op een vuilnisbelt te lijken. - Overal is security aanwezig, maar men heeft mij nog nooit om mijn identiteitspapieren gevraagd - Kinderen die geen pamper meer dragen, hebben broekjes aan met een spleet ter hoogte van de spleet. Zo kunnen ze in speedtempo hun boodschap(je) doen.
Goed gevonden door die chinezen... - De verkeerslichten staan aan de overkant van het kruispunt. Hierbij wordt ook ineens aangegeven hoeveel seconden je nog moet wachten of hoelang je nog tijd hebt om over te steken. - De meeste restaurants voorzien kleine kamertjes waarin je met een groepje kan gaan eten.
Mee alle chinezen en ook mee de deze
Zonder de Belgen, maar wel met ons 3 telgen! Timon, Lowiek en Matske in Suzhou
04-11-2008
Suzhou werd 2500 jaar geleden gebouwd en wordt doorkruist door rivieren en grachten. Volgens Paul is Suzhou gekend omwille van zijn prachtige tuinen en vrouwen. Hij heeft dat van horen zeggen... Op het vlak van vrouwen ben ik geen expert, maar dat van die tuinen is wel waar.
Vorig weekend (ttz 25/10) bezochten we The Humble Administrators Garden. Dit is de grootste en meest gewaardeerde klassieke tuin van China. De tuinen zijn aangelegd gedurende de periode van Zhengde (1506-1521), in de Ming Dynasty (1368-1644). Initieel was het de privé tuin van een belangrijk magistraatnl. Wang Xianchen. Als gepensioneerde wou hij een tuintje aanleggen, hier en daar wat boompjes planten en wat groentekes kweken, zoals a humble man het doet, vandaar de naam. De tuin werd aangelegd op en rond de overblijfselen van het huis en tuin van een geleerde en van een tempel. Ondertussen werd hij een aantal keer verwaarloosd en terug in orde gebracht. De belangrijkste monumenten en paviljoenen zijn gebouwd aan de oever van meertjes en beekjes. Vanwege haar natuurlijke eenvoud en unieke stijl, wordt zij beschouwd als de puurste der tuinen. Ze staat ook als cultureel erfgoed op de UNESCO lijst.
De tuin is ongetwijfeld heel erg mooi. Alleen is het ontzettend moeilijk om er echt van te genieten als we er met de kinderen naartoe gaan. Ten eerste wordt de tuin doorkruist door verschillende, op zich heel mooie, paadjes, trapjes en bruggetjes. Je hebt wel al een 4*4 buggy nodig om overal te geraken. Bovendien was er heel veel volk. Op zich is dat niet zo erg, ware het niet dat die allemaal nog sterker geïnteresseerd zijn in onze kinderen dan in de tuin. Ik weet dat ik kan overdrijven, en niet op zijn minst in deze blog, maar ik zweer op het zieltje van onze kinderen dat wat ik nu schrijf helemaal waar is:Het is onwaarschijnlijk hoe de kinderen hier achtervolgd worden door fotograferende Chinezen. Ze willen er ook telkens eens aankomen, eens zien of Timon zijn haar wel echt is, eens samen op de foto. Ze schrikken er helemaal niet voor terug plots Timon of Lowiek vast te grijpen en op te heffen voor die kiekjes. Dat de kinderen daarbij hun keel openzetten en ook op die manier gefotografeerd worden kan hun helemaal niet schelen. Onbegrijpelijk !
Ik voel mij dan ook helemaal niet op mijn gemak bij zulke toestanden en durf eigenlijk nergens van het uitzicht genieten, want van zodra we ook maar durven halt houden, hebben we het zittten en zijn we omsingeld. Matske zit meestal veilig in zijn maxicosi, maar zelfs als hij slaapt, moet ge niet denken dat ze er stillekes naar kijken. Neen, ze moeten er luidkeels tegen kakelen en aan zijn handjes prutsen. Om dat handjespakken te vermijden, had ik hem al een truitje aangedaan dat hem binnen een maand of 3 nog zal passen. Ewel, het haalt niets uit. Als ze de mouwkes opsloven kunnen ze er weer aan. Ik weet wel, ze bedoelen het allemaal goed en het is hun manier van vriendelijk zijn. En mocht ik nooit die uitzending van Koppen gezien hebben waar het ging over verdwenen chinese jongetjes, ik zou er allicht veel meer kunnen van genieten. Nu doe ik, waar ik ook ben, niets anders dan constant tot drie tellen (Timon, Lowiek en Mats, 1,2 en 3) en rare individuen in de gaten houden.
Ze zijn hier gek op alle soorten lichtjes en vuurwerk, maar de luchtlantaarntjes (tian deng) zijn toch wel iets speciaals. Deze worden gemaakt van ingeölied rijstpapier dat bevestigd wordt op een bamboe frame. Op dat papier worden allerlei wensen geschreven. In het midden van hetframe zit een soort kaarsje. Door dat vlammetje wordt de lucht in de lantaarn opgewarmd, waardoor die gaat stijgen. Het is dus eigenlijk niets anders dan een heteluchtballon. Van zodra het vlammetje gedoofd is, komt het geheel terug naar beneden. Op het rijstpapier worden allerlei wensen geschreven, vooral bij trouwfeesten, maar het kan ook bij andere gelegenheden gebruikt worden. Op een symbolische manier drijven alle zorgen weg, zodat alleen geluk overblijft.
Aan het meer is een groot plein, met trappen waar iedereen meer dan eens per week kan genieten van het waterballet / vuurwerk. Op dat plein worden ook vaak van die luchtlantaarntjes aangestoken. Een éénig schouwspel en dit niet alleen omwille van de lataarntjes zelf, maar vooral omdat het blijkbaar niet mag van depolitie. Iedereen heeft allicht al eens chinese politieagenten gezien in films. Zo van die kleine venijnige ventjes met een uniform en veel te grote kepie zodat hun toch al rood aangelopen hoofd nog wat groter lijkt. Ewel, ze bestaan echt en wij hebben ze hier ook. Maar wat je meestal niet ziet op de film is dat hun buikje dik is en hun beentjes kort. Dat maakt dat, vermits die lantaarntjes over het algemeen door jonge gasten worden aangestoken, ze meestal te laat zijn om het lichtje te confisceren en van Pier naar Pol (of van Li naar Lu) op het plein blijven rondlopen. Hilarisch!
Als het weer een beetje meezit en er zijn niet te veel flikjes gesignaleerd, laten we deze week ook een luchtlantaarntje op met als wens Veel succes, oma! . Ons moeder is immers op de leeftijd gekomen dat er wat kosten aan zijn. Vorig jaar had ze al een wisselstuk nodig voor haar ene knie. Eind deze week (6/11) gaat ze het zich weer laten verwennen en laat ze de andere remplaceren. Met haar twee nieuwe sportbenen gaat ze op Oudejaar ongetwijfeld nog de French CanCan dansen of samen met Timon een jumpoptreden geven. We verkneukelen er ons al op.
Vermits ons moeder moeilijk een computer addict kan genoemd worden, is er weinig kans dat ze dit berichtje leest. Aan ieder die haar eerstdaags nog tegen het lijf loopt: Wens haar veel succes en geef haar dikke zoenen van ons en van de ventjes! Die van de ventjes mogen gerust wat nat zijn, dat maakt het nog wat echter.
Ik kan het niet laten om het weer over onze ayi te hebben, maar k zal het kort houden. Ze heeft zich duidelijk herpakt, weliswaar zonder de beminnelijke glimlach die ze meestal op haar gezicht wist te toveren, maar toch. Ze ging zelfs zodanig in haar job op dat ze vergat op de badkamerdeur te kloppen en de douche al wou kuisen terwijl ik er nog in stond.
Hoe lang ze gebleven is weten we niet want we waren, zoals we meestal in het weekend doen, zelf op uitstap. En eigenlijk doet het er ook niet toe, want toen we terug kwamen leek het ons, naar chinese normen, behoorlijk gekuist.
Ik had het al wel door: telkens als de ayi hier was en ik met de kinderen naar de speeltuin ging, kon de deur niet snel genoeg achter ons dicht. Normaal gezien moet ze om 9 uur beginnen en 3 à 4 uur werken. Tot ze klaar is, zeg maar. Ik heb ze echter nog nooit om 9 uur zien beginnen en tot 13 uur weten blijven. Meestal is ze al weg tegen dat ik terug kom en dat is rond een uur of 12. Vorige woensdag vertrek ik met de kinderen rond 10:30 u naar de speeltuintjes. De ayi was ondertussen nog bezig aan de gang en moest nog de badkamer, de living, de keuken en de berging kuisen. Ze was alweer heel erg hoffelijk en hield direct de deur open. Toen ik haar zei: "Momentje, toch beter mét schoenen aan naar buiten ", begon ze ogenblikkelijk heel gedienstig de schoentjes van de kinderen aan te doen. Buiten was het echter aan het miezeren, en het werd slechter toen ik aan het eerste speeltuintje was. De kinderen vonden het niet erg, maar van zodra Lowiekje op een trapje kroop, bleek het zo glad dat hij al ineens wat hard en vlugger dan verwacht kennis maakte met de grond. Dan toch maar beter weer naar huis. Ik was ocharme 10 minuutjes weggeweest en wie kom ik tegen in de lift ?? Juist! Onze ayi ! Dat ze wat traag en lui is, tot daar toe. Het zal wel aan de cultuur liggen en haar loon is navenant. Maar ik weiger te geloven dat bedriegen ook tot hun cultuur behoort. Ik voel mij bij deze situatie heel erg slecht, want ik weet nu dat ik ze niet meer kan betrouwen. Aan de andere kant heeft het voor haar waarschijnlijk ook grote gevolgen als we ze aan de deur zetten. We hebben dan ook voorzichtig geïnformeerd bij Maxelli Real Estate, die voor haar verantwoordelijk is, of deze situatie normaal is. Blijkbaar is dat helemaal niet het geval. Ze zouden met haar praten en als het niet verbetert, komt er een ander ayi. Morgen is ze er normaal gezien opnieuw. Het is dan zaterdag, dus wij gaan inkopen doen. Ik hoop echt dat ze er nog is als we terug komen en dat mijn volgende berichtje niet over haar zal gaan...
Het is me al meer dan eens opgevallen dat wanneer ik de kinderen in bad steek, ze me zeggen dat het pijn doet. Ik heb wel graag dat het water goed warm is, maar ik ben zeker dat het niet te heet is. En eerlijk gezegd voel ik het zelf ook wel. Het water prikt. In de douche, bij stromend water dus, valt dat mee, in het bad niet.
En er zal ook wel iets met het gewoon kraantjeswater aan de hand zijn, want de keuken is voorzien van een speciaal waterkraantje voor het spoelen en bereiden van voedsel. Het is een wat zielig straaltje, waarschijnlijk omdat je er niet te kwistig zou mee zijn. Hetzelfde water komt ook uit een ingebouwd toestel dat heet(92°c) water produceert voor thee. Echt wel praktisch! Als het goed is mag het ook gezegd worden. Tanden poetsen doen we ook met dat water, met het koude dan natuurlijk. Ik weet wel, as a lady of leasure, I have plenty of time, maar om hiermee het bad te vullen heb ik net dat tikkeltje te weinig geduld.
In kippeneieren afkomstig uit Noord-China is melamine aangetroffen.
In de eieren, afkomstig uit Delian, is twee keer de wettelijk toegelaten waarde aangetroffen. Het melamineschandaal breidt zich verder uit dan alleen in melk. Hong Kong heeft in Peking opheldering gevraagd over hoe de chemische stof in eieren terecht kan komen.
Premier Wen Jiabo van China heeft aangegeven dat hij de Chinese voedingsmiddelen zo snel mogelijk weer wil laten voldoen aan de internationale standaards. "Maar we moeten er wel bij zeggen dat cyromazine, een derivaat van melamine, op grote schaal is gebruik in veevoer en als pesticide in de Chinese landbouw." Deskundigen zeggen dat deze stof in planten wordt opgenomen in de vorm van melamine.
Hoeveel melamine voorkomt in vlees en groenten in China is nog niet bekend. In Hong Kong worden testen gedaan op deze voedingsmiddelen. "Nu blijkt dat we melamine in eieren hebben aangetroffen, gaan we ook pluimveevlees onderzoeken en bijvoorbeeld kippen- en varkensnieren", aldus de gezondheidsdienst van Hong Kong. Met melamine vervuild melkpoeder veroorzaakte duizenden zieken in het land. "We hopen dat we de besmetting bij de bron kunnen aanpakken", aldus een woordvoerder.
...
Wat kunnen en mogen de kinderen en wijzelf hier nu eigenlijk wel nog eten ? Het onheilspellende nieuws betreffende de melk in gedachten, probeer ik de kinderen hier zoveel mogelijk verse groenten, fruit, vlees en vis te geven. In de voormiddag verse soep, zowel 's middags als 's avonds verse groenten, en afwisselend aardappelen, pasta en rijst met vis, kip, varken of rund. Tussendoor wat vers fruit (Lowiekje verslindt kilo's druifjes, appels en minibanaantjes), Timon eet zelfs kiwi's en vindt de minibanaantjes ook best lekker. Wie het eetgedrag van Timon wat kent, weet dat dit een hele stap is. Bovendien heeft Timon hier sinds kort een onwaarschijnlijke trek in gebakken eitjes ontwikkeld. Toen hij gisterenavond alweer watertandend om zo'n eitje vroeg, zei ik hem: "Liever niet jongen, want er zitten prullen in. ". "Toe, mama, eentje maar en doe die prullen gewoon aan de kant!".
Voor alles is dus wel een oplossing, je moet ze alleen zien te vinden. Van al wat ik de kinderen al heb voorgeschoteld staat alleen vis niet vermeld in bovenstaand artikel, en iets (waarschijnlijk de geur) zegt mij dat die ook niet helemaal te betrouwen is. Binnen een week of drie gaan we in België best eens met z'n allen detoxiceren! 't Is te zeggen: eerst een pakje vette frieten en daarna gaan we ervoor!
Onze chauffeur is een toffe knul. Onze chauffeur! Mijn tenen beginnen er een beetje van te krullen als ik het schrijf, want het is helemaal niet zo sjiek als het klinkt. Het is namelijk zo dat Tyco, evenals andere firmas, expats niet toestaat zelf te rijden. Problemen met het rijbewijs en met de verzekering of zo. Aan de ene kant is dat wel fijn, want het verkeer is hier niet wat we in België gewend zijn. Aan de andere kant is het zeer vervelend dat je niet zomaar, wanneer je plots zin hebt, de zakken en de kinderen kan oppakken en eens weg kan. Problemen met het rijbewijs vind ik wat raar. Want rood of groen, links of rechts, snel of traag, wat maakt het uit ? Ik twijfel er aan of er eigenlijk wel verkeersregels zijn, dus een Chinees rijbewijs halen kan helemaal niet zo moeilijk zijn. Misschien is er wel één regel: reclameren en toeteren zoveel je kan. Reclameren kan ik al, mits een beetje oefening moet dat toeteren ook wel lukken. Maar met de verzekering en zeker met de politie wil ik hier geen problemen, dus laten we ons hier maar gewoon voeren.
Onze chauffeur is dus een toffe knul. We voelen ons echt volledig op ons gemak als hij rijdt, hij kan al de kinderwagen open en toe doen en hij spreekt al enkele woorden Engels (tomorrow, 8 oclock, enz...). Er is wel één dingetje dat mij al van in het begin intrigeert: hij heeft één hééél lange pinknagel. Een beetje vies als jet mij vraagt. Nu blijkt echter, dat hoe langer ik hier rond loop, hoe meer mensen ik met zon ding opmerk. Ik mag er niet aan denken waarvoor ze dit gereedschap allemaal gebruiken.
Wel, ik weet het ondertussen. Ze doen er helemaal niets mee, het is namelijk een statussymbool. Mensen met lange nagels kunnen geen handenarbeid doen. Hoe langer jouw nagel dus is, hoe minder handenarbeid je doet en hoe slimmer je dus bent. Blijkbaar zou deze deze traditie begonnen zijn tijdens de Qing Dynastie. Keizers en personeel lieten hun pinknagels zo lang worden dat ze nagelbeschermers moesten dragen om te voorkomen dat ze zouden afbreken.
We hebben dus geluk: de chauffeur is nen slimmen.Het zal wel kloppen want hij kent hier onwaarschijnlijk goed zijn baan, en je moet al wat kunnen om die chinese straatnamen te kunnen ontcijferen.
Maar eerlijk gezegd, statussymbool of niet, volgens mij heeft menig arbeider hier wel al een achterpoortje gevonden om het systeem te omzeilen. Als je namelijk traag genoeg werkt, kunnen jouw nagels nog sneller groeien dan dat ze verslijten. Van slim zijn gesproken!
We wonen op de 23ste verdieping, maar eigenlijk is dat niet helemaal correct, want men heeft er hier de verdiepingen 4, 13 en 14 van tussen gelaten.
13 is voor ons (Europa en US) ook wel gekend als ongeluksgetal. De reden hiervoor zou zijn dat 12 wordt beschouwd als het getal van de perfectie. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat 12 oorspronkelijk als grondtal werd beschouwd. Er zijn 12 maanden, 12 apostelen, 12 uren per etmaal enz... Omdat 3 en 4 beide "heilige" getallen waren (zijn), is het product hiervan net als de som zeven extra heilig, dus perfect. Als men aan 12 nog 1 zou toevoegen, wil men meer dan de perfectie nastreven en kan dit niet anders dan ongeluk brengen. Naar het schijnt zijn er ook in US verschillende hotels zonder 13de verdieping en in vrijwel ieder vliegtuig is er geen 13de rij.
Daarenboven wordt zowel in China als in Japan ook het cijfer 4 als ongeluksbrenger beschouwd: dit komt doordat 4 in het Chinees nl. si (uitgesproken ZӘ ), ook klinkt als het chinese woord voor dood. Alle andere getallen waar een 4 inkomt (14: shi si, 24: ar shi si), worden daardoor ook gemeden.
Nu ik er over nadenk, was het risico dat onze ayi liep bij het kuisen van de ruiten al iets minder groot.
