- China is één grote bouwwerf: ze werken er letterlijk dag en nacht, 7/7 - Een familie met 3 kinderen is blijkbaar heel uitzonderlijk. Zeker als het 3 jongens zijn en hun haarkleur bleek is. Ze willen er allemaal mee op de foto. - In de industriële en/of toeristische zone is alles kraaknet. Zelfs elk blaadje dat van de bomen naar beneden dwarrelt, wordt ogenblikkelijk verwijderd. Er is dan ook bijzonder veel volk op de been om alle perkjes en voetpaden op te kuisen. Even buiten die zones, begint het wel meer op een vuilnisbelt te lijken. - Overal is security aanwezig, maar men heeft mij nog nooit om mijn identiteitspapieren gevraagd - Kinderen die geen pamper meer dragen, hebben broekjes aan met een spleet ter hoogte van de spleet. Zo kunnen ze in speedtempo hun boodschap(je) doen.
Goed gevonden door die chinezen... - De verkeerslichten staan aan de overkant van het kruispunt. Hierbij wordt ook ineens aangegeven hoeveel seconden je nog moet wachten of hoelang je nog tijd hebt om over te steken. - De meeste restaurants voorzien kleine kamertjes waarin je met een groepje kan gaan eten.
Mee alle chinezen en ook mee de deze
Zonder de Belgen, maar wel met ons 3 telgen! Timon, Lowiek en Matske in Suzhou
04-11-2008
Suzhou werd 2500 jaar geleden gebouwd en wordt doorkruist door rivieren en grachten. Volgens Paul is Suzhou gekend omwille van zijn prachtige tuinen en vrouwen. Hij heeft dat van horen zeggen... Op het vlak van vrouwen ben ik geen expert, maar dat van die tuinen is wel waar.
Vorig weekend (ttz 25/10) bezochten we The Humble Administrators Garden. Dit is de grootste en meest gewaardeerde klassieke tuin van China. De tuinen zijn aangelegd gedurende de periode van Zhengde (1506-1521), in de Ming Dynasty (1368-1644). Initieel was het de privé tuin van een belangrijk magistraatnl. Wang Xianchen. Als gepensioneerde wou hij een tuintje aanleggen, hier en daar wat boompjes planten en wat groentekes kweken, zoals a humble man het doet, vandaar de naam. De tuin werd aangelegd op en rond de overblijfselen van het huis en tuin van een geleerde en van een tempel. Ondertussen werd hij een aantal keer verwaarloosd en terug in orde gebracht. De belangrijkste monumenten en paviljoenen zijn gebouwd aan de oever van meertjes en beekjes. Vanwege haar natuurlijke eenvoud en unieke stijl, wordt zij beschouwd als de puurste der tuinen. Ze staat ook als cultureel erfgoed op de UNESCO lijst.
De tuin is ongetwijfeld heel erg mooi. Alleen is het ontzettend moeilijk om er echt van te genieten als we er met de kinderen naartoe gaan. Ten eerste wordt de tuin doorkruist door verschillende, op zich heel mooie, paadjes, trapjes en bruggetjes. Je hebt wel al een 4*4 buggy nodig om overal te geraken. Bovendien was er heel veel volk. Op zich is dat niet zo erg, ware het niet dat die allemaal nog sterker geïnteresseerd zijn in onze kinderen dan in de tuin. Ik weet dat ik kan overdrijven, en niet op zijn minst in deze blog, maar ik zweer op het zieltje van onze kinderen dat wat ik nu schrijf helemaal waar is:Het is onwaarschijnlijk hoe de kinderen hier achtervolgd worden door fotograferende Chinezen. Ze willen er ook telkens eens aankomen, eens zien of Timon zijn haar wel echt is, eens samen op de foto. Ze schrikken er helemaal niet voor terug plots Timon of Lowiek vast te grijpen en op te heffen voor die kiekjes. Dat de kinderen daarbij hun keel openzetten en ook op die manier gefotografeerd worden kan hun helemaal niet schelen. Onbegrijpelijk !
Ik voel mij dan ook helemaal niet op mijn gemak bij zulke toestanden en durf eigenlijk nergens van het uitzicht genieten, want van zodra we ook maar durven halt houden, hebben we het zittten en zijn we omsingeld. Matske zit meestal veilig in zijn maxicosi, maar zelfs als hij slaapt, moet ge niet denken dat ze er stillekes naar kijken. Neen, ze moeten er luidkeels tegen kakelen en aan zijn handjes prutsen. Om dat handjespakken te vermijden, had ik hem al een truitje aangedaan dat hem binnen een maand of 3 nog zal passen. Ewel, het haalt niets uit. Als ze de mouwkes opsloven kunnen ze er weer aan. Ik weet wel, ze bedoelen het allemaal goed en het is hun manier van vriendelijk zijn. En mocht ik nooit die uitzending van Koppen gezien hebben waar het ging over verdwenen chinese jongetjes, ik zou er allicht veel meer kunnen van genieten. Nu doe ik, waar ik ook ben, niets anders dan constant tot drie tellen (Timon, Lowiek en Mats, 1,2 en 3) en rare individuen in de gaten houden.
Ze zijn hier gek op alle soorten lichtjes en vuurwerk, maar de luchtlantaarntjes (tian deng) zijn toch wel iets speciaals. Deze worden gemaakt van ingeölied rijstpapier dat bevestigd wordt op een bamboe frame. Op dat papier worden allerlei wensen geschreven. In het midden van hetframe zit een soort kaarsje. Door dat vlammetje wordt de lucht in de lantaarn opgewarmd, waardoor die gaat stijgen. Het is dus eigenlijk niets anders dan een heteluchtballon. Van zodra het vlammetje gedoofd is, komt het geheel terug naar beneden. Op het rijstpapier worden allerlei wensen geschreven, vooral bij trouwfeesten, maar het kan ook bij andere gelegenheden gebruikt worden. Op een symbolische manier drijven alle zorgen weg, zodat alleen geluk overblijft.
Aan het meer is een groot plein, met trappen waar iedereen meer dan eens per week kan genieten van het waterballet / vuurwerk. Op dat plein worden ook vaak van die luchtlantaarntjes aangestoken. Een éénig schouwspel en dit niet alleen omwille van de lataarntjes zelf, maar vooral omdat het blijkbaar niet mag van depolitie. Iedereen heeft allicht al eens chinese politieagenten gezien in films. Zo van die kleine venijnige ventjes met een uniform en veel te grote kepie zodat hun toch al rood aangelopen hoofd nog wat groter lijkt. Ewel, ze bestaan echt en wij hebben ze hier ook. Maar wat je meestal niet ziet op de film is dat hun buikje dik is en hun beentjes kort. Dat maakt dat, vermits die lantaarntjes over het algemeen door jonge gasten worden aangestoken, ze meestal te laat zijn om het lichtje te confisceren en van Pier naar Pol (of van Li naar Lu) op het plein blijven rondlopen. Hilarisch!
Als het weer een beetje meezit en er zijn niet te veel flikjes gesignaleerd, laten we deze week ook een luchtlantaarntje op met als wens Veel succes, oma! . Ons moeder is immers op de leeftijd gekomen dat er wat kosten aan zijn. Vorig jaar had ze al een wisselstuk nodig voor haar ene knie. Eind deze week (6/11) gaat ze het zich weer laten verwennen en laat ze de andere remplaceren. Met haar twee nieuwe sportbenen gaat ze op Oudejaar ongetwijfeld nog de French CanCan dansen of samen met Timon een jumpoptreden geven. We verkneukelen er ons al op.
Vermits ons moeder moeilijk een computer addict kan genoemd worden, is er weinig kans dat ze dit berichtje leest. Aan ieder die haar eerstdaags nog tegen het lijf loopt: Wens haar veel succes en geef haar dikke zoenen van ons en van de ventjes! Die van de ventjes mogen gerust wat nat zijn, dat maakt het nog wat echter.
Ik kan het niet laten om het weer over onze ayi te hebben, maar k zal het kort houden. Ze heeft zich duidelijk herpakt, weliswaar zonder de beminnelijke glimlach die ze meestal op haar gezicht wist te toveren, maar toch. Ze ging zelfs zodanig in haar job op dat ze vergat op de badkamerdeur te kloppen en de douche al wou kuisen terwijl ik er nog in stond.
Hoe lang ze gebleven is weten we niet want we waren, zoals we meestal in het weekend doen, zelf op uitstap. En eigenlijk doet het er ook niet toe, want toen we terug kwamen leek het ons, naar chinese normen, behoorlijk gekuist.
Ik had het al wel door: telkens als de ayi hier was en ik met de kinderen naar de speeltuin ging, kon de deur niet snel genoeg achter ons dicht. Normaal gezien moet ze om 9 uur beginnen en 3 à 4 uur werken. Tot ze klaar is, zeg maar. Ik heb ze echter nog nooit om 9 uur zien beginnen en tot 13 uur weten blijven. Meestal is ze al weg tegen dat ik terug kom en dat is rond een uur of 12. Vorige woensdag vertrek ik met de kinderen rond 10:30 u naar de speeltuintjes. De ayi was ondertussen nog bezig aan de gang en moest nog de badkamer, de living, de keuken en de berging kuisen. Ze was alweer heel erg hoffelijk en hield direct de deur open. Toen ik haar zei: "Momentje, toch beter mét schoenen aan naar buiten ", begon ze ogenblikkelijk heel gedienstig de schoentjes van de kinderen aan te doen. Buiten was het echter aan het miezeren, en het werd slechter toen ik aan het eerste speeltuintje was. De kinderen vonden het niet erg, maar van zodra Lowiekje op een trapje kroop, bleek het zo glad dat hij al ineens wat hard en vlugger dan verwacht kennis maakte met de grond. Dan toch maar beter weer naar huis. Ik was ocharme 10 minuutjes weggeweest en wie kom ik tegen in de lift ?? Juist! Onze ayi ! Dat ze wat traag en lui is, tot daar toe. Het zal wel aan de cultuur liggen en haar loon is navenant. Maar ik weiger te geloven dat bedriegen ook tot hun cultuur behoort. Ik voel mij bij deze situatie heel erg slecht, want ik weet nu dat ik ze niet meer kan betrouwen. Aan de andere kant heeft het voor haar waarschijnlijk ook grote gevolgen als we ze aan de deur zetten. We hebben dan ook voorzichtig geïnformeerd bij Maxelli Real Estate, die voor haar verantwoordelijk is, of deze situatie normaal is. Blijkbaar is dat helemaal niet het geval. Ze zouden met haar praten en als het niet verbetert, komt er een ander ayi. Morgen is ze er normaal gezien opnieuw. Het is dan zaterdag, dus wij gaan inkopen doen. Ik hoop echt dat ze er nog is als we terug komen en dat mijn volgende berichtje niet over haar zal gaan...
Het is me al meer dan eens opgevallen dat wanneer ik de kinderen in bad steek, ze me zeggen dat het pijn doet. Ik heb wel graag dat het water goed warm is, maar ik ben zeker dat het niet te heet is. En eerlijk gezegd voel ik het zelf ook wel. Het water prikt. In de douche, bij stromend water dus, valt dat mee, in het bad niet.
En er zal ook wel iets met het gewoon kraantjeswater aan de hand zijn, want de keuken is voorzien van een speciaal waterkraantje voor het spoelen en bereiden van voedsel. Het is een wat zielig straaltje, waarschijnlijk omdat je er niet te kwistig zou mee zijn. Hetzelfde water komt ook uit een ingebouwd toestel dat heet(92°c) water produceert voor thee. Echt wel praktisch! Als het goed is mag het ook gezegd worden. Tanden poetsen doen we ook met dat water, met het koude dan natuurlijk. Ik weet wel, as a lady of leasure, I have plenty of time, maar om hiermee het bad te vullen heb ik net dat tikkeltje te weinig geduld.
In kippeneieren afkomstig uit Noord-China is melamine aangetroffen.
In de eieren, afkomstig uit Delian, is twee keer de wettelijk toegelaten waarde aangetroffen. Het melamineschandaal breidt zich verder uit dan alleen in melk. Hong Kong heeft in Peking opheldering gevraagd over hoe de chemische stof in eieren terecht kan komen.
Premier Wen Jiabo van China heeft aangegeven dat hij de Chinese voedingsmiddelen zo snel mogelijk weer wil laten voldoen aan de internationale standaards. "Maar we moeten er wel bij zeggen dat cyromazine, een derivaat van melamine, op grote schaal is gebruik in veevoer en als pesticide in de Chinese landbouw." Deskundigen zeggen dat deze stof in planten wordt opgenomen in de vorm van melamine.
Hoeveel melamine voorkomt in vlees en groenten in China is nog niet bekend. In Hong Kong worden testen gedaan op deze voedingsmiddelen. "Nu blijkt dat we melamine in eieren hebben aangetroffen, gaan we ook pluimveevlees onderzoeken en bijvoorbeeld kippen- en varkensnieren", aldus de gezondheidsdienst van Hong Kong. Met melamine vervuild melkpoeder veroorzaakte duizenden zieken in het land. "We hopen dat we de besmetting bij de bron kunnen aanpakken", aldus een woordvoerder.
...
Wat kunnen en mogen de kinderen en wijzelf hier nu eigenlijk wel nog eten ? Het onheilspellende nieuws betreffende de melk in gedachten, probeer ik de kinderen hier zoveel mogelijk verse groenten, fruit, vlees en vis te geven. In de voormiddag verse soep, zowel 's middags als 's avonds verse groenten, en afwisselend aardappelen, pasta en rijst met vis, kip, varken of rund. Tussendoor wat vers fruit (Lowiekje verslindt kilo's druifjes, appels en minibanaantjes), Timon eet zelfs kiwi's en vindt de minibanaantjes ook best lekker. Wie het eetgedrag van Timon wat kent, weet dat dit een hele stap is. Bovendien heeft Timon hier sinds kort een onwaarschijnlijke trek in gebakken eitjes ontwikkeld. Toen hij gisterenavond alweer watertandend om zo'n eitje vroeg, zei ik hem: "Liever niet jongen, want er zitten prullen in. ". "Toe, mama, eentje maar en doe die prullen gewoon aan de kant!".
Voor alles is dus wel een oplossing, je moet ze alleen zien te vinden. Van al wat ik de kinderen al heb voorgeschoteld staat alleen vis niet vermeld in bovenstaand artikel, en iets (waarschijnlijk de geur) zegt mij dat die ook niet helemaal te betrouwen is. Binnen een week of drie gaan we in België best eens met z'n allen detoxiceren! 't Is te zeggen: eerst een pakje vette frieten en daarna gaan we ervoor!
Onze chauffeur is een toffe knul. Onze chauffeur! Mijn tenen beginnen er een beetje van te krullen als ik het schrijf, want het is helemaal niet zo sjiek als het klinkt. Het is namelijk zo dat Tyco, evenals andere firmas, expats niet toestaat zelf te rijden. Problemen met het rijbewijs en met de verzekering of zo. Aan de ene kant is dat wel fijn, want het verkeer is hier niet wat we in België gewend zijn. Aan de andere kant is het zeer vervelend dat je niet zomaar, wanneer je plots zin hebt, de zakken en de kinderen kan oppakken en eens weg kan. Problemen met het rijbewijs vind ik wat raar. Want rood of groen, links of rechts, snel of traag, wat maakt het uit ? Ik twijfel er aan of er eigenlijk wel verkeersregels zijn, dus een Chinees rijbewijs halen kan helemaal niet zo moeilijk zijn. Misschien is er wel één regel: reclameren en toeteren zoveel je kan. Reclameren kan ik al, mits een beetje oefening moet dat toeteren ook wel lukken. Maar met de verzekering en zeker met de politie wil ik hier geen problemen, dus laten we ons hier maar gewoon voeren.
Onze chauffeur is dus een toffe knul. We voelen ons echt volledig op ons gemak als hij rijdt, hij kan al de kinderwagen open en toe doen en hij spreekt al enkele woorden Engels (tomorrow, 8 oclock, enz...). Er is wel één dingetje dat mij al van in het begin intrigeert: hij heeft één hééél lange pinknagel. Een beetje vies als jet mij vraagt. Nu blijkt echter, dat hoe langer ik hier rond loop, hoe meer mensen ik met zon ding opmerk. Ik mag er niet aan denken waarvoor ze dit gereedschap allemaal gebruiken.
Wel, ik weet het ondertussen. Ze doen er helemaal niets mee, het is namelijk een statussymbool. Mensen met lange nagels kunnen geen handenarbeid doen. Hoe langer jouw nagel dus is, hoe minder handenarbeid je doet en hoe slimmer je dus bent. Blijkbaar zou deze deze traditie begonnen zijn tijdens de Qing Dynastie. Keizers en personeel lieten hun pinknagels zo lang worden dat ze nagelbeschermers moesten dragen om te voorkomen dat ze zouden afbreken.
We hebben dus geluk: de chauffeur is nen slimmen.Het zal wel kloppen want hij kent hier onwaarschijnlijk goed zijn baan, en je moet al wat kunnen om die chinese straatnamen te kunnen ontcijferen.
Maar eerlijk gezegd, statussymbool of niet, volgens mij heeft menig arbeider hier wel al een achterpoortje gevonden om het systeem te omzeilen. Als je namelijk traag genoeg werkt, kunnen jouw nagels nog sneller groeien dan dat ze verslijten. Van slim zijn gesproken!
We wonen op de 23ste verdieping, maar eigenlijk is dat niet helemaal correct, want men heeft er hier de verdiepingen 4, 13 en 14 van tussen gelaten.
13 is voor ons (Europa en US) ook wel gekend als ongeluksgetal. De reden hiervoor zou zijn dat 12 wordt beschouwd als het getal van de perfectie. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat 12 oorspronkelijk als grondtal werd beschouwd. Er zijn 12 maanden, 12 apostelen, 12 uren per etmaal enz... Omdat 3 en 4 beide "heilige" getallen waren (zijn), is het product hiervan net als de som zeven extra heilig, dus perfect. Als men aan 12 nog 1 zou toevoegen, wil men meer dan de perfectie nastreven en kan dit niet anders dan ongeluk brengen. Naar het schijnt zijn er ook in US verschillende hotels zonder 13de verdieping en in vrijwel ieder vliegtuig is er geen 13de rij.
Daarenboven wordt zowel in China als in Japan ook het cijfer 4 als ongeluksbrenger beschouwd: dit komt doordat 4 in het Chinees nl. si (uitgesproken ZӘ ), ook klinkt als het chinese woord voor dood. Alle andere getallen waar een 4 inkomt (14: shi si, 24: ar shi si), worden daardoor ook gemeden.
Nu ik er over nadenk, was het risico dat onze ayi liep bij het kuisen van de ruiten al iets minder groot.
Bonny had mij al verwittigd. Bonny, dat is de vrouw van Peter, een collega van Paul en Amerikaanse.
De Ayis kuisen overal rond, nergens onder.
Die overal is overdreven, die nergens is een understatement. De truuk is inderdaad alles te laten staan waar het staat en er dan eens los rond te flodderen. Met één emmer heb je genoeg, en met één vod kan alles (vensters, bad, WC, meubels, enz...). Meer dan één hand heb je ook niet nodig (behalve voor de vensters). Op die manier kan je ook nog wat telefoongesprekjes doen, wat genieten van het uitzicht, u wat schminken, een beetje kijken naar de spelende kinderen. Kortom: een beetje genieten van het leven, zie!
Niet perse om haar te pesten, maar in de hoop hierin toch een tikkeltje verandering te brengen, hadden we ons arsenaal kuisprodukten drastisch uitgebreid. Het is nog niet versleten. Ik heb haar ook al vriendelijk (jawel!!) getoond dat er bv. onder het bed stof te vinden is. Ze kuist dan met de glimlach onder dàt bed, maar de bedden in de andere kamers blijft ze zorgvuldig ontwijken. Met 3 kadeekes, een man, en euh... ik in huis is er wel redelijk wat waaronder moet gekuist worden en als ik voor elk voorwerp mijn beste Chinees moet bovenhalen, kan ik het sneller zelf doen.
Maar eigenlijk kan ik het haar moeilijk kwalijk nemen. Ze is inbegrepen in het huurcontract, we weten dus niet precies hoeveel ze verdient, maar gemiddeld schijnt dat zon 15 RMB (of 1,5 euro)/uur te zijn. Als ze voor haar ontbijt naar de winkel zou gaan en ze koopt een brood (20 RMB), een fles melk (15 RMB) een potje Nutella (50 RMB) en een pakje koffie (50 RMB) moet ze 135 RMB neertellen. Daarvoor moet ze dus 9 uur werken. Ge zou u voor minder koest houden en zorgen dat ge geen honger krijgt van uw werk
.
Mevrouw de ayi, zet u neer, legt uw beentjes in de lucht en pakt u nog een koeksken. Ik zal morgen zelf wel een dweilken slaan !
Sinds de onheilspellende nieuwsberichten in verband met de chinese melkpoeder ben ik als de dood voor wat de ventjes in hun mond stoppen. Voor Mats ben ik er redelijk gerust in, voor onze 2 andere zotte mussen is het wat anders.
Vermits het voor ons onmogelijk is de ingrediënten te ontcijferen op een verpakking, is het echt wel wat zoeken. En wat dan nog ? Zelfs als we het konden lezen is het waarschijnlijk nog geen garantie. Ik kan mij moeilijk inbeelden dat de melanine vermeld stond op de babypoeder.
Thuis in Melle, want hier zijn we ondertussen ook al wel wat thuis, waren Timon en Lowiek gewend Bambix groeimelk te drinken. Voor de eerste dorst hadden we voor elk 1 liter meegebracht. Toen die op was, begon de zoektocht: gewone melk, soyamelk, fruitmelk. Van die laatste had ik kleine brikjes gekocht, de duurste, in de hoop het risico te beperken. Lowiekje vond het wel smaken. Op een bepaald moment zit hij met een klein stukje van die melkkleurige lijm te spelen. Je weet wel, die waarmee ze de rietjes aan het brikje kleven. Vermits alles wat ook maar in zijn mondje past, daar ook meestal met zeer veel smaak in verdwijnt, neem ik het hem af. Blijkt dat dit geen lijm is, maar de smaakdeeltjes van de fruitmelk! We hebben ondertussen gelukkig uit Frankrijk geïmporteerde melk gevonden. Dat geldt trouwens ook voor andere produkten: als je wat meer wil betalen vind je Lu koekjes, Lays chips, President melk, Maille mosterd, Duvel, Nutella choco, enz... De keuze aan kaas is echter wel beperkt. Meestal moet je het stellen met van die pakjes cheddar kaas of wat smeerkaas.
Fruitsap, ook zoiets! Als je verse in het koelvak vindt, smaakt ze ongeveer zoals ze dat bij ons doet, maar van zodra je je ook maar riskeert aan tetrabrikken met fruittekeningetjes op, mag je er zeker van zijn dat er onvoorstelbaar veel vieze kleur- en smaakstoffen in zitten. Het opendoen van zon verpakking pakt zelfs een beetje op de adem. Ik had mij nochthans voorgenomen om aan risicospreiding te doen en zoveel mogelijk merken door elkaar te gebruiken. Uiteindelijk ben ik al blij iets te vinden waar geen synthetisch geurtje aan hangt. De kinderen verslinden hier liters appelsap. Laat ons hopen dat daarmee niet gefoefeld werd.
Gelukkig vind je hier ook een overvloed aan verse groenten, fruit, vis en vlees. We willen ons graag ook wat aan de lokale eetcultuur overgeven en proberen daarom telkens wel wat voor ons onbekende vruchten uit. Een echt succes is het nog niet geworden. Waarschijnlijk is dat omdat we misschien groenten voor fruit aanzien of andersom, of zaken rauw proberen te eten, terwijl ze op één of andere manier moeten geprepareerd worden. Wat wel lekker is, en bij mijn weten niet te krijgen in Belgie, is een soort uit de kluiten gewassen pompelmoes. Hij heeft de grootte van een goeie meloen, zijn schil vertegenwoordigt ongeveer de helft van de vrucht, het vlees is harder en minder sappig dan de pompelmoesen die wij kennen, maar het is wel zoet van smaak. We hebben er nog geen tweede gekocht, maar de eerste hebben we wel opgegeten. En dat wil al iets zeggen, want de eerste boodschappenkarren zijn toch wel voor een groot deel in de vuilbak verdwenen.
De enige bakkerij die ik hier ondertussen ben tegengekomen, ligt binnen de compound op een meter of 100 van ons appartement. Je kan er croissants, andere koffiekoeken, frans en ander brood kopen. Het is iets minder lekker dan wat wij gewend zijn, maar we zijn er heel tevreden mee.
Er maakt zich waarschijnlijk niemand zorgen, maar mocht dat toch zo zijn: ge moogt gerust zijn: we hebben hier niets te kort!
Als dat hier zo voort gaat, zou het kunnen zijn dat ze me sneller op de cardiologie UZG terugzien dan ze hadden verwacht, maar dan wel als patiënt.
Onze ayi had besloten dat de vensters moesten gekuist worden. Het is niet dat ze voor de rest zo puntjes op de I is, maar over de beginselen van kuisen in het Chinees heb het later nog wel eens. Als ik ongeveer alle dagen iets wil toevoegen aan de blog, want sommige mensen staan daar ondertussen op, mag ik niet te veel morsen met de onderwerpen. Enfin, ik ben aan het afdwalen. De vensters dus. Nu moet ge wel beseffen dat we op de 23ste verdieping wonen en dat ik de eerste ballustrade nog moet tegenkomen. Die gaat daar toch wel uit het raam hangen zeker !! De vensters zijn toch wel een meter of 3 hoog en een meter of 4 à 5 breed. Alleen in het midden zijn er 2 openzwaaibare vensterkes. Van daaruit probeerde ze de rest te kuisen.
Het zicht dat ze van daaruit had, was ongetwijfeld fraai.
In mijn beste Chinees probeerde ik haar ervan te overtuigen dat ze dat beter niet kon doen. Mijn zonen keken geamuseerd toe hoe onhandig ik daarbij overkwam. Zij op haar beurt probeerde mij ervan te overtuigen dat ze het gewend was en voorzichtig zou zijn. t Is te zeggen: ik denk dat het dat was wat de klanken die ze produceerde wilden zeggen. Haar Chinees was duidelijk beter dan het mijne, want ze deed gewoon voort. Mijn hartritme was ondertussen een beetje anders dan wat ik gewoon ben. Ik begaf mij wijselijk naar het bureau om een mailtje te versturen ivm verzekeringen van ayis, want ik kon het niet meer zien. Timon vond het wel wat hebben, die circusartiest aan huis, en waar ik ook ging, hij kwam mij telkens achterna gehold en riep: Mama, mama ze doent toch wel weer zekers!!. Ten einde raad heb ik de ventjes opgepakt en zijn we maar naar de speeltuintjes gegaan, alhoewel het deze nacht geregend had en de poepjes dus wel nat zouden worden. De kinderen waren het daar direct vergeten, ik niet. We keerden dus wat vroeger dan voorzien naar het appartement terug en toen we daar aankwamen, was er niets ergs gebeurd. De ayi was zoals gewoonlijk wat telefoontjes aan het plegen en, wat wel nieuw was, ze was zich aan het schminken. Hopelijk niet om wat blauwe plekken weg te moffelen.
s Morgens vroeg opstaan zodat ik papa nog eens zie. Heel lang in mijn pyama (meestal in mijn blootje) rondlopen zonder mama te horen zeggen: Komaan jongens opschieten, schoenen aan, jasje aan, waar is jouw rugzakje, seffens zijn we te laat., want voorlopig ga ik nog steeds niet naar school. Samen met Lowiekje in bad, daarna heel snel in mijn blootje rondkoersen zodat mama mij niet kan vangen en ik geen kleren aanhoef. Zo snel koersen dat ik er weer helemaal van zweet en eigenlijk weer in bad moet. Heel veel met mamas voeten spelen dus. 1001 constructies maken met lego. Kijken naar bob de bouwer of kabouter plop. Zelf in boekjes lezen of mama doen voorlezen uit het boekje van de prehistorie en de dinosaurussen of rune en lotte. Spelen met de cars autos.Onnozel doen. Springen in de grote zetels. Huppelen door de gang. Gaan spelen op de speeltuintjes aan 1000/uur en daarna héééél veel dorst hebben.
Alsmaar willen tellen en rekenen of mama doen rekenen. Alle cijfertjes die ik zie opnoemen. s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen.
Lowiek:
Gans de dag mijn soulmate Timon nadoen. Lachen als mijn broer onder zijn voeten krijgt van mama, en van zodra mijn broer eindelijk stopt met zijn stommiteiten net hetzelfde doen zodat mama alweer zou moeten boos worden, maar eigenlijk ook in de lach schiet.
Op alle knopjes van de lift duwen. Telkens weglopen. Kamikaze spelen en truken doen in de zetels. Overal af vallen. Heel wild met de speeltjes van Mats spelen. Mats heel hard kietelen en hopen dat hij er moet mee lachen. Brassen met mijn eten. Het eten met mijn handje in mijn mond stoppen terwijl ik het lepeltje in de andere hand heb.
Mijn eerste woordjes zeggen vooral door 1 lettergreep: mom (mond), mo (morsen), aabei (aardbei), appe (appel), neu (neus), aake (haar), oo (oor/oog), nake (nageltje),auko (auto), ko (moto), bo (blok), tuk (stukje) , bee (beer), kou (kous), koe (schoen), kaa (kaas), pee (lepel), po (op), boe (broer) en vooral met alles hoppaaa doen (in de lucht gooien) enz.....
s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen.
Matske:
Heel de dag zeer veel dorst hebben. Hoewel ik eigenlijk met een maaltijd of 5 zou moeten voldoende hebben, kan ik er gerust een stuk of 10 op. Het probleem is een beetje dat ik zoveel zweet, vooral tijdens het drinken, zodat dit eigenlijk een beetje een nuloperatie wordt, maar ik geniet er wel van. Vooral s nachts heb ik last van een droge mond.
Het alleen maar kijken naar mijn handjes is nu een beetje voorbij, ik probeer nu mijn speeltjes vast te grijpen, als het lukt,want de broers zorgen er wel voor dat die hevig bewegen. Ik vind mijn handjes heel erg lekker, ik krijg ze bijna helemaal in mijn mond. Als mijn mama haar bloes openknoopt, begin ik heel hard te kirren en met mijn beentjes te schoppen. Ik probeer ook wel één en ander te vertellen.
s Avonds eerst met papa het zot konijn uithangen en daarna moe en voldaan in mijn bedje kruipen. Voldaan is niet het goeie woord, maar dat los ik s nachts wel op door eens goed mijn keel open te zetten.
