Wat is het stil in het Belgische kamp, Kim heeft een fout gemaakt. In zo'n explosief nummer word je daar onmiddellijk voor afgestraft. Weer een afscheid waarvan het scenario afwijkt van wat we graag gezien zouden hebben. Ze verdiende die finale meer dan ooit. Een nieuw Belgische record was zelfs mogelijk. En dan dat ene kleine foutje. Wij zaten hoog in het stadium, ter hoogte van de start, hingen bijna boven haar. Het was zo duidelijk te zien, die naast haar maakt een kleine contractie, zij reageert erop, valt een klein beetje naar achter en net op dat moment schiet de starter. Onmogelijk om dit nog goed te maken. Atletiek op dit niveau kan niet zonder foutjes. Je hebt maar één kans, geen 90' lang, geen tweede service, geen 25 punten per set, 1 moment, iets langer dan 11" waarvoor je maanden, jaren hard moet labeuren. Hoe hard? Kijk naar het resultaat, kijk naar haar lijf door de jaren gebeiteld door de trainingprogramma's van Rudi. Getuned voor dit moment, het had haar moment moeten zijn. Vanavond zoekt ze troost bij Djeke. Straks moeten we weer vroeg op voor de reeksen van de 400 individueel. Ze (Kevin, Jonathan en Cédric met Warimer in zijn reeks) starten om 9.00, een dik uur later is is Kristof aan de beurt voor de reeksen van de 200. Bolt zit in zijn reeks.
Michel vertrekt uiteindelijk dinsdagavond, er zijn geen vluchten op maandag. Hij was met ons mee in het stadium maar is er stilekes tussen uitgeknepen. De finale steeple was nog wat te vroeg na de uitschakeling van Veerle. De wonde is nog te vers. Hij heeft de wedstrijduitslag op het internet gezien.
Van internet gesproken. We komen terug van het stadium en surfen naar de reacties van Kim op sporza. Vraagt die journalist toch weer 'kan je ze dan niet meer inhalen?' AUB, beseft die dan niet wat spurten is? Met alle respect voor deze journalist -hij deed dat tot hier toe redelijk goed - maar zo'n vraag slaagt alles natuurlijk. Zodra de raketten afgevuurd zijn, kan je ze enkel nog nakijken. Hoe kan je die mensen duidelijk maken waar het hier over gaat. Lang leve de bbc die ex-toppers in dienst hebben om zo'n vragen te vermijden.
De Belgische balans is voorlopig niet wat voordien verhoopt werd. Wij als actoren in de moeder der sporten, vrezen nu één ding, het meest rampzalige scenario: de voetballers gaan naar huis met het beste resultaat van de ploeg. Stel je voor. Het spelletje zou winnen van de echte sporten (de onze, zwemmen, turnen,...). Sta dan maar eens aan het hoofd van een sportbeleid, je zou voor minder je ontslag indienen.
Het was een kort nachtje. Pieter moest vanmorgen om 9:30 de piste op voor zijn wedstrijd. Voor deze wedstrijd had ik 1 toegangskaart. Na een rondvraag op het appartement, bleek er niemand te willen of te kunnen. Michel kotst voor het moment alles wat met steeple te maken heeft gewoon uit. Kurt ging trainen met Nathalie, Peter en Patrick moesten met Fei naar het politieburo zich laten registreren en gingen nadien een fietske kopen dus,.. kon ik voor de eerste keer de tempel der tempels betreden.
Per fiets naar het stadium duurt zon 10 (die fietsjes zijn echt een godsgeschenk), weer staalblauwe hemel (gisterenavond en deze avond staat de maan vol en we kunnen ze zien zonder smog), zalig temperatuurtje (net boven de 30°), matige vochtigheid (45%).
Je vergeet in deze omstandigheden onmiddellijk het slaapgebrek.
Weer veel volk, stuk voor stuk trotse chinezen, die allen een stukje mee willen snoepen van de zalige Olympische sfeer.
Het olympic park beantwoordt van binnen wat het van buitenaf laat vermoeden.
Gigantisch maar sfeervol afgewerkt.
Ik loop eerst richting opwarmingsterrein en heb eventjes de gelegenheid om zowel Pieter (kort) als Christophe (iets langer) te spreken (weliswaar vanuit hogen tenenstand om boven de olymische banners uit te komen).
Het stadium is van binnenuit gewoon gigantisch en weer boemvol, nooit gezien op de eerste voormiddagen van een Olympische toernooi, dat er zo veel volk komt.
Het is wel duidelijk dat de chinezen geen kaas hebben gegeten van atletiek, ze weten echt niet wat er voor hen afspeelt. Tussen de rijen staan cheerleaders die het publiek tonen wanneer en hoe ze bv een aanloop ritmisch moeten ondersteunen.
Je kan vrij rondwandelen in het stadium, geen probleem voor onze persoonlijke trainers die toch min of meer in de buurt kunnen komen om te coachen.
Enkel de hoofd- en de perstribune is hermetisch afgesloten. Verder zijn er 2 afgebakende zones voor de atleten maar je kan aan de ingang er van.
Ik zit vandaag op de eerste (van drie) verdieping thv de start van de 200, 50 m van de start van de steeple (den bak ligt aan den binnenkant van de piste) ideaal om Pieter aan te moedigen.
Een zelfde scenario als bij de vorige fondlopers, ze komen vandaag in deze omstandigheden te kort om zich te meten met de absolute top.Jammer ik had de fond gegund, ze hebben het nodig.
Toevallig zit ik naast Dirk Van Tichelt die met zijn familie naar ons aller Kim komt kijken.
Kim, hoe zeer gaan we die missen. De manier waarop ze de reeksen loopt, grote klasse, wat sommige gepensioneerde journalisten ook mogen beweren.
Na haar reeks, loop ik richting atletentribune in de hoop wat Belgen tegen te komen. Ik heb geluk, de halve ploeg is naar Kim komen kijken. Beetje bijgepraat, Pieter was ook al boven. Hij vertelde dat hij het tempo goed de baas kon tot 1500, 1600 m, nadien zat hij met lome benen en kon het tempo niet meer aan.
Ik heb hollanders aangesproken waar zij aan hun kaarten geraakten, ze spraken van het Hollands huis. Ik ben er vannamiddag naar toe gefietst, uurke op en uurke af.
Van de 5de ring naar de 3de om er dan een stukje op te blijven. Een fiets blijft het ideale verplaatsingsmiddel om een stad te verkennen. Zalig weertje, mooie brede lanen, overal een rijvak enkel voor fietsers, luxe. Desalniettemin komt mijn ervaring als motard als defensieve weggebruiker uitermate goed van pas. De autos hier hebben hun eigen verkeersregels, hoe duurder de wagen hoe meer voorrang, het is constant uitkijken geblazen. ondertussen heeft Bolt hier spurtgeschiedenis geschreven nieuw WR en hoe, hij loopt maar 70m, loopt hij door dan zit hij onder de 9.65!!! dit even ter zijde.
Na een uurtje bereik ik het hollands huis, heb wat moeten discuteren om binnen te kunnen, maar gelukt.
Helaas ook daar valt niets meer te rapen.
Op mijn gemak terug (die fietsjes gaan gewoon niet rapper dan 20 km/u), genietend van al het moois.
Net op tijd om te gaan eten bij nen echte Chinees, heel lekker zodat we op tijd voor den tv kunnen zitten voor de ½ finale 100m mannen, ¼ van Kim en finale 100 mannen.
Zelfde liedje als gisteren, zolang er geen finales zijn in het vogelnest, krijg je geen beelden van de reeksen, ½ finales en dergelijke,...
Weer volgen op internet. Kim weer keigoed, de beelden komen vanaf de kogel finale dames, en dan het koningsnummer historisch!!
Voor de volgende dagen heb ik weer wat meer kaarten. De kans is groot de tijd ontbreekt om alles bij te bloggen. Laten we er van uit gaan dat geen nieuws goed nieuws is.
Tot ooit
Ps: De Russen rijden hier rond met zeker een 30-tal audis Q7, herkenbaar door het Russische logo en het grote Russian Olympic comity insigne. De Russische maffia zit dus ook daar.
Na de zware regen van eergisteren was het gisteren een mooie zonnige dag, zonder de drukkende vochtigheid. Mooie blauwe lucht, je ziet aan de horizon zelfs de bergen liggen.
Het was gisteren druk, de eerste competities, aankomst van Peter en Patrick, deel 335 van de queeste naar de tickets, onderhoud met Christophe over de aanpak van de volgende dagen.
Voor Kurt hadden we een dagpas voor het dorp voorzien zodat hij de ganse dag met Nathalie kon doorbrengen, voor beiden een belangrijk punt. Michel had in de voormiddag nog was losmaakwerk met Veerle, hij is na de middag al vertrokken o.a. om de echtgenoot en de familie van Veerle te begeleiden in het openbaar vervoernetwerk.
s Middag is Jempi langs gekomen op het appartement, heel waarschijnlijk heeft hij ook nog wat kaarten (lets hope and pray).
Jempi (runnersscan) heeft hier al 10 jaar een filiaal, heeft een heleboel zakenpartners waar hij nog wat kan peilen naar niet verbruikte tickets.
Maandelijks komt hij 1 à 2 keer naar Beijing, hij heeft hier nog nooit een blauwe lucht gezien. Patrick en Peter zijn in 2 shiften toegekomen. Patrick op het voorziene uur (16.00u), Peter is eerst mee naar het dorp gegaan om daar zijn P-accreditatie te regelen. Met zon accreditatie heeft hij toegang tot de trainingsoorden en kan hij Kevin nog begeleiden in de laatste technische training. Tegen 19.00 was hij hier. In allerijl zijn we dan vlug nog de gebruikelijke boodschappen gaan doen (ontbijt benodigdheden) om op tijd terug te zijn voor Veerle haar reeks.
We waren iets te laat we hebben in de supermarkt ons beste chinees naar boven gehaald om tegen vandaag 2 fietsen te bestellen, dit ging verre van vlot vandaar dat we iets te laat op het appartement waren om de volledige reeks te zien. Onze haast was echter tevergeefs, op geen enkel kanaal gaven ze atletiek. Er zijn er een 10-tal, kanaal 1: een chintok,, 2: een chintok, 3: één of andere chintok, 4: weer een chintok, Veel chintokken dus en nooit dezelfde, ze moeten dus echt wel met veel zijn.
We hebben de wedstrijd via de IAAF-site gevolgd. Zo kwamen we dan te weten dat Veerle eerder achteruit gelopen had dan vooruit.
Live streamen via sporza gaat hier niet omdat de vrt enkel uitzendrechten heeft voor België.
We hebben dan maar naar de volleybal gekeken (op topniveau is dit een alternatief) in de hoop dat ze om 22.45 zouden overschakelen naar de finale van de 10 000.
Tot op het laatste moment hebben ze gewacht, maar ons geduld werd beloond, de 10000m integraal op TV.
De trend werd meteen gezet, snoeihard vertrekken, zelden al van af de start zon lint gezien.
Dat Kiplagat zich zou opblazen wisten we vooraf, maar door haar aanvangstempo werd er wel een wereldkoers neergezet.
Nathalie deed haar ding, ze liep sneller dan in Osaka, al bij al niet slecht in zon wereldkoers (2de beste tijd allertijden is eigenlijk een wereldrecord want dat staat nog altijd op naam van de Chinese die toentertijd betrapt werd op doping.
Een uurke of 2 later kwam Michel binnen, Total loss, in al zijn expertise kan hij de prestatie van Veerle niet verklaren. Op training loopt ze tijden om een Belgisch record te lopen, Hij heeft er geen uitleg voor en het vreet echt aan hem.
Hij had hun afscheid (Veerle stopt, hij ook) op de piste liever anders gezien. Ik had te doen met hem.
We zijn blijven nakaarten tot diep in de nacht (een uur of 3), veel gingen die mannen toch niet slapen.
Nu we internet hebben op het appartement dacht ik de chinese stilte hier wat op te fleuren door een vlaamse radio te streamen via het internet.
Ikke content over mezelf dat ik hier aan dacht. Ik surf naar mijn favoriete zender www.stubru.be , klik enthousiast op luister live, wacht de nodige microsoftseconden, en wacht, en wacht en wacht, ruimschoots over de microsoftmarge, .. Niets dan een zwart scherm waar bovendien geen geluid uitkomt.
Misschien is stubru te progressief voor dit verre oosten, ik surf naar radio één, hetzelfde. Ik surf naar de vrtsite om te checken of ik daar kan streamen, geen probleem noch voor klank, noch voor beeld, hier kan ik de vrtnieuwsbeelden streamen zonder probleem.
De temperatuur in het appartement begint stilaan te verhogen. En dit heeft niets met de weersomstandigheden buiten te maken. We zitten op 1 dag van de start van de competitie. Kurt en Michel, de respectievelijke trainers van Nathalie (10000m) en Veerle (3000Mst),bijten de spits af met hun producten. Eerst Veerle om 20.37 (tweede reeks) en dan om 22:45 Nathalie, rechtstreekse finale.
Vooral bij Kurt begint het te kriebelen, Michel is een oude rot in het vak en heeft al meer meegemaakt dan dit.
Gisterenavond zijn we voor de eerste keer uit eten gegaan. Je hebt hier keuze te over, voor elk wat wils, vlees, vis, vegetarisch. We proberen ons te houden aan een paar basisregels, gekookte groenten, geen ijsblokjes in de drankjes,
We hadden alles bij elkaar voor 18,7.
Nadien terug wat inkopen gedaan (de meeste winkels zijn open tot tien of elf s avonds). In de grote supermarkt vind je zowat alles, zo vallen we per toeval op de sport-, en speelgoedafdeling waar ook fietsen worden verkocht. Ik had al de intentie om Fei te vragen of hij geen adres kende waar we fietsen kunnen huren (elke grote avenue is voorzien van een brede rijstrook voor fietsers, met de fiets ben je sneller door het verkeer dan een taxi of bus). Dit hoef ik nu niet meer te doen, na het bekijken van de prijzen, besloten we om ze gewoon te kopen. Vanaf 300 yuan heb je een fiets - 30!! degelijk, zonder versnellingen weliswaar. Kurt merkt dat er ook plooifietsjes zijn zonder versnellingen 679 yuan, met 960 yuan (delen door 10 voor de euros).
Kurt en ik besluiten om ons er eentje aan te schaffen met versnellingen. Als we hem opplooien kan hij in onze grote adidaszak, hij weegt net geen 9 kg, ideaal om naar huis mee te nemen. Voor onze kleren koop ik wel een extra reiszak
We moeten de volgende dag terugkeren want de technieker is al naar huis.
Zo gezegd zo gedaan, vanmorgen zijn we 2 fietsen gaan kopen. De technieker heeft er nog 1 uur aan gewerkt om al de vijsjes en moeren aan te spannen en de versnellingen af te stellen.
Mijn ticket zoektocht zal een stukje makkelijker verlopen met een fietske.
Na de middag stonden de hemelsluizen weer open, het verfrist dan wel enorm, maar het komt er echt met bakken uit, net nu ik mijn ticketqueeste wou verder zetten.
Het zag er niet naar uit dat het onmiddellijk zou stoppen. Veranderen van kledij, zo weinig mogelijk aan en als je iets aan doet, iets dat snel weer opdroogt. Teva-sandaaltjes, allemaal lycra spulletjes (short en t-shirt) en toch maar een regenvestje om het bovenlijf en het hoofd droog te houden.
De afvoerpijpen van de dakgoten komen rechtstreeks op straat terecht, het water zoekt dan een weg naar een rioolput. Binnen de kortste keren staan de straten hier blank. Soms tot 20 cm water. Op waterskis zou ik er vandaag ook geraakt zijn.
Eigenlijk is dit iets wat ik echt graag doe, bewegen in zon tropische stortbui (het allerliefst zelfs zonder kleren maar waar kom ik dan terecht). Bakken warm water over je heen, rij door plassen dan baden je voeten in warm water, zalig.
Na het stadcentrum gisteren te hebben afgeschuimd, zoek ik mijn geluk noordwaarts, richting Olympic park. We zitten er een boogscheut van, althans van de omtrek ervan.
Barcelona, Atlanta, Athene, waren al gigantisch, dit is mega-gigantisch. Het Olympisch park herbergt een tiental sporten o.a. de atletiek (vogelneststadium) en het zwemmen (de watercube in de gietende regen eens wat anders - ). Het is ontzettend groot, te groot eigenlijk, de wolken hangen vrij laag, ik ben benieuwd hoe dit er uit ziet wanneer het weer helderder is. Ik heb geprobeerd om er helemaal rondom te fietsen maar ik ben er niet geraakt. De noordelijke kant gaat voorbij de 5de ring en dus weg van het centrum, de kans dat je daar tickets zou vinden is vrij onbestaand. Kurt heeft het vanmorgen gelopen, hij heeft er iets minder dan een uurtje over gedaan; Ik ga er vanuit dat de omtrek een 15-tal km lang is.
Elk huisje waar ook maar iets van Olympische insigne wad opgekleefd, ben ik binnengestapt. Tevergeefs, enkel voor softbal (who the fuck cares for softball?)vind je hier en daar nog kaarten. Voor de rest is alles uitverkocht of opgekocht door grote boitten. Jan modaal (vrij vertaald tille) geraakt nergens meer aan.
De vraag overtreft ettelijke keren het aanbod, de prijzen op de zwarte markt zullen onbetaalbaar zijn.
Ik kan hier dus niet iedereen elke dag naar het stadium sturen, er zullen een paar (reken mij hier ook maar onder) serieus ontgoocheld zijn. We zullen een democratische beurtrol moeten opmaken.
metro en hoera hoera: internet vanaf het appartement
Vers van de pers: we hebben internet op het appartement. De router bleek niet veel waard te zijn, ander bakske gezet en zowaar het wonder geschiedt: connectie met het thuisfront. Minder geïsoleerd, informatie van alle sites, een ongekende luxe.
Chinese metro:
Net nadat je een metrostation binnenstapt, moet je je (hand)bagage laten doorlichten zoals op de luchthavens. Ook hier zijn bommen niet toegestaan op de metro. Ik voel me meteen een stukje veiliger. Overal hangen camera's, diegenen die dan toch een bom binnensmokkelt, zal gespot worden. Of hij/zij het nog zal kunnen navertellen is weer de vraag. Een ticket kost 2 Yuan, omgerekend 0,20 of twee keer niets. Wanneer je een Omympisch inkomticket hebt, mag je gratis het openbaar vervoer gebruiken.
In de stations zelf heb je geen airco, de airco in de wagons draait wel op volle toeren en dat is maar best ook, de metro's zitten overvol. Ik durf het mij niet voorstellen dat deze even zou haperen, je valt meteen in de patatten bij gebrek aan zuurstof.
De warmte (vandaag 31° - het heeft vannacht niet geregend en de warmte is een stuk drukkender dan gisteren en eergisteren) overvalt je telkens de metrodeuren openen. Het eerste stuk van de metro verloopt hier bovengronds (op een hoge viaduct weliswaar), een ideale hoogte om de ware aard van de omgeving te ontdekken. Ze hebben hun best gedaan, alles ziet er proper uit, zelfs achter de 'panelen' ziet het er behoorlijk uit. Dit genoegen (om vanuit te hoogte - letterlijk - te observeren) is echter van korte duur, na een 2-tal minuutjes duiken we onder de grond. Sommige gedeelten van de tunnels zijn voorzien van honderden meters elektronische borden. Die zijn zo gesynchroniseerd op de snelheid van de metro dat je een 'animatiefilmpje' te zien krijgt met de olympische mascottes. Weer een stunt van die chinezen. De metro is een degelijk alternatief, zeker na het taxiritje van 10'. De chinese chauffeurs lappen de verkeersregels aan hun laars. Zij laveren constant van links naar rechts en omgekeerd. Het kleinste gaatje tussen 2 auto's of tussen de rijstroken wordt onmiddellijk ingepikt. Verkeerslichten zijn eerder decoratie dan verkeersregelaars. Ik heb meer dan eens mijn oogskes toegeknepen, hopend dat we niet zouden botsen.
Nog 2 keer slapen en de moeder aller sporten schiet uit haar startblokken.
De hoeveelheid tickets die ik via via vanuit belgië besteld had, blijkt niet te zijn wat het had moeten zijn. Normaal zou ik vanaf de 18de telkens 6 tickets hebben gehad voor het avondprogramma, ik heb er enkel voor de 19de, 20ste, 21ste en 22ste en soms 4 en 5 ipv de gevraagde 6. Voorlopig geen kaarten voor de finale van Pieter (steeple) en Tia (hoog) en de 4x400ploeg. Den 18de blijkt helemaal uitverkocht te zijn, de Chinese hordelopen moet daar gans het gewicht van de natie torsen op atletiekvlak, hij krijgt de assistentie van 91000 enthousiaste chinezen.
Kurt (trainer van Nathalie) en Michel (trainer van Veerle) zijn gisteren in de namiddag iets voor 17.00 u aangekomen.
Na het uitpakken, zijn we inkopen gaan doen zodat ze wat te eten hebben (ontbijt en lunch, er zijn hier genoeg restaurantjes waar we s avonds iets kunnen gaan eten).
Zij hebben nog geprobeerd te wandelen tot aan het dorp maar zoals verwacht is dit hermetisch afgesloten. In vogelvlucht zitten we er een goede 20 stappen van, maar je moet er helemaal rond om aan de hoofdingang te geraken. Te voet duurt dit een dik uur.
Morgen proberen ze opnieuw, ik hoop dat ik mee kan, t zal afhangen wanneer de internettechnieker langs komt.
Het internet op het appartement is een probleem, Fei en ik hebben gisteravond nog al de mogelijke combinaties uitgeprobeerd (Fei kan het routermenu wel lezen) maar helaas, we geraken niet naar buiten. Fei moet een technieker van de provider laten komen om het in orde te brengen.
Vannacht heb ik lang wakker gelegen (lang leve sudoku) tegen een uur of 4 ben ik dan toch in slaap geraakt.
Ik had vanmorgen een afspraak in het BOIC-hotel zijn om nog aan inkomkaarten te geraken. Het BOIC-hotel ligt aan de 2de ring, wij logeren in de buurt van de 5de ring. Ik heb voor de eerste keer de metro genomen om tot ginder te geraken. 1 x overstappen en 45 later was ik aan het (op de kaart althans) metrostation, het dichtst in de buurt van het hotel. Snugger als ik ben, had ik aan Fei gevraagd om mij de chinese vertaling van het Jiaguo garden hotel op te schrijven zodat ik het ter plekke kon vragen. Eén van de gevolgen van de smog is dat je de zon zelden ziet, je hebt bij het verlaten van een metrostation geen benul wat noord, oost, zuid en west is (een kompas zit niet in mijn standaarduitrusting om naar atletiekwedstrijden te kijken). Ik vraag aan den eerste beste volunteer welke richting ik uit moet en begin moedig te stappen (10 had hij gezegd en trots vermeldde hij nog even dat hij het engels machtig was voor diegenen die het niet zouden gemerkt hebben). Na 15 stappen kom ik toe, ik bel mijn contact. Ze vraagt mij om naar het 2de verdiep te komen, daar aangekomen stel ik vast dat er enkel kamers zijn. Ik bel opnieuw, contact beweert dat er op deze verdieping geen kamers zijn, maar ik zie duidelijk hotelkamers. Ikke terug naar beneden, aan de balie gevraagd of ik wel juist ben. Ik zit wel degelijk in het Jiaguo hotel maar niet in het Jiaguo garden hotel. Fei had enkel Jiaguo vertaald zonder garden. Blijkt dat ik vanaf het metrostation de verkeerde richting ben gestapt. Ik kies nu voor een taxi, 10 later sta ik aan het goede hotel. Wat ik bestelde ligt er maar niet meer dan dat. Ik had gehoopt dat ik wat gaten kon opvullen, jammer maar helaas. Ik zal elders terecht moeten, ik begin te vrezen voor een goede afloop.
Ik wacht voor t moment op den internettechnieker. Kurt en Michel zijn met hun portable naar de Starbuck.
Christophe (de voor ons 'enige officiële' link met het olympisch dorp) heeft mij gisterenavond wakker gebeld (om 21:40) ik kwam regelrecht van een andere planeet, wist eerst niet wat er gebeurde, na een tijdje besefte ik dat er iemand gebeld had. Ik heb dan maar teruggebeld.
Vrijwel onmiddellijk terug ingeslapen. Rond 1 uur maakt mijn gsm mij wakker omdat ik moet gaan spinnen. Mijn pda laat ik op belgisch uur maar ik heb er natuurlijk niet aan gedacht om al mijn herinneringen uit te schakelen. Ik doe dit maar meteen voor de volgende 2 weken.
Na wat patience val ik terug in slaap. Wakker om 3u, een ongelofelijk onweer, meer dan oude wijven, de hemelsluizen worden opengezet (waarschijnlijk letterlijk).
Nu duurt het iets langer om terug in slaap te vallen.
Uiteindelijk val ik weer in slaap en slaap ik door tot 9u30. Ondanks de vele mensen die hier wonen, is het hier vrij rustig, geen spelende kinderen, geen tv-lawaai, geen radios. Zelfs de appartementsmuren laten weinig door.
Doucheke, ontbijt en wederom boodschappen, nu ga ik voor de grote flessen water. Ik moet in meerdere etappes gaan om dat het toch een dikke 10 stappen is.
De zon komt er door en dan loopt het zweet automatisch.
Vanaf de middag moet ik stand by zijn in het appartement want één of ander via via contact komt een eerste lading tickets brengen.
Ik kan de eerste groep dus niet gaan opwachten in de luchthaven, spijtig.
De laatste uurtjes dat ik hier alleen spendeer lopen op zijn einde, ik ben benieuwd wat het hier gaat geven wanneer we voltallig zullen zijn (maximum met 7).
Vanaf we de vlieger verlieten werden we opgewacht door 1 vriendelijke chinees, die in t chinees gebaarde dat we hem moesten volgen.
Bij de bagage stond de onze al op 1 kar en konden we onmiddellijk naar buiten.
Daar werden we al weer opgewacht door een troep vriendelijke chinezen (ze komen altijd in groepjes van 3 waarvan minstens 1 ervan basic english kan).
Galle en haar troep liep haar contact gewoon straal voorbij als ik ze niet benader, weten ze niet waar naartoe.
Om de een of andere reden sta ik ook op een lijst en wordt ik naar het appartement gebracht in een officiële skoda volledig bekleefd met de logos van de spelen. Gelijk een grote madam word ik naar mijn bestemming geleid.
Beijing slaapt nog, mijn chauffeur maakt gebruik van de Olympic lane, op dit uur is het zinloos.
Veel groen, overal langs de pechstrook zie je bloembakken, loofbomen, sparachtigen, treurwilgen, de begroeiing hier verschilt niet veel van de onze.
Ik zie audis, volkswagens, skodas, fiats, en een enorme Ikea.
De skyline van Beijing daagt stillaan op uit de ochtendnevel.
t Is weer zover, 10 uur in de vlieger rond de 900 per uur, je bevindt aan het uiterste oosten van ons euro-aziatisch continent en het draait hier om dezelfde merken als ettelijke duizenden kilometers westwaarts.
De chauffeur kent duidelijk de streek niet maar hij blijft supervriendelijk
Hij moet een paar keer vragen waar het juist is, uiteindelijk komen we ter plekke.
Intussen krijgik een telefoon van ene Fei, die mij ook staat op te wachten op de vlieghaven. Hij maakt er geen probleem van dat ik al ter plekke ben, ik wacht hem op om binnen te kunnen op het appartement.
Het binnenplein ziet er in werkelijkheid heel anders uit dan de foto liet vermoeden (niets nieuws onder de zon). Het lijkt hier een soort modelwijk. Piepkleine appartementjes, veel mensen op een kleine ruimte? Ik begin te vrezen over de staat van het appartement.
Er hangt ook een eigenaardige geur, een mengeling van wokkruiden en beerputachtige aromas.
Na een dik halfuur verschijnt hij. Hij blijkt ook Frans te spreken (heeft 2 jaar in Marseille gestudeerd).
Ook weer supervriendelijk. Het appartement is klein maar volledig vernieuwd, nieuwe ramen, vloer, meubels. De properheid is uiterst oppervlakkig, een goede bezemronde doet wonderen. De bedden zijn groot genoeg (mijn vrees was onterecht), de badkamer is piepklein: open douche, (westerse oef) wc en lavabo
Fei overhandigd mij al het gevraagde (telefoonkaarten, contracten, ), ik betaal het nodige. Hij heeft zelfs een adsl-modem mee maar kan hem nog niet installeren omdat hij de code op bureel heeft laten liggen. Dit zou goed nieuws zijn, hopelijk krijgt hij het geïnstalleerd. Ik heb later geprobeerd mijn codes in te voeren op de router maar ik geraak niet wijs uit het chinees menu.
We maken afspraak rond 9u om mij te registreren bij de gemeentelijke politie als tijdelijke residente (een noodzaak hier in China). Ik neem in afwachting een douche in de hoop de vermoeidheid wat weg te spoelen. Dit lukt vrij goed vooral omdat er geen warm water uit de kraan komt.
Fei is iets na 9 present, ik probeer mij te concentreren zodat ik mijn weg hier wat ken.
Na de nodige formaliteiten op het politieburo, toont Fei mij een groot winkelcentrum waar ik de hoogst nodige inkopen doe (wc-papier, wat kuisgerief en drinken).
Het is bewolkt en drukkend warm, maar te doen.
Bij de terugkomst op het appartement, belt Fei naar de eigenaar om het warm water aan de praat te krijgen.
Rond de middag heb ik een dutje (meer dan een beauty sleep) gedaan na 24 u wakker. Ik heb moeten vechten om na anderhalf uur wakker te worden. Als ik zou toegeven aan mijn slaap, geraak ik nooit in het chinese ritme.
Ik doe een paar telefoons om aan de ingangsticketten te geraken, dit lijkt te lukken maar ik ga nooit aan tickets geraken voor al de dagen voor al de logés. We zien wel.
Nog eens boodschappen doen, ik heb gemerkt dat er hier geen bestek is, geen tassen, geen glazen,
Het wordt moeilijker en moeilijker om wakker te blijven. Hans had gevraagd om te gaan eten maar ik pas.
Ik probeer mijn ogen open te houden tot 20:00 u, de tv helpt wel wat (er zijn hier een stuk of 10 tv-kanalen die continu de spelen uitzenden) maar of en toe betrap ik mezelf erop dat ik hier en daar een stukje gemist heb.
We (muttie, va en ik) waren goed op tijd in Zaventem. Naar goede gewoonte liep Fran al rond in de buurt van de check-in zone.
Bleek dat Bob Verbeeck en zijn gehele familie ook op dezelfde vliegr zat. Nog andere bekenden: Paul Rowe, Carla Galle, Lode Grossen en zijn voorzitter, een hele delegatie hockeysupporter met o.a. ook de federatievoorzitter.
Fran had mij een superplaats bezorgd. Eerste zetel van de middenbeuk, geen stoelenrij voor mij, geen last van mensen die opstaan. Links van mij zitten Lode en zijn voorzitter.
Het vliegtuigpersoneel was uitermate vriendelijk. De purser was vrij jong (zag er althans jong uit) en volgens mij de enige die engels sprak. Op de een of andere manier weten ze dat we voor de Spelen naar ginder gaan met als gevolg dat we een zo goed als vip-behandeling krijgen (drinken zo veel je maar wil, 1000 keer komen ze vragen of we nog iets nodig hebben,...). Op het einde van de vlucht vragen ze of wij (Lode en ik) samen met hen op de foto willen.
Ondanks meerdere pogingen kom ik niet tot een deugdoend dutje. Veel gelezen, 2 filmpjes gezien, de keuze was niet vrij indrukwekkend, geen nieuwe kaskrakers maar wel een paar degelijke klassiekers (zowel chinese als amerikaanse).
De landing duurde heel lang, we hebben een paar toerkes boven Beijing gecirkeld eer we naar beneden mochten. Tot groot jolijt van een dame een paar zetels voor mij, 1 kotszakje was lang niet genoeg (een krant of 3 zijn er doorgegaan).
