Ik heb mijn plannen wat dooreen gegooid omwille van 2 keer dezelfde reden. Vanmorgen wou ik boeken voor een skydive-sessie in Wanaka maar daar vlogen ze niet vandaag omdat er te veel wind stond. Ik heb wanaka dan maar gelaten voor wat het was en ben via de kortere maar mooiere route naar Queenstown gereden in de hoop daar meer geluk te hebben. Een uurtje later zat ik in Queenstown. Ik vond het bookingsagentschap vrij meteen en mocht nog mee voor de sessie van 12.30. Ik had nog anderhalfuur om de tijd te doden. Het is een leuk en gezellig stadje, maar ... alles is hier gesoldeerd. Elke winkel is hier nen outdoor sportwinkel, heeeel gevaarlijk voor mijne portemonnee. Een geluk dat ik voor het gedeelte australie maar 12 kg mag meenemen want dit stadje is echt ni goed voor mensen zoals ik. Enfin ik kom hier na milford nog terug. Om 12.30 was ik present, ze doen je weer een papier tekenen met heel kleine lettertjes dus je weet weer waar je aan begint. Na een dvd-introductie wordt je ginder al wat gebrieft wat je moet doen. Na een halfuurke voerden ze ons naar het vliegveldje, een 20-tal minuten van queenstown. Op het moment dat wij toekwamen, steeg er juist een vlieger op met een paar gelukzakken in. Het waren de laatsten die vandaag zouden opstijgen. Ze hebben ons nog anderhalf uurke laten twijfelen vooraleer ze al de geplande vluchten annuleerden. Zonde van al de adrenaline die tot dan toe door mijn aders hadgespoten, want hoe graag je dit ook wilt doen, er spookt van alles door je hoofd. Ik heb mijn boeking dan maar naar overmorgen (dinsdagvoormiddag) overgeheveld. De trip naar milford sound (fjordland) was dan het logische vervolg. De rit was weer - ik weet dat ik in herhaling val maar het is nu eenmaal zo - onbeschrijfelijk mooi. Je rijdt terug richting westkust. De uitlopers van de zuideralpen laat je links liggen. Hoe meer naar het westen hoe vochtiger en hoe groener. Eenmaal de stad Te Anau voorbij, kom je eigenlijk al tussen de steile rotsen, voorlopers van de fjorden. De wolken blijven laag in de valleien hangen en maken dat je af en toe je ruitenwisser (geen pinkers!) moet gebruiken om het vocht wat weg te spoelen. Mystieke sfeer alom, heel steile bergwanden, waar constant kleine watervalletjes af donderen (de bergwanden lijken te huilen), lage wolken, volledige stilte... Na een tweetal uurtjes bereik je milford sound. Geen stad, enkel een paar lodges en een tankstation waar ze 30% meer tellen voor een liter benzine. De backpacker had ik deze middag al geboekt en is reuze groot. Om 23.00 zetten ze de generator af, dus gene poeier meer voor wat dan ook. Zo afgelegen ligt dit hier, zelfs elektriciteit is hier geen evidentie. Morgen hebben we dat niet nodig om te genieten van de fjorden (de hoogste fjord ter wereld - mitres piek 1600 en meter hoog), de dolfijnen, zeerobben, pinguins, en een belgisch varkentje. Ik hou jullie in een volgend verslagje op de hoogte van wat ik al dan niet gezien zal hebben. Als ik na dinsdag niets meer van mij laat horen is de parachute niet opengegaan. But no worries, ik zal er van genoten hebben, dikke zoen en tot ooit
Hi there, how are you today - de typische aanspreking van eender wie aan eender wie hier in kiwiland. Ben wat later aangekomen dan voorzien maar er was ne motard verongelukt en de weg was geblokkeerd totdat de helicopter hem komen halen is. Ik hoop voor hem dat het goed afloopt, maar ja da komt ervan als ge met nen Harley rijdt. Meer respect voor al diegenen die je hier ziet op nen Harley trapson. Je ziet ze in alle kleuren (meestal hebben ze wel een fluovestje aan) en maten en over geheel NZ (noord en zuid). Je ziet er bepakt en beladen met al hun hebben en houwen, anderen hebben enkel een drinkbus bij. Baanfietsen, mountainbikes, citybikes (ja zelfs een enkeling met er eentje uit de oude doos, groot voorwiel, klein achterwiel). Als je dan weet dat je hier geen 100m achter elkaar een vlak stuk vindt,... dit verdient respect. De fiets is dus 1 populaire manier om NZ te verkennen. Een andere manier is de huurwagen (zoals ik). Ik wed dat meer dan de helft van de wagens die je tegenkomt (met een uitzondering voor de grootsteden natuurlijk), huurwagens zijn, waarvan nen helen boel mobilehomes. Van een oud hippievolkswagencamionettje tot de meest recent luxe mobilehome met alles op en aan. Ik heb de dag vandaag ingezet met een paar kippenvelmomentne. Ik was de dertigste (en laatste) deelnemer voor de 1/2 dag (5 uurkes) geltsjerwandeling op de Fox Glazier. The foxtrotwalk zoals ze hier genoemd wordt. We zijn om 8.00 u vertrokken en stapten het eerste anderhalfuur door het regenwoud (het blijft een surrealistische bedoening, de combinatie regenwoud/gletsjer - je komt dit maar op een paar plaatsen ter wereld tegen). Na een stevige klim, mochten we onze klimijzers aantrekken om de gletjer op te trekken. We zaten zo'n 500m boven de neus van de gletsjer. Al de ijsblokken die ik in Patagonie heb zien drijven op de verschillende meren, kreeg ik nu op de gletsjer zelf voorgeschoteld. Kippenvel alom. Nadien richting wanaka gereden (2de grootste meer na lake Taupo en ook weer een Lord OFTR-locatie). Deze regio is gekend voor het skydiven. Morgen eens horen naar de prijs en als het iet of wat betaalbaar is, doe ik het. De westkant van het zuidereiland is veel groener omdat de zuideralpen al het vocht komende van de pacific en australie, tegenhoudt. Vandaar ook dat de gletsjers voor het moment aan het groeien zijn. Vandaag trouwens een blik kunnen werpen op mount Cook (3750 en hoogste van NZ) en Mount Tasman). Ik laat jullie morgen wel weten of ik uit ne vlieger gesprongen ben. Hou jullie goed (Helenetje- doe het goed ginder in t oosten en verzorg je schoudertje - ik spreek een beetje uit ervaring) Pumpers en rpmmers: laat mij weten wat julie van de nieuwe release vinden, voor de pumpers: I walked on water today (gletsjer) - squatnr van 61. dikke knuffels
Heb in fox glazier een bedje geboekt om te bekomen van mijn elfde dag. De fox heb ik nog niet bezocht wel de frans jozef. Deze was minder impressionant dan de moeder aller gletjers nl de perito moreno maar toch nog wel de moeite om naar hier te komen. Hij mondt uit in een brede rivierbedding zodat je er to vrij dichtbij kan naar toe wandelen. Onder begeleiding van een gids nag je d'er zelfs op maar da's misschinen iets voor morgen omdat ik vandaag te laat toegekomen ben om dit nog te kunnen doen. Het doorsteken van de Albert Pass ging vlotter dan verwacht. Ik dacht dat er nog meer bochtwerk ging zijn en dat de wegen smaller gingen zijn. Dit was wel vaak het geval maar minder dan ik mij had voorgesteld. Omwille van wolken in de bergen (het leven in de bergenis hard) heb ik mij niet gewaagd aan een bergwandeling. Af en toe gestopt om te genieten van het mooie was dan de boodschap. Op een van die stops ben ik op kea's gevallen. De enige papagaai die je in de bergen terugvindt. Een vogel tot 60 cm hoog, groene veren aan de buitenkant, binnenkant vleugels zijn oranje, korte staart (in ieder geval niet zolang als de ara). En ze laten zich zeer gewillig fotograferen. Wel oppassen geblazen voor al wat los kan aan de wagen (ruitenwissers, antennes, rubber van de vensters,...). Blijkbaar is het losmaken van dit alles met hun scherpe bek, hun lievelingstijdsvedrijf. Het zonnetje was weer heel de dag van de partij. Ik heb er meestal van genoten van achter het raam van de wagen. Als je buiten wandelt, verdraag je gemakkelijk een fleeceke. Dus tot hier toe moeten jullie niet jaloers zijn op bruin verbrande benen en armen want die hebben (voorlopig) nog geen zon gezien. Nu nog een goed douchke om (weer nen goeien) den dag af te sluiten. PS: elke avond bekijk ik in bed, een aflevering op mijnen Ipod (lang leve David en lang leve mp4-formaat). vanavond kijk ik naar de 10de (en helaas de laatst gedownloadde) aflevering vanhet 3de seizoen. En ik moet elke aflevering vechten tegen de slaap om het einde te halen. Dikke gletjerachtige knuffels
Ik heb weer een paar foto's kunnen uploaden. een paar beesten in de vrije natuur (foto's van mezelf zijn moeilijk te nemen), en een paar impressies van het noordelijk gedeelte van zuidereiland. Ik rij voor 't moment over de glazierhighway richting de gletjsers maar dat hadden jullie wel kunnen raden. Ja Casje, ik heb al een paar locaties herkend van de Lords (o.a.Tongariro nationaal park). Een cowboyhoed met slangen ben ik nog niet tegengekomen, ik zoek verder maar als ik het niet vind, wordt het ne gewone met riempjes (bij nader inzicht is het toch geen goed idee om met slanen op je hoofd rond te lopen). tot ooit - dikke zoen
Alo alo, de belgische kiwi is terug effe online - vandaag heb ik 2 primeurs voor jullie - eigenlijk is de primeur voor mij bedoeld want: - Ik heb mijnen eerste levende, in de vrije natuur vliegende albatros gezien (geen foto's) - Ik mijnen eerste levende in de natuur liggende zeerob gezien (wel foto's) Een stevige ochtendwandeling (±45') met pak en zak door wellington naar de ferry, was ideaal om wakker te worden. Het was vroeg (6.30) maar wellington is dan al volop aan 't leven. Ik heb den indruk dat de kiwi's hun dagen altijd vroeg starten. De zee was redelijk te doen (ik schat tussen 4 a 5 beaufort). Ik heb inieder geval geen last gehad van zeeziekte (lang leve touristil). Naast mij zaten mensen van Brisbane en heb er een uurke of 2 mee zitten babbelen over koetjes en kalfjes. De overzet is inderdaad bij mooi weer, weer zeer de moeite. Het gedeelte over volle zee is beperkt tot ongeveer de helft van de tijd en we hebben altijd land gezien (noord of zuid). De ander helft is manoevreren tussen al de eilandjes en schiereilandjes van het noorderlijk gedeelte van het zuidereiland. Ongeveer halverwege de oversteek (in volle zee), kruisen we een vissersboot en ofwel was de boot heel klein ofwel was den albatros groot. Ik kies natuurlijk voor het laatste. Het ophalen van de wagen was geen probleem. Uiteraard terug ne Jap maar nu iets degelijker nl nen (weeral) witte toyota carolla ipv de nissan pulsar. De eerste indruk van het zuidereiland is minder groen. Al de hellingen zijn ooit ontbost geweest en dienen nu als graasweiden voor de schapen. Al het groen is verdord door de zomer of weggevreten door de schapen. Het heuvelachtige blijft uiteraard en maakt het weer heel mooi om naar te kijken (vaak te mooi om de baan altijd te houden). De trip ging zuidwaarts (nog altijd maar verder weg van jullie - ik schat nu rond de 20.000 km ver) langs de ooskust van het noordelijk gedeelte van het zuidereiland (kan je nog volgen?). De kalmere kant van het eiland qua wind en klimaat. Je rijdt ook voortdurend door de wijngaarden wat bewijst dat het hier warm genoeg is voor druiventeelt. Het wordt ook weer wat groener. Je rijdt een heel stuk langs de kust (soms bijna in het water) en jawel daar lag hij. Ne zeerob, te drogen in de zon, volop zijn toilet aan het maken. Ik heb de auto aan de kant gezet (een geluk dat het daar kon) en heb hem vastgelegd op de gevoelige plaat. Dichter dan 5m ben ik niet gegaan, ik wou meneer niet meer storen dan ik al had gedaan. Christchurch heb ik links laten liggen en ben meteen westwaarts gereden, op naar de westkust van het zuidereiland, dwars door de zuiderse alpen. Maar dat is iets voor morgen. Ik heb mij moeten reppen om nog iets te vinden om te slapen voor het donker werd (de nacht valt hier vrij snel). Het is nen B&B geworden, splinternieuw bij een al iets ouder koppel die deze B&B nog maar 16 maanden runnen. Iets duurder dan gewoonlijk maar je krijgt er de luxe bij en als het alternatief maffen in den auto is, is de keuze snel gemaakt. Een juist gedouchte tille - dikke knuffel
foto's op de ftp-site!! een selectie van de eerste week
Zweet, bloed , geen tranen maar heel veel geduld heeft het gekost om op nen ouwen bak wat foto's te conprimeren en ze up te loaden naar de ftp-site. Voor diegenen die hier niet mee vertrouwd zijn: Een ftp-site is weblocatie waar je toegang tot hebt (als je over de juiste logins beschikt) om zaken (in dit geval wat foto's) down te loaden. Zodra je toegang hebt, kan je de foto's downloaden op je eigen computer en ze dan bekijken. Je kan ze ook rechtstreeks op de ftp-site bekijken maar verschiet dan niet wanneer het een tijdje duurt. Om het server verkeer van Davids site te ontlasten is het beter om ze eerst te downloaden op jouw pc en dan te bekijken. Je tikt in je webbrowser het volgende adres (of je klikt deze link aan): ftp://arg.reginapacis.eu (ipv http) dan de gebruikersnaam = condor - en het wachtwoord = veel gezien. Je komt nu in de hoofdmap terecht, je kiest voor de submap: httpdocs , daar kies je voor de map: ocanie
aie aie aie - al de bakken draaien hier op winMe - PII pctjes en een trage (iets tss naloog en wireless) internetverbinding. Voor dat je bent ingelogd, zijn er al 5 min gepasseerd. Enfin een geluk da ne mens wa tijd heeft op congé, anders was het ni te doen. Wat ik ook al ontdekt heb, is dat ik mijn verslagjes binnen de 20 min moet versturen want anders is mijn sessie verlopen en al het tikwerk verloren. Van de voormiddag heb ik de botanische tuin bezocht, een pareltje en weer iets fysieks. De tuinen liggen op den top van een heuvel maar je moet constant op en neer om van t' een naar t' ander te gaan. De foto's sprken voor zich - wat niet voor zich spreekt is wanneer jullie die foto's kunnen zien. Op de middag mijn wagentje ingeleverd en jawel een mooi souveniertje van de NZpolitie achter de ruitenwisser: een parkeerboete recht voor de deur van mijn Backbackershotel. Blijkbaar ligt dit in een residentiele wijk en moet je inwoner zijn om daar te parkeren - inwoner voor 2 nachten telt dus niet. Ik moet dat gaan betalen in een post binnen de 28 dagen - 40$ da valt nog mee maar daar had ik liever iets anders mee gedaan. Op de middag ben ik het te papa museum binnengestapt en ben daar eigenlijk pas buiten. Het heeft zijn reputatie alle eer aangedaan. In de reisgidsen beschrijven ze als een van 's werelds mooiste, ik kan maar vergelijken met wat ik weet maar het staat aan de top. Mooi gebouw, open ingericht (6 verdiepingen), heel interactief, speciale ruimten voor kinderen,...alles wat je mag verwachten van een recent gebouwd museum. Perfecte combinatie van natuur, mens (ook wat mens met deze natuur doet), kunst (oude en hedendaagse), alles in t engels en maorisch. Morgenvroeg stap ik te voet met pak en zak naar de ferry (30 min), het weerbericht ziet er gunstig uit voor den oversteek en zo niet zal een pilleke touristil zijn /haar werk moeten doen.
Voila hier ist weer herfst, al zou je het nie zeggen. vollen bak zon. Nog rap een paar opmerkingen ivm met nz: -1 De prijs van den benzine is hier overal hetzelfde, ongeacht de maatschappij, noord of zuid, oost of west (of is het nu omgekeerd?). Altijdl 1.559 per liter. Vree gemakkelijk want zo moet je geen onnodige U-bochten uitvoeren om aan de overkant te gaan tanken voor een paar centiemen goedkoper. - 2 In elke gebouw, openbaar of prive, hangen hier evacuatieschama's die je vertellen waar je moet gan en wat je moet doen bij een vulkaanuitbarsting. -3 De ferry gaat van het zuiden van het noordereiland naar het noorden van het zuidereiland. Denk daar maar is over na. Voor de rest doet het echt veel plezier om al jullie berichtjes te lezen, het is een stukje thuis dat je overal tegenkomt no matter where you are. vandaag bezoek ik wellington on foot. De stad ligt op de flanken van massa gestold magma. Het wordt eerder een bergwandeling dan een rustige stadswandeling, maar ondertussen onderhoud ik mijne fysiek, da zal nodig zijn wil ik binnen enkele weken weer in staat zijn om wat velocitylessen te geven. Mijn sessie zit erop, ik moet afsluiten. dezen bak was ne winME - veel te traag om alles in 30 mi. gezegd te krijgen.
De route van het nationaal park naar Wellington - ik val in herhaling - was weer zeer de moeite. Door de valeien door, de heuvels zijn niet te tellen, en dit alles in de 1000 groentinten. Een trip van iets minder dan 400 km, waar je toch bijna 5 uur voor moet rekenen. Het weer is weer helemaal opgeklaard en hier aan de pacific waan ik mij midden zomer. 'K ga straks een terraske doen en iets in mijnen eetbak smijten. Mijn bed is al gereserveerd, de ferry ook. Morgen breng ik mijn Marinawagen binnen. En bezoek ik het naar het schijnt niet te missen Te papa museum. Donderdagmorgen de 'kotsovertocht' en het na het ophalen van waarschijnlijk weer een marinacar, de tocht zuidwaarts (tot christchurch) verderzetten. Als ik kan zoek ik hier ergens een plaatske waar ik wat foto's kan opladen maar er zijn weinig computers waar je aan den bak zelf kan. Ik wens de examengangers veel moed en succes. Morgen start hier de herfst.
