Na een paar laatste hindernissen (1u30 in de vlieger zonder airco in sydney moeten wachten omwille van elektronicaproblemen - 30 minuten boven londen gecirkeld vanwege de mist - daardoor mijn connectie in londen gemist, vlieger van 2 uur later moeten pakken -in brussel bagage niet mee,...) toch thuis gearriveerd. Het doet altijd deugd om terug thuis te komen, in je eigen bedje slapen. Ik heb zelfs een lange nacht gehad (9uur geslapen) maar toch mis ik de ozzie-mentaliteit. In londen al werd je geconfronteerd met gelaatuitsdrukkingen die op onweer stonden, onvriendelijkheid, stress,... daar was ik meer dan 7 weken van gespaard gebleven. Je geeft, volledig onopzettelijk, iemand een duwtje bij het aanschuiven in een of andere rij, en onmiddellijk word je doodgebliksemd. Deep down under zou de enige reactie een 'no worries mate' zijn en een perfecte reden om een gesprek te starten, als die al niet gestart was. Het is duidelijk dat de europeaan op de toppen van zijn tenen leeft en hierin mogen we zeker een voorbeeld nemen aan onze tegenvoeters. Ze hebben natuurlijk hun klimaat mee. Iedereen is ook hier, automatisch beter geluimd wanneer het weer beter is. Dat is hun ongekend voordeel. Maar laat het geen goedkoop excuus zijn, minder goed weer mag geen verontschuldiging zijn voor een slecht humeur. Hun communicatievaardigheden, sociale contacten zijn veel beter dan de onze. Uiteraard ook meer gedwongen door hun geografie dan wij. In zo'n uitgestrekt land en dor klimaat moet je kunnen rekenen op je medemens. Onze maatschappij is dusdanig ge-'evolueerd' dat dit niet meer een noodzaak is. Hoeveel mensen groeten elkaar nog spontaan, kennen hun buren,... In ozzieland spreekt iedereen iedereen aan en peilen ze met interesse vanwaar je komt, hoe lang je blijft, wat je plannen zijn. Wij hebben dit waarschijnlijk door tijdsgebrek, helemaal verleerd. Heel waarschijnlijk maak ik van deze blogsite een bundel in pdf-formaat en plaats ik hem ergens op het net als reisgids voor iedereen die ooit plannen maakt om zelf richting tegenvoeters te vliegen. Het was mij een waar genoegen om mijn enthousiasme over wat ik ginder meemaakte, te delen met jullie via deze blogsite. Ik heb ontzettend genoten van jullie fijne reacties. Zo brachten jullie telkens een stukje thuis aan de andere kant van de 'globe'. Bedankt allemaal en tot ooit ...
Het gevreesde is gebeurd. Ik heb de connectie in londen niet gehaald, bloody hell. Het had nog gekund maar er hangt hier mist en we hebben ongeveer 20 minuten rondgecirkeld boven londen voor we mochten landen. Spurten naar de flight connections centre, gate zoeken, dDoor de douane - op zo'n momenten biept dat ding natuurlijk, heb ik mijn handbagage mogen uitladen - om dan vast te stellen dat ze de laatste oproep door de vertrekhal laten klinken voor de vlucht waar ik niet meer op kan (ik wel maar de bagage niet dus ik niet). Wat is internet dan toch een troost. Het (sport)nieuws op mijn gemak doorlezen, mijn mails lezen - altijd de moeite omdat er toch heel wat mensen zijn die mij een persoonlijke boodschap achterlaten, ... weer wat tijd doden. Ik ben nu geboekt voor de vlucht van 11.50 en kom waarschijnlijk rond 13.00 uur in brussel toe. Niets aan te doen, no worries mate.
