Na een weekje bezinnen, nodig na de oplawaai tegen De Maeght, was het uitkijken hoe de troepen zich konden herpakken tegen de Crooky Monsters, 11^de in de stand. Na het Crocky C(l)u(p)(b) debacle van afgelopen weekend konden we maar beter niet dezelfde toer opgaan. Met enkel Kenneth en Gert bij de afwezigen kon Chris op een uitgebreid elftal rekenen. Maar daar stopte de vergelijking met het elitespelletje niet.

Na enkele erbarmelijke doelpogingen begonnen de refs zich stilaan af te vragen of ze nu het voetbal- ipv het basketreglement moesten hanteren. De brilscore bleef onnoemelijk lang op het scorebord prijken. Uiteindelijk waren het de broertjes Van Vooren die de ‘0’ konden wegvegen. Nauwelijks enkele seconden later konden de Crookies ons reeds vervoegen. De partij kon eindelijk beginnen…  of toch niet … Echt hoogstand was allemaal niet. Beide teams bleven zoeken en spartelen naar een vlotte uitgespeelde combinatie maar slaagden daar allesbehalve in. Het enige lichtpuntje aan onze kant viel te bespeuren bij een sterk ingevallen Matty. Met drie drives nam hij evenveel keer zijn tegenstander te grazen en rondde hij succesvol af. Tussendoor had Dimi ook zijn hoofd boven water gestoken door een terugkaatser om te zetten in een score. Een moeilijk eerste quarter werd met een flauwe 15-13 afgesloten.

Het tweede quarter oogde heel wat meer in zijn mars te hebben. Met iets meer tempo in de spelfases en balwisselingen werd steevast een vrije teammaat gevonden. Sid spande de kroon met 3 opeenvolgende scores waarmee hij terug de partij wat kon aanzwengelen. Een driepunter van Aiko, tegenwoordig eerder een uitzondering, zorgde voor wat animo maar het was uiteindelijk wachten tot Fred de gashendel, met 8 punten op rij, volledig opendraaide. Wie dacht dat Crooky nog voor de rust zou kraken was er helaas aan voor de moeite. Met een 37-31 ruststand hield de tegenstander ons nog duidelijk zichtbaar in het vizier.

De afspraak met het derde quarter werd andermaal geen groot succes. Vorige week maakten we amper 3 punten in 10 minuten en het koste ons de broodnodige zege tegen de Maeght. Luc opende sterk met 2 fieldgoals vanop zijn gekende en dodelijke afstand. Veel medewerking en aanvallende steun van zijn ploeggenoten kreeg hij echter niet. Sid en Steven lukten 1 vrijworp, Aiko deed met 2 nauwelijks beter. Veel zoden aan de dijk bracht dit niet want aan de overzijde scoorde de tegenstander bijna aan 100% vanop de vrijworplijn. Dit quarter duurde ontiegelijk lang en daar zat de kordate, maar niet altijd consequente, leiding voor grotendeels tussen. Het ging van kwaad naar erger met onze inzet en goede bedoelingen. Scoren lukte bij velen amper laat staan dat men altijd de ring, net of het bord raakte. Een nieuwe tussenspurt van Fred, afsluitend met een driepunter, kon op het nippertje vermijden dat we met een nipte achterstand het laatste quarter moesten aanvatten. (52-51)

De Crookies bleven, met hun 7-koppige spelerskern, verrassend sterk aanklampen. Grotendeels was dit wel te verklaren door de zwakke en onsamenhangende verdediging van onze lichtblauwen. Het duurde tot diep in het laatste quarter vooraleer alle spelers op dezelfde lijn zaten qua verdedigende inspanningen en afspraken. De verhoogde druk op de man in balbezit brachten de Crookies herhaaldelijk in de problemen waardoor de ene na de andere steal volgde. Fred deed, terug met 8 punten op rij, meer dan zijn duit in het spreekwoordelijke zakje. De inspanningen stonden helaas niet rechtevenredig met de voorsprong want die werd keer op keer door Hanssens, eveneens 8 punten op een rij, teniet gedaan. Defensieve foutjes en een zekere laksheid van onze kant hielden de Crookies in koers. Bij een 65-60 stand zette Matty zijn 2 vrijworpen feilloos om waarna Andy, uiteindelijk eens, kon uitpakken met zijn gekende drive. Met nog eens 2 omgezette vrijworpen kon Matty een magere 71-62 winst vastleggen. Het was voor iedereen merkbaar dat het merendeel van de spelers op zoek is naar hun beste form. Hopelijk kan de 14-daagse ‘paasstop’ voor een herbronning zorgen om de 3 resterende kaskrakkers tot een goed einde te brengen. Eindstand: 71-62 (C.T.) 

Speelden: Matty 10, Vollie, Stanny, Sid 7, Fred 31, Bart 5, Dimi 2, Luc 6, Steven 3, Andy 2 en Aiko 5.

2 driepunters

22-03-2016 om 22:34 geschreven door 130  

Met nog 5 competitiematchen voor de boeg komt het competitieslot stilaan in zicht. Wetende dat we in de resterende matchen nog 4 teams uit de top 6 treffen kan alleen maar voor wat extra suspense zorgen. De verplaatsing naar de Maeght van Ghent was een eerste harde noot om kraken. In het verleden konden we slechts zelden punten wegkapen en al zeker niet op verplaatsing. De heenmatch werd dan wel winnend afgesloten maar dat ging niet zonder slag of stoot. Niks deed vermoeden dat deze partij anders zou verlopen. Zonder Kenneth, Gert en Stanny misten we toch een pak ervaring, gestalte, ‘body’ en leepheid.

Met Matty, Sid en Fred werd duidelijk voor extra snelheid gekozen om het statische spel van de tegenstander te ontwrichten. Luc en Aiko kregen de plezante taak om Van Belleghem en Gekiere aan banden te leggen. Geen secure want vooral de eerstgenoemde schuwt geen enkel potig duel. Achteraf bekeken kon Van Belleghem maar weinig waarmaken en dat was grotendeels te danken aan de sterke defense van Luc en Aiko. Het werd voor hem enkel maar zuurder om machteloos te moeten toekijken hoe een gedreven vijftiger gestaag zijn bakje aan het vullen was. Matty had ondertussen 3 vrijworpen omgezet na enkele foutief afgestopte drives richting de basket. Het was al enkele confrontaties geleden dat we onze start tegen de Maeght niet gemist hadden. De weergaloze driepunter van Andy, die de ervaren korfbalspeler bleek deed uitslaan, zorgde bovenop de ijzersterke penetratie van Steven, beloont met een bonusvrijworp, voor een krappe voorsprong die zoet smaakte. (16-17)

Steven had de smaak te pakken en beantwoordde een driepunter van De Baets met een evenwaardig afstandsshot.  Fred, Vollie, Sid, Bart en Matty dikten elk om beurt de score aan maar veel meer dan de stand in evenwicht houden zat er voorlopig niet in. De Maeght speelde het slim en liet afwisselend het gevaar van zowel outside als inside komen. Zonder Luc en Aiko onder de borden kreunden Bart en Dimi onder de BMI van Courteyn en de wroetende Van Belleghem. Sid en Fred konden echter verhinderen dat de Maeght de leiding nam aan de rust (37-40).

Op de één of andere manier zorgt de pauze er telkens voor dat ons derde quarter niet hetzelfde spelpeil haalt als de rest. De start was nochtans veelbelovend toen Steven een fast break knap afrondde na een assist van broertje Fred. Wat volgde moet zowat tot de zwakste minuten van ons Young Ones bestaan toebehoren. Geen enkele, maar dan ook geen enkele doelpoging die volgde kende succes. Het was teleurstellend, frustrerend, jammerlijk, pijnlijk en bij momenten schaamtelijk om te moeten vaststellen dat onze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon. De Maeght kende geen genade en sloeg keihard toe. Een 16-3 was het zware maar logische verdict. Om dit nog tot een goed einde te brengen was er meer dan een wederopstanding nodig. (53-43)

Heel lang kon er niet gewacht worden om de bakens te verzetten maar de eerste minuten van het laatste quarter brachten weinig kentering. Dimi rondde weleenswaar een knappe aanval af maar aan de overzijde woogt onze defense op Courteyn en Gekiere veel te licht om de kloof te kunnen dichten. De coach van de Maeght wist waar Abraham de mosterd haalde. Even was er nog een korte opflakkering toen Aiko drie keer op rij de weg naar de korf vond en Fred uitpakte met een paar splijtende drives. Lang duurde de remonte niet. De verhoopte inzinking van Courteyn, Walraef en De Baets kwam er niet al bleek die eerder te hebben toegeslaan bij de spelleiding. Enkele onwaarschijnlijke (niet) genomen beslissingen zorgde in beide kampen voor verhitte discussies. Op het hoogtepunt/dieptepunt werden zelfs 2 thuissupporters uit de zaal gezet. Veel veranderde dit niet aan het spelbeeld. De Maeght kreeg ons andermaal op de knieën en blijft ons zwarte beest uit deze competitie. Eindstand: 75-65. (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 3, Sid 4, Fred 19, Bart 4, Dimi 2, Luc 6, Steven 9, Andy 5 en Aiko 8.

2 driepunters

15-03-2016 om 22:50 geschreven door 130  

Na 20 speeldagen slechts 2 nederlagen tellen, dit kan niet louter aan toeval en geluk worden toegeschreven. Wie zijn wij om te ontkennen dat we reeds een aantal keer door het oog van de naald zijn gekropen? Daarentegen mogen we ook gerust stellen dat we meer dan eens tegen een concurrent en zijn refs mochten optornen. De heenmatch in Geraardsbergen mag gerust in dit laatste lijstje opgenomen worden. Onze 1^ste nederlaag van het seizoen ligt nog steeds zwaar op de maag. Wat als … en nee we gaan hier geen nieuwe 2BE reeks van maken. In de 1/8^ste finale van de KBOV beker konden we al een kleine revanche nemen maar onze honger was allesbehalve gestild hierdoor. Net als in de heenronde misten we onze 2 dubbele meters waardoor Luc zich terug genoodzaakt zag om de bedrijvige Spiesschaert aan banden te leggen. Andy en Stanny verkozen om diverse redenen om vanavond de vocale steun te verzorgen.

Dat Luc niet zijn plezantste avond zou beleven met Spiesschaert was al na 2 minuten duidelijk. Hoe breed en groot Luc zich ook posteerde, toch leek zijn opponent daar nauwelijks hinder van te ondervinden. Pas later kon Sid met vereende krachten weerstand bieden. Net als Salamander vorige week trachtten De Plankshotters hun voordeel te halen uit een zone-defense. Om de verdediging te ontregelen werd terug de snelle passing als succesformule bovengehaald. Sid voelde zich duidelijk terug in zijn sas en nam met 2 rake halve afstandsshots de tegenstander te grazen. Een driepunter van Matty bracht de zone-defense aan het wankelen maar men wou van geen wijken weten. Door de beperkte bewegingsruimte voor onze centerspelers werd het niet alleen voor hen een ondankbare wedstrijd maar tevens moest het gevaar van buitenaf komen. Met 4 punten op rij en een sterke invalbeurt bevestigde Bart nog maar eens zijn groeiend vormpeil. (17-12)

Ook in het 2^de quarter bezorgde Bart, Sid en Fred ons de broodnodige punten want De Plankshotters waren geenszins van plan zich zomaar gewonnen te geven. Luc had dan wel Spiesschaert in zijn zak maar tegen Goorman was nog geen remedie gevonden. Met 2 driepunters hield hij in dit quarter zijn ploeg mooi in het spoor van de Young Ones, al moeten we eerlijk toegeven dat we niet echt aan onze productiefste quarter bezig waren. Met amper 12 punten bleven we tamelijk onder de verwachtingen en moesten we de Plankshotters op korte afstand dulden. Rust: 29-24

Na de pauze kwamen stilaan barstjes in de Geraardsbergse vestiging. De frisheid verdween zienderogen uit hun beperkte spelerskern. Het ideale menu voor ‘bloedhonden’ Fred, Sid, Matty en Vollie. In geen tijd zag de tegenstander de achterstand oplopen. Vollie en Steven namen elk met een driepunter en fieldgoal de laatste twijfel weg. De Plankshotters zouden voor de 2^de keer voor de bijl gaan. (50-37)

In het laatste quarter ontbond Vollie helemaal zijn duivels. Met 2 driepunters en een fieldgoal bezegelde hij definitief het lot van de roodhemden die het defensief nog moeilijk konden belopen. Onze centers waren maar wat blij met de ontstane ruimte onder de borden. Gert, Luc en Bart pikten hun puntjes nog mee terwijl Dimi, worstelend met het zelfvertrouwen de laatste weken, eerder koos voor de ploeggenoten dan zelf zijn kans te gaan. Al bij al hadden de aanwezigen enkele fraaie combinaties op de mat gezien maar het was Matty die met een achterwaartse doelpoging de ‘score van de match’ op zijn conto mocht schrijven. Na een sublieme pass van Fred kon Sid de 71-48 eindstand vastleggen.  (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 13, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Bart 11, Dimi, Luc 7 en Steven 5.

7 driepunters

08-03-2016 om 23:52 geschreven door 130  

Voor het duel van afgelopen donderdagavond gaven Kenneth, Vollie, Andy, Luc en zelfs coach Chris verstek. Best te begrijpen als je weet dat je naar Lokeren moet op donderdagavond en pas om 21u15 in actie mag schieten. Een onoverkomelijk probleem was het niet want Salamander blijft net als de voorbije jaren aan de start van het peloton bengelen. Een tijdssprong van 2 uur stond bij velen die avond bovenaan de verlanglijst, geloof me vrij.

Even snel afstand nemen van de tegenstander zat er niet direct in want een zekere De Nulf, met zijn 60 jaar de ouderdomsdeken van onze competitie, strekte 2 maal zijn oude knoken, tot grote verbazing van zijn bewaker Gert. Op zijn eentje hield hij zijn ploeg in de wedstrijd (4-4). Tegen een vrij bewegelijke zone-verdediging hadden onze spelers het aanvankelijk vrij moeilijk om de juiste opening te vinden. Toen de bal iets sneller werd rondgespeeld kwamen de kansen wel maar bij de afwerking  kenden we de nodige dosis pech. De enige 2 spelers die daar enigszins wel aan ontsnapten waren Sid en Fred. Dankzij hun scores kwamen we alsnog aan een 6-11 stand na 10 minuten.

Aan onze afwerking was duidelijk nog wat werk maar … wat dan gezegd van de thuisploeg? Het was werkelijk niet om aan te zien. De missers vlogen ons rond de oren … of waren dat de hakbijlen van enkele gefrustreerde tegenstanders? Op veel sympathie van de refs moesten we ook al niet rekenen want net als passieve huizen zijn tegenwoordig passieve refs meer dan ooit in de mode. Dan maar Salamander met gelijke wapens bestrijden. Met de inbreng van ‘pitbull’ Matty, de op vinkenslag liggende Fred en de immer genadeloze Stanny werd het de opponent quasi onmogelijk gemaakt om te freewheelen op onze speelhelft. Met amper 3 omgezette vrijworpen in het 2^de quarter moest men onverbiddelijk de rol lossen. Noch Steven noch Sid konden met een driepunter de aanval een definitieve boost geven maar Bart kon wel net voor het rustsignaal een pak frustraties van zich afwerpen met zijn eerste score. Rust: 9-23

Het derde quarter bracht helaas weinig verandering in de situatie. Van een sportieve wedstrijd was al van bij aanvang geen sprake maar dit dreigde stilaan te ontaarden. Bij iedere doelpoging werden alle middelen aangewend om de speler het scoren te beletten. Sid, Aiko en Steven konden slechts 1 keer ontsnappen aan hun vernietigende manier van spelen. De enige waar ze echter geen vat op kregen was de aanvalslustige Fred. Met de ene penetratie na de andere bleef hij de verdediging van Salamander pijn doen. (18-37)

De match was allang gespeeld maar toch diende er nog een 4^de quarter te worden afgewerkt. Ik hoef niemand te vertellen dat geen van ons hier stond te springen. De deceptie in de refs had ook stilaan zijn hoogtepunt bereikt. Aiko zat eerder letterlijk dan figuurlijk in de greep van zijn tegenstander maar zelfs dat kon de refs niet op andere gedachten brengen. Verder aandringen had dan ook geen zin meer. De broertjes van Vooren konden samen met de naar zijn beste niveau groeiende Bart Keukelier de score nog wat aandikken tot de verhoopte 30-tiger op het bord stond. Een eigenaardig en naar ‘collaboratie’ ruikend screen van Gert op Matty zorgde er echter voor dat een onverhoopte driepunter Salamander alsnog een dertiger ontliep. Eindstand: 31-60 (C.T.)

Speelden: Matty, Stanny, Sid 11, Fred 22, Gert, Bart 12, Dimi, Steven 11 en Aiko 4.

5 driepunters

08-03-2016 om 21:35 geschreven door 130  

Na de pijnlijke uitschuiver in de bekercompetitie vorige week tegen ING kon de focus, op 8 speeldagen van het einde, volledig op de competitie worden gelegd. Met slechts 1 nederlaag minder dan onze grootste concurrent kunnen we ons simpelweg geen misstap permitteren tenzij we winnen in de thuismatch tegen datzelfde ING op de voorlaatste speeldag. Spanning alom! De rotatie blijft niet alleen in het voetbal voor beroering zorgen. Zelfs coach Chris verloor er even het noorden bij toen Stanny zich incognito tussen de staff had gemengd.  Met Steven en Matty op de latten was de selectie voor vanavond uitgedund tot 11 notabelen. Niet onbelangrijk in dit alles was de terugkeer van Kenneth en Bart. Coach Chris had zo maar eventjes 6 spelers die, mits enige moeite, uit de voeten konden op de centerpositie. Wat een weelde. Santobas, vorig seizoen lang in de running voor een top 3 plaats, kon dit seizoen nog niet bevestigen maar had met de komst van Brecht De Meyer, ondanks zijn nog jonge leeftijd, een ervaren rot onder de borden binnen gehaald.

Na de warrige openingsminuten, waarin beide teams niet al te vlot hun weg naar de korf vonden, werd met de inbreng van Kenneth de druk onder de borden gevoelig opgedreven. De Meyer had zijn handen vol, soms ook letterlijk te nemen, om Kenneth de pas af te snijden. Aanval na aanval werd het beukwerk heviger en heviger maar de refs verzaakten telkens weer om in te grijpen. Via Fred, Aiko en Kenneth werd uiteindelijk langzamerhand afstand genomen maar de eerste driepunter van Bart gaf pas echt een tikje aan de tegenstander. (16-9)

Hetzelfde spelbeeld kregen we ook in het 2^de quarter geserveerd. Kenneth had duidelijk de smaak en het ritme te pakken om zich te amuseren in de bucket maar door de hardhandige aanpak van de ex-Sgolbaspelers werden de inspanningen niet altijd recht evenredig beloond. Moet je in het voetbal 3 keer vallen om een penalty te krijgen dan diende je in dit spelletje 3 keer geslagen te worden vooraleer de ref het de moeite vond om enige lucht door zijn instrument te blazen. De gemoederen raakten stilaan verhit en de ‘handrem’ van good old ‘Cisse’ was het absolute dieptepunt van onsportiviteit in deze match. Coach Chris vond het stilaan welletjes. Zijn uithaal richting de grijze besluiteloze massa kreeg daarentegen een nog stevigere repliek waarna de rust enigszins kon terugkeren. De boodschap was overgekomen. Opzet geslaagd denk je dan. Kenneth, Fred en Luc konden, met wisselend succes, frequenter plaatsnemen aan de vrijworplijn. Brecht De Meyer kon dan wel zijn stempel niet drukken op de partij maar desondanks slaagde Santobas erin gelijke tred te houden. Een knappe assist van Dimi werd succesvol afgerond door een alom aanwezige Kenneth. Een stilaan onsterfelijke Stanny (een aanbieding van The Old Stars kan niet lang meer uitblijven) zorgde met een omgezette vrijworp dat we uit de handen van Santobas bleven. Met een 33-27 ruststand hadden we onze schaapjes nog lang niet op het droge.

De start van het derde quarter was veel belovend. Een bom van de wederom bedrijvige Fred zette  onze intenties meteen kracht bij. Dit Santobas tot de laatste minuut naast ons dulden was om problemen vragen. Gelukkig kreeg Fred vrij onmiddellijk steun van zijn ploegmaats. Gert scoorde, na een knappe assist van Sid, waarna Luc en Bart ook hun steentje bijdroegen. De laatste minuten van dit quarter waren weggelegd voor Aiko en Vollie. Met elk een fieldgoal en een driepunter hing Santobas zowaar definitief tegen de touwen. (56-35)

Met een mooie twintiger op het scorebord was alle spanning uit de wedstrijd verdwenen en werd dit 4^de quarter een stuk gemoedelijker afgewerkt. Dimi opende de score waarna Vollie zijn ‘moment de gloire’ beleefde. Met 2 opeenvolgende driepunters en vrijworpen hield hij op zijn eentje het zielloze Santobas in bedwang. Na een moeilijke eerste helft werd eens temeer na de pauze de puntjes op de ‘i’ gezet. Dankzij deze overwinning blijven we de rangschikking aanvoeren. ING moet maw, zonder zelf in de fout te gaan, alweer een weekje langer wachten op de verhoopte uitschuiver van ons team. (C.T.) Eindstand: 72-52

Speelden: Vollie 15, Stanny 1, Sid 2, Fred 18, Gert 2, Bart 10, Dimi 2, Luc 4, Andy, Aiko 9 en Kenneth 9.

7 driepunters

24-02-2016 om 00:22 geschreven door 130  

Amper 1 dag na alle Valentijn verplichtingen en de competitieloze week wachtte ons met YO-ING een prachtige affiche voor de ¼ finale van de KBOV Beker. Dat beide ploegen nog kans maakten op de dubbel kruidde de partij nog net ietsjes meer. De recentste confrontatie met ING begin november was eveneens de laatste verliespartij van de Young Ones. Er was geen beter moment om weerwraak te nemen en ING een mentale tik te geven met het oog op het spannende competitieslot. Speciaal voor deze avond werden ook de sponsors en sympathisanten van onze vereniging (en nee dit klinkt niet groen-zwart) in de bloemetjes (lees: aan den drank) gezet.

In vergelijking met het vorige duel hadden we met Fred een dikke joker extra maar de afwezigheid van Kenneth, Bart, Dimi en Stanny kon wel eens zuur opbreken. Aan de overzijde ontbrak met Robeyst misschien wel hun belangrijkste pion maar aan talent was er geenszins gebrek. ING nam de beste start terwijl er bij ons duidelijk enkele last hadden van stramme spieren of was het podiumvrees. Na enkele doelpogingen begon men zich stilaan af te vragen of de doelen wel op de reglementaire afstand stonden. De ene air ball volgde de andere in ijltempo op.  Niet alleen in het  aanvallend compartiment verliep het stroef. Verdedigend reageerden we niet altijd even alert genoeg waardoor we maar geen greep kregen op de wroetende Vergote, Van Hecke en de aalvlugge De Caluwé. Net voor het einde van het eerste quarter brachten een driepunter van Vollie en score van Steven ons terug op de afspraak. (19-22)

In het tweede quarter werden de krachtmetingen iets pittiger zonder echt onsportief te zijn. Je kon duidelijk voelen dat geen van beide teams zomaar als verliezer van het toneel wou verdwijnen. De inzet en spanning compenseerden enigszins de matige afwerking want aan beide kanten werd nogal slordig omgegaan met de wenkende kansen. Op zich een gemiste kans want zo bleef ING met het mentale voordeel als virtueel halve finalist. De fraaie tip-in van Gert en de reverse dribble van Matty, met de daaropvolgende score, werden op spontaan applaus van het aanwezige publiek onthaalt maar konden helaas de overige ploeggenoten niet inspireren om vaker de weg naar de ring te vinden. Een 36-39 rustscore daarentegen liet alles nog speelbaar.

ING had al een tijdje in het snot dat aan onze kant het gevaar steeds vaker van Fred moest komen. Aanvankelijk kon Fred nog meer dan behoorlijk zijn mannetje staan maar op een paar cruciale momenten had hij de spelleiding vierkant tegen. Een vriendelijke woordenwisseling met de refs leek dan toch enige bijstelling op te leveren want onze laatste 7 punten van dit quarter kwamen er vanaf de vrijworplijn. We bleven gelijke tred houden met ING maar we slaagden er maar niet in om ook maar even over ING te wippen in de stand. Een beresterke Van Hecke bleef een gesel voor onze verdediging. Een kranige Luc deed alles wat hij in zijn macht had maar hij beet zijn tanden stuk op de power play van deze center. (50-53)

Naarmate het vierde quarter vorderde eisten de scheidsrechters steeds vaker de hoofdrol op en dat voorspelt altijd weinig goeds. Aan de ene kant werd ieder licht contact onherroepelijk bestraft terwijl aan de overzijde vaak een duwtje door de vingers werd gezien. De frustraties liepen dan ook bij sommigen hoog op. Reken daarbij nog eens het gebrek aan geluk bij de afwerking en de potjes stonden stilaan op overkoken. ING daarentegen profiteerde maximaal van deze strubbelingen. In een mum van tijd prijkte een 10-puntenkloof op het bord en weg was onze droom om in ons jubileumjaar op beide fronten mee te doen voor de prijzen. Een laatste stuiptrekking via Fred en Aiko leverde niet meer dan een aardige 69 – 76 eindstand op. De offensieve weelde waarop we reeds meermaals konden teren bleef nu jammer genoeg in gebreke. Met een score van 69 punten weet je nu eenmaal dat je tegen ING in vieze papieren terechtkomt. Einde van het Bekerverhaal dus waardoor nu alle aandacht op dat andere gloriemoment komt te liggen. Inderdaad, het mogelijks behalen van onze 1^ste titel. Wie weet kunnen we daar de rollen omdraaien… (C.T.)

Speelden: Matty 7, Vollie 3, Sid 2, Fred 24, Gert 2, Luc 6, Steven 8, Andy 4 en Aiko 13.

5 driepunters

17-02-2016 om 00:26 geschreven door 130  

14-02-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Februari kondigde zich, met slechts 2 competitiematchen, als een relatief kalme maand aan. Tussendoor is er wel nog het treffen met ING in de ¼ finale van de KBOV beker, niet te verwarren met die andere beker, maar de aanloop hiernaartoe is omzeggens ideaal te noemen. De eerste opdracht van de maand was de verplaatsing naar Zwijnaarde voor de wedstrijd tegen BBC Feniks. Onze opponent kent niet meteen zijn beste seizoen en hangt met slechts 6 overwinningen in 18 wedstrijden net boven de gevarenzone. Hun enige uitschieter van het seizoen was wel een verrassing van formaat. Een uitoverwinning op ING is slechts weinig ploegen te beurt gevallen. Op zich mocht dit ons geen zorgen baren maar de afwezigheid van Aiko, Andy, Vollie, Bart en de onzekerheid omtrent de fitheid van Kenneth zorgde toch even voor lichte paniek. De ongerustheid verdween echter als sneeuw voor de zon toen bleek dat Feniks amper een handvol spelers kon verzamelen.

Al na enkele minuten was duidelijk dat Feniks niet opgewassen was tegen het lichtblauwe geweld. Met dirigent Fred voorop lag de snelheid van uitvoering bijzonder hoog. In geen tijd stond er een 10-puntenkloof op het scorebord en die zou alleen maar uitgediept worden in het verdere verloop van de partij. Zowel met steals, drives en driepunters werd er geen spaander heel gelaten van de tegenstander. Fred had met 9 punten op rij het pad geëffend waarna Luc, Steven en Sid maar wat graag in de dans sprongen. Met 2 driepunters van Matty en een score van Gert werd een onwaarschijnlijke 12-30 tussenstand genoteerd.

Ook in het tweede quarter moest de tegenpartij op niet veel sympathie rekenen. De lijn werd doorgetrokken van het eerste quarter en als een ware pletwals begon Steven, met 7 punten waaronder een driepunter, samen met broer Fred over de tegenstander heen te lopen. Feniks kon slechts sporadisch een aanval succesvol afronden waardoor de wedstrijd al voor de rust gespeeld was. Na de broertje Van Vooren was nu Sid, Matty, Gert en Luc terug aan de beurt. Een 13-26 tussensprint resulteerde in een zeer comfortabele 25-56 ruststand.

Na de break kende ons team een kleine terugval. De gedachte dat de overwinning ons niet meer kon ontsnappen en dat iedereen zo snel mogelijk de ½ finale vd beker tussen Club en Gent op TV wou volgen zorgde voor enige nonchalance. Talrijke doelrijpe kansen werden vakkundig de nek omgewrongen en dat was zonde van de geleverde arbeid. De intercepties en fast breaks waren ondertussen niet meer bij te houden maar in tegenstelling tot de eerste helft kenden ze ditmaal weinig succes. Enig lichtpunt in dit quarter was de trefzekerheid van Matty vanachter de driepunterlijn. Met alweer 2 bommen en een fieldgoal nam hij de helft van de punten in het 3^de quarter voor zijn rekening. (42-72)

Om de partij enigszins boeiend te houden rees het idee om volop te gaan voor een century score. Met een tegenstander die stilaan op zijn tandvlees zat kwamen de mogelijkheden met bosjes uit de lucht vallen. De tactiek was stereotiep en vrij simpel. De terugkaatsers kwamen steevast in de handen van Fred terecht die met enkele knappe baseball passes Sid en Matty de ziel uit hun lijf liet lopen. De score werd met een ruk de hoogte ingejaagd. Ontzettend belangrijk in het hele verhaal was dat iedereen zijn deel van het werk voor zijn rekening nam. Zelfs met nog enkele minuten op de klok kon Steven met een bom de century score wat extra glans geven. Feniks moest alles met lede ogen aanzien en voor hen kon het laatste fluitsignaal niet snel genoeg volgen. Had men het op voorhand geweten dan had men waarschijnlijk voor een forfait gekozen. Eindstand: 52 – 110 (C.T.)

Speelden: Matty 22, Stanny, Sid 15, Fred 29, Gert 9, Dimi 2, Luc 16, Steven 15 en Kenneth 2.

9 driepunters 

05-02-2016 om 00:17 geschreven door 130  

Amper 24u na onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie strompelden de eerste Young Ones spelers alweer de Landegemse sporthal binnen. De blik op oneindig en de haren nog steeds in de war. Het kon zeker geassocieerd worden met één of andere randactiviteit de dag voordien. Met de komst van BBC The Old Stars zou een mindere prestatie nog niet al te veel problemen mogen opleveren. Kenneth en Vollie bleven met kleine kwetsuren uit de wedstrijdselectie. Na het nipt vermeden debacle van vorige week, tegen Sivi, probeerde coach Chris toch de ernst bij de wedstrijd te houden. The Old Stars, ooit één van de toonaangevende ploegen in de reeks, krijgen het elk jaar moeilijker om op hun gezegende leeftijd de plak te zwaaien. Gemiddelde leeftijd: 52 jaar, doch dit enkel voor de statistieken. Onze 2 ‘die hard’ supporters op rust waren voor het eerst jonger dan de bezoekende ploeg, aldus Aiko.

Fysiek mocht dit duel nooit een probleem vormen maar de geslepen vossen namen het tactisch slim aan. Met een poepsimpele zoneverdediging werd het inside spel quasi onmogelijk gemaakt waardoor het gevaar van buitenaf zou moeten komen. Met enkele scherpschutters in onze ploeg kon ook dat niet echt voor obstakels zorgen. Na enkele minuten werd echter duidelijk dat de pintjes en glaasjes bubbels gisteren veel makkelijker de opening vonden dan iedere ondernomen doelpoging in deze wedstrijd. Aan de overzijde liep een gretige Van Holme aardig te basketten en zonder verpinken had hij een 2-7 opener geplaatst. Veel konden wij daar niet tegenover posteren. Iedere shotpoging strandde voor, op of naast de korf. Net als de voorbije weken was het afwachten tot Fred zijn duivels ontbond. Als een waar slangenmens murwde hij zich door de kleinste openingen en in geen tijd was de scheve situatie ei zo na rechtgezet (8-9). De remonte kende niet direct gevolg. Via De Doncker en Van Hulle greep The Old Stars terug de macht. Een weinig flaterende 8-15 score was het relaas van een ontiegelijk zwak eerste quarter.

Op momenten zoals deze zou je beginnen hopen dat de digitale revolutie al zover stond dat je gewoon even kon doorspoelen. Om te voorkomen dat onze enige 2 supporters het hazenpad kozen werd het beveiligingsniveau meteen op ‘4’ gebracht. Er zat niks anders op dan met lede ogen aanzien dat de openingsfase van het 2^de quarter nog maar eens weinig soelaas bracht. Na enkele minuten kon Sid, na een gewonnen reboundduel, zijn eerste punten laten optekenen. Met 2 feilloos omgezette vrijworpen van Matty en een fieldgoal van Sid waren tot dan toe slechts 3 Young Oners aan scoren toegekomen. De overige spelers dienden nog even geduld op te brengen want Fred achtte zijn moment rijp om ons weer in het spoor te brengen van de taaie Old Stars. De eerste fieldgoal van Bart zorgde uiteindelijk voor de eerste voorsprong aan de rust. Een 22-20 score liet ook niks aan de verbeelding over.

Tijdens de rust benadrukte de coach nog maar eens het belang om het tempo zo hoog mogelijk te houden en de troepen van coach Ongenaet te blijven bestoken. Het vertrouwen in de shotcapaciteiten was na 2 quarters duidelijk zoek bij velen maar veel andere opties waren er niet. Na een score van Aiko kon Andy aansluiten met zijn eerste driepunter. ‘(H)o(e)me(e)r hoe beter’ moet hij gedacht hebben want niet veel later volgde een 2^de bom. Het werkte aanstekelijk want ook Sid dropte 2 driepunters geruisloos in het mandje. Stanny daarentegen miste op een haar na zijn 2^de doelpoging. Luc en Gert kenden weinig of geen geluk bij hun afwerking maar dit stond omgekeerd evenredig met het aantal terugkaatsers die ze uit de lucht konden plukken. Een zoveelste reeks van Fred kon maar net op tijd een serieuze bevlieging van C Van Hulle teniet doen en de niet aflatende Old Stars op 7 punten houden. (50-43)

In het laatste quarter speelde de fysieke paraatheid onze tegenstander duidelijk parten. Met 17 punten was Van Holme bij momenten een ware gesel voor onze verdediging maar met enkel C Van Hulle (11) en De Doncker (11) in steun bleek dit net iets te weinig om te komen stunten. De ontbolstering van Andy (8) en Bart (8) kwam vrij laat in de partij maar was daarom niet minder leuk om zien. De score werd nog enigszins opgedreven tot 68 – 50 maar de aanwezigen kunnen beamen dat vooral de eerste helft pijn deed aan de ogen. Een 8^ste overwinning op een rij en het behouden van de leidersplaats was het belangrijkste wapenfeit van deze avond. Eindstand: 68 – 50 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny 2, Sid 10, Fred 23, Gert, Bart 10, Dimi, Luc 2, Steven 3, Andy 14 en Aiko 2.

9 driepunters

27-01-2016 om 00:21 geschreven door 130  

26-01-2016 om 00:00 geschreven door 130  

21-01-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Eén week na de beklijvende topper tegen Beautox moest de euforie alweer wijken voor de bittere ernst. Een uitstap naar BBC Sivi is niemands favoriete uitstapje, laat staan dat hij voorkomt op iemands bucket list. Voor deze wedstrijd waren in principe Steven, Luc en Fred bye maar daarvan werd in laatste instantie Fred geschrapt. Een beslissing die we ons later zeker niet zouden beklagen. De spelersbank zat in beide kampen overvol maar uit het verleden is al meermaals gebleken dat dit zelden een garantie is op spektakel.

Vollie, Sid, Gert, Bart en Aiko kwamen aan de opworp tegen een gemotiveerd Sivi die vermoedelijk overladen was met tactische richtlijnen. In een aftastende aanvangsfase werd er weinig hoogstaand basket geserveerd maar naast een airball viel vooral de korte en agressieve defense van de tegenstander op. Veel leverde dat aanvankelijk niet op, behalve een groeiende frustratie aan onze kant. Voor de 4^de keer in deze competitie werd het spel in handen gelegd van één enkele ref. In wedstrijden zonder inzet zorgt dit zelden voor problemen maar in alle andere gevallen … Sivi leek het niet te deren want voor we het goed en wel beseften hadden Van de Pitte, Kochuyt en Van Oost Junior een 15-2 voorsprong verzameld. Hoog tijd voor enkele ingrepen! Met Fred, Matty en Kenneth werden 3 frisse krachten in de strijd gegooid. Helaas voor coach Chris dienden al snel de tactische plannen gewijzigd te worden nadat Kenneth met een pijnlijke kuit preventief en definitief terug de bank opzocht. Doordat Fred naar een hogere versnelling schakelde kreeg Sivi het plots heel moeilijk om in defense de gelederen te sluiten. Matty, Bart en Fred zorgden voor de broodnodige punten en dichtten langzaam maar zeker de tienpuntenkloof. Het hoeft gezegd te worden dat ene Van Oost ons natuurlijk in de kaarten speelde door naast 7 punten te scoren een veelvoud hiervan de nek om te wringen. Het toppunt ‘however’ hadden we nog niet gezien. Een inworp die niet naar zijn zin was trapte hij gewoonweg buiten. Een cadeautje dat Aiko dankbaar in ontvangst nam en met een buzzer beater ons 3 extra punten bezorgde. 21-22

Het tweede quarter startte niet onaardig maar leverde niet direct scores op. De ref nam, al dan niet terecht, enkele discutabele beslissingen waardoor de aandacht zich steeds meer op de grijze enkeling ging toespitsen. Na enkele afgefloten en verwoede pogingen rondde Dimi een knappe assist van Fred af maar het bleek te weinig om Sivi een halt toe te roepen. Pottrain, Van Oost en Van de Pitte gingen onverstoorbaar verder waardoor een nieuwe tienpuntenkloof dreigde voor de lichtblauwen. Een welgekomen driepunter van Andy en een fieldgoal van Sid voorkwamen erger. Een aardige ‘finger roll’ van Gert gaf ons zwak 2^de quarter toch nog wat glans. Ruststand: 35-31

Met een achterstand van 4 punten was alles nog speelbaar maar niemand van de bezoekers had in gedachten om dit Sivi mee te tornen tot de laatste minuut van dit duel. De tegenstander direct bij de keel grijpen was de boodschap. Sommigen hadden dit ook letterlijk in gedachten. De start van dit derde quarter was alvast veelbelovend. Andy gooide de knuppel in het hoenderhok met een knappe driepunter waarna Fred praktisch in zijn eentje de stugge en potige Sivi verdediging op een hoopje liep. De ene lay up na de andere werd succesvol afgerond en werd vaak nog eens beloond met een bonusvrijworp. Sivi ging steeds driester te werk om de bakens te verzetten. Aiko had het al een tijdje aan de stok met zijn rechtstreekse tegenstander maar uiteindelijk werd de onbekwaamheid/partijdigheid van de ref hem teveel. Een cynische opmerking werd hem niet in dank afgenomen en bestraft met een eerste technische fout. Zijn evaluatie van de ref werd meteen getrakteerd op een 2^de technische fout. Nadat eerder onze zuidelijke toren het terrein had verlaten werd nu ook onze noordelijke ‘twin tower’ buiten spel gezet. Het geloof in een goede afloop kreeg toch een serieuze knauw. Gelukkig behoedde Fred ons met 13 punten op rij andermaal van een uitzichtloze situatie. Net op het moment dat Sivi Fred ietwat onder controle begon te krijgen brachten Matty en Bart de nodige aflossing. 53-51

Dat met het ontbreken van Kenneth en Aiko het spel van Sivi zich niet enkel inside ging afspelen had dan ook weer met het kranige weerwerk te maken van Gert, Dimi en Bart onder de borden. Een 3^de en 4^de block shot van Bart gaf samen met de steeds beter op elkaar afgestemde verdediging de nodige impulsen om het tij te doen keren. Beide teams gaven mekaar geen duimbreed toe. De leiding werd per score gewisseld van kant. Ieder foutje werd cash betaald. Pottrain en Kochuyt scoorden elk om beurt en enkele overbodige fouten bleven voor nervositeit zorgen. Via een driepunter van Andy en Bart bleven we haasje over spelen. De overwinning zou van details afhangen, dat was zeker. De koelbloedigheid van Matty en Sid aan de vrijworplijn brachten ons finaal de zekerheid. Eindstand: 68-72 (C.T.)

Speelden: Matty 14, Vollie, Stanny, Sid 4, Fred 23, Gert 4, Bart 11, Dimi 2, Andy 9, Aiko 5 en Kenneth.

5 driepunters

20-01-2016 om 00:24 geschreven door 130  

Voor de eerste match van het nieuwe jaar kregen de talrijk opgekomen supporters meteen een kraker van formaat voorgeschoteld. Niemand minder dan de co-leider Beautox kwam naar Landegem afgezakt. De inzet was hoog maar daar werden niet echt veel spelers bloednerveus van … tenzij van de supernerveuze voorzitter van The Young Ones. Die kon met zijn eigen geen weg en dat had wel zijn redenen. Zijn clubje kon, voor het eerst in hun 25-jarig bestaan, de absolute koploper worden in de KBOV-competitie. Na een pittige training, voor sommigen eerder een looptraining, waren de troepen klaar om de confrontatie aan te gaan. Dimi en Stanny namen plaats in de tribune en Gert moest voor de match van het jaar helaas verstek geven. De KBOV had voor een onverwachts toemaatje gezorgd door a) 2 refs te voorzien en b) refs van de betere lichting toe te wijzen.

Bij Beautox ontbrak met Sven De Clercq een niet onbelangrijke schakel maar deze ploeg was zeker nog voldoende gewapend om mee te dingen naar de overwinning. Met een uitgebreid arsenaal shotters was het voor iedereen duidelijk dat hun mogelijkheden niet onder de borden te zoeken was en net daar lagen dan wel onze kansen. Met Luc en Kenneth op de centerpositie was het niet verwonderlijk dat daar onze eerste punten werden genoteerd. Beautox was niet echt onder de indruk want met een Reyntens, Berhaerdt en Tkindt in hun rangen hadden ze meteen de leiding genomen. Het tempo lag hoog en de efficiëntie had daar duidelijk onder te lijden. Enkele foutieve passes werden genadeloos afgestraft door de tegenstander die alerter reageerde op de meeste spelfases. Het duurde tot de eerste driepunter van de thuisploeg, via Aiko, om terug enigszins aansluiting te vinden met het vinnig gestarte Beautox. Met 2 omgezette vrijworpen bracht Steven ons uiteindelijk toch terug tot 15-18.

De refs hadden de match stevig in handen maar eisten nooit echt de hoofdrol op. Ze grepen in waar nodig en waar het dreigde te ontsporen werd niet getwijfeld om de onsportieve fout te hanteren. Een voetbalschwalbe van onze Bart lieten ze dan wel ongestraft. In de tweede helft had Beautox het steeds lastiger om onze grote jongens weg te houden van de korf. Kenneth en Aiko wogen letterlijk en figuurlijk zwaar op de verdediging en hierdoor ontstonden er opportuniteiten en ademruimte voor onze spel- en vleugelspelers. De combinatie van inside en outside shooting was moeilijk te bespelen in een man to man defense waardoor Beautox stilaan begon te kraken onder de druk. Sid, Aiko en Kenneth gaven de aanzet waarna Fred met een driepunter pas echt het vuur aan de lont stak. Kort daarop kreeg Andy alle handen op elkaar na een geweldige korfbaldriepunter. Beautox kreeg geen voet meer aan de grond en zelfs de trefzekere Reyntens begon de missers aan de vrijworplijn op te stapelen. Met een 20-9 tussensprint zag de situatie er al heel wat rooskleuriger uit aan de rust. 35-27

In de rust had Beautox duidelijk een andere strategie besproken want plots werden onze spelers in een hoge zone-defense opgevangen. Dit zorgde naast de verwarring ook ervoor dat de passlijnen  keurig werden afgesneden en we vrij regelmatig tegen de shot clock aanliepen. Een aantal aanvallen leverden hierdoor geen score op waardoor de tegenstander zijn kans rook om zich terug op gelijk hoogte te hijsen. Meerdere keren stond dit te gebeuren maar telkenmale kon een alerte en klaar kijkende Fred de boot afhouden door ofwel zelf te scoren of in Vollie het ideale afspeelpunt te bereiken. Op het moeilijkste moment van de match hielden beiden onze ploeg aanvallend op het juiste spoor en hoefden we slechts 1 puntje van onze voorsprong af te staan. 49-42

Met een mooie 7 punten bonus werden de laatste 10 minuten aangevangen. Dit mocht en kon toch  niet meer verkeerd gaan? Beautox bleef wel aandringen maar naarmate de wedstrijd vorderde werd hun precisie alsmaar minder en dit tot groot jolijt van onze supporters. Aan beide kanten werd amper nog succes geoogst waardoor de voorsprong niet meer in het gedrang kwam. Een veilige 10 puntenkloof bleef quasi continu op het scorebord aanwezig. Een bevrijdende driepunter van Matty en een onvermoeibare Luc namen de laatste twijfel weg. Een collectief sterke prestatie zorgde ervoor dat Beautox onder de 50 punten bleef en deze thriller in ons voordeel kon worden beslecht. (C.T.) Eindstand: 59-49

Speelden: Matty 5, Vollie 8, Sid 4, Fred 13, Bart, Luc 7, Steven 3, Andy 3, Aiko 8 en Kenneth 8.

6 driepunters

13-01-2016 om 00:37 geschreven door 130  

28-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Met de verplaatsing naar Dynamo Dampoort waren we al toe aan de eerste wedstrijd van de terugronde maar ook tevens aan de laatste wedstrijd van het jaar 2015. Met slechts 2 nederlagen in de heenronde vertoefde onze ploeg in de bovenste regionen en dat wou iedereen liefst zo houden. Uit de confrontatie in de heenronde hadden we alvast onthouden dat Dynamo niet de gemakkelijkste ploeg uit de competitie was. Voor de afspraak in zaal Rozebroeken kwam men net op tijd met 5 spelers opdraven. Daarentegen konden wij een vrij ruime kern afvaardigen waar enkel Vollie, Bart, Dimi en Stanny (beiden knieproblemen) moesten afhaken. Wegens buitenlandse betrekkingen moesten we het ook zonder de tactische richtlijnen van onze coach stellen.

De opdracht tegen het sterk uitgedunde Dynamo was vrij duidelijk: de partij direct in handen nemen en zo snel mogelijk afstand nemen van de tegenstander. Het gevaar in dergelijke matchen schuilt echter vaak in eigen rangen, simpelweg door de tegenstand ietwat te onderschatten en ervan uitgaan dat alles wel zal loslopen of doordat de concentratie bij een comfortabele voorsprong ver te zoeken is. Op het vrij ruime terrein van Rozebroeken kon men naar hartenlust fast break lopen maar daar had de ene aanwezige ref duidelijk een broertje aan dood. Situaties interpreteren, of beter niet  interpreteren, vanop ruime afstand leidde dan ook vrij vroeg naar een karrevracht aan niet gefloten fouten. Dat we het dan ook onszelf nog eens moeilijk maakten door enkele doelrijpe kansen de nek om te wringen speelde alleen maar in de kaart van Dynamo die met hun vrij kleine ploeg dapper weerwerk bood. Luc kwam in het eerste quarter het vaakst aan het kanon maar zonder de driepunter van Aiko en Matty had hij waarschijnlijk nipt de duimen moeten leggen. 10-18

Met een ‘foutenlast’ van 0 tegen 1 na 10 minuten was het toen al onbetwistbaar dat vrijworpen nemen een buitengewoon moment zou worden. Dat men in beide kampen dit aantal gevoelig wou opdrijven was overduidelijk maar de ref waande zich klaarblijkelijk op een galamatch van de mama’s tegen de papa’s en liet onwetend begaan. Via enkele splijtende drives van Fred en het betere bordenwerk van Kenneth werd de Dynamo aanhang voorlopig nog afgehouden. Ondertussen had het aantal airballs en de zichzelf gezette dakgoten al voor de nodige hilariteit gezorgd bij de meegereisde YO-aanhang. Dat de wisselspelers en veldspelers vrij regelmatig de draak staken met elkaar leidde natuurlijk niet tot de opperste concentratie waardoor Dynamo met 2 driepunters van Van de Kerckhove en een fieldgoal van Lattrez al aardig in onze buurt kwamen. Once again hield een driepunter van Aiko en een inlegger van Steven, na een sublieme 1-2 tussen hem en Sid, de 10 puntenkloof op het bord. 25-35.

Dat Dynamo na 2 x 10 minuten, met slechts 5 spelers, nog steeds geen enkele ploegfout had zorgde bij meerdere YO’-ers voor gefronste wenkbrauwen halfweg. De pauze had de tegenstrever duidelijk deugd gedaan want voor we het goed en wel beseften was hun achterstand tot op 6 punten teruggebracht. Dit terwijl het voor ons veeleer wachten was op de ontbranding van de motoren. Die kwam er pas toen Fred terug het vuur aan de lont stak. Zowel Kenneth, Matty, Gert, Steven als hemzelf scoorden ieder om beurt en dat was er voor de beperkte selectie van de tegenstander teveel aan. Met een 14-27 tussenspurt werd de match eindelijk in een definitieve plooi gelegd. 39-62

In het laatste quarter kwam het er vooral op aan om Dynamo geen spectaculaire remonte te gunnen zoals hen vorige week tegen ING wel gelukt was. Toen onze verdediging heel even de handrem optrok was het toch weer even opletten geblazen toen hun nr 14 zijn derde driepunter in slechts enkele minuten door de ring joeg. Doordat de tegenaanvallen eerder van individualistische aard waren was er geen kruid gewassen tegen ons collectief aanvallend vermogen. Aiko, Luc, Gert, Steven en Fred dikten de puntjes aan waardoor de zege nooit echt in het gedrang meer kwam. Hoezeer sommige spelers ook hun best deden om zowel de individuele- als ploegfouten omhoog te krijgen bleef de foutenlast beperkt tot een wonderbaarlijke 5-8. Met deze 57-75 overwinning sloten we ons jubileumjaar af in een sportief sterk 2015 en dat op een hoopgevende 2^de plaats. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 4, Fred 14, Gert 8, Luc 10, Steven 8, Andy 2, Aiko 11 en Kenneth 10.

5 driepunters

22-12-2015 om 22:09 geschreven door 130  

19-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

17-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Na een weekje scouting en welverdiende rust, dankzij de vooruitgeschoven match tegen ING, kon iedereen fris en monter de loodzware opdracht aangaan tegen de Vlaamse Ardennen. De matchen in het verleden stonden steevast bol van de spanning en competitiviteit. Het ideale recept voor een gezellige avond basket onder hoogspanning. Dat de regerende en viervoudige kampioen dit seizoen al wat van zijn pluimen had verloren kon de sfeer niet bederven. Een daarenboven aangename verrassing van de Bond was ook mooi meegenomen. De heren De Clercq en Hesters werden naar Landegem gestuurd om deze partij in goede banen te leiden en niet te lijden, zoals hun collega 2 weken geleden.

Geen toss met kleingeld maar een simpele opworp bracht de wedstrijd tot leven. De opener was alvast om vingers en duimen van af te likken. Veldeman plaatste ons met een driepunter meteen op achterstand maar het antwoord van Steven liet niet al te lang op zich wachten. Met een even weergaloze driepunter kruidde hij het spektakel. De aanwezige supporters en staffleden schoven meteen naar het puntje van hun stoel. Terecht! Wat geserveerd werd, werd danig gesmaakt. De partij hing mooi in evenwicht en bij de tegenstander hadden ze dat vooral aan één man te danken in het eerste quarter. Een vierde deel van de Heemskinderen, aka Gert Veldeman, nam maar liefst 10 punten, waaronder 2 driepunters, voor zijn rekening. Zijn bewaking zat duidelijk nog niet snor. Aanvallende daarentegen kon weinig worden bijgesteld. Steven, Aiko, Kenneth, Luc, Sid, Fred, Gert en Vollie, ja alle 8, kwamen ze tot scoren. Een ongekende luxe die een 24-19 stand na het eerste quarter meer dan rechtvaardigde.

In het 2^de quarter verliep het heel wat moeizamer. De juiste pass, de juiste actie kwam er maar zelden goed uit waardoor het spelbeeld zienderogen verwaterde. Een knappe lay-up van Matty en een verrassende move van Gert waren de zeldzame hoogtepuntjes maar dit bracht net iets te weinig om een verlengde van het eerste quarter te zijn. Het onbenut laten van meerdere vrijworpen zorgde daarentegen voor de eerste nervositeit op de bank. Dreigden we nog voor de rust de leiding te moeten afgeven aan de tegenstrever? Het gevaar Veldeman was dan misschien wel even geweken maar Van Den Heede nam geruisloos over. Bijna in zijn eentje hield hij de Vlaamse Ardennen moeiteloos in de wedstrijd. Een vrijworp van Kenneth en een fieldgoal van Sid hielden maar net de boot af aan de rust. 36-33

Tijd om het één en ander bij te schaven in de onderbreking dacht coach Chris. Met een duidelijk voordeel onder de borden moesten Kenneth en Aiko maar een luxebediening krijgen onder het kot vond hij. Althans dat was het opgelegde stramien. Hoe meer de coach de nadruk legde op het inside spel … hoe vaker men het afstandsshot ging opzoeken. Misschien was zijn Zuid-Afrikaans voor beginners dan toch niet zo duidelijk voor iedereen. Enfin, de tegenstrijdige tactiek scheen te werken want ook de tegenstander was even in de war. Met Vollie, Aiko en Luc als voornaamste afwerkers werd duchtig gecompenseerd wat aan de vrijworplijn vaak verkeerd liep. Een grotere winstmarge had er dus zeker ingezeten. Een eerste driepunter van Matty, twee opeenvolgende fieldgoals van Luc en 2 succesvol omgezet vrijworpen van Steven stoomden ons klaar om het hopelijk in het laatste quarter te kunnen afmaken. 59-54

Dat je met de Vlaamse Ardennen nooit klaar bent moest ook nu weer blijken. Zij waren duidelijk niet van plan om genoegen te nemen met enkel frietjes in Den Hoet. Men wou maar al te graag de scampi’s van ons Turks brood halen. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen tegen onze veelvraten. Steven bracht met 2 opeenvolgende driepunters de zaal in vervoering waarna Kenneth met enkele sterke inside plays de score aandikte. Er kwamen stilaan barsten in het pantser van de opponent maar Veldeman weigerde voortijdig de handdoek te gooien. Met 8 punten dreigde hij de Vlaamse Ardennen nogmaals langszij te brengen maar daar staken Aiko en Vollie, elk met een driepunter, tijdig een stokje voor. Een mooie 10-punten kloof werd halsstarig verdedigd en gevrijwaard. Hier en daar werd de tegenstrever wat geniepiger maar de voortreffelijke leiding van het grijze duo greep kordaat en discreet in waar nodig. De sportiviteit kende hoogdagen al werd dé sportiefste daad van Matty hilarisch genoeg weggewimpeld. Met een fieldgoal van Fred en een vrijworp van Vollie werd het lot van de Vlaamse Ardennen bezegeld waarna de refs hun muntstukken konden gaan verzilveren. Een 5^de nederlaag dit seizoen voor de mannen uit Ronse zou hen wel eens definitief uit de titelkoers kunnen gooien en ons een plaatsje in de top 3 kunnen verzekeren. Eindstand: 79-68 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 15, Sid 4, Fred 5, Gert 4, Bart 2, Luc 7, Steven 13, Aiko 15 en Kenneth 9.

7 driepunters

15-12-2015 om 22:29 geschreven door 130  

04-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

02-12-2015 om 00:00 geschreven door 130