Met nog 5 competitiematchen voor de boeg komt het competitieslot stilaan in zicht. Wetende dat we in de resterende matchen nog 4 teams uit de top 6 treffen kan alleen maar voor wat extra suspense zorgen. De verplaatsing naar de Maeght van Ghent was een eerste harde noot om kraken. In het verleden konden we slechts zelden punten wegkapen en al zeker niet op verplaatsing. De heenmatch werd dan wel winnend afgesloten maar dat ging niet zonder slag of stoot. Niks deed vermoeden dat deze partij anders zou verlopen. Zonder Kenneth, Gert en Stanny misten we toch een pak ervaring, gestalte, ‘body’ en leepheid.

Met Matty, Sid en Fred werd duidelijk voor extra snelheid gekozen om het statische spel van de tegenstander te ontwrichten. Luc en Aiko kregen de plezante taak om Van Belleghem en Gekiere aan banden te leggen. Geen secure want vooral de eerstgenoemde schuwt geen enkel potig duel. Achteraf bekeken kon Van Belleghem maar weinig waarmaken en dat was grotendeels te danken aan de sterke defense van Luc en Aiko. Het werd voor hem enkel maar zuurder om machteloos te moeten toekijken hoe een gedreven vijftiger gestaag zijn bakje aan het vullen was. Matty had ondertussen 3 vrijworpen omgezet na enkele foutief afgestopte drives richting de basket. Het was al enkele confrontaties geleden dat we onze start tegen de Maeght niet gemist hadden. De weergaloze driepunter van Andy, die de ervaren korfbalspeler bleek deed uitslaan, zorgde bovenop de ijzersterke penetratie van Steven, beloont met een bonusvrijworp, voor een krappe voorsprong die zoet smaakte. (16-17)

Steven had de smaak te pakken en beantwoordde een driepunter van De Baets met een evenwaardig afstandsshot.  Fred, Vollie, Sid, Bart en Matty dikten elk om beurt de score aan maar veel meer dan de stand in evenwicht houden zat er voorlopig niet in. De Maeght speelde het slim en liet afwisselend het gevaar van zowel outside als inside komen. Zonder Luc en Aiko onder de borden kreunden Bart en Dimi onder de BMI van Courteyn en de wroetende Van Belleghem. Sid en Fred konden echter verhinderen dat de Maeght de leiding nam aan de rust (37-40).

Op de één of andere manier zorgt de pauze er telkens voor dat ons derde quarter niet hetzelfde spelpeil haalt als de rest. De start was nochtans veelbelovend toen Steven een fast break knap afrondde na een assist van broertje Fred. Wat volgde moet zowat tot de zwakste minuten van ons Young Ones bestaan toebehoren. Geen enkele, maar dan ook geen enkele doelpoging die volgde kende succes. Het was teleurstellend, frustrerend, jammerlijk, pijnlijk en bij momenten schaamtelijk om te moeten vaststellen dat onze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon. De Maeght kende geen genade en sloeg keihard toe. Een 16-3 was het zware maar logische verdict. Om dit nog tot een goed einde te brengen was er meer dan een wederopstanding nodig. (53-43)

Heel lang kon er niet gewacht worden om de bakens te verzetten maar de eerste minuten van het laatste quarter brachten weinig kentering. Dimi rondde weleenswaar een knappe aanval af maar aan de overzijde woogt onze defense op Courteyn en Gekiere veel te licht om de kloof te kunnen dichten. De coach van de Maeght wist waar Abraham de mosterd haalde. Even was er nog een korte opflakkering toen Aiko drie keer op rij de weg naar de korf vond en Fred uitpakte met een paar splijtende drives. Lang duurde de remonte niet. De verhoopte inzinking van Courteyn, Walraef en De Baets kwam er niet al bleek die eerder te hebben toegeslaan bij de spelleiding. Enkele onwaarschijnlijke (niet) genomen beslissingen zorgde in beide kampen voor verhitte discussies. Op het hoogtepunt/dieptepunt werden zelfs 2 thuissupporters uit de zaal gezet. Veel veranderde dit niet aan het spelbeeld. De Maeght kreeg ons andermaal op de knieën en blijft ons zwarte beest uit deze competitie. Eindstand: 75-65. (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 3, Sid 4, Fred 19, Bart 4, Dimi 2, Luc 6, Steven 9, Andy 5 en Aiko 8.

2 driepunters